Το λεγόμενο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής συνεδρίασε χτες στο ΥΠΕΞ υπό την προεδρία του υπουργού Εξωτερικών, Γ. Γεραπετρίτη, και με συμμετοχή στελεχών των αστικών κομμάτων και μορφωμάτων.
Η συνεδρίαση έγινε στον απόηχο της πρόσφατης περιοδείας του υπουργού στη Μέση Ανατολή (είχε συνομιλίες και με τους «πρώην» τζιχαντιστές, νυν «αντάρτες» στη Συρία) και επισήμως είχε θέμα τις «τρέχουσες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή». Κατά πληροφορίες, «έγινε μεγάλη ανάλυση», μεταξύ άλλων για ένα «καλό ταξίδι» που κάλυψε εφτά χώρες, για μια «αναγκαία ελληνική παρουσία ώστε να είμαστε διαρκώς παρόντες στις εξελίξεις και να δημιουργούμε συμμαχίες», «χτίζοντας γεωπολιτικά, διπλωματικά και οικονομικά μια κρίσιμη γέφυρα ως την Ινδία, την οποία θα την κεφαλαιοποιήσουμε», όπως ανέφεραν οι ίδιοι παράγοντες τάζοντας στους ντόπιους επιχειρηματικούς ομίλους γεωστρατηγική αναβάθμιση και μπίζνες.
Αναλύοντας τι είδαν και τι συζήτησαν στην περιοδεία, χαρακτήρισαν κρίσιμο τον χρόνο για το Μεσανατολικό, αναπτύσσοντας ευχολόγια του τύπου «να περάσουμε στην επόμενη φάση της εκεχειρίας με απελευθέρωση όλων των ομήρων και απόσυρση των Ισραηλινών στρατιωτών από τη Γάζα με όρους ασφαλείας». Αυτοί οι όροι βέβαια γίνονται λάστιχο καταπώς βολεύει τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστικών κέντρων εξ ου και οι ίδιοι κύκλοι του ΥΠΕΞ έκαναν σαφές ότι εξετάζονται σενάρια ακόμα και για την ανάπτυξη κάποιου «διεθνούς σώματος, με τμήματα από κάποια ομονοούντα κράτη», με «καπέλο» ΟΗΕ, βαφτίζοντας και αυτήν την επέμβαση «ειρηνευτική αποστολή». Εβαλαν εξάλλου θέμα ότι η Αθήνα δεν μπορεί να δεχτεί το σχέδιο Τραμπ για τη Γάζα υπό την έννοια ότι «δεν μπορεί να περπατήσει, δεν μπορεί να φέρει βιώσιμη ειρήνη», τη γνωστή ιμπεριαλιστική «ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο που εναλλάσσεται με τον πόλεμο. Σημειωτέον, το επόμενο διάστημα ο υπουργός Εξωτερικών αναμένεται να βρεθεί στις ΗΠΑ για συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπου θα συζητηθούν Μεσανατολικό και Ουκρανία.
Για τη στάση Γεραπετρίτη στη Δαμασκό την Κυριακή, έκαναν λόγο ότι η ελληνική κυβέρνηση θα αποδεχόταν μια άρση κυρώσεων στη Συρία αλλά με «αιρεσιμότητες», όπως οι πολιτικές της συριακής κυβέρνησης «να είναι συμβατές με το Διεθνές Δίκαιο», η συριακή κυβέρνηση των τζιχαντιστών να είναι …συμπεριληπτική και «απαλλαγμένη από εξωτερικούς δρώντες» (βλ. Τουρκία), αυτούς ακριβώς τους «δρώντες» που τους έφεραν στην εξουσία με ευρωατλαντικές πλάτες. Οι ίδιες πηγές διαβεβαίωσαν άλλωστε ότι στους Σύρους τέθηκε το θέμα ενός τουρκο-συριακού μνημονίου οριοθέτησης ΑΟΖ. Ως διαβεβαίωση ότι δεν θα προχωρήσει ένα τέτοιο σχέδιο λένε ότι «η διάθεση του μεταβατικού Προέδρου της Συρίας είναι η κυβέρνησή του να κινείται σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, άρα και το Δίκαιο της Θάλασσας». Στο μεταξύ, αυτό ακριβώς το δίκαιο επικαλούνται Τούρκοι και Λίβυοι για το δικό τους μνημόνιο. Ενώ και επιχειρήματα της κυβέρνησης ότι αν προχωρήσει ένα τουρκο-συριακό τέτοιο κείμενο «θα συγκρουόταν με την ευρωενωσιακή πολιτική αφού τα σύνορα της Κύπρου είναι και ενωσιακά σύνορα», κινούνται στη σφαίρα του γνωστού εφησυχασμού και στερούνται αξίας σχολιασμού.
Τέλος, στα Ελληνοτουρκικά, οι ίδιες πηγές είπαν ότι δεν έχει καταληχτεί ημερομηνία για το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας (ΑΣΣ) μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, χαρακτηρίζοντας τον ορισμό της «πολυπαραγοντικό» ζήτημα, αλλά επιβεβαιώνοντας ότι 17 – 18/3 θα γίνει «άτυπη πενταμερής» για το Κυπριακό. Σε κάθε περίπτωση ανέφεραν για το ΑΣΣ πως θα γίνει «με την προβλεπόμενη ατζέντα», καθώς υπάρχουν «κατανόηση, πολύ καλές οικονομικές συμφωνίες» κ.λπ., αποτυπώνοντας έτσι πως τον τόνο της συνεκμετάλλευσης και των «διευθετήσεων» τον δίνουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Εξάλλου, ο απαράδεκτος εφησυχασμός αφορούσε και τις προκλήσεις, όπως αυτή με την παρουσία τουρκικού πολεμικού πλοίου κοντά στα ερευνητικά που ποντίζουν καλώδια βόρεια της Κρήτης, λέγοντας ότι «όσο δεν επιλύεται το υποκείμενο πρόβλημα της οριοθέτησης ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας θα υπάρχουν τέτοιες ενέργειες», παρακάμπτοντας το γεγονός ότι η συζήτηση αυτή γίνεται σε πλαίσιο ΝΑΤΟ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται εφόσον για τον ευρωατλαντικό άξονα προέχει η ΝΑΤΟική συνοχή.
Σε κάθε περίπτωση, οι ίδιες πηγές επέμειναν ότι «έχει επιτευχθεί πρόοδος τους τελευταίους 18 μήνες», με στόχο «να καταλήξουμε τι συζητάμε» (κατά την κυβέρνηση ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, κατά την Αγκυρα τα… πάντα) «και να το αποτυπώσουμε σε συνυποσχετικό». Ταυτόχρονα παρείχαν διαβεβαιώσεις ότι για τα εξοπλιστικά της Τουρκίας από ευρωπαϊκές χώρες «γίνονται όλες οι κατάλληλες ενέργειες» (βλέπε παράπονα σε άλλες κυβερνήσεις που δεν αναιρούν φυσικά τις «στρατηγικές σχέσεις» και τους δεσμούς), ενώ, τέλος, για τον περιλάλητο θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό υπόσχονταν γενικόλογα ότι «θα κατατεθεί το αμέσως επόμενο διάστημα».
