Μόνο ως αθλιότητες μπορούν να χαρακτηριστούν τα προκλητικά κυβερνητικά πανηγύρια κατά την επίσκεψη του πρωθυπουργού στα εγκαίνια του σταθμού δέσμευσης και αποθήκευσης του διοξειδίου του άνθρακα στο εργοστάσιο της τσιμεντοβιομηχανίας «ΑΓΕΤ Ηρακλής» στο Μηλάκι της Εύβοιας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αφού απαρίθμησε τις «τεχνολογικές λεπτομέρειες», αλλά και τα εκατομμύρια που θα πάρει η επιχείρηση από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Καινοτομίας (125 από τα συνολικά 400 που λένε ότι θα στοιχίσουν τα έργα), είπε πως πρόκειται για «πραγματικά πράσινη ανάπτυξη, η οποία σέβεται το περιβάλλον αλλά και την ποιότητα ζωής».
Τα λέει αυτά τη στιγμή που Σύλλογοι και Σωματεία του Αλιβερίου σε χθεσινή κινητοποίησή τους κατήγγειλαν πως η επένδυση που εγκαινίασε ο πρωθυπουργός όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει τη ρύπανση που η συγκεκριμένη εταιρεία δημιουργεί στην περιοχή με την καύση RDF, αλλά της δίνει ψεύτικο φιλοπεριβαλλοντικό προφίλ, με το οποίο μπορεί να συνεχίζει να ρυπαίνει και να κερδίζει ακόμα περισσότερα από αυτά μέσω του του χρηματιστηρίου ρύπων.
Ο Μητσοτάκης μάλιστα ξεχώρισε ως την «πιο σημαντική διάσταση» της εν λόγω επένδυσης «αυτή που έχει να κάνει με τη δημιουργία καλοπληρωμένων δουλειών – πάνω από 1.000 νέες θέσεις εργασίας στη φάση της κατασκευής και 100 επιπλέον κατά την περίοδο λειτουργίας».
Τις «καλοπληρωμένες δουλειές» στις «εμβληματικές επενδύσεις» των κοινωνικών παρασίτων τις ξέρουν καλά οι εργαζόμενοι από το Ελληνικό μέχρι τις εταιρείες τεχνολογίας.
Όμως είναι αθλιότητα να τα λέει αυτά από το Αλιβέρι, αλλά και συνολικά την περιοχή της Στερεάς.
Στο Αλιβέρι που υπάρχουν εκρηκτικά προβλήματα που έχουν διαμορφωθεί διαχρονικά με την ευθύνη τόσο της σημερινής κυβέρνησης όσο και όλων των κυβερνήσεων, όπως το σοβαρό πρόβλημα της ακαταλληλότητας του νερού, τα προβλήματα στα σχολικά κτίρια, το άθλιο οδικό δίκτυο, τη λειτουργία του βιολογικού καθαρισμού, την έλλειψη υποδομών σε ύδρευση και άρδευση, τη στελέχωση του ΚΥ και του ΕΚΑΒ, τα μέτρα αντιπυρικής και αντιπλημμυρικής πρόληψης και αντισεισμικής θωράκισης.
Στη Στερεά που θα έχουν για πάντα το «στίγμα» του εγκλήματος κατά των εργατών της στρατηγικής βιομηχανίας της ΛΑΡΚΟ, που δεν τους διασφαλίζουν ούτε όσα τους υποσχέθηκαν οδηγώντας μια ολόκληρη περιοχή στον μαρασμό.
