Εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του Γιώργου Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στην εκδήλωση που έγινε την περασμένη Τετάρτη στον Πειραϊκό Σύνδεσμο:
«Είναι σημαντικό γεγονός ότι εργάτες που δίνουν τη μάχη σε πολλά μέτωπα, χρησιμοποιώντας τα όπλα της απεργίας, της διαδήλωσης, κάθε μορφή κινητοποίησης, όπως κάνουν οι ναυτεργάτες, οι λιμενεργάτες στο λιμάνι του Πειραιά, οι μεταλλεργάτες στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, για τον μισθό και τη σύνταξη, τις συνθήκες δουλειάς, την προστασία της ζωής τους, για κάθε δικαίωμα, μάχονται ταυτόχρονα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή της χώρας.
Αυτό γίνεται σε όλη την Ελλάδα, που είναι σε εξέλιξη μεγάλοι αγώνες, στους εκπαιδευτικούς, στους υγειονομικούς, στον κλάδο των Κατασκευών, σε πολλούς κλάδους, συγκλίνοντας προς την πανελλαδική, πανεργατική απεργία στις 20 Νοέμβρη, με το σύνθημα: «Δώστε λεφτά για τους μισθούς, την Υγεία και την Παιδεία, έξω η Ελλάδα απ’ του πολέμου τα σφαγεία», που συμπυκνώνει την κατεύθυνση της ταξικής σύγκρουσης.
Είναι πολύ σημαντικό να παλεύεις για τα εργατικά δικαιώματα, για την επιβίωση και να συγκρούεσαι με τη ΝΑΤΟική στρατιωτική μηχανή και τους εγχώριους υπερασπιστές της, να μπλοκάρεις λιμάνια και τρένα, τον δρόμο μεταφοράς όπλων και πυρομαχικών στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, όπως έγινε στη Θεσσαλονίκη, την Αλεξανδρούπολη, προχθές στον Τύρναβο και σε άλλες περιοχές.
Είναι πολύ σημαντικό που οι εργάτες της COSCO στην αναμέτρηση με το διεθνές αυτό μονοπώλιο κατέκτησαν με τον αγώνα τους την ένταξη στα Βαρέα και Επικίνδυνα Επαγγέλματα, διεκδικούν μέτρα Υγείας και Ασφάλειας, και την ίδια στιγμή εμποδίζουν τη φόρτωση κοντέινερ με πολεμικό υλικό που κατευθύνεται στο κράτος – δολοφόνο Ισραήλ που σφαγιάζει τον παλαιστινιακό λαό.
Πρόκειται για πολύτιμη πείρα που δείχνει τον δρόμο και τονίζει ότι η εργατική τάξη, η πρωτοπόρα κοινωνική δύναμη, με τις κατάλληλες μορφές πάλης μπορεί να αναμετριέται συντονισμένα σε πολλά μέτωπα με τους εκμεταλλευτές της, το αστικό κράτος και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ και των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου, να βάζει στην ημερήσια διάταξη τα δικά της συμφέροντα.
Σήμερα, περισσότεροι εργάτες και εργάτριες, λαϊκές δυνάμεις, νέοι και νέες κατανοούν με τη συμβολή των κομμουνιστών ότι η πηγή που γεννάει όλα τα βάσανα, την εκμετάλλευση, τη φτώχεια, τις κρίσεις, την προσφυγιά και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, είναι η ίδια, το καπιταλιστικό σύστημα και οι αδυσώπητοι νόμοι του, το κυνήγι του κέρδους.
Οσο αυτό συνειδητοποιείται ευρύτερα, τόσο η εργατική τάξη θα παλεύει από καλύτερες θέσεις, θα ενισχύεται το ρεύμα της αμφισβήτησης και της αντιπαράθεσης με την κυρίαρχη πολιτική και την εξουσία του κεφαλαίου, θα μπαίνουν ακόμα πιο γερές βάσεις και θα δυναμώνει η πάλη για την ανατροπή, για την εργατική εξουσία, τον σοσιαλισμό.
Το ΚΚΕ πρωταγωνιστεί στην ιδεολογική, πολιτική και μαζική πάλη, είναι η πολιτική δύναμη που εκφράζει στην πράξη τα συμφέροντα των ανθρώπων του μόχθου και μαζί τους, σε ένα ισχυρό σύνολο, αποτελεί την πραγματική εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση, που ανοίγει τον δρόμο της αντεπίθεσης για να αλλάξει σελίδα η πορεία αυτού του τόπου.
Γνωρίζουμε ότι η ταξική πάλη έχει μεγάλες απαιτήσεις, και με συναίσθηση των ευθυνών μας αντιπαλεύουμε τις αδυναμίες και τις ελλείψεις, προσπαθούμε να γίνουμε πιο ικανοί και αποτελεσματικοί στην αντιπαράθεση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, διαθέτοντας όλες μας τις δυνάμεις για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ, με πίστη στην υπόθεση που υπηρετούμε ότι η εργατική τάξη, ο λαός, οργανωμένα, έχουν τη δύναμη να βγούνε νικητές.
Αυτό αφορά όλους μας, όλους αυτούς που ανησυχούν για τις επικίνδυνες εξελίξεις που έχουμε μπροστά μας στις συνθήκες του ιμπεριαλιστικού πολέμου, της «πολεμικής οικονομίας», της ολομέτωπης επίθεσης του κεφαλαίου κι ενώ προ των θυρών βρίσκεται νέα καπιταλιστική οικονομική κρίση, το σάπιο σύστημα αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα που προσπαθεί να αντιμετωπίσει με αναδιατάξεις των αστικών κομμάτων «που έχουν πατήσει επί πτωμάτων», ιδίως της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας.
Η αναμέτρηση ΗΠΑ – Κίνας στην πρώτη γραμμή των ανταγωνισμών
Πριν λίγα χρόνια παλεύαμε ενάντια στους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Συρία, στη Λιβύη, καταδικάζαμε τους Αμερικανούς, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, τις ελληνικές κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα που στήριξαν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, δώσαμε μάχες με τη σοσιαλδημοκρατία και τον οπορτουνισμό, που δουλεύουν μεθοδικά για την ενσωμάτωση του λαού στους στόχους και τις επιδιώξεις της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστικών της συμμαχιών.
Σήμερα παλεύουμε στις συνθήκες των ιμπεριαλιστικών πολέμων στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή και μπορούν να βγουν ουσιαστικά συμπεράσματα.
Δεν πρόκειται για συγκυριακές εξελίξεις. Τα γεγονότα αποτυπώνουν τον αδυσώπητο ανταγωνισμό των μονοπωλίων και των καπιταλιστικών κρατών για τον έλεγχο των αγορών, των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των ενεργειακών ιδιαίτερα πόρων και των δρόμων μεταφοράς, τον έλεγχο στρατηγικής σημασίας περιοχών.
Στην πρώτη γραμμή του ανταγωνισμού βρίσκεται η αναμέτρηση ΗΠΑ – Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, η αναμέτρηση της ευρωατλαντικής με την υπό διαμόρφωση ευρασιατική συμμαχία, με επικεφαλής την Κίνα και τη Ρωσία, που διαπερνά τις διεθνείς εξελίξεις και επιδρά καθοριστικά στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, σε εστίες έντασης σε πολλές περιοχές, που έχουν το «σπέρμα» νέων πολεμικών συγκρούσεων.
Το ΚΚΕ καταδίκασε τόσο τα σχέδια του ΝΑΤΟ, όσο και την απαράδεκτη εισβολή της Ρωσίας στο ουκρανικό έδαφος. Χαρακτήρισε τον πόλεμο ιμπεριαλιστικό και από τις δύο πλευρές, ανέδειξε τις ευθύνες και τον ρόλο των αστικών τάξεων που διευθύνουν τον πόλεμο για τα δικά τους συμφέροντα.
Αυτές είναι θέσεις αρχών με τις οποίες μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα κάθε λογής προσχήματα, αυτά που μιλούν απατηλά για σύγκρουση των δυνάμεων της «δημοκρατίας» με τις δυνάμεις του «αυταρχισμού», είτε αυτά που επιχειρούν να στηρίξουν τις βλέψεις της αστικής τάξης της Ρωσίας και να δικαιολογήσουν την εισβολή στο όνομα του κάλπικου ισχυρισμού περί «αντιφασιστικού αγώνα» που προβάλλει η ρωσική ηγεσία, η οποία έχει παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αντεπανάσταση.
Είμαστε σταθερά, αποφασιστικά στο πλευρό του λαού της Παλαιστίνης, εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας, από κοινού με τα εκατομμύρια των λαϊκών ανθρώπων, της νεολαίας σε όλο τον κόσμο, διεκδικώντας τον τερματισμό της γενοκτονίας και της κατοχής, ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα πριν τον Ιούνη του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Σήμερα, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η βαρβαρότητα του ισραηλινού κράτους στη Λωρίδα της Γάζας και τα Δυτική Οχθη αποσκοπεί να πλήξει και να ακυρώσει την πάλη για ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, τη λύση των δύο κρατών, να ελέγξει την περιοχή και να αρπάξει τα πλούσια ενεργειακά κοιτάσματα σ’ αυτή τη λωρίδα της Μεσογείου, να επεκταθεί στον Λίβανο, σε όλη την παραλιακή γραμμή για τα συμφέροντα των ισραηλίτικων μονοπωλίων.
Μεγαλώνουν οι κίνδυνοι για τον λαό από την πολεμική εμπλοκή της χώρας
Σ’ αυτό, συνολικά, το εφιαλτικό σκηνικό, πολλαπλασιάζονται οι κίνδυνοι από τη βαθιά εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο και στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς. Αναδεικνύεται επιτακτικά το καθήκον του οργανωμένου αντιιμπεριαλιστικού – αντιπολεμικού αγώνα, τη μαζική καταδίκη της κυβέρνησης της ΝΔ, της σοσιαλδημοκρατίας, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, που έχουν διαχρονικά εγκληματικές ευθύνες.
Οι επιμέρους ενστάσεις που καταθέτουν τα κόμματα της «βολικής αντιπολίτευσης» στο ένα ή το άλλο δευτερεύον ζήτημα δεν πρέπει να ξεγελάσουν κανέναν. Αυτό που καθορίζει τη στάση, τη σύμπλευση των αστικών κομμάτων και των ακροδεξιών, εθνικιστικών μορφωμάτων, είναι η προσήλωση στον στόχο, στο πώς δηλαδή θα υπηρετήσουν πιο αποτελεσματικά τα επιθετικά σχέδια και συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, την αναβάθμιση της θέσης της στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και την περιοχή, μετατρέποντας τη χώρα σε πολεμικό ορμητήριο, σε θύτη κατά άλλων λαών, βάζοντας τον λαό μας στο «μάτι του κυκλώνα», ακόμα και αντιποίνων, όπως μαρτυρούν οι απειλές της ρωσικής και ιρανικής ηγεσίας.
Ο πρωθυπουργός, πριν ακόμα την εκλογή του Τραμπ, δεσμεύτηκε ότι όποιος και να εκλεγεί Πρόεδρος θα συνεχιστούν οι στρατηγικές σχέσεις με τις ΗΠΑ. «Παλιά μου τέχνη κόσκινο». Αυτό κάνουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις, είτε είναι στην προεδρία εκπρόσωπος του Ρεπουμπλικανικού είτε του Δημοκρατικού Κόμματος, που σε κάθε περίπτωση προωθούν τα συμφέροντα των αμερικανικών μονοπωλίων, εφαρμόζουν αντιλαϊκή πολιτική κατά του αμερικανικού λαού, πρωταγωνιστούν στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και πολέμους.
Θυμάστε τον Τσίπρα που αποκάλεσε τον Τραμπ «διαβολικά καλό» και ο ΣΥΡΙΖΑ «έδωσε τα ρέστα» του για την επέκταση των αμερικανικών βάσεων και το δέσιμο της χώρας στις επιδιώξεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Δηλαδή, αυτό που είπε ξεδιάντροπα ο Κασσελάκης, ότι ο δολοφονικός μηχανισμός του ΝΑΤΟ αποτελεί ιερή αμυντική συμμαχία, δεν είναι μόνο δική του θέση, είναι θέση που σημάδεψε τον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ και τις ομάδες που αποσπάστηκαν μέσα από την εκφυλιστική, αντιλαϊκή του πορεία, διαπερνάει συνολικά το αστικό πολιτικό σύστημα.
Τα ιμπεριαλιστικά μπλοκ κάνουν προσαρμογές στη στρατηγική τους και σήμερα επιλέγουν τον δρόμο της «πολεμικής οικονομίας». Η ΕΕ προχώρησε στην ψήφιση αυτής της άκρως επικίνδυνης στρατηγικής για την αξιοποίηση συσσωρευμένων κεφαλαίων ως αντίδοτο στην ύφεση και τη νέα καπιταλιστική κρίση που πλησιάζει.
Επί της ουσίας προετοιμάζονται για γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και η προετοιμασία αυτή δεν αφορά μόνο τον εκσυγχρονισμό της στρατιωτικής βιομηχανίας, αλλά διαπερνά το σύνολο της οικονομίας και της κοινωνικής ζωής. Θα οδηγήσει σε πιο σκληρά μέτρα λιτότητας, περιορισμού εργατικών – λαϊκών δικαιωμάτων, ένταση της καταστολής και αυτό απαιτεί ετοιμότητα και καλή προετοιμασία των κομμουνιστών, της εργατικής τάξης, του λαού μας.
Το ΚΚΕ οργανώνει την αντίσταση, την πάλη για να βγει η Ελλάδα από το πολεμικό σφαγείο, να κλείσουν οι αμερικάνικες βάσεις, να επιστρέψουν οι φρεγάτες και όλα τα πολεμικά πλοία, όλα τα τμήματα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων από τις ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό, να αποδεσμευτεί η χώρα από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, με τον λαό κυρίαρχο.
Στέκεται στο πλευρό των φαντάρων, των αξιωματικών που διώκονται γιατί διαδηλώνουν περήφανα μαζί με τον λαό και διατρανώνουν την αντίθεσή τους στη συμμετοχή στα ΝΑΤΟικά σχέδια και αποστολές. «Οι φαντάροι είναι του λαού παιδιά, έξω από τα σύνορα δεν έχουνε δουλειά». Οι Ενοπλες Δυνάμεις έχουν μία αποστολή, να φυλάσσουν την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και όχι να χρησιμοποιούνται στις ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις.
Μεγάλη «ευκαιρία» ο πόλεμος για τους εφοπλιστές
Είναι γνωστό ότι η εμπορική ναυτιλία υπολογίζεται ως το 4ο όπλο του ΝΑΤΟ και υπάρχει πρόβλεψη συμμετοχής πλοίων σε στρατιωτικές ασκήσεις, μεταφοράς πολεμικών υλικών και προσωπικού, σε επιχειρήσεις εκκένωσης εμπόλεμων περιοχών κ.ά.
Πριν 20 μέρες στην άσκηση «ναυτικής συνεργασίας και καθοδήγησης εμπορικών πλοίων» με την ονομασία «ΜΙΝΩΑΣ 2024», στο Αιγαίο, η οποία εντάσσεται στις επιχειρήσεις των «συμμαχικών δομών» του ΝΑΤΟ, το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού με σήμα του απευθύνθηκε στους πλοιάρχους των εμπορικών πλοίων και τους κάλεσε να πάρουν μέρος.
Προσέξτε! Το σχετικό σήμα αναφέρει ότι «ιδιαίτερα υπό το φως των πρόσφατων εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή ναυτικού ενδιαφέροντος, όπως στη Μαύρη Θάλασσα, στην Ανατ. Μεσόγειο και την περιοχή Ερυθράς Θάλασσας – Κόλπου του Αντεν, καθίσταται πλέον αδήριτη η ανάγκη για επαύξηση του επιπέδου συνεργασίας, κατανόησης και συναντίληψης μεταξύ στρατιωτικών επιχειρήσεων και εμπορικής ναυτιλίας…».
Το σήμα αυτό επιβεβαιώνει τις καταγγελίες του ΚΚΕ και των ναυτεργατικών σωματείων ΠΕΜΕΝ και «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» και μας προειδοποιεί πως απαιτείται να σημάνει συναγερμός.
Η αποτροπή αυτών των σχεδίων και της συμμετοχής των εμπορικών πλοίων σε ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις είναι υπόθεση της οργανωμένης πάλης των ναυτεργατών, που έχουν πείρα και έχουν απορρίψει κυβερνητικές και εφοπλιστικές προτάσεις για εγγυήσεις χωρίς αντίκρισμα, ή την παγίδα της αποκαλούμενης πρόσθετης αμοιβής.
Οι ναυτεργάτες έχουν πληρώσει ακριβά τα ταξίδια σε εμπόλεμες περιοχές, με την αγωνία της επιβίωσης, με τους πολλαπλούς κινδύνους, τους τραυματισμούς και την απώλεια της ζωής τους. Μέσα από αυτή την πείρα έχει διαμορφωθεί η απαίτηση, το αίτημα να μην πραγματοποιούνται ταξίδια μέσα στη φωτιά του πολέμου, να μη θυσιαστεί ούτε ένα μέλος του πληρώματος για τα συμφέροντα και τα κέρδη των εφοπλιστών και των μονοπωλίων που πλουτίζουν στον τομέα της καπιταλιστικής εφοδιαστικής αλυσίδας.
Εχουμε νεκρούς στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στην Ουκρανία και την Ερυθρά Θάλασσα και εμείς δεν κοιτάμε εθνικότητα, η προσοχή μας είναι στραμμένη στην προστασία της ζωής του συνόλου των συναδέλφων.
Απαιτούμε τώρα να χαρακτηριστούν όλες οι περιοχές που είναι σε εξέλιξη στρατιωτικές συγκρούσεις ως εμπόλεμες περιοχές, να μην ταξιδεύουν σ’ αυτές τα πλοία και να κατοχυρωθεί το δικαίωμα του επαναπατρισμού των ναυτεργατών.
Από τις 219 επιθέσεις των Χούθι σε πλοία, είτε με πυραύλους είτε με drones, τα 49 ήταν ελληνικής ιδιοκτησίας, και σε αυτό η εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο στο πλευρό του Ισραήλ παίζει τον δικό της ρόλο.
Η επίθεση στο πλοίο «True Confidence» στοίχισε τη ζωή τουλάχιστον 3 μελών του πληρώματος και τον σοβαρό τραυματισμό ακόμα 6, το πλοίο οδηγήθηκε στην επικίνδυνη ζώνη, με ευθύνη της πλοιοκτήτριας εταιρείας και η επιχείρηση «ΑΣΠΙΔΕΣ» ή οι άλλες επιχειρήσεις των Αμερικανών και των Γάλλων, που στηρίζει η κυβέρνηση, όχι μόνο δεν τους προστάτεψαν, αλλά η ίδια η συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές αυτές αποστολές αποτελούν παράγοντα στοχοποίησης των ελληνόκτητων πλοίων και των ναυτεργατών.
Καμιά δουλειά δεν έχει η φρεγάτα στην Ερυθρά
Οι τοποθετήσεις του υπουργού Αμυνας και του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας, που προσπαθούν να δικαιολογήσουν την παρουσία ελληνικής φρεγάτας στην Ερυθρά, 3.500 χιλιόμετρα μακριά από τη χώρα, υμνώντας την ελληνόκτητη ναυτιλία ως «παγκόσμια ναυτική – ναυτιλιακή δύναμη», είναι επικίνδυνες, εκφράζουν την πολιτική που υπερασπίζεται τα εγκλήματα του Ισραήλ και τα εφοπλιστικά συμφέροντα, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή του πληρώματος των πολεμικών πλοίων και τη ζωή των ναυτεργατών, μπλέκοντας βαθύτερα τη χώρα στον πόλεμο.
Οι κάθε λογής κυβερνητικοί απολογητές θέτουν ακόμα ένα εξίσου επικίνδυνο ζήτημα. Λένε: «Για να μπορούμε να ζητάμε, πρέπει κάποια στιγμή να προσφέρουμε κάτι σημαντικό, και την πολιτική μας στήριξη αλλά και τη δική μας φρεγάτα».
Είναι προκλητικοί, και σε αντίθεση με τη θέληση του λαού μας, που δεν τους έχει δώσει και δεν θα τους δώσει καμία εξουσιοδότηση, προσφέρουν ολόπλευρη στήριξη στο κράτος του Ισραήλ που δολοφονεί τον παλαιστινιακό λαό και στους συμμάχους του, τις ΗΠΑ και την ΕΕ, που το στηρίζουν, προσφέρουν στην αστική τάξη της Ουκρανίας και τον Ζελένσκι στον πόλεμο με τη Ρωσία.
Για ποιο λόγο; Για να παζαρέψουν βοήθεια σε μια ελληνοτουρκική αντιπαράθεση. Αυτό εννοούν και κοροϊδεύουν τον ελληνικό λαό, που γνωρίζει ότι οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες ως ιερό και όσιο έχουν τα συμφέροντα των δικών τους αστικών τάξεων και παίζουν σε πολλά ταμπλό, διατηρώντας στρατηγικές σχέσεις με την τουρκική αστική τάξη με το κριτήριο της ισχυρής ΝΑΤΟικής δύναμης.
Οι εφοπλιστές χτυπάνε ανταγωνιστικά ναύλα διαμέσου της Διώρυγας του Σουέζ, επιμένουν, εκβιάζουν, γιατί μοναδικό κριτήριο είναι τα δολάρια, η αύξηση των κερδών τους, παίζουν παιχνίδια με τους ναυλωτές.
Η αλλαγή του ταξιδιού και η επιλογή του διάπλου της Αφρικής δεν βασίζεται σε «ανθρωπιστικούς λόγους», αυτό που τους καθοδηγεί είναι το κυνηγητό των υψηλών ναύλων και γνωρίζουμε καλά ότι η αύξηση των ημερών του ταξιδιού κατά 10-15 μέρες, μέσω του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας από το οποίο διέρχεται σήμερα η μεγάλη πλειοψηφία των πλοίων, σημαίνει αύξηση των ναύλων και των τιμών των εμπορευμάτων, μετακύλισή τους στις πλάτες των λαών που πληρώνουν με πολλούς τρόπους τις συνέπειες και είναι τα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων, όχι μόνο στα πεδία των μαχών αλλά συνολικά στη ζωή τους.
Οι εφοπλιστές το λένε καθαρά: Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος τροφοδοτεί την κερδοφορία τους και υποστηρίζουν πως «μια ενδεχόμενη ανατροπή του σκηνικού στην Ερυθρά Θάλασσα θα μπορούσε να επαναφέρει τους κινδύνους για τα ναύλα», γιατί αν οι γραμμές επανέλθουν στη λεγόμενη «κανονικότητα» της ειρήνης με το «πιστόλι στον κρόταφο των λαών», θα απελευθερωθεί χωρητικότητα στην αγορά που δεν θα μπορέσει να απορροφηθεί και η πρόσθετη προσφορά πλοίων και τονάζ θα απαιτήσει αύξηση των ρυθμών της οικονομικής ανάπτυξης, σε συνθήκες που μια νέα καπιταλιστική κρίση είναι σε εξέλιξη.
Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται! Αυτό ισχύει 100% για το εφοπλιστικό κεφάλαιο και έχει αποδειχθεί ιστορικά.
Πολλές αναλύσεις για την πορεία της ναυτιλίας σημειώνουν ότι τρεις είναι οι βασικοί παράγοντες που καθόρισαν την πορεία των υψηλών κερδών: Η πανδημία, που εκτόξευσε την κερδοφορία κυρίως των containers. Οι συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή και η μείωση της κίνησης στο Σουέζ και η ξηρασία στη Διώρυγα του Παναμά που προκάλεσε καθυστερήσεις στη διέλευση των πλοίων.
Το τελευταίο διάστημα, οι εκπρόσωποι της αστικής τάξης και οι ευρωατλαντικοί παπαγάλοι θλίβονται γιατί η μείωση της διέλευσης των πλοίων από το Σουέζ οδήγησε στη μείωση της κίνησης εμπορευμάτων στο λιμάνι του Πειραιά προς όφελος μεγάλων λιμανιών της Βόρειας Ευρώπης.
Στηρίζουν τη γενοκτονία στη Γάζα και την ισραηλινή κατοχή που είναι βασικός παράγοντας της εμπόλεμης κατάστασης και καλούν τους εργαζόμενους «να βγάλουν το φίδι από την τρύπα». Οι ναυτεργάτες να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή τους και οι λιμενεργάτες να θυσιάσουν τα δικαιώματά τους. Αυτή είναι η λογική της κυβέρνησης και των κομμάτων που υπηρετούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων.
Με τον τρόπο αυτό προσπαθούν να δικαιολογήσουν την αποστολή της φρεγάτας στην Ερυθρά Θάλασσα, στο όνομα της «ελεύθερης ναυσιπλοΐας», γιατί σε διαφορετική περίπτωση, όπως λένε, τα πλοία θα τραβήξουν για «ξένα λιμάνια» και οι λιμενεργάτες του Πειραιά θα μείνουν άνεργοι. Πρόκειται για χυδαίο εκβιασμό, ο οποίος έχει πάρει απάντηση με τους αγώνες που αναπτύχθηκαν και βρίσκονται σε εξέλιξη.
Η βρώμικη δουλειά φθοράς εργατικών συνειδήσεων με αιχμή τα περί «εθνικού συμφέροντος» συναντά αντιστάσεις που δυναμώνουν, γιατί στην πράξη έχει αποδειχθεί ότι δεν συναντιούνται πουθενά τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών και των εκμεταλλευομένων.
Οι περιουσίες και τα κέρδη των καπιταλιστών είναι αποτέλεσμα της σκληρής εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, κι αυτό το αναμφισβήτητο συμπέρασμα είναι καθοριστικό στοιχείο που έχει σημαδέψει και την ιστορία της ναυτιλίας, τα πλούτη των εφοπλιστών.
Η δύναμη του ελληνόκτητου στόλου, τον Μάη του 2024, είναι 5.543 πλοία, περίπου 400 εκατ. Dwt, πρώτη δύναμη σε μεταφορική ικανότητα, 21% περίπου του παγκόσμιου στόλου.
Τα τελευταία δέκα χρόνια η συνολική χωρητικότητα του ελληνόκτητου εμπορικού στόλου έχει αυξηθεί κατά 53,5%. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της εκμετάλλευσης των ναυτεργατών και της πολιτικής που δίνει προκλητική φοροασυλία και χίλια δύο προνόμια στο εφοπλιστικό κεφάλαιο, διαχρονικά επί όλων των κυβερνήσεων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των παλιότερων.
Με αυτούς τους όρους εκτινάχθηκε η κερδοφορία που εκφράζεται τόσο στο χτίσιμο νέων πλοίων όσο και στην αγορά μεταχειρισμένων. 164 πλοία παρήγγειλαν οι Ελληνες εφοπλιστές το 2023 και 185 μέχρι τον Οκτώβρη του 2024, αξίας δεκάδων δισ. δολαρίων. Την ώρα που μιλάμε, ο υπό ναυπήγηση στόλος τους αριθμεί συνολικά 552 πλοία.
Σύγκρουση με την αστική τάξη για να ανοίξει ελπιδοφόρα διέξοδος
Η κοινή βάση της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή της Ελλάδας, με την πάλη για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, των ναυτεργατών, των εργαζομένων στα λιμάνια και στα ναυπηγεία, είναι η σύγκρουση με την αστική τάξη, το κράτος, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά της, το εκμεταλλευτικό σύστημα, σε όλες τις συνθήκες, «ειρηνικές», «με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών», ή όταν η αστική τάξη και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι, με την αντιλαϊκή τους πολιτική, βάζουν σε κίνδυνο την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, ή την οδηγούν σε ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις στο εξωτερικό με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
Καμία εμπιστοσύνη σε αυτές τις δυνάμεις, σταθερή πορεία με μπούσουλα τον ταξικό αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, για την εργατική – λαϊκή εξουσία, το κτίσιμο της σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής κοινωνίας, για να γίνουν τα μέσα παραγωγής κοινωνική ιδιοκτησία και να αναπτυχθούν με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό. Μόνο έτσι η ναυτιλία, τα λιμάνια, τα ναυπηγεία, στρατηγικοί κλάδοι της οικονομίας θα μπούνε στην υπηρεσία της ικανοποίησης των εργατικών – λαϊκών αναγκών.
Μόνο αυτή η νέα οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας μπορεί να καταργήσει την εκμετάλλευση, μόνο ο σοσιαλισμός ξεριζώνοντας το κριτήριο του καπιταλιστικού κέρδους μπορεί να οικοδομήσει αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με τους άλλους λαούς και να αποτελέσει ιστορική συμβολή στην εξάλειψη των αιτιών που οδηγούν στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.»
