Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι ο γιος του Τσαρλς και της Βερόνικα, μετανάστες από τη Νιγηρία.
Τη στιγμή που στεφόταν βασιλιάς του μπάσκετ , τη στιγμή που 20.000 μέσα στο γήπεδο και πάρα πολλές χιλιάδες έξω από αυτό ούρλιαζαν γι αυτόν, έψαχνε με αγωνιώδες βλέμμα την αγκαλιά των δικών του ανθρώπων. Της μάνας του, του αδερφού του, της γυναίκας και του γιου του. Ύστερα σωριάστηκε σε μια θέση, σκέπασε το πρόσωπο του με μια μπλούζα κι έκλαψε. Έκλαψε για τον πατέρα του που έφυγε πριν 4 χρόνια και για την δικαίωση των κόπων του.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο το παιδί που γεννήθηκε στα Σεπόλια, που καθόταν ντροπαλός δίπλα από τον πάγκο της μικροπωλήτριας μητέρας του. Της μητέρας που κοίμιζε τα παιδιά της στο λεβητοστάσιο του υπόγειου διαμερίσματος στα Σεπόλια για να τα ζεστάνει τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Το λεβητοστάσιο που πλημμύρισε και γέμισε το σπίτι τους νερά κι έπνιξε τα λιγοστά τους ρούχα και σκεπάσματα.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο που αν και γεννήθηκε στην Ελλάδα δεν δικαιούνταν ελληνική ιθαγένεια με το νόμο Αντώνη Σαμαρά, αλλά τον ανάγκασε να του την δώσει όταν επιλέχτηκε στα ντραφτ του NBA καθώς μέχρι τότε δεν δικαιούταν να βγάλει ούτε διαβατήριο. Και για να μιλήσουμε για το σοβαρό θέμα της ανιθαγένειας που βασανίζει εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες σε όλες τις χώρες του κόσμου. Σύμφωνα με τη Χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στην ιθαγένεια. Στην Ελλάδα όμως ο νόμος του Σαμαρά εξακολουθεί να προβλέπει πως αυτό το δικαίωμα το έχουν όσοι είναι γεννημένοι στη χώρα και αποδεδειγμένα ανιθαγενείς. Και πως το αποδεικνύει κάποιος αυτό; Η απόδειξη αυτή είναι πολύ δύσκολη.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο που χλευάστηκε από τον Μιχαλολιάκο και τον Κασιδιάρη που τον χαρακτήρισαν ως χιμπατζή που πηδάει ψηλά και τον Πλεύρη που σχολίασε με ρατσιστικά εμετικά σχόλια την εμφάνιση του γιατί ήταν νέγρος. Που δέχτηκε ειρωνείες για το όνομά του από τον Άδωνη Γεωργιάδη καθώς στην 1η εμφάνιση με την φανέλα της Εθνικής ομάδας δεν κέρδισε τους πάντες και η Εθνική δεν έγινε παγκόσμια πρωταθλήτρια όπως θα ήθελε ο Άδωνις κι ο Πλεύρης για να κάνουν την χάρη στον Γιάννη και να τον αποδεχτούν.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο υπήρξε μέλος μιας οικογένειας που ανήκει στους πάνω από 82.400.00 ανθρώπους που ως το τέλος του 2020 είχαν εκτοπιστεί βίαια από την πατρίδα τους. Με μεγάλη προσπάθεια και υπομονή κατάφερε να φτάσει τα όνειρά του. Κατάφερε να φτάσει στην κορυφή του κόσμου. Λίγο η τύχη, λίγο κάποιοι άνθρωποι που βρέθηκαν στο δρόμο του μα πάνω απ΄ όλα το ταλέντο του.
Παραμένει ο ένας ανάμεσα σε δεκάδες εκατομμύρια μεταναστών που όχι μόνο μέτρησε τα άστρα αλλά κρατά ανάμεσα στα χέρια του ένα ολοδικό του άστρο με σεμνότητα και ήθος. Αυτή τη σεμνότητα που του χάρισαν οι μετανάστες γονείς του αυτή τη σεμνότητα που του χάρισε η δύσκολη ζωή του. Που έχει κάτι σημαντικό να πει όταν μιλάει, που δεν ξέχασε ποιος ήταν και πως έφτασε στην κορυφή
Όμως περίπου 100.000.000 άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, εξακολουθούν να βρίσκονται χωρίς πατρίδα χωρίς όνειρα και χωρίς ζωή. Είναι αυτοί οι μετανάστες που συναντούν οι καλοί νοικοκυραίοι στο δρόμο ή στα στρατόπεδα μεταναστών και φοβούνται μην αμαυρώσουν τη θρησκεία και τον πολιτισμό τους είναι αυτοί που η καλοντυμένη κυρία με την ευυπόληπτη οικογένεια φοβάται μην της κλέψουν την ακριβή τσάντα της ή λερώσουν το παγκάκι που ξεκουράζεται στην απογευματινή βόλτα της.
Όλοι εμείς που ονειρευόμαστε έναν κόσμο πιο δίκαιο για όλους τους ανθρώπους ευχαριστούμε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και την οικογένεια τους γιατί εξεφτέλισε τους φασίστες αυτού του τόπου.
Ευχαριστούμε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο γιατί δικαιώνει όλα όσα ονειρευόμαστε και θα πετύχουμε! Κι εκείνο που ονειρευόμαστε είναι ένας κόσμος χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο έναν κόσμο που θα προσφέρει σε όλους τους ανθρώπους τις ίδιες ευκαιρίες, που θα τους επιτρέπει να μεγαλώνουν με ασφάλεια, ειρήνη και ευημερία τα παιδιά τους.
Ρούλα Καραγιάννη.
