Η «ρίζα του κακού» για όλα αυτά τα απαράδεκτα, νοσηρά και επικίνδυνα φαινόμενα που βλέπουμε να συμβαίνουν στον χώρο του μπάσκετ βρίσκεται «στον αθλητισμό-εμπόρευμα που λειτουργεί για τα πάσης φύσεως κέρδη των μεγαλοκαπιταλιστών παραγόντων του αθλητισμού και όχι γενικά στη φύση του ανθρώπου, όπως ισχυρίζεται ο υπουργός», τόνισε ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Δελής, μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής.
«Εδώ βρίσκεται η πηγή και η αιτία για όλα τα φαινόμενα της σήψης στον χώρο του αθλητισμού. Κι αυτά τα φαινόμενα, βέβαια, δεν πρόκειται να εκλείψουν με κάτι βαρύγδουπες, αλλά κούφιες και υποκριτικές διαβεβαιώσεις μπροστά στις κάμερες των μεγαλόσχημων πρωταγωνιστών της σαπίλας του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού», πρόσθεσε.
Όπως εξήγησε, «η χειραγώγηση των αγώνων, τα στημένα παιχνίδια, ο τζόγος, η βία των οπαδικών στρατών, το ξέπλυμα χρήματος και όλη αυτή η σαπίλα που πολλές φορές γίνεται και φονική, δεν είναι παρά τα παράγωγα της επιχειρηματικής δράσης στον αθλητισμό». «Αυτή η επιχειρηματική δράση τα γεννά, τα τρέφει και ύστερα τα στέλνει στην αγορά, να φέρουν κέρδη», είπε, εξηγώντας πως «αν θέλουμε αυτή η σαπίλα, αυτό το κακό να κοπεί από τη ρίζα του, αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς να καταργηθεί η επιχειρηματική δράση στον αθλητισμό».
Ο Γ. Δελής σημείωσε ότι το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ μπορούν «μια χαρά να παίζονται και χωρίς τους επιχειρηματίες, τους εφοπλιστές κι όλους αυτούς που εκμεταλλεύονται τον αθλητισμό», αναδεικνύοντας τις προτάσεις του ΚΚΕ για: Την κατάργηση της συμμετοχής των ελληνικών ομάδων στο στοίχημα κάθε είδους, είτε του εσωτερικού είτε του εξωτερικού, όχι μόνο στα παιχνίδια του ΟΠΑΠ. Τη διακοπή της κρατικής χρηματοδότησης, είτε άμεσης είτε έμμεσης, σε ανώνυμες αθλητικές εταιρείες. Πλήρης και κατηγορηματική απαγόρευση του στοιχηματισμού σε κάθε αθλητική δραστηριότητα, ερασιτεχνική ή επαγγελματική.
Η παρέμβαση του βουλευτή του ΚΚΕ έγινε κατά την διάρκεια κύρωσης στη Βουλή δύο διακρατικών αθλητικών συμφωνιών με τη Σαουδική Αραβία και την Τουρκία. Υπογράμμισε πως κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει με τους γενικούς στόχους αυτών των συμφωνιών, για την «ενίσχυση και βελτίωση της αθλητικής συνεργασίας» και την «προώθηση των καλών σχέσεων και της φιλίας μεταξύ των χωρών», αλλά το κύριο ζήτημα είναι σε ποιο πλαίσιο υλοποιούνται αυτού του είδους οι διακρατικές αθλητικές συμφωνίες και με ποιο σκοπό. Έτσι, το πλαίσιο αυτό «δεν είναι άλλο από το κοινωνικοοικονομικό καπιταλιστικό πλαίσιο ενός αθλητισμού εμπορευματοποιούμενου», συνεπώς «ο πρωταρχικός σκοπός, και τέτοιων διακρατικών αθλητικών συμφωνιών, δεν μπορεί να είναι άλλος από το κέρδος».
Ειδικά για τη συμφωνία με τη Σαουδική Αραβία, υπενθύμισε ότι πρόκειται για ένα κράτος σκοταδιστικό, μεσαιωνικού χαρακτήρα, με δικαστικές ποινές που περιλαμβάνουν δημόσια μαστίγωμα, ακρωτηριασμούς και εκτελέσεις. «Όλα αυτά, όμως, σε τίποτα δεν εμποδίζουν την ελληνική κυβέρνηση να υπογράφει συμφωνίες με τους πετρελαιομονάρχες της Σαουδικής Αραβίας. Άλλη μια απόδειξη ότι οι ”ανησυχίες” σας για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των λαών είναι υποκριτικές και καθορίζονται από τα ισχυρά γεωπολιτικά συμφέροντα και ανταγωνισμούς», σημείωσε. Σχολιάζοντας, δε, την υπογραφή αθλητικής συμφωνίας με τη Σαουδική Αραβία με σκοπό -όπως γράφεται σε αυτήν- οι δύο χώρες να «επιτύχουν τον συντονισμό των θέσεών τους στις διεθνείς και εθνικές αθλητικές διοργανώσεις», υπενθύμισε τις καταγγελίες διεθνών οργανώσεων ότι το Μουντιάλ ποδοσφαίρου που θα πραγματοποιήσει η συγκεκριμένη χώρα το 2034 «δεν πρέπει να διεξαχθεί πάνω στις πλάτες των νεκρών εργατών, καθώς και οι εργασιακές συνθήκες και οι εργασιακές σχέσεις είναι απάνθρωπες». Κάτι ανάλογο έγινε άλλωστε και με το Μουντιάλ του Κατάρ το 2022.
Ανάμεσα στα πολλά που αναφέρει η συμφωνία με τη Σαουδική Αραβία και με την Τουρκία είναι και η «καταπολέμηση του ντόπινγκ, της φαρμακοδιέγερσης». Μόνο που το ντόπινγκ που διαρκώς εξαπλώνεται, σε όλο και μικρότερες ηλικίες πλέον, «αποτελεί ένα γνήσιο, και στην πράξη, αναγνωρισμένο τέκνο του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού», «αυτή είναι η ρίζα του ντόπινγκ, το οποίο συνεχώς εξελίσσεται από τις ίδιες τις εταιρείες της επιστήμης και της τεχνολογίας του αθλητισμού, οι οποίες μετά αναλαμβάνουν δήθεν και την καταπολέμησή του», όπως εξήγησε.
Σχολιάζοντας την αναφορά στις συμφωνίες ότι θα επιδιωχθεί «ολυμπιακή εκεχειρία», μια προσωρινή πολεμική ανάπαυλα, δηλαδή, επισήμανε πως «κάθε μέρα ακυρώνεται από τους ίδιους τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που οδηγούν σε πολέμους», ενώ «αντιφάσκει τελείως στη γενικότερη πολιτική προετοιμασία που ζούμε διεθνώς».
Ο βουλευτής του ΚΚΕ σχολίασε ακόμη τους στόχους που αναφέρονται στις συμφωνίες για «ισορροπημένη υποστήριξη του επαγγελματικού και ερασιτεχνικού αθλητισμού», «καταπολέμηση της βίας και της χειραγώγησης αγώνων».
Για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, υπογράμμισε πως φυτοζωεί «λόγω της κρατικής υποχρηματοδότησης και της τραγικής έλλειψης αθλητικών χώρων και ταυτόχρονα ωθείται από την ίδια την πολιτεία σε λογικές και πρακτικές ενός αθλητισμού-εμπορεύματος».
Για τις διακηρύξεις που αφορούν τη βία, εξήγησε πως δεν υπάρχει γενικά βία στα αθλητικά στάδια των θεατών, αλλά «υπάρχει μια βία οπαδική, η βία των οπαδικών στρατών», τους οποίους «εκτρέφουν, συντηρούν και θέτουν στην υπηρεσία τους ως δυνάμεις κρούσης, διάφοροι μεγαλόσχημοι ιδιοκτήτες αθλητικών ομάδων-εταιρειών». «Τα ζούμε και τα βλέπουμε τα χαΐρια του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού τις τελευταίες μέρες στο μπάσκετ», είπε, υπενθυμίζοντας ότι «η οπαδική βία θέριεψε ραγδαία από τη δεκαετία του ’80 και μετά, δηλαδή από την επαγγελματοποίηση στο ποδόσφαιρο και το μπάσκετ».
Ως προς τη χειραγώγηση των αγώνων, «αυτή κι αν είναι άμεση συνέπεια του ίδιου του στοιχήματος, που είναι πια ηλεκτρονικό», όπως σχολίασε. «Ποια είναι, λοιπόν, η βασική αιτία της χειραγώγησης των αγώνων; Μα φυσικά το ότι οι διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες που κυριαρχούν στον αθλητισμό και ειδικότερα στο ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, εμπλέκουν αυτή τους την ενασχόληση και με άλλες επιχειρηματικές τους δραστηριότητες, είτε στήνοντας παιχνίδια είτε ξεπλένοντας μαύρα χρήματα είτε εκμεταλλευόμενοι την αγάπη και το ενδιαφέρον χιλιάδων φιλάθλων για τα σωματεία τους, ώστε να φιλοτεχνούν ένα δήθεν λαϊκό προφίλ, και, βέβαια, να στρώνουν το έδαφος και για άλλους επιχειρηματικούς τους σχεδιασμούς». Συνεπώς, «αν θέλουμε αυτή η σαπίλα, αυτό το κακό να κοπεί από τη ρίζα του, αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς να καταργηθεί η επιχειρηματική δράση στον αθλητισμό, χωρίς να καταργηθεί συνολικά ο τζόγος, ώστε να γίνει πράξη αυτό που θέλει ο φίλαθλος κόσμος, το παιχνίδι, δηλαδή, να παίζεται καθαρά μέσα στο γήπεδο και με αγωνιστικούς μόνο όρους», συμπλήρωσε.
