Η πρόσφατη μεγάλη συγκέντρωση των στρατιωτικών στην Αθήνα αποτελεί μια ιδιαίτερη εκδήλωση από ένα χώρο που δηλώνει την απόλυτη κρατική εξουσία και είναι φειδωλός σε αγωνιστικές διεκδικήσεις. Ήταν μια κινητοποίηση που έγινε με αφορμή τις εξαγγελίες του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας για την προώθηση νομοσχεδίου με το οποίο αλλάζει τη δομή των Ενόπλων Δυνάμεων και θίγει τα επαγγελματικά και οικονομικά δικαιώματα των αξιωματικών και υπαξιωματικών. Η εκδήλωση, που χαρακτηρίστηκε από την άρτια οργάνωσή της, κατέδειξε την υπευθυνότητα, την αξιοπρέπεια και την περηφάνεια των στρατιωτικών.
Την κινητοποίηση οργάνωσαν οι υπαξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων, που βιώνουν όπως και συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, τις επιπτώσεις της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης. Είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που με τις οικογένειές τους τα βγάζουν δύσκολα με την καθημερινότητα της ακρίβειας, του στεγαστικού, της μόρφωσης των παιδιών τους, της εμπορευματοποίησης της υγείας και των στρατιωτικών νοσοκομείων. Είναι οι άνθρωποι του ξεσπιτώματος και των μεταθέσεων σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας. Αυτοί οι ένστολοι με τις φόρμες υπηρεσίες, βρήκαν το θάρρος, μπροστά στα προαναγγελθέντα νέα προβλήματα που γεννά το νομοσχέδιο του υπουργείου πολέμου, με το “σώμα υπαξιωματικών” και τις αρνητικές μισθολογικές και επαγγελματικές επιπτώσεις, να “σηκώσουν το γάντι” στην κυβέρνηση.
Οι στρατιωτικοί ξεπέρασαν τον παγιωμένο συντηρητισμό και τον αντικομμουνισμό που καλλιεργείται συστηματικά στο χώρο τους. Αγνόησαν “ τα ιερά και τα όσια” των στρατιωτικών παραδόσεων, τις εμετικές ανακοινώσεις κάποιων ενώσεων και το “υπόγειο σκάψιμο’’ μηχανισμών και βγήκαν στους δρόμους της Αθήνας, χωρίς τα ψηλά λοφία, τα λευκά γάντια και τα χρυσοστόλιστα ξίφη των προπορευόμενων αξιωματικών για παρελάσεις. Συγκεντρώθηκαν και πορεύτηκαν εκεί που κατεβαίνουν οι αγωνιστές εργαζόμενοι, νεολαίοι και συνταξιούχοι, με πανό και συνθήματα “Πανάκριβα τα πάντα, πανάκριβη ζωή. Οργάνωση κι αγώνας η μόνη επιλογή.” και “ Τσακίζετε υγεία, μετοχικά ταμεία, το δίκιο μας ζητάμε σε τούτη την πορεία.” Αντέδρασαν στην πολιτική της κυβέρνησης και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, που περιφρονεί τις λαϊκές ανάγκες για να στηρίζει με πακτωλό εκατομμυρίων και τα δάνεια του “SAFE” τους ομίλους της πολεμικής βιομηχανίας. Είναι η ίδια αντίδραση που βγαίνει σήμερα από τις διεκδικήσεις όλου του οργανωμένου λαϊκού κινήματος για αύξηση στους μισθούς και τις συντάξεις, δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία και όχι για την πολεμική βιομηχανία και του ΝΑΤΟ τα σφαγεία.
Η διάθεση των υπαξιωματικών για το ΝΑΤΟ προκύπτει με σαφήνεια, στις ενδεικτικές αποστροφές από το λόγο του προέδρου του συντονιστικού των στρατιωτικών, στη συγκέντρωση: “ Η λαίλαπα που έχει εξαπολυθεί εναντίον μας έχει όνομα. Την λένε ατζέντα 2030 και παραδόξως έχει και το ΝΑΤΟ μια με το ίδιο όνομα”. “Η Ελλάδα έχει συγκεκριμένη απειλή κι έχει ανάγκη από Εθνικό στράτευμα που θα υπερασπιστεί την ακεραιότητα της χώρας, βασισμένο στην κοινή άμυνα στρατού και λαού. Δεν σκοπεύει να αποστέλλει στρατεύματα στα πέρατα της οικουμένης για να προασπίσει τα οικονομικά και γεωπολιτικά της συμφέροντα με μισθοφορικό στρατό”. “Καθίσταται πεποίθησή μας ότι σκοπός τελικά (σ.σ. του νομοσχεδίου) είναι η δημιουργία ενός νέου στρατεύματος με διαφορετική δομή…. Ένα στράτευμα πιο μικρό, πιο ευέλικτο με πιο εύκαμπτη εθνική συνείδηση, για να χρησιμοποιηθεί και για τις ανάγκες του Ευρωστρατού και του ΝΑΤΟ…..”. Θέσεις που στέλνουν μήνυμα αξιοπρέπειας των χαμηλόβαθμων στρατιωτικών και καταδίκης της πολιτικής της κυβέρνησης και των πολιτικών κομμάτων που ταυτίζονται με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ.
Έχοντας υπόψη όλα αυτά, δεν πρέπει το λαϊκό κίνημα να προσπεράσει αδιάφορα τον αγώνα των χαμηλόβαθμων στρατιωτικών. Οφείλει να αφουγκραστεί τα μηνύματα της κινητοποίησή τους. Οι διεκδικήσεις τους για την ακρίβεια, τους μισθούς και συντάξεις, τα ταμεία, τη στέγη, την υγεία, την παιδεία είναι κοινές ή ακουμπούν πάνω στις γενικότερες λαϊκές διεκδικήσεις. Οι θέσεις που εκφράζουν για την οικονομία του πολέμου και οι προβληματισμοί τους για την εμπλοκή της χώρας μας στις πολεμικές του ΝΑΤΟ, είναι γόνιμες και αξίζουν την προσοχή μας. Μόνο λοιπόν, ως δίκαια μπορούν κριθούν τα αιτήματα των υπαξιωματικών και αξιωματικών. Γι’ αυτό και επιβάλλεται να εκδηλώσουμε την αλληλεγγύη μας στον αγώνα τους.
Γιώργος Παλιούρας
Υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ ε.α.
Πτυχιούχος ΝΟΠΕ/ΕΚΠΑ
& Σχολής Εθνικής Ασφάλειας
