Άρθρο του Γιάννη Αγγέλου, Συνταγματάρχη (ΜΧ) ε.α. ΜΒΑ, Ms’c
Απόψε τη νύχτα, 24 προς 25 του Μάρτη, συμπληρώνονται 21 χρόνια από την οριστική διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. 21 χρόνια από τους φονικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς που διέλυσαν μια χώρα, για τις ανάγκες των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ.
Ποιο είναι το χρονικό του πολέμου;
Σάββατο 6/02/1999: Στο Ραμπουιγιέ της Γαλλίας, υπό την αιγίδα των ΗΠΑ και των άλλων πέντε κρατών της «ομάδας επαφής», δηλαδή των Ρωσίας, Βρετανίας, Γαλλίας, Γερμανίας και Ιταλίας, διαπραγματεύονται οι αντιπροσωπείες των Αλβανοφώνων του Κοσσυφοπεδίου και της Γιουγκοσλαβικής κυβέρνησης. Η διαπραγμάτευση γίνεται για την ανεύρεση πολιτικής λύσης, σχετικά με το καθεστώς στην περιοχή της γιουγκοσλαβικής επαρχίας. Η γιουγκοσλαβική πλευρά φαίνεται να αποδέχεται το σχέδιο για καθεστώς διευρυμένης αυτονομίας στο Κοσσυφοπέδιο.
Ήδη από τα τέλη του 1988 η κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της διεθνούς πολιτικής σκηνής. Διαδοχικές συναντήσεις του Προέδρου Μιλόσεβιτς με τον απεσταλμένο του Αμερικανού Προέδρου Ρ. Χόλμπρουκ για την κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, με συνεδριάσεις του, ζητεί η συμμόρφωση της Γιουγκοσλαβίας στην καταπάτηση των δικαιωμάτων των Αλβανοφώνων. Το ΝΑΤΟ απειλεί πως σε μη συμμόρφωση, θα επέμβει στρατιωτικά και θα θέσει την περιοχή υπό αεροπορική επιτήρηση, ενώ συνεχίζονται και οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Αλβανοφώνων και Γιουγκοσλαβικής κυβέρνησης.
Τετάρτη 23/02/1999: Με τελεσίγραφό της η Δύση απαιτεί από τη Γιουγκοσλαβία να δεχτεί την παρουσία ΝΑΤΟικών στρατιωτικών δυνάμεων. Ήταν το πρόσχημα για την έναρξη των επιχειρήσεων. Η Γιουγκοσλαβία αρνήθηκε το τελεσίγραφο. Σταματούν οι διαπραγματεύσεις με την προοπτική να επαναληφθούν στις 15/3/1999. Παράλληλα το ΝΑΤΟ είχε λάβει απόφαση στις 30/01/1999 για αεροπορικούς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία, σε περίπτωση που η Γιουγκοσλαβία συνεχίσει να αρνείται να συμμορφωθεί.
Δευτέρα 15/3/1999: Ξεκινούν και πάλι οι διαπραγματεύσεις στο Παρίσι που διαρκούν λίγα 24ωρα. Το ΝΑΤΟ προτείνει εκ νέου στη Γιουγκοσλαβία να συναινέσει στην παραχώρηση, όχι μόνο του Κοσσυφοπεδίου, αλλά ολόκληρης της χώρας στα στρατεύματα του ΝΑΤΟ. Με την άρνηση του Βελιγραδίου ουσιαστικά ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση.
Τετάρτη 24/3/1999: Στις 9μμ ώρα Ελλάδας, σε Πρίστινα, Νόβισαντ, Ποντγόριτσα και στα περίχωρα του Βελιγραδίου, ξεκινούν οι ΝΑΤΟικές αεροπορικές επιθέσεις. Μέχρι τα ξημερώματα βομβάρδιζαν ανηλεώς στρατιωτικούς στόχους. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, σε διάγγελμά του, ισχυρίστηκε πως οι βομβαρδισμοί απέτρεψαν μια τεράστια πυρκαγιά στα Βαλκάνια, ενώ εξέφρασε και την ανησυχία του για ενδεχόμενη ελληνοτουρκική εμπλοκή. Από την πλευρά του ο ΓΓ του ΝΑΤΟ, Χ. Σολάνα κατηγορεί την ηγεσία της Γιουγκοσλαβίας, ενώ δηλώνει οι βομβαρδισμοί δεν έχουν στόχο το λαό. Οι ηγέτες των κρατών-μελών της ΕΕ, αφού συνεδρίασαν στο Βερολίνο, εξέδωσαν ανακοίνωση συμπαράταξης με το ΝΑΤΟ. Η Ρωσία ζητεί να συγκληθεί εκτάκτως το ΣΑ του ΟΗΕ, κάτι που γίνεται αποδεκτό.
Πέμπτη 25/3/1999: Το Βελιγράδι διακόπτει διπλωματικές σχέσεις με ΗΠΑ, Βρετανία, Γερμανία και Γαλλία και διακόπτεται η λειτουργία του CNN στο γιουγκοσλαβικό έδαφος.
Παρασκευή 26/3/1999: Για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της ημέρας εκδηλώνονται αεροπορικές επιδρομές και εκτόξευση πυραύλων. Ρωσία, Κίνα και Ναμίμπια τάσσονται υπέρ της άμεσης παύσης των βομβαρδισμών και η Μόσχα απελαύνει τους εκπροσώπους του και διακόπτει κάθε επαφή με το ΝΑΤΟ. Ενισχύεται ο ναυτικός αποκλεισμός από την Αδριατική. Στην Αθήνα διαδηλώσεις χιλιάδων νέων διαδηλώνουν εναντίον του ΝΑΤΟ έξω από την αμερικανική πρεσβεία.
Σάββατο 27/3/1999: Οι μαζικοί βομβαρδισμοί επεκτείνονται και σε μη στρατιωτικούς στόχους, ενώ η γιουγκοσλαβική αεράμυνα καταρρίπτει το αόρατο αμερικανικό βομβαρδιστικό. Οι φωτογραφίες που κυκλοφορούν πλήττουν το κύρος των ΗΠΑ.
Κυριακή 28/3/1999: Οι βομβαρδισμοί διευρύνονται σε όλο το γιουγκοσλαβικό έδαφος. Ο λαός της Γιουγκοσλαβίας διοργανώνει υπαίθριες συναυλίες ως αντίδραση, κάτι που γίνεται επί πολλές εβδομάδες, παρά την πλύση εγκεφάλου των ΜΜΕ της Δύσης. Παράλληλα, πολλές μεγάλες αντιΝΑΤΟικές διαδηλώσεις γίνονται σε πολλές χώρες, ακόμη και στις ΗΠΑ.
Δευτέρα 29/3/1999: Βομβαρδίζεται το κτίριο του Ερυθρού Σταυρού στην Πρίστινα. Λόγω των βομβαρδισμών το προσφυγικό ρεύμα διογκώνεται.
Κυριακή 04/4/1999: Την ημέρα της συμπλήρωσης 50 χρόνων από την ίδρυση του ΝΑΤΟ, η Γιουγκοσλαβία βομβαρδίζεται ανελέητα και για πρώτη φορά οι Αρχές μιλούν επίσημα για πολλά θύματα.
Τετάρτη 07/4/1999: Προτείνει να αποσύρει τα στρατεύματα της από το Κοσσυφοπέδιο αν πράξει το ίδιο και το ΝΑΤΟ. Αντί απάντησης, το ΝΑΤΟ συνεχίζει εκτεταμένους βομβαρδισμούς, ενώ διοχετεύει φήμες για έναρξη χερσαίων επιχειρήσεων κατά της Γιουγκοσλαβίας. Είναι η 15η μέρα της επιδρομής και τουλάχιστον 12 άτομα, άμαχοι, σκοτώνονται και 8 τραυματίζονται σοβαρά από τους σκληρούς βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στην Πρίστινα. Βομβαρδίστηκαν κρίσιμες υποδομές όπως το κεντρικό ταχυδρομείο και κυβερνητικά κτίρια. Η Γιουγκοσλαβία ήδη από την προηγούμενη μέρα έχει ανακοινώσει τη μονομερή κατάπαυση του πυρός, λόγω του Πάσχα, ενώ από τον UCK συνεχίζονται αμείωτα οι σφοδρές επιθέσεις στο Κοσσυφοπέδιο.
Κυριακή 11/4/1999: Ανήμερα της μεγαλύτερης εορτής των Ορθοδόξων, το ΝΑΤΟ εξαπολύει αεροπορικές επιδρομές που στοίχισαν τη ζωή σε 16 άμαχους ενώ άφησαν πίσω και 43 τραυματίες.
Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε. Κράτησε συνολικά 78 ημέρες.
Στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, οι βομβαρδισμοί επί 78 μέρες έγιναν επί ενός ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους από κράτη-μέλη ενός μηχανισμού, που αποφάσισαν να επιτεθούν και επιτέθηκαν, χωρίς να κηρύξουν τον πόλεμο στον εχθρό
Η Ελλάδα, όλο αυτό το διάστημα, αποτέλεσε το προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ. Στρατιωτικές βάσεις, λιμάνια, αεροδρόμια, ολόκληρο το ελληνικό έδαφος, παραδόθηκαν από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στη ΝΑΤΟική συμμορία, για να φέρει σε πέρας το έγκλημα. Μόνο από τη Θεσσαλονίκη με κατεύθυνση το Κοσσυφοπέδιο, πέρασε ΝΑΤΟική δύναμη αποτελούμενη από 420 πλοία, 510 σιδηροδρομικούς συρμούς, 1.400 φάλαγγες οχημάτων διαφόρων τύπων, 40.000 οχήματα και 60.000 στρατιώτες.
Πέρα από αυτή την Ελλάδα, αναδείχτηκε και η άλλη Ελλάδα. Η Ελλάδα του ελληνικού λαού που από την πρώτη στιγμή δεν έβαλε την υπογραφή του στο έγκλημα και στάθηκε αλληλέγγυος στο βομβαρδιζόμενο γιουγκοσλαβικό λαό.
Και όπως έχει αποδείξει η ιστορία στο μακρύ της δρόμο, οι λαοί τάσσονται πάντα με το δίκιο, απέναντι στην άρχουσα τάξη που εκφράζει τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού. Οι μαζικές διαδηλώσεις όλο αυτό το διάστημα, η παρουσία του λαού στους δρόμους, συναυλίες συμπαράστασης στο δοκιμαζόμενο γιουγκοσλαβικό λαό, είναι λίγα από αυτά που πρόσφερε ο λαός της Ελλάδας.
Σήμερα, 21 χρόνια μετά, τα συνθήματα παραμένουν ίδια, οι απαιτήσεις ίδιες.
ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗ – Η ΜΟΝΗ ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΛΑΟΙ
Γιάννης Αγγέλου
Σχης (ΜΧ) ε.α.
ΜΒΑ, Ms’c
