Πριν μερικές μέρες ο υπουργός Άμυνας, Ν. Δένδιας απηύθυνε ομιλία σε εκδήλωση του Ροταριανού Ομίλου Αθηνών λίγο πριν οι Ροταριανοί και οι καλεσμένοι τους αρχίσουν να τρώνε.
Τα όσα είπε προσφέρονται για πολυποίκιλο σχολιασμό. Σε αυτό το κείμενο θα σταθούμε σε 2 θέματα.
Το ένα σχετίζεται με την σύγχρονη εκδοχή της «Ελλάδας των 5 θαλασσών και των 2 ηπείρων» και πως η αστική στρατηγική και τα συμφέροντα των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων καθορίζουν ακόμα και πλευρές των εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Το δεύτερο αφορά τον κυνισμό που μπορεί να διακρίνει κανείς σε μια εποχή που η Ελλάδα με τη στήριξη όλων των κομμάτων του συστήματος βαθαίνει τη στρατηγική συνεργασία με τους μακελάρηδες των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και Ισραήλ. Δηλαδή, έχει μια σημασία να καταγράφεται πως τα τελευταία περίπου 10 χρόνια που η Ελλάδα έχει απογειώσει την εμπλοκή της σε θανάσιμους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς αυτό «συνοδεύεται» και από αντίστοιχες εμβληματικές ή πιο σωστά συμβολικές δηλώσεις-διατυπώσεις. Από τον «Τραμπ που είναι καλός με έναν διαβολικό τρόπο» του Τσίπρα, στο έχουμε ματώσει και θα ξαναματώσουμε στο πλευρό των Αμερικάνων του προηγούμενου υπ. Άμυνας της ΝΔ Ν. Παναγιωτόπουλου μέχρι κάτι που θα σας αναφέρουμε στη συνέχεια από τον κύριο Δένδια.
Όσον αφορά το πρώτο θέμα:
Ο Ν. Δένδιας ανέφερε πως «Έχουμε έναν ευρύτερο γεωγραφικό χώρο θεώρησης που αφορά και τα συμφέροντά μας: Βαλκάνια, Μαύρη Θάλασσα, Μ. Ανατολή, Περσικός κόλπος, Βόρεια Αφρική, υποσαχάρια Αφρική, διεθνείς οργανισμοί, νησιωτικές χώρες».
Με λίγα λόγια και αρκετά απλουστευτικά, 100 χρόνια μετά την Μικρασιατική καταστροφή τους χιλιάδες νεκρούς και τα εκατομμύρια ξεριζωμένους ως αποτέλεσμα της τότε αστικής στρατηγικής και της στάσης των τότε ιμπεριαλιστικών «συμμάχων» της Ελλάδας τώρα η άρχουσα τάξη στην «Ελλάδα των 5 θαλασσών και των δύο ηπείρων», προσθέτει μία ήπειρο, την Αφρική και ορισμένες θάλασσες ακόμα.
Επειδή δεν είναι αντικείμενο αυτού του σχολίου η ιστορική αλήθεια και τα συμπεράσματα που οφείλουν να εξάγονται για τις σύγχρονες ανάγκες της ταξικής πάλης – ούτε και το περιεχόμενο της ομιλίας του υπουργού είχε τελικά αυτό το περιεχόμενο – θα περάσουμε στο πως σχηματικά και αποκαλυπτικά η παραπάνω στρατηγική των συμφερόντων της άρχουσας τάξης μεταφράζεται στα εξοπλιστικά προγράμματα.
Παρακάτω ακολουθεί αναλυτική αναφορά των σχετικών αποσπασμάτων της ομιλίας:
«Ο στόλος δεν έχει μόνο καθήκον να προασπίζει το Αιγαίο. Ο στόλος έχει το καθήκον να υπερασπίζει τα συμφέροντά μας και να δείχνει την σημαία μας σε μια ευρύτερη ζώνη την οποία περιέγραψα πριν. Αυτήν την στιγμή έχουμε πλοίο στην Λιβύη, Λίβανο, έχουμε πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα και υπάρχει άλλο ένα πλοίο σε άσκηση του ΝΑΤΟ αυτήν την στιγμή. Το ότι η Ελλάδα θα έχει καθήκοντα τήρησης Δικαίου στην Ερυθρά, είναι ένα σημείο που μπορεί κάποιοι να διαφωνούν. Για εμάς όμως, για την αντίληψη που εκφράζουμε, η ελευθερία ναυσιπλοΐας από την Διώρυγα του Σουέζ είναι απόλυτο γεωπολιτικό μας συμφέρον. Να το πω αλλιώς, ο Πειραιάς έχει χάσει σχεδόν το 70% της κίνησής του αυτήν την στιγμή. Δεν λέω απλά για την ναυτιλία, λέω για την χώρα μας γενικά. Εάν πάρετε ένα πλαστικό ποτήρι από το σουπερμάρκετ, ίσως δεν το έχετε παρατηρήσει η άνοδος της τιμής του είναι πάνω από 70%. Γιατί το κόστος μεταφοράς του γύρω από την Αφρική αυξάνει δυσανάλογα την αξία του στο ράφι για τον Έλληνα καταναλωτή και αυτό είναι μόνο μια μικρή συνέπεια, μπορείτε να φανταστείτε πολλές άλλες. Η αχρήστευση των λιμανιών μας ως κόμβων logistics είναι πολύ μεγάλη ζημιά για την Ελλάδα. Άρα δεν στείλαμε μια φρεγάτα εκεί, η οποία παρεμπιπτόντως υπηρετεί μια επιχείρηση που λέγεται IRINI που εμείς ήμασταν όπως και η επιχείρηση ASPIDES έχουν ελληνικό όνομα, καταλαβαίνετε γιατί το έχουν, υποδηλώνει αυτόν που ξεκίνησε την αντίληψη για την επιχείρηση. Άρα λοιπόν χρειαζόμαστε πλοία, που μπορούν καταρχήν να υπηρετήσουν αυτήν την σκοπιμότητα. Εδώ ερχόμαστε στις φρεγάτες Belharra».
Με λίγα λόγια ο ελληνικός λαός θα πληρώσει μόνο για τις νέες φρεγάτες αρκετά δισ. χωρίς αυτό να έχει καμία σχέση με την υπεράσπιση των συνόρων της Ελλάδας. Ομολογείται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι ο λαός στερείται την κάλυψη στοιχειωδών αναγκών του και τα χρήματα από το χαράτσωμα του πηγαίνουν για τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων.
Τώρα αν κανείς ξεπεράσει την άνοδο στη τιμή του πλαστικού ποτηριού, που παρεπιπτόντως και εκεί «κρύβεται» η άνοδος της κερδοφορίας των εφοπλιστών (ας σκεφτεί κανείς πως από την μη πληρωμή του τέλους διέλευσης από τη διώρυγα του ΣΟΥΕΖ και από άλλα τερτίπια οι έλληνες εφοπλιστές αυξάνουν την κερδοφορία τους από την «κρίση στην Ερυθρά»), χρειάζεται να σταθεί στο παράδειγμα του λιμανιού στον Πειραιά.
Ας αποδεχτούμε για χάριν συντομίας την ακρίβεια των στοιχείων που παραθέτει ο υπουργός ως προς την πτώση της κίνησης στο λιμάνι. Δηλαδή πως ακριβώς εξυπηρετεί τον ελληνικό λαό η άνοδος στην κίνηση, τόσο μάλιστα που να πρέπει να αποδεχτεί ότι θα δαπανά εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ που συνεπικουρούνται και από τεράστιους κινδύνους για τις ένοπλες δυνάμεις και για όσους μετατρέπονται σε στόχο πιθανών αντιποίνων; Πάντως όταν η κίνηση στις προβλήτες ήταν ανεβασμένη οι λιμενεργάτες δεν εντάσσονταν καν στα βαρέα και ανθυγιεινά και ένα παλικάρι είχε κοπεί στη μέση από μια γερανογέφυρα γιατί τα μέτρα προστασίας της ζωής είναι κόστος για την εργοδοσία είτε με αυξημένη κίνηση στις προβλήτες είτε με μειωμένη…
Θα είχε ένα ενδιαφέρον να γίνει μια αναφορά στο γεγονός ότι από τη πτώση του τζίρου στο λιμάνι του Πειραιά δέχεται σε έναν βαθμό πλήγμα στη κερδοφορία του ένα κινεζικό μονοπώλιο η COSCO, τη στιγμή που κινεζικά πλοία δεν χτυπιουνται από τους Χούθι της Υεμένης στη Ερυθρά Θάλασσα… Αλλά ας μην ξεδιπλωθεί σε λίγες λέξεις το τι σημαίνει να βρίσκεται κανείς στις μυλόπετρες των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Στη συνέχεια ο υπουργός επέλεξε να αναφερθεί και στα εξοπλιστικά που σχετίζονται με την προμήθεια νέων μαχητικών αεροσκαφών και συνολικά το στρατηγικό σχέδιο για την αξιοποίηση τους.
Παραθέτουμε σχετικά αποσπάσματα: «Η Ελλάδα τόσα χρόνια είχε το δόγμα αποτροπής δια της αεροπορίας της. Πολύ ακριβό όπλο, και πολλών δυνατοτήτων όπλο. Είναι κρίμα να το σπαταλάς απλώς για να το χρησιμοποιήσεις στον αντιαεροπορικό του ρόλο. (…) Αυτήν την στιγμή η ελληνική αεροπορία έχει μια απίστευτη πολυτυπία. Έχει F4 Phantom F16-30, F16-50, F16-52, Viper, Rafale και F35, Mirage 2000, Mirage 2005. Το κόστος μόνο για να έχεις διαφορετικές μονάδες συντήρησης όλων αυτών, είναι εξωφρενικό. Πάμε σε μια λογική να έχουμε αεροσκάφη 4, 4.5 και 5ης γενιάς. Δηλαδή F16 Viper, Rafale, F35 όλα τα υπόλοιπα ανταλλακτικά ή πώληση».
Εδώ προκύπτουν τα εξής ζητήματα. Αρχικά υπάρχει ακόμα μια ομολογία και όσον αφορά τα πανάκριβα μαχητικά αεροσκάφη, αξίας σχεδόν 10 δις. ότι η προμήθεια και στο σχέδιο αξιοποίησης τους δεν σχετίζεται και τόσο ούτε με την «αποτροπή» ούτε και με τις ανάγκες αεράμυνας. Σε μια περίοδο που έγινε επίσημη διαρροή ότι ουσιαστικά «δεν μας φτάνουν τα μαχητικά για να τα στείλουμε περιπολίες σε χώρες της Βαλτικής» (!) μπορεί δικαιολογημένα κανείς να πει ότι μάλλον θα έχουν περισσότερο έναν τέτοιο ΝΑΤΟικό ρόλο, τη στιγμή μάλιστα που ελληνικά μαχητικά περιπολούν ήδη εναέριους χώρους χωρών της Βαλκανικής!
Το δεύτερο ζήτημα όμως, μάλλον κρύβεται στις λεπτομέρειες και η αλήθεια είναι πως όσο ειλικρινής και αν θέλει ορισμένες φορές να παρουσιάζεται ο Ν. Δένδιας. Δηλαδή, μόνο κάποιος αφελής δεν μπορεί να διακρίνει στα λεγόμενα του υπουργού πως με τον μανδύα της «αναβάθμισης» των ικανοτήτων της Πολεμικής Αεροπορίας – ικανοτήτων που οι ίδιοι ομολογούν πως δεν σχετίζονται με την άμυνα της χώρας- δημιουργούνται τουλάχιστον μεγάλα ερωτηματικά για το αν ετοιμάζεται κάποιο νέο πακετάκι.. «άχρηστων μαχητικών αεροσκαφών» για την αντιδραστική κυβέρνηση του Ζελένσκι.
Αυτός ο μικρός σχολιασμός ορισμένων σημείων της παρέμβασης του Ν. Δένδια στους ροταριανούς θα κλείσει με κάτι τόσο κυνικό όσο και η εποχή που ζούμε. Η εποχή της συμμετοχής της χώρας σε δύο πολέμους, της μεταφορικά και κυριολεκτικά κλιμάκωσης της σφαγής των λαών και της αποφασιστικής συστράτευσης της ελληνικής άρχουσας τάξης με ένα συγκεκριμένο στρατόπεδο ιμπεριαλιστών ληστών.
Κάνοντας, λοιπόν αναφορά στο τι μέτρα σχεδιάζονται να παρθούν για τη στήριξη της οικογένειας όσων υπηρετούν στις ένοπλες δυνάμεις, ο υπουργός είπε: «Θέλουμε η οικογένειά του να έχει την καλύτερη προστασία. Που σημαίνει νηπιαγωγείο για το παιδί του, ειδικό σχολείο με τα παιδιά με ειδικές ανάγκες. Να σας πω ένα παράδειγμα, τον αυτισμό. Ο αυτισμός πριν λίγα χρόνια δεν υπήρχε στο λεξιλόγιο μας, δίνει παιδιά που έχουν κάποια προβλήματα, έχουν όμως και ειδικές δεξιότητες. Θα δημιουργήσουμε ένα σχολείο λοιπόν, που τα παιδιά των στρατιωτικών που έχουν αυτισμό, θα υποστηρίζονται. Και η δική τους δυνατότητα, που ποια είναι; Είναι να μπορούν να βλέπουν φωτογραφίες και να ξεχωρίζουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Στην ΤΝ, χρειάζεσαι αυτό που λέγεται BIG DATA. Τα συστήματα μας με ΑΙ, χρειάζονται εκατοντάδες χιλιάδες φωτογραφίες στόχων, τα οποία θα πρέπει να απομνημονεύσουν και θα χρειαστεί να δει το drone μας τον στόχο και να του ρίξει. Οι καλύτεροι που μπορούν να δουν τις μικρές διαφορές, και να διδαχθεί το Drone με ΤΝ, είναι τα παιδιά με αυτισμό, και το Ισραήλ έχει ειδικές μονάδες για αυτό. Εμείς λοιπόν θα παίρνουμε τα παιδιά των αξιωματικών μας, θα τα εκπαιδεύουμε και θα τους βρίσκουμε δουλειά».
Αυτή είναι η πολιτική τους, αυτή είναι η ηθική τους, αυτή είναι η αντίληψη τους, αυτή είναι η «ρεαλιστική προσέγγιση της σύγχρονης εποχής τους».
Τι να πεί κανείς; Οι Ροταριανοί μπορεί να ενθουσιάστηκαν και να συνεισφέρουν μάλιστα σε ένα στόχο που θέλει μικρά παιδιά να εκπαιδεύονται για το πώς θα βοηθούν να πέφτουν «στοχευμένες» βόμβες που θα σκοτώνουν παιδιά. Ελπίζουμε και πιστεύουμε ότι και το προσωπικό των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων έχει άλλα όνειρα για τα σε κάθε περίπτωση υπέροχα παιδιά του και δεν ενστερνίζεται τη νοσηρότητα όσων παθαίνουν ονείρωξη με τις «ικανότητες» του κράτους-δολοφόνου σχεδόν 17 χιλιάδων παιδιών της Παλαιστίνης μέσα σε έναν χρόνο.
