Η Παγκόσμια Ημέρα για τη μάνα πέρασε, αφήνοντας πίσω της , τα τραγουδάκια, τα γλυκά λογάκια, τα στιχάκια, με η σκληρή πραγματικότητα, όμως, να παραμένει, ότι μητρότητα στον καπιταλισμό, όχι μόνο δεν προστατεύεται, αντίθετα διώκεται, παρά τα παχιά λόγια και τις διάφορες μπαρούφες τη μέρα της γιορτής της.
Το δικαίωμα της γυναίκας στην εργασία και η κοινωνική προστασία της μητρότητας αποτελούν δύο όψεις ενός μεγάλου κοινωνικού προβλήματος, που παίρνει νέες διαστάσεις στις συνθήκες της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας στην Ελλάδα και ευρύτερα στην ΕΕ.
Στη καπιταλιστική κοινωνία, που στηρίζεται στην εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης ανδρών και γυναικών από το κεφάλαιο, η μητρότητα και η εργασία βρίσκονται σε αντίθεση.
Η στρατηγική της ΕΕ, των κυβερνήσεων των κρατών μελών και των ελληνικών κυβερνήσεων κατατάσσει τη μητρότητα στο εργασιακό «κόστος». Οι απουσίες λόγω εγκυμοσύνης, η άδεια λοχίας, το μειωμένο ωράριο της μωρομάνας είναι κόστος για τους επιχειρηματίες, τους τραπεζίτες, τους βιομήχανους, τους μεγαλοξενοδόχους.
Ακολουθώντας την τύχη γενικά της εργατικής τάξης, η εργαζόμενη γυναίκα υποχρεώνεται να δουλεύει εξαντλητικές υπερωρίες, με μειωμένα και σπαστά ωράρια να σπρώχνεται στην ανεργία, που είναι πολύ μεγαλύτερη στις γυναίκες και ιδιαίτερα στις νεαρές ηλικίες.
Η εγκυμοσύνη και η μητρότητα γίνονται αιτία μη πρόσληψης γυναικών, αλλά και αναγκαστικής αποδοχής εργασίας με τις λεγόμενες ελαστικές εργασιακές σχέσεις, χωρίς συμβάσεις, με μικρότερα μεροκάματα. . Πολλοί οι εργοδότες που υποχρεώνουν γυναίκες εργαζόμενες να υπογράφουν «συμφωνητικά» όπου δεσμεύονται ότι δεν θα μείνουν έγκυοι για κάποια χρόνια.
Οι γυναίκες εργαζόμενες με μπλοκάκι εργάζονται χωρίς δικαιώματα, χωρίς άδεια μητρότητας, χωρίς μισθούς και επιδόματα, χωρίς μέτρα υγείας και ασφάλειας στην περίοδο της εγκυμοσύνης, της λοχείας και της γαλουχίας. Βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη όχι μόνο για να πληρώνουν μόνες τους τις ασφαλιστικές τους εισφορές, αλλά και για τις απαιτούμενες προληπτικές εξετάσεις και τα φάρμακα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και μετά, για την περίθαλψη του εμβρύου.
Οι γυναίκες εργαζόμενες που δε θεωρούνται μισθωτές, αλλά αυτοαπασχολούμενες, δεν δικαιούνται ούτε άδειες, ούτε αποζημίωση απόλυσης.
Κάθε χρόνο χιλιάδες παιδιά μένουν έξω από τους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, σε όλη τη χώρα, τόσο λόγω ανεπάρκειας των δημοτικών παιδικών σταθμών σε κτίρια, εξοπλισμό, στελέχωση, και των κριτηρίων που αποκλείουν την πρόσβαση σε παιδιά λαϊκών οικογενειών, της λειψής χρηματοδότησης.
Οι κυβερνώντες και οι δεξιοί και «αριστεροί παρατρεχάμενοι πολύ καλά γνωρίζουν ότι η υπογεννητικότητα στη χώρα μας έχει άμεση σχέση με τα οικονομικά προβλήματα που δημιουργεί η γέννηση ενός παιδιού, ιδιαίτερα για την εργαζόμενη μητέρα.
Το πλέγμα της φυλετικής ανισότητας παίρνει και νέες μορφές σε συνθήκες ταξικής εκμετάλλευσης. Βαθαίνει η μη ικανοποίηση των αναγκών σε σχέση με τα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα.
Σήμερα, ως αποτέλεσμα της επιδείνωσης στο συσχετισμό δυνάμεων παγκοσμίως, αλλά και ως εκδήλωση της όξυνσης των αντιφάσεων του καπιταλισμού, επιδεινώθηκαν οι όροι ζωής και εργασίας για τη μισθωτή και την αυτοαπασχολούμενη, δηλαδή για τη συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών της λαϊκής οικογένειας.
Καπιταλισμός και μητρότητα δυο έννοιες ασυμβίβαστες. Σοσιαλισμός και μητρότητα δυο έννοιες απόλυτα συμβατές.
Π.ΜΠ.