Την παραπέρα αύξηση των στρατιωτικών δαπανών για τις ανάγκες και τα σχέδια των ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ επιβεβαίωσε ο Κυρ. Μητσοτάκης, μετέχοντας την Κυριακή σε άλλη μια σύνοδο με «ατζέντα» πολεμικής προετοιμασίας, συγκεκριμένα την άτυπη ευρωπαϊκή σύνοδο Βορρά – Νότου στη Φινλανδία.
Μετείχαν επίσης οι πρωθυπουργοί της Ιταλίας, Τζόρτζια Μελόνι, της Φινλανδίας, Πέτερι Ορπο, και της Σουηδίας, Ουλφ Κρίστερσον, καθώς και η ύπατη εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Ασφάλειας, Κάγια Κάλας.
Προσερχόμενος στη σύνοδο ο Μητσοτάκης και ομνύοντας στους πολεμικούς εξοπλισμούς που επιτάσσουν η στροφή στην «πολεμική οικονομία» και η πολεμική προετοιμασία, επανέλαβε ότι «πρέπει να διαθέσουμε περισσότερους πόρους για τη συλλογική μας άμυνα» σε μια εποχή «αυξημένων γεωπολιτικών αναταραχών». Εστειλε δε «μήνυμα» στον Πρόεδρο της Ρωσίας ότι «θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε στο πλευρό της Ουκρανίας και να υποστηρίζουμε την Ουκρανία απερίφραστα», καθώς «εναπόκειται στην Ουκρανία να καθορίσει τον χρόνο έναρξης των όποιων συνομιλιών με τη Ρωσία, αλλά θα πρέπει να το κάνει από θέση ισχύος και όχι από θέση αδυναμίας».
Στις δηλώσεις του με το πέρας της συνόδου εμφανίστηκε εκ νέου υπέρμαχος της στροφής στην πολεμική οικονομία, επιμένοντας ότι «πρέπει να κάνουμε περισσότερα και πρέπει να είμαστε πιο έξυπνοι ως προς την κατανομή των πόρων για την άμυνα και την ασφάλεια, είτε πρόκειται σε εθνικό επίπεδο είτε πρόκειται σε ευρωπαϊκό». Την ώρα άλλωστε που διευρύνονται οι περικοπές σε Υγεία και Παιδεία, προεξόφλησε ότι στην κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τα μερίδια της καπιταλιστικής λείας «θα χρειαστεί να δαπανήσουμε πάνω από το 2% του ΑΕΠ» για στρατιωτικές δαπάνες. Θυμίζουμε ότι η ΝΑΤΟική νόρμα, όπως καθορίστηκε ήδη από το 2014, είναι κάθε κράτος – μέλος να δαπανά τουλάχιστον το 2%. Πλέον μιλούν για τουλάχιστον 3%, ενώ ο Τραμπ βάζει θέμα να πάει το όριο στο 5%.
Ο Μητσοτάκης επιβεβαίωσε ότι γι’ αυτό ακριβώς το θέμα τον Φλεβάρη «θα διοργανωθεί έκτακτο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, όπου και θα συζητηθούν οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε και όσον αφορά την ανάγκη να σκεφτούμε λίγο πιο καινοτόμα. Είναι πάρα πολύ σημαντικό για να πείσουμε τον διατλαντικό μας εταίρο ότι λαμβάνουμε την ασφάλειά μας με πλήρη σοβαρότητα και υπευθυνότητα», σπεύδοντας να βγάλει λάδι τον Τραμπ στις απαιτήσεις του ο ευρωπαϊκός βραχίονας του ΝΑΤΟ να κάνει ακόμα περισσότερες πολεμικές δαπάνες.
«Το θαύμα της Συρίας»
Στο μεταξύ, παρόντες και μπροστάρηδες των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών δηλώνουν σε κάθε μέτωπο και πεδίο όπου ανάβει η φωτιά του ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Ενδεικτικά, σε ομιλία του σε συνέδριο την Παρασκευή με τίτλο «Ανάμεσα σε δύο πολέμους: Δοκιμασίες Δικαίου και Πολιτικής στη διεθνή δικαιοταξία» ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης εστίασε στο «θαύμα της Συρίας», παρουσιάζοντας ως τέτοιο την επέλαση των τζιχαντιστών με τις πλάτες των ΑμερικανοΝΑΤΟικών!
Χαρακτηριστικά, επιβεβαιώνοντας το κουβάρι των ανταγωνισμών, όπου κάθε πρόσκαιρος συμβιβασμός εμπεριέχει τον σπόρο του επόμενου γύρου αντιπαράθεσης για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τους διαύλους, ο Γεραπετρίτης είπε ότι «στην εξωτερική πολιτική πλέον δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα. Καμία. Και εξ αυτού του λόγου η παραδοσιακή προσέγγιση, κ. καθηγητά, ότι σκοπός της εξωτερικής πολιτικής, της διπλωματίας είναι να προβλέπει, είναι στην πραγματικότητα μια ουτοπία. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει οτιδήποτε».
Αναφερόμενος στις εξελίξεις στην περιοχή τις τελευταίες δέκα μέρες, τις περιέγραψε ως «το θαύμα της Συρίας», αφού «κανείς στην πραγματικότητα δεν μπορούσε να πιστέψει ότι μέσα σε λίγες ημέρες το καθεστώς Ασαντ, το οποίο φαινόταν αρκετά εδραιωμένο και με πολλούς φίλους, ισχυρούς φίλους έξωθεν, θα μπορούσε να καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος».
«Κατέρρευσε η Συρία και, βεβαίως, ορθώς μπορούμε να επιχαίρουμε για το γεγονός ότι πλέον δεν υφίσταται ένα καθεστώς απολύτως αυταρχικό και ολοκληρωτικό. Αλλά δικαιούμαστε επίσης να ανησυχούμε για όσα συμβαίνουν στη Συρία, για την προστασία των δικαιωμάτων, για την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου, για την επήρεια που θα έχει ο ξένος παράγων και βεβαίως η Τουρκία για τη συνοχή, την εδαφική ακεραιότητα και τη συμπεριληπτικότητα στη χώρα και, βεβαίως, για την προστασία των θρησκευτικών κοινοτήτων και των μνημείων», συνέχισε, βάζοντας και την αναγκαία δόση ανησυχίας από πλευράς των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων μη μείνουν εκτός «πίτας».
Εχυσε δε εκ μέρους της κυβέρνησης άλλη μια παρτίδα από κροκοδείλια δάκρυα, υπερασπιζόμενος στα λόγια «την εφαρμογή αρχών, μιας διπλωματίας αρχών» κόντρα σε «μια διπλωματία η οποία είναι συναλλακτική», με «προσπάθεια ανάταξης του δικαίου των διεθνών οργανισμών και της πραγματικής ισχύος των διεθνών οργανισμών».
Στην πράξη, και λειτουργώντας για άλλη μια φορά ως σημαιοφόρος των ευρωατλαντικών σχεδιασμών και της στήριξης στο κράτος – δολοφόνο Ισραήλ, η κυβέρνηση της ΝΔ απείχε από ψηφοφορία στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ πάνω σε ψήφισμα που εγκρίθηκε με πολύ μεγάλη πλειοψηφία και αφορούσε αίτημα προς το Διεθνές Δικαστήριο να γνωμοδοτήσει σχετικά με τις υποχρεώσεις του Ισραήλ, μεταξύ άλλων για τη διασφάλιση της παροχής των προμηθειών και των υπηρεσιών που είναι αναγκαίες για την επιβίωση των Παλαιστινίων.
«Αξίες και στόχοι στενά ευθυγραμμισμένοι», λέει ο Τσούνις
Με αυτά και με άλλα, μιλώντας στην «Καθημερινή» και κάνοντας απολογισμό της θητείας του ο απερχόμενος πρέσβης των ΗΠΑ, Τζ. Τζ. Τσούνις, αναγνώρισε ότι υπηρέτησε στην Αθήνα «σε μια περίοδο που οι αξίες και οι στόχοι μας ήταν στενά ευθυγραμμισμένοι».
«Εχουμε επιτύχει τόσο πολλά για να ενισχύσουμε τους δεσμούς μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας», πρόσθεσε, ενώ εμφάνισε ότι έτσι θα γίνει και επί νέας διακυβέρνησης Τραμπ, στο πλαίσιο και της στρατηγικής στοίχισης των ελληνικών αστικών κομμάτων και μορφωμάτων: «Τα τελευταία 15 χρόνια η Ελλάδα είχε πέντε διαφορετικούς πρωθυπουργούς και οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν τρεις διαφορετικούς Προέδρους, από διαφορετικά κόμματα και υπόβαθρα. Σε αυτό το διάστημα και παρά όλες αυτές τις αλλαγές, η σχέση ΗΠΑ – Ελλάδας ισχυροποιήθηκε και διευρύνθηκε. Εκτιμώ ότι αυτή η πορεία θα συνεχιστεί».
Τέλος, δεν παρέλειψε τις γνωστές «παραινέσεις» στα Ελληνοτουρκικά, λέγοντας ότι «είναι προς το συμφέρον όλων μας οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ να επιλύουν τις διαφορές τους διπλωματικά. Η ειρήνη και η σταθερότητα δεν εξυπηρετούν μόνο το συλλογικό συμφέρον μας αλλά αποτελούν και προτεραιότητα του ΝΑΤΟ», την ώρα που η τουρκική αστική τάξη βάζει όλες τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της στο τραπέζι και διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις στην Ανατ. Μεσόγειο. Ζώνη για την οποία ο Τσούνις είπε ότι «πρέπει να συνεχίσουμε να στηρίζουμε τις προσπάθειες για τη διαφοροποίηση των διαδρομών και των πηγών φυσικού αερίου στην περιοχή», όπως και ότι «χρειαζόμαστε περισσότερη περιφερειακή συνεργασία», με ό,τι αυτό συνεπάγεται όταν η Αγκυρα σπεύδει να κατοχυρώσει διευρυμένες θαλάσσιες ζώνες, πλουτοπαραγωγικές πηγές και διαύλους.
