Με πολύ ενδιαφέρον και μαζική παρουσία κόσμου πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Πέμπτης εκδήλωση για την Παλαιστίνη που διοργάνωσαν οι Οργανώσεις του ΚΚΕ στο Περιστέρι.
Η εκδήλωση έγινε στο στο ΚΥΒΕ Περιστερίου και ομιλητής ήταν ο Κώστας Παπαδάκης, ευρωβουλευτής, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Στο Αιγάλεω έγινε αντίστοιχη εκδήλωση στο Πνευματικό Κέντρο «Γιάννης Ρίτσος» με ομιλήτρια την Βιβή Δάγκα, βουλευτή και μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Οι Οργανώσεις της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ πραγματοποιούν ένα πλατύ πολιτικό άνοιγμα με εκδηλώσεις, συσκέψεις, περιοδείες και εξορμήσεις, καλώντας τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τις γυναίκες, τους συνταξιούχους και τους αυτοαπασχολούμενους στην Αττική να εκφράσουν τη μαζική αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό, με τίτλο: «Λευτεριά στην Παλαιστίνη – Καμία εμπλοκή της Ελλάδας στο μακελειό – Καμία στήριξη και διευκόλυνση σε ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ισραήλ».
«Ούτε γη, ούτε νερό στους φονιάδες των Λαών»
Στην ομιλία του ο Κώστας Παπαδάκης τόνισε:
«Αυτές τις ώρες κι από δω από το Περιστέρι η εκδήλωσή μας είναι ένα ακόμα βήμα καταγγελίας των εγκλημάτων του κράτους δολοφόνου του Ισραήλ. Πρώτα και πριν από όλα ενώνουμε τη φωνή μας με το συγκλονιστικό παγκόσμιο κύμα αλληλεγγύης με τον Παλαιστινιακό λαό που γιγαντώνεται για να τερματιστεί εδώ και τώρα η σφαγή στη Γάζα.
Χαιρετίζουμε τα ποτάμια λαών που όλες αυτές τις μέρες διατρανώνουν ανυποχώρητα το δίκιο του Παλαιστινιακού λαού να έχει τη δική του πατρίδα ενάντια στην Ισραηλινή κατοχή, συντρίβοντας στην πράξη το όργιο χρυσοπληρωμένης προπαγάνδας που πέφτει στο κενό.
Καταδικάζουμε τα φρικιαστικά εγκλήματα του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας: 6.500 Παλαιστίνιοι νεκροί, πάνω από 18.000 τραυματίες, 2.400 νεκρά παιδιά. Η στατιστική ένα νεκρό παιδί κάθε 15 λεπτά τα λέει όλα. Χτυπούν ακόμα κι ανθρωπιστικούς διαδρόμους, ως και ουρές ανθρώπων που περιμένουν για λίγο ψωμί. 7.500 βόμβες, το 1/4 μιας ατομικής βόμβας σε δύναμη, μέσα σε 10 μέρες, σε μια έκταση που μπορείς να διασχίσεις μόλις σε 30 λεπτά κι όλα αυτά πριν καν ξεκινήσει η χερσαία επέμβαση. Χωρίς καθαρό νερό, με τον τύφο και τις αρρώστιες να απλώνονται. Χωρίς ρεύμα και καθαρό νερό για πολλές ώρες την ημέρα, με διαλυμένα νοσοκομεία και χειρουργεία που γίνονται με το φως κινητού τηλεφώνου, επεμβάσεις ακρωτηριασμού μικρών παιδιών που πραγματοποιούνται στο διάδρομο ρημαγμένων νοσοκομείων που δεν τα λες νοσοκομεία, μπροστά στα μάτια γονιών και αδελφών. Μια Λωρίδα της Γάζας με βομβαρδισμένα νοσοκομεία κι εκκλησιές όπως αυτή του Αγίου Πορφυρίου, 140 ισοπεδωμένα σχολεία. Με 2,4 εκατομμύρια ανθρώπους σε λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα γης, αποκλεισμένους από το 2007 από γη, αέρα κι θάλασσα, κυνηγημένους και διωγμένους από τη γη, τα σπίτια τους εξαιτίας των βάρβαρων επιδρομέων – εποικιστών του Ισραήλ.
Άμεσο καθήκον ζωής και θανάτου είναι να σπάσει ο αποκλεισμός της ανθρωπιστικής βοήθειας που με ευθύνες του Ισραήλ και των συμμάχων του, των ΗΠΑ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ εμποδίζουν να περάσει από τη δίοδο της Ράφα αποφασιστική κι ουσιαστική βοήθεια προς τον Παλαιστινιακό λαό. Τα σωματεία, τα συνδικάτα, οι μαζικοί φορείς ήδη μαζεύουν μεγάλες ποσότητες υλικής βοήθειας που μόνο με την πίεση των λαών μπορεί να φτάσει στο παλαιστινιακό λαό που την έχει τόσο ανάγκη.
Την ίδια στιγμή η ΕΕ προκλητικά και κυνικά κλείνοντας τα μάτια σε αυτή την αγριότητα όχι μόνο δεν πολλαπλασιάζει άμεσα την χρηματοδότηση και την ανθρωπιστική βοήθεια τόσο στη Γάζα όσο και στη Δυτική Όχθη αλλά αντίθετα συζητά την περικοπή ακόμα κι αυτής της ανεπαρκέστατης ανθρωπιστικής βοήθειας που έδινε μέχρι σήμερα επικαλούμενη “το ενδεχόμενο αυτή να καταλήγει στη Χαμάς”. Πρόκειται για μια απόφαση που καταδικάζει στον θάνατο χιλιάδες ανθρώπινες ζωές ενώ στοχοποιεί ως “τρομοκράτη” τον πολυβασανισμένο Παλαιστινιακό λαό επειδή αντιστέκεται στην βάρβαρη Ισραηλινή κατοχή και απαιτεί να έχει τη δική του πατρίδα. Ενώ είναι η ΕΕ που προκλητικά χρηματοδοτεί με προγράμματα πολεμικής έρευνας ύψους 1.2 δισ. και με 260 εκατ. κάθε χρόνο ”επενδύσεις” για εξοπλισμούς στο Ισραήλ, το στρατό και τις βιομηχανίες όπλων του προκειμένου να αιματοκυλά τον Παλαιστινιακό λαό. Την ίδια ώρα από το 2018 περικόπτει κάθε χρόνο τη χρηματοδότηση προς τον οργανισμό UNRWA για ανθρωπιστική βοήθεια για τον Παλαιστινιακό λαό, φτάνοντας σε μια πενταετία από τα 110 εκατ. ευρώ στα μόλις 82 εκατ. πέρσι. Δηλαδή δίνει στην Παλαιστίνη το 1/14 από αυτά που δίνει στο Ισραήλ.
Με επιστολή έκκληση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ προς τους τρεις προέδρους της ΕΕ, Κομισιον, Συμβούλιο, Κοινοβούλιο απαιτούμε να σταματήσει κάθε σκέψη για περικοπές κονδυλιών. Να πολλαπλασιαστούν τα ποσά της βοήθειας και να διευκολυνθεί η άμεση διάνοιξη οδών για την ροή κατεπείγουσας ανθρωπιστικής βοήθειας, και κάθε άλλου είδους υλικής βοήθειας προκειμένου να σωθούν ανθρώπινες ζωές.
Καθήκον άμεσης παρέμβασης για τους κομμουνιστές για κάθε εργαζόμενο είναι και ο αγώνας για να σταματήσει κάθε διευκόλυνση στις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Στην Ελευσίνα δίπλα στην πόλη υπάρχει η 112 πτέρυγα μάχης κι ένα στρατιωτικό αεροδρόμιο, που η κυβέρνηση έδωσε στους Αμερικάνους για τους πολεμικούς τους σχεδιασμούς, επειδή ήδη βρίσκεται στο κόκκινο η χρησιμοποίηση της Σούδας για τον ανεφοδιασμό των βομβαρδισμών στη Γάζα προκειμένου να αιματοκυλούν τον Παλαιστινιακό λαό. Η εξέλιξη αυτή έρχεται και κουμπώνει με τη δημιουργία βάσης logistics των Ενόπλων Δυνάμεων των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ στο Κερατσίνι, στον όρμο “Ηρακλέους”, απέναντι από την ιχθυόσκαλα, “μεσοτοιχία” με τις εγκαταστάσεις της κινεζικής COSCO.
Ξεκαθαρίζουμε: οποιαδήποτε διευκόλυνση, όπως η στρατιωτική συμφωνία για τις βάσεις που προετοίμασε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και υλοποιεί αυτή της ΝΔ μετατρέπει τη χώρα μας σε πολεμικό ορμητήριο και στόχο αντιποίνων. Κι ενώ παράγοντες του Ιράν και της Ρωσίας σε ανύποπτο χρόνο μιλούν για πλήγματα σε αμερικανικές βάσεις. Σήμερα από το “Ριζοσπάστη”, το Κόμμα μας απευθύνει αμείλικτα ερωτήματα προς την κυβέρνηση:
Τι ξέρει για τα σχέδια βίαιου εκτοπισμού Παλαιστινίων από τη Λωρίδα της Γάζας προς άλλες χώρες, ανάμεσά τους και την Ελλάδα; Τι συζήτησαν Μητσοτάκης – Νετανιάχου;
Τι σημαίνουν οι απανωτές ασκήσεις για την προστασία κρίσιμων ενεργειακών υποδομών και δικτύων, με τη συμμετοχή επίλεκτων στρατιωτικών μονάδων, στο ενδεχόμενο να δεχτούν επιθέσεις και προσβολές;
Τους δηλώνουμε: ούτε σκέψη για αξιοποίηση της στρατιωτικής βάσης της Ελευσίνας από ΗΠΑ – ΝΑΤΟ. αυτά έρχεται τώρα να προστεθεί
— Να γυρίσει πίσω η φρεγάτα “Ψαρά” και τα υπόλοιπα πλοία συνοδείας. Να παύσει κάθε διευκόλυνση προς τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.
— Να σταματήσει κάθε οικονομική, πολιτική, στρατιωτική συνεργασία με το κράτος – δολοφόνο Ισραήλ.
Το χθεσινό τεράστιο συλλαλητήριο στην Ελευσίνα απαίτησε ξάστερα: “Ούτε γη, ούτε νερό στους φονιάδες των Λαών”. Διατρανώνοντας πως, είναι σε πλήρη εναντίωση με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Όπως και οποιαδήποτε στήριξη στο “κράτος-τρομοκράτη” του Ισραήλ, που εδώ και εφτά δεκαετίες δολοφονεί τον παλαιστινιακό λαό.
Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν αναβαθμίσει τις σχέσεις με το κράτος – δολοφόνο
Όλες οι κυβερνήσεις ως σήμερα αναβάθμισαν πολιτικά εμπορικά και στρατιωτικά τις σχέσεις με το κράτος- φονιά Ισραήλ, εγκαθίδρυσαν τις λεγόμενες τριγωνικές σχέσεις Ελλάδα, Ισραήλ, Κύπρος υπό την επίβλεψη των ΗΠΑ. “Βibi” αποκαλούσαν οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ στις αναπτυγμένες μπίζνες τους τον Νετανιάχου, “φίλε Bibi” τον αποκαλεί και σήμερα επί ΝΔ ο κ. Μητσοτάκης. Στην πρόσφατη επίσκεψή του -μνημείο υποστήριξης της δολοφονικής πολιτικής του Ισραήλ- ο πρωθυπουργός υπερασπίστηκε ανιστόρητα κι εξοργιστικά “το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα”, το οποίο δήθεν “πρέπει να ασκεί χωρίς μεγάλο ανθρωπιστικό κόστος”, Άραγε για να μην θεωρείται μεγάλο αυτό το ”κόστος” πόσα νεκρά παιδιά πρέπει να σφάξει στην ποδιά του το κράτος – χασάπης Ισραήλ;
ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Ελληνική Λύση “πίνουν νερό” στο δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα και στις κάθε είδους διευκολύνσεις προς αυτό να θερίζει τον Παλαιστινιακό λαό. Στο δε ευρωκοινοβούλιο ψήφισαν όλοι τους μαζί πλην ΚΚΕ το κατάπτυστο ψήφισμα που αποσιωπούσε την ισραηλινή κατοχή και τα εγκλήματα της και καταδίκαζε ως τρομοκρατία τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού ενάντια στον ισραηλινό καταχτητή.
Πονηρά σπεύδουν εδώ και χρόνια να ισχυριστούν ότι η στήριξη τους στο Ισραήλ “αφήνει στην άκρη συναισθηματισμούς για το δίκιο του παλαιστινιακού λαού” και υπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα της χώρας. Έτσι ονομάζουν τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης και τις μπίζνες για τα κέρδη των ομίλων της που περνούν μέσα από τη στήριξη του κατοχικού κράτους του Ισραήλ.
Αλήθεια ας μπουν στον κόπο να μας εξηγήσουν πώς από τη μια λένε ότι η Τουρκία είναι μια κατοχική δύναμη, είναι μια αναθεωρητική δύναμη, είναι μια δύναμη που κάνει εποικισμούς στη βόρεια Κύπρο και την ίδια στιγμή αυτές οι δυνάμεις αναβαθμίζουν τις σχέσεις τους με ένα κράτος όπως το Ισραήλ που κάνει ακριβώς τα ίδια. Αλήθεια πώς μπορεί η κυβέρνηση κι οι άλλες αστικές δυνάμεις να καταγγέλλουν τις προκλητικές ενέργειες της τουρκικής αστικής τάξης στο Αιγαίο και την Κυπριακή ΑΟΖ, την τουρκική κατοχή του 37% της Κύπρου, του 10% της Συρίας, όταν την ίδια στιγμή κάνουν πως δεν βλέπουν και ξεπλένουν την 75χρονη κατοχή της Παλαιστίνης από το Ισραήλ.
Όσο για αυτούς που επικαλούνται τον ανταγωνισμό Ισραήλ – Τουρκίας για να δικαιολογήσουν τη στράτευση της κυβέρνησης με το κατοχικό Ισραήλ ας μας εξηγήσουν με την ίδια λογική πώς στον πρόσφατο πόλεμο στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, το Ισραήλ μια χαρά συνεργάστηκε με την Τουρκία σε βάρος των Αρμενίων. Αποκρύπτουν το κύριο και καθοριστικό ότι καμιά αστική τάξη δεν μπορεί να εγγυηθεί και να εξασφαλίσει τα κυριαρχικά δικαιώματα, την ειρήνη και την ασφάλεια του ελληνικού λαού.
Τώρα δε, βγαίνουν οι ίδιοι με περισπούδαστες αναλύσεις για τους “εξωγενείς παράγοντες” σαν το μακελειό στη Γάζα που εμποδίζουν -λένε- να φανούν στις τιμές και στη τσέπη τα αποτελέσματα της επενδυτικής βαθμίδας, που ήρθε μετά τα μπαράζ ματωμένων πλεονασμάτων που τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο κι η ΝΔ επιδόθηκαν για να πάρουν κι οι δυο τα εύσημα της Λαγκάρντ -χθες τα έπαιρνε ο ΣΥΡΙΖΑ από την επικεφαλής του ΔΝΤ, σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ από την επικεφαλής της ΕΚΤ. Βέβαια είναι γνωστό ότι η αναβάθμιση αυτή δεν αφορά το λαό αλλά, μόνο τα κέρδη και το φθηνό δανεισμό των ομίλων που θα πληρώσει ο λαός.
Όμως αλήθεια καμία σχέση άραγε δεν έχει η εμπλοκή της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, στη σφαγή των Παλαιστινίων από το Ισραήλ, όπου η αστική τάξη διεκδικεί μερτικό από τη λεία των ενεργειακών και άλλων δρόμων, με το φιτίλι του πολέμου στη Μ. Ανατολή; Καμία σχέση δεν έχει η απογείωση των τιμών της Ενέργειας με την επιλογή της κυβέρνησης και όλων των άλλων κομμάτων να μετατραπεί η χώρα σε “κόμβο” για τον ευρωατλαντικό σχεδιασμό, σέρνοντας τη στον ανταγωνισμό με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα; Στο σκαμνί σε κάθε περίπτωση πρέπει να καθίσει το ίδιο το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα και η πολιτική που το υπηρετεί, με την ιμπεριαλιστική εμπλοκή στο εξωτερικό και με τα αντιλαϊκά μέτρα στο εσωτερικό, είναι ο πραγματικός ένοχος κι εκεί πρέπει να στοχεύσει η λαϊκή πάλη.
Αυτές τις μέρες ένα ελπιδοφόρο στοιχείο αναδεικνύεται: νέοι άνθρωποι χωρίς πρότερη ενασχόληση που δεν είχαν ποτέ ενημερωθεί για την εγκληματική κατοχή που βιώνει ο παλαιστινιακός λαός αναζητούν σήμερα την αλήθεια. Συγκλονίζονται από το δράμα του παλαιστινιακού λαού και κατεβαίνουν στο δρόμο για να εναντιωθούν στο έγκλημα του Ισραήλ και των ιμπεριαλιστών και στην προπαγάνδα που έχει περάσει σε άλλα επίπεδα.
Η βάση που οι ευρωατλαντικοί χρησιμοποιούν για να αναποδογυρίσουν την αλήθεια είναι ότι πως τάχα τα γεγονότα ξεκίνησαν στις 7 Οκτώβρη, με την επίθεση της Χαμάς, την οποία αξιοποιεί η προπαγάνδα του Ισραήλ, των ΗΠΑ, της ελληνικής κυβέρνησης για να κάνουν το άσπρο μαύρο.
Για 75ο χρόνο μαίνεται η σφαγή του παλαιστινιακού λαού. Όταν κατά παραγγελία της Βρετανίας με απόφαση του ΟΗΕ διαιρέθηκε η παλαιστινιακή γη στα 1947-1948, με την οποία ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ, ακολούθησαν 4 μεγάλοι αραβοϊσραηλινοί πόλεμοι το 1948, το 56, το 67 και το 73 όπου το Ισραήλ σε αντιπαράθεση με τον Παλαιστινιακό λαό αλλά και με Αίγυπτο, Συρία, Ιορδανία, Λίβανο και Ιράκ, κατασπάραξε τα παλαιστινιακά εδάφη όπως κι εδάφη από τα γύρω κράτη. Στην επέκταση των κατεχομένων εδαφών συνετέλεσε επίσης κι η πολιτική των βάρβαρων εποικισμών αλλά και το τείχος μήκους 700 χλμ. που ξεκίνησε να χτίζει το Ισραήλ το 2002 μέσα και πέριξ της Δυτικής Όχθης. Εκατομμύρια Παλαιστίνιοι εκδιώχθηκαν από τα εδάφη τους. Αποτέλεσμα ο ξεριζωμός πάνω από 6 εκατ. ανθρώπων από τις εστίες τους. Από τις 774 πόλεις 531 ισοπεδώθηκαν και οι υπόλοιπες πέρασαν στο κατοχικό κράτος. Ένας ολόκληρος λαός ο Παλαιστινιακός, στριμώχτηκε στη Λωρίδα της Γάζας και στη Δυτική Όχθη η οποία μάλιστα δέχεται όλα τα τελευταία χρόνια τις επιδρομές πάνω από 700.000 εποικιστών του Ισραήλ.
Στην Γάζα ισχύει εδώ και 17 χρόνια αποκλεισμός από παντού. Στην Δυτική Όχθη έλεγχοι και για την πιο απλή μετακίνηση από το σπίτι στο σχολείο ή τη δουλειά, με προκλητικές ατιμωτικές διακρίσεις, ένα καθεστώς απαρτχάιντ. Το 40% περίπου της Δυτικής Όχθης αρπάχτηκε από Ισραηλινούς εποικισμούς ενώ αυτή είναι χωρισμένη σε 3 “ζώνες ασφαλείας” από τις κατοχικές δυνάμεις, με τους εποίκους να έχουν επταπλασιαστεί από την υπογραφή των Συμφωνιών του Όσλο το 1993 μέχρι σήμερα, από 115.000 έφτασαν τις 750.000.
Οι γνωστές συμφωνίες του Όσλο το 1993 και το 95 όπου η ηγεσία της ΟΑΠ αναγνώριζε το Ισραήλ, το οποίο με τη σειρά του, επίσης, την αναγνώριζε ως εκπρόσωπο του παλαιστινιακού λαού, σηματοδότησε την μερική αποχώρηση του Ισραήλ από τη Λωρίδα της Γάζας με τον Ισραηλινό στρατό να παραμένει υπεύθυνος της ασφάλειας της περιοχής ενώ σηματοδοτούσε και την πρόθεση του Ισραήλ να χιμήξει με εποικισμούς στη Δυτική Όχθη επικαλούμενο “την προστασία τους”. Η δε επιστροφή των προσφύγων στις εστίες τους παραπέμφθηκε στις ελληνικές καλένδες. Το ΚΚΕ είχε εκφράσει τότε την εναντίωσή του , όχι γιατί αντιτασσόταν στην ειρηνική επίλυση του παλαιστινιακού, αλλά επειδή ήταν προφανές ότι καμία “ειρηνευτική διαδικασία” δεν θα μπορούσε να έχει επιτυχή και δίκαιη κατάληξη όταν δεν εμπεριέχει καμία πρόβλεψη για όλα τα μεγάλα ζητήματα.
Το Ισραήλ δεν αναγνωρίζει κανένα ενδεχόμενο συγκρότησης Παλαιστινιακού κράτους, δίπλα του, όπως προβλέπουν οι αποφάσεις του ΟΗΕ. Θυμάται το λεγόμενο διεθνές δίκαιο που το ίδιο, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ κι η ΕΕ το έχουν τσαλαπατήσει αμέτρητες φορές μόνο και μόνο για να επικαλεστεί το δήθεν “δικαίωμα του στην αυτοάμυνα”.
Αλήθεια όμως το Ισραήλ έχει τέτοιο δικαίωμα; Κι αν όχι γιατί; Για να απαντήσουμε χρειάζεται να εξετάσουμε τον ίδιο το χαρακτήρα του Παλαιστινιακού προβλήματος ως ζήτημα κατοχής. Η κατοχή του Ισραήλ λοιπόν τεκμηριώνει ανεπίστρεπτα ότι σε κάθε φάση κι έκβαση αυτού του πολέμου το Ισραήλ αντικειμενικά ενεργεί για να συντηρεί και να επεκτείνει την κατοχή και ο παλαιστινιακός λαός για να υπερασπίζεται το αναφαίρετο δικαίωμά του να έχει πατρίδα και να διώξει τον κατακτητή από τα εδάφη του, να αποτινάξει τη βάρβαρη κατοχή.
Ευρωπαϊκή Ένωση, Αμερικανοί, ΝΑΤΟ αστικά κόμματα στην Ελλάδα ουδέποτε καταδίκασαν το Ισραήλ για τις βάρβαρες επιθέσεις του. Μιλούν προκλητικά πάντα για “αυτοσυγκράτηση κι από τις δύο πλευρές”, για “διένεξη” κι άλλα τέτοια προκειμένου να αποκρύπτουν το κατοχικό Ισραηλινό καθεστώς και αναποδογυρίζοντας την αλήθεια να καλούν τους Παλαιστίνιους να… μην απειλούν τους Ισραηλινούς.
Το ποιος είναι βέβαια ο θύτης και ποιος το θύμα το αποδεικνύει και μόνο το γεγονός ότι φέτος πριν τους Ισραηλινούς βομβαρδισμούς ο μεγαλύτερος αριθμός προσφύγων, που έρχονται ως μετανάστες, στην Ελλάδα είναι από την Παλαιστίνη.
Θέλουν να ενοχοποιήσουν ως «τρομοκρατία» την αντίσταση και την ανυπακοή
Με μια σειρά ανιστόρητες κι αποπροσανατολιστικές εκδοχές τα αστικά επιτελεία προσπαθούν να αποκρύψουν τις ταξικές αντιθέσεις και το γεγονός ότι η ταξική πάλη είναι αυτή που κινεί την Ιστορία. Έτσι ισχυρίζονται ότι υπάρχει ένας “πόλεμος πολιτισμών” ή “των θρησκειών”. Πρόκειται για θεωρίες κυριολεκτικά παραμορφωτικό φακό της πραγματικότητας. Ας αφήσουμε το γεγονός ότι ιστορικά στην περιοχή των Παλαιστινιακών εδαφών κατατρεγμένος από την επιθετικότητα του Ισραήλ και των συμμάχων ήταν πληθυσμοί ανεξάρτητα θρησκείας. Αλλά αν ήταν πόλεμος πολιτισμών ή θρησκειών πώς εξηγούν τότε οι θιασώτες τέτοιων θεωριών τις ”συμφωνίες του Αβραάμ”, δηλαδή τις συμφωνίες του Ισραήλ με μια σειρά κατά τα άλλα μουσουλμανικές χώρες προκειμένου να βγουν κερδισμένοι τόσο οι Ισραηλινοί όσο κι οι άραβες καπιταλιστές; Ενοχοποιούν θρησκείες, πολιτισμούς, η τη λεγόμενη ισλαμιστική τρομοκρατία οτιδήποτε άλλο ως αιτία εκτός από την ίδια τη ρίζα του κακού, τον καπιταλισμό.
Όπως υπογράμμισε στο βιβλίο του “Μεγάλη Σκακιέρα” ο γνωστός, πρώην σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι το Ισραήλ αποτελεί κομβικός σύμμαχος ως φόβητρο απέναντι στους Άραβες για τη διατήρηση της αμερικανικής κυριαρχίας στην ευρύτερη περιοχή που είναι απαραίτητος όρος συντήρησης της αμερικανικής παντοδυναμίας. Οι ΗΠΑ όπως κι η ΕΕ στο Ισραήλ βρήκαν ένα σύμμαχο στη Μέση Ανατολή προκειμένου να περάσουν τα γεωπολιτικά σχέδια τους στην περιοχή ποτέ με συμφωνίες και πότε με πόλεμο απέναντι στις αστικές τάξεις των αραβικών χωρών που είχαν κι αυτές τους δικούς τους σχεδιασμούς για την αναβάθμιση των συμφερόντων τους για λογαριασμό τους, πότε σε σύγκρουση με τον ευρωατλαντισμο και πότε σε συνεργασία μαζί του. Από αυτούς τους ανταγωνισμούς η εργατική τάξη, οι λαοί δολοφονούνται, ματώνουν, πεινούν στερούνται τα στοιχειώδη.
Ορισμένοι λένε ότι τόσα χρόνια και στην Παλαιστίνη υπάρχει κι εκεί αστική τάξη που κερδίζει εις βάρος του λαού. Αυτό όμως δεν αλλάζει ότι η εργατιά, η φτωχολογιά, ο λαός υποφέρει. Η στήριξη κι η αλληλεγγύη στην πάλη τους για να αποκτήσουν δική τους πατρίδα μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά να βγάλουν συμπεράσματα και για το ρόλο της εκεί αστικής τάξης προκειμένου να γίνει ο ίδιος ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του με τη δική του εξουσία. Η χειραφέτηση της εργατικής τάξης για να συνειδητοποιήσει το ρόλο και την αποστολή της να ανατρέψει το καπιταλιστικό σύστημα θα χτιστεί και μέσα από την πείρα και το καμίνι της πάλης ενάντια στην Ισραηλινή κατοχή. Συνολικό πισωγύρισμα για την υπόθεση του θα είναι να αποδεχθεί το “σφάξε με αγά μου να αγιάσω” να υποταχθεί στα κελεύσματα των ιμπεριαλιστών.
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται αυτές τις μέρες ακριβώς αυτή η οργανωμένη επιχείρηση των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, των επιτελείων και των αστικών κυβερνήσεων να καταδικαστεί ως τρομοκράτης ο παλαιστινιακός λαός. Πάνω από όλα να υιοθετηθούν τα κριτήρια των καπιταλιστών περί τρομοκρατίας. Πυρήνας των επιδιώξεων τους είναι να ενοχοποιηθεί το αναφαίρετο δικαίωμα του λαού της Παλαιστίνης στην αντίσταση, στην ανυπακοή που πέραν της πολιτικής διάστασης έχει και την ένοπλη διάσταση σε έναν πόλεμο που μαίνεται εδώ και δεκαετίες. Το ζήτημα είναι λοιπόν ο λαός της Παλαιστίνης να μην δεθεί χειροπόδαρα για να αποδεχθεί τη σφαγή που του επιφυλάσσουν το Ισραήλ και τα άλλα γεράκια σύμμαχοι του διαβεβαιώνοντας ότι θα τον σφάξουν αλλά με …”ανθρωπιστικούς κανόνες”.
Πάει πολύ το Ισραήλ, η προπαγανδιστική μηχανή του, οι κυβερνήσεις να ανακαλύπτουν για πρώτη φορά μετά την επίθεση της Χαμάς φρικαλεότητες στην περιοχή. Το ΚΚΕ έχει αντίθετες φιλοσοφικές, κοσμοθεωρητικές και πολιτικές αντιλήψεις με την παλαιστινιακή ισλαμιστική πολιτικοστρατιωτική οργάνωση της Χαμάς όμως η αλά καρτ ευαισθησία τους βγάζει μάτι.
Είναι οι ίδιοι που όταν βομβαρδίζονται νοσοκομεία, σχολεία, ναοί γεμάτα αμάχους γυναίκες και παιδιά είναι απλά… Πέμπτη απόγευμα. Είναι οι ίδιοι που κάνουν πως όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρξαν ποτέ οι 100.000 νεκροί Παλαιστίνιοι, χιλιάδες νεκρά παιδιά άμαχοι. Για αυτούς δεν υπάρχουν προσωπικές ιστορίες κι αποκαλύψεις, λεπτομέρειες και τηλεφωνικές συνομιλίες για το πώς ο Ισραηλινός στρατός τους έσφαζε. Είναι οι ίδιοι που βγάζουν λάδι το Ισραήλ που βομβαρδίζει αλλά καταδικάζουν τους Παλαιστίνιους γιατί χρησιμοποιούν λέει τους αμάχους για ανθρώπινη ασπίδα και τους δυσκολεύουν στη… σκοποβολή. Μιλάμε για πρόκληση. Είναι οι ίδιοι που θλίβονται και σκίζουν τα ιμάτιά τους για τους Ισραηλινούς ομήρους αλλά δεν τρέχει κάστανο για τους 5.200 πολιτικούς κρατουμένους που είναι φυλακισμένοι για χρόνια, χωρίς πολλές φορές απαγγελία κατηγοριών, ανάμεσα τους γυναίκες και παιδιά. Είναι οι ίδιοι που εκφράζουν γενικώς κι αορίστως “τη θλίψη” ρουτίνας για το αγνώστου πατρός “χτύπημα”. “Αναζητείται ένοχος” χωρίς αναζήτηση τσίπας γράψανε πρωτοσέλιδα στην “Αυγή” για το δολοφονικό χτύπημα του Ισραήλ στο νοσοκομείο της Γάζας κι οι ΣΥΡΙΖΑίοι ομονόησαν “Κασελλακικοί” και “Ομπρελικοί”, γιατί η διαμάχη τους αφήνει απέξω όλα τα κύρια στα οποία συμφωνούν, μαζί και το ξέπλυμα του Ισραήλ και την καταδίκη του αγώνα του παλαιστινιακού λαού. Η έλλειψη συνολική στάση τους απέναντι στη στάση αρχών του ΚΚΕ χρειάζεται να προβληματίσει κάθε άνθρωπο που αισθάνεται σήμερα αριστερός, ριζοσπάστης, κάθε άνθρωπο που παίρνει θέση με το δίκιο των λαών.
Η επιδίωξη να ενοχοποιηθεί η αντίσταση του παλαιστινιακού λαού περνά εκτός των άλλων και μέσα από ένα πολύπλοκο νομοθετικό πλαίσιο που με την επίκληση της “καταπολέμησης τρομοκρατίας” εκσυγχρονίστηκε και περαιτέρω αντιδραστικοποιήθηκε μετά τους δίδυμους πύργους το 2001 στην ΕΕ και της ΗΠΑ. Αυτές τις μέρες, διατάξεις αυτών των αντιδραστικών κανονισμών ενεργοποιούνται, που με σκοπιμότητα καλύπτονται από ασάφεια και γενικότητα για να τυλίγουν σε μια κόλλα χαρτί τους πάντες. Για να “νομιμοποιούνται” οι απαγορεύσεις διαδηλώσεων υπέρ του Παλαιστινιακού λαού σαν αυτές στη Γαλλία τη Γερμανία. Η παραμικρή στήριξη του Παλαιστινιακού λαού ακόμα κι από αθλητές καλλιτέχνες, να βαφτίζεται προκλητικά “τρομολαγνεία”, “προπαγάνδα της Χαμάς” ως και “αντισημιτισμός”. Ταυτόχρονα, με σκοπιμότητα συσχετίζει τους Ταλιμπάν, τον ISIS με τη Χαμάς ως και …τον Καρίμ Μπενζεμα. Πίσω από αυτά προωθείται το ξέπλυμα του κράτους του Ισραήλ που σφαγιάζει και τρομοκρατεί τον Παλαιστινιακό λαό για δεκαετίες που έχει προκλητικά εξαγγείλει τα μεγαλύτερα νεκροταφεία στον κόσμο, που σφάζει, εκτοπίζει εκατομμύρια λαού αλλά αυτά εξαγιάζονται από τα ευρωατλαντικά επιτελεία και τους παπαγάλους τους.
Από αυτό το Ισραηλινό μακελειό στη Γάζα ασφαλώς και δεν γλίτωσε ούτε η αλήθεια, που κατακρεουργήθηκε με τη βιομηχανία fake news, που αναπαράχθηκε από τα ΜΜΕ και πρώτιστα από την ΕΡΤ. Fake news για αποκεφαλισμούς παιδιών, για “νεκρή στο Φεστιβάλ” που στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι ζούσε, για νεκρά και τραυματισμένα παιδιά στο Ισραήλ που αποδείχθηκε ότι τα πλάνα ήταν από τη Γάζα, για μούφα-video από παλαιότερο βομβαρδισμό του νοσοκομείου με φωταγωγημένη τη Γάζα ενώ αυτή ήταν στο σκοτάδι, χωρίς ρεύμα όταν το Ισραήλ χτύπησε το νοσοκομείο… Άλλωστε ακόμα ψάχνουμε για να μην ξεχνιόμαστε τα όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ, τα πυρηνικά στην Συρία κ.ο.κ.
Αυτοί λοιπόν που σπέρνουν όλα αυτά με την ΕΕ και τις κυβερνήσεις τους στην πρώτη γραμμή στήνουν καμπάνιες “ενάντια στην παραπληροφόρηση”, επιβάλλουν μηχανισμούς φίμωσης κάθε προβολής του δίκιου του Παλαιστινιακού λαού, κατεβάζοντας βίντεο κι αναρτήσεις στο διαδίκτυο που δεν ευθυγραμμίζονται με τα ιμπεριαλιστικά κηρύγματα.
Ανεξάρτητα όμως και πέρα από αυτά, με δεδομένη την αγριότητα του πολέμου που όντως υπάρχει εμείς έχουμε την υποχρέωση να επικεντρώσουμε στο ποιες τάξεις και για ποιους σκοπούς τον κάνουν, κι εμείς είμαστε με την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα που παλεύουν να αποτινάξουν την κατοχή. Σε αυτόν τον αγώνα άλλωστε συντάσσονται και το ΚΚ Ισραήλ, οι κομμουνιστές του Ισραήλ, Εβραίοι και Άραβες, που παλεύουν αυτήν την ώρα μέσα σε απίστευτα αρνητικό συσχετισμό δύναμης και υψώνουν γενναία φωνή αντίστασης στις Ισραηλινές θηριωδίες.
Η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί
Δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται η κατάσταση στην Παλαιστίνη σε κενό αέρος, να εξετάζεται σε γυάλα. Σε αυτήν αντικειμενικά αλληλεπιδρούν οι περιφερειακές και διεθνείς εξελίξεις. Ιδιαίτερα αυτές στην Ανατολική Μεσογείου, του Περσικού, της Κασπίας, του Καυκάσου, των Βαλκανίων, επιδρούν και αναπτύσσονται πολλές φορές ως ντόμινο.
Για παράδειγμα τις εξελίξεις επηρεάζει η διαπάλη ΗΠΑ – Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Οι σχεδιασμοί κι η στάση που παίρνει κάθε αστική τάξη π.χ. έχουν να κάνουν με το πώς τοποθετείται καθεμιά και για τη σφαγή στη Γάζα.
Συνυπολογίζουμε για παράδειγμα ότι αυτήν την περίοδο οι ΗΠΑ είχαν ρίξει μεγάλο βάρος για τη στερέωση των λεγόμενων Συμφωνιών Αβραάμ με αραβικά κράτη, ανάμεσα τους η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μαρόκο, το Σουδάν, το Μπαχρέιν καθώς και h προετοιμασία συμφωνίας με τη Λιβύη, με στόχευση να ενταφιαστεί στην πράξη το Παλαιστινιακό πρόβλημα.
Ένας σφοδρός ανταγωνισμός βρίσκεται σε εξέλιξη για το μοίρασμα των αγορών στη Μέση Ανατολή, και Ευρώπη και στην οποία εμπλέκεται ο λεγόμενος “Ινδικός δρόμος”, ένας σχεδιασμός που προτάσσουν οι ΗΠΑ κι οι σύμμαχοί τους ως απάντηση και αντιστάθμισμα του Κινέζικου δρόμου του μεταξιού. Η επιδίωξη και των δύο μεγάλων μπλοκ του ευρωατλαντικού και του ευρωασιατικού δεν είναι απλά οι δυο αυτοί δρόμοι να συνυπάρξουν, αλλά η οικοδόμηση και στερέωση του ενός να αναιρέσει και να ακυρώσει αυτόν των ανταγωνιστών του.
Οι μεγάλες αντιδράσεις που προκάλεσαν οι εξελίξεις με την επίθεση της Χαμάς όπως και η διαχρονική επιθετικότητα του κράτους – δολοφόνου του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας αναστέλλει την αραβό-ισραηλινή προσέγγιση, όπως και την τούρκο-ισραηλινή προσέγγιση αλλά και το σχεδιασμό τροφοδότησης της Ευρώπης με ισραηλινό φυσικό αέριο, που αντικειμενικά θα μείωνε τον ρόλο της ρωσικής “Γκαζπρόμ”, η οποία παρά τα 11 πακέτα κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας και τώρα στέλνει ημερησίως στην ΕΕ πάνω από 40 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα.
Σε αυτό το έδαφος ο αγώνας του Παλαιστινιακού λαού θα περάσει μέσα από την κρεατομηχανή των ανταγωνισμών αστικών τάξεων, ιμπεριαλιστικών ενώσεων και της διαμάχης για την πρωτοκαθεδρία. Οι λαοί πρέπει με την πάλη τους και τον αυτοτελή προσανατολισμό τους να χαράξουν τη γραμμή των δικών τους συμφερόντων. Να αξιοποιήσουν και να επωφεληθούν όσο είναι αυτό εφικτό από τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στις αστικές τάξεις για να προωθήσουν αυτοί τα δικά τους συμφέροντα.
Στην κατεύθυνση αυτή είναι σε θέση να απορρίψουν καλέσματα για να συμβιβαστούν με το να μην έχουν πατρίδα στο όνομα δήθεν του ρεαλισμού και να συνεχίσουν να ζουν σε τμήματα των εδαφών τους, που έχει προσαρτήσει το Ισραήλ, να ζουν δηλαδή σε μια ισραηλινή περιφέρεια. Τέτοια κοσμοπολίτικα καλέσματα αναπαράγουν μερίδες της αστικής τάξης και στο Ισραήλ και στην Παλαιστίνη κι αναπαράγουν εδώ δυνάμεις σαν αυτές του Βαρουφάκη.
Με επίκεντρο το Παλαιστινιακό θέλουμε να υπογραμμίσουμε ότι η εποχή μας είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, κι αυτό ισχύει για κάθε καπιταλιστική χώρα. Η πάλη για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος αξιοποιεί στόχους πάλης-«κρίκους», προκειμένου να συσπειρώσει τις εργατικές-λαϊκές δυνάμεις, και στην περίπτωση της Παλαιστίνης είναι ολοφάνερο πως ο βασικός “κρίκος” είναι η αποτίναξη της ισραηλινής κατοχής, η συγκρότηση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους. Είναι υπόθεση της εργατικής τάξης της Παλαιστίνης και της πρωτοπορίας της, του ΚΚ, να διαμορφωθεί τέτοια γραμμή πάλης που να συνδέει αυτόν τον “κρίκο” με την υπόθεση της πάλης για την εργατική εξουσία, την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας. Το καθήκον μας είναι να στηρίξουμε αταλάντευτα αυτή την πάλη, με όλους τους τρόπους και στη χώρα μας αλλά και με τη δράση και παρέμβασή μας στο διεθνές Κομμουνιστικό κίνημα και να βρεθούμε τώρα στο πλευρό του στη σύγκρουση με τις δυνάμεις κατοχής, για να κάνουν βήματα οι κομμουνιστές στην περιοχή σε αυτήν την κατεύθυνση.
Δυναμώνουμε λοιπόν τον αγώνα και την αλληλεγγύη μας με τον παλαιστινιακό λαό. Οι τεράστιες διαδηλώσεις στην Αθήνα τη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις, οι χείμαρροι λαών σε όλο τον κόσμο που αψηφούν απαγορεύσεις και καταστολή δείχνουν το τι μπορεί να κινητοποιήσει η μόνη υπερδύναμη που είναι οι λαοί.
Διεκδικούμε ενάντια στο δολοφονικό Ισραήλ και στους συνενόχους του, τις ΗΠΑ, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, απαιτώντας την αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης, όπως αποφάσισε το 2015 η ελληνική Βουλή, αλλά όλες οι κυβερνήσεις αρνούνται προκλητικά να εφαρμόσουν.
Απαιτούμε καμία εμπλοκή, να γυρίσουν πίσω όλες οι ελληνικές φρεγάτες, να κλείσουν όλες οι ξένες βασικές να μη γίνει το αεροδρόμιο της Ελευσίνας, κι η Κάρπαθος πολεμικό ορμητήριο των ΝΑΤΟικών στη Μέση Ανατολή
Να διακοπεί κάθε οικονομική – πολιτική – στρατιωτική συνεργασία με το κράτος – δολοφόνο Ισραήλ.
Να σταματήσει το μακελειό στη Γάζα!
Να δυναμώσουμε την πάλη για το δικαίωμα του Παλαιστινιακού λαού για Παλαιστίνη ελεύθερη και ανεξάρτητη στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατ. Ιερουσαλήμ.
Με επιστροφή όλων των Παλαιστίνιων προσφύγων στις εστίες τους, με βάση τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ και την άμεση απελευθέρωση όλων των Παλαιστίνιων και άλλων πολιτικών κρατουμένων που κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές.
Αποτελεί κρίσιμο ζήτημα η έμπρακτη αλληλεγγύη από συνδικάτα, φορείς, μαζικές οργανώσεις σχολειά και σχολές.
Δίνουμε ραντεβού στο μεγάλο συλλαλητήριο της Κυριακής 5 Νοέμβρη, το πρωί, στην Πλατεία Συντάγματος».
