Μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις πραγματοποιούνται στο Καζακστάν, έχοντας και πάλι ως επίκεντρο τα δυτικά της χώρας, την πόλη Ζαναοζέν και ευρύτερα την πετρελαιοπαραγωγική περιοχή του Μανγκιστάου.
Οι μαζικές συλλήψεις μελών αντιπροσωπείας εργαζομένων από το Μανγκιστάου που απολύθηκαν και πήγαν να διαμαρτυρηθούν στην Αστάνα, ήταν η σπίθα για να εκφραστεί συνολικότερα η οργή για τα τεράστια προβλήματα που εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν όλοι οι εργαζόμενοι από την ακρίβεια και το χτύπημα των δικαιωμάτων τους από την εργοδοσία και το κράτος.
Στις 11 Απρίλη αντιπροσωπεία εργαζομένων στην πετρελαιοβιομηχανία, που απολύθηκαν από εργολαβική εταιρεία στην κρατική Ozenmunaigas, τμήμα της KazMunaiGas, πήγε στην πρωτεύουσα, στο υπουργείο Ενέργειας για να διαμαρτυρηθεί. Μετά από άκαρπη συνάντηση με αξιωματούχους και καθιστική διαμαρτυρία, δόθηκε εντολή από την κυβέρνηση να συλληφθούν. Με το που έγινε γνωστό το γεγονός αυτό, ξέσπασαν κινητοποιήσεις τόσο από τους απολυμένους στη Ζαναοζέν, όσο και από χιλιάδες άλλους εργάτες στον κλάδο του πετρελαίου και άλλους κλάδους.
Η συγκεκριμένη περιοχή βρισκόταν εδώ και καιρό σε κινητοποιήσεις και απεργίες ενάντια στις συνεχιζόμενες ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων, ενάντια στην ποινικοποίηση των εργατικών αγώνων, τις αντισυνδικαλιστικές παρεμβάσεις πολυεθνικών όπως η αμερικανική «Chevron», αλλά και για τα οξυμένα προβλήματα της διαβίωσης (αυξήσεις στα καύσιμα, στα τρόφιμα, στις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, υψηλή φορολογία για τα λαϊκά στρώματα).
Oι διαμαρτυρίες κράτησαν όλη τη νύχτα της Τρίτης και συνεχίστηκαν και την Τετάρτη, ενώ το κύμα της οργής και του αγώνα μεταδίδεται και σε άλλες περιοχές όπου οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα, ενώ η κυβέρνηση του Προέδρου Κασίμ Τοκάγιεφ εξαπολύει επιχειρήσεις καταστολής.
Υπενθυμίζεται ότι και τον Γενάρη του 2022 το Καζακστάν είχε συγκλονιστεί από μεγάλες εργατικές – λαϊκές κινητοποιήσεις, που ξεκίνησαν από τις απεργίες των εργαζομένων στον κλάδο του πετρελαίου και πάλι στα δυτικά της χώρας. Οι κινητοποιήσεις τότε καταπνίγηκαν στο αίμα από την κρατική καταστολή, με τη στρατιωτική επέμβαση και της Ρωσίας μέσω του Οργανισμού Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας (CSTO). Η επέμβαση αυτή πραγματοποιήθηκε για την αποσόβηση του κλονισμού της αστικής εξουσίας, σε συνθήκες όξυνσης του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού στην κρίσιμη περιοχή της Κεντρικής Ασίας, που αποτελεί πεδίο σφοδρής διαπάλης ανάμεσα σε ισχυρά μονοπώλια και καπιταλιστικά κράτη, όπως είναι οι ΗΠΑ. Η όλη εξέλιξη απέδειξε για ακόμα μια φορά τον ταξικό χαρακτήρα αυτών των καπιταλιστικών διακρατικών ενώσεων, που πίσω από τα αφηγήματα του «πολυπολικού κόσμου» έχουν, ακριβώς όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, πρωταρχικό στόχο τη διαφύλαξη της αστικής εξουσίας.
Ο Πρόεδρος του Καζακστάν Κ. Τοκάγιεφ, προχωρώντας και σε ένα ενδοαστικό «ξεκαθάρισμα» με την πλευρά του προκατόχου του και πρώην «συμμάχου» του Ν. Ναζαρμπάγεφ, επιχείρησε να εμφανίσει ορισμένους «εκσυγχρονισμούς» του αστικού κράτους, όπως και ορισμένες «παραχωρήσεις» προς τις διεκδικήσεις των εργαζομένων. Οι νέες απεργίες και η καταστολή, με την οποία αντιμετωπίζονται, έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι όλες οι αιτίες των λαϊκών κινητοποιήσεων παραμένουν στο ακέραιο.
