Στις επαναλαμβανόμενες κρίσεις που ξεσπούν στα Βαλκάνια ναυαγεί το αφήγημα της «ασφάλειας και σταθερότητας» που εγγυάται τάχα η πορεία ένταξης όλων των κρατών της περιοχής στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Αποδεικνύεται ταυτόχρονα ότι ο ευρωΝΑΤΟικός σχεδιασμός ρίχνει λάδι στη φωτιά των ανταγωνισμών με τη Ρωσία και την Κίνα, που προωθούν τα δικά τους οικονομικά, στρατιωτικά και άλλα συμφέροντα στην περιοχή. Οι ανταγωνισμοί αυτοί κορυφώθηκαν με τον πόλεμο ΝΑΤΟ – Ρωσίας στην Ουκρανία.
Αντανάκλασή τους είναι και η όξυνση της αντιπαράθεσης μεταξύ Κοσόβου και Σερβίας, που μόνο προσωρινά εκτονώθηκε μετά τα τελευταία γεγονότα. Θυμίζουμε ότι η Σερβία είχε θέσει σε ύψιστη πολεμική ετοιμότητα τον στρατό της, ενώ εντάθηκε η δραστηριότητα των ΝΑΤΟικών δυνάμεων που στρατοπεδεύουν στο Κόσοβο.
Θυμίζουμε επίσης ότι η Σερβία αρνήθηκε να επιβάλει κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας για τον πόλεμο, είναι «κόμβος» κινεζικών επενδύσεων στα Βαλκάνια και, σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών, προσβλέπει σε διατήρηση και αναβάθμιση των σχέσεών της με τους BRICS.
Δεν είναι επομένως δύσκολο να προβλέψει κανείς ότι θα δούμε και νέα επεισόδια αυτής της σύγκρουσης, με τον κίνδυνο μιας στρατιωτικής ανάφλεξης να καραδοκεί. Μπροστά σ’ αυτό το ενδεχόμενο, ο πρωθυπουργός του Κοσόβου κάλεσε επανειλημμένα το ΝΑΤΟ να ενισχύσει τις δυνάμεις που διατηρεί στο έδαφός του, σε μία από τις μεγαλύτερες βάσεις, με 4.000 στρατιωτικούς, ανάμεσά τους και Έλληνες.
Το γερμανικό κοινοβούλιο έχει ήδη εγκρίνει τη μετακίνηση εξαπλάσιας δύναμης από τη σημερινή (περίπου 400 στρατιωτικούς) σε περίπτωση «έκτακτης ανάγκης» στο Κόσοβο. Όλα αυτά φανερώνουν ότι η πολεμική προετοιμασία των ΝΑΤΟ – ΕΕ επεκτείνεται και στα μέτωπα εκτός Ουκρανίας, όπου παλιές αντιθέσεις αναζωπυρώνονται και προστίθενται νέες.
Για παράδειγμα, ο ρόλος των Δυτικών Βαλκανίων στον ενεργειακό σχεδιασμό της Ευρώπης αναβαθμίζεται καθοριστικά, καθώς επιταχύνεται μετά τον πόλεμο η χάραξη του άξονα Νότος – Βορράς για τον ενεργειακό ανεφοδιασμό της ΕΕ, στο όνομα της γρηγορότερης ενεργειακής απεξάρτησης από τη Ρωσία (άξονας Ανατολή – Δύση).
Η σύγκρουση των Ευρωατλαντικών με τα ρωσικά και κινεζικά συμφέροντα επιβεβαιώνει τον τίτλο των Βαλκανίων ως «πυριτιδαποθήκης της Ευρώπης», ειδικά μετά την επέμβαση των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, τον διαμελισμό της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και το ντόμινο αλλαγής συνόρων στην περιοχή.
Αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει παρέμβαση των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, στο όνομα της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης», που να μην εξάπτει «πάθη» και ανταγωνισμούς. Που να μην προσθέτει «καύσιμη ύλη», επικίνδυνη για μια μελλοντική ανάφλεξη. Που να μην αφήνει ανοιχτά ζητήματα αλλαγής συνόρων και να μη συντηρεί εστίες αντιπαράθεσης.
Τα πρόσφατα επεισόδια στο Κόσοβο, τα σχέδια διχοτόμησης και ανταλλαγής εδαφών, τα σενάρια για μια «Μεγάλη Αλβανία», η ένταση που σιγοκαίει στη Βοσνία – Ερζεγοβίνη (όπου επίσης αυξήθηκε η στρατιωτική παρουσία της ΕΕ), οι απανωτές κυβερνητικές – πολιτικές κρίσεις σε βαλκανικά κράτη – μέλη της ΕΕ ή και του ΝΑΤΟ, το επιβεβαιώνουν και ταυτόχρονα προειδοποιούν για τα ακόμα χειρότερα.
Η χώρας μας όχι μόνο δεν είναι αμέτοχη σ’ αυτό το επικίνδυνο κουβάρι, που μπλέκεται ολοένα και περισσότερο, αλλά επιχειρεί να αναβαθμίσει τον ρόλο της στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, για λογαριασμό της αστικής τάξης και των συμφερόντων της στην περιοχή. Γι’ αυτό η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε τη ΝΑΤΟική Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία υλοποιεί τώρα η ΝΔ.
Γι’ αυτό όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις διατηρούν δυνάμεις του ελληνικού στρατού στη ΝΑΤΟική αποστολή στο Κόσοβο και παρέχουν κάθε «διευκόλυνση» στη δράση της. Γι’ αυτό με κάθε αφορμή επανέρχεται η συζήτηση για την «ανάγκη αναγνώρισης» του προτεκτοράτου, όπως με επιμονή ζητάνε οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.
Το συμφέρον του λαού όμως δεν είναι να παίζει με τη φωτιά που ανάβουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης στην περιοχή και η προώθησή τους από όλες τις κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα, συμμετέχοντας ενεργά στον ευρωατλαντικό σχεδιασμό. Συμφέρον του λαού είναι να βάλει εμπόδια σ’ αυτά τα επικίνδυνα σχέδια, απαιτώντας να γυρίσουν τώρα οι Έλληνες στρατιωτικοί από τη ΝΑΤΟική αποστολή στο Κόσοβο, να κλείσουν οι ξένες βάσεις στη χώρα μας, να ξεκουμπιστεί το ΝΑΤΟ από την περιοχή.
Βαλκάνια της ειρήνης και της σταθερότητας μπορούν να είναι μόνο τα Βαλκάνια όπου οι λαοί θα κάνουν πραγματικά κουμάντο στις χώρες τους, έχοντας στα χέρια τους τα κλειδιά της εξουσίας και τη δυνατότητα να οργανώσουν την οικονομία και τις διεθνείς συμμαχίες τους με κριτήριο το αμοιβαίο όφελος και τις πραγματικές ανάγκες τους.
