«Τι θα γινόταν αν το καλοκαίρι στο λιμάνι του Πειραιά, γινόταν μία κυβερνοεπίθεση στο σύστημα έκδοσης εισιτηρίων; Χάος, για αρκετές μέρες ή έστω και ώρες, δεν θα μπορούσαν να εκδοθούν εισιτήρια με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην εξυπηρέτηση των πολιτών ή στον τουρισμό».
Με το παραπάνω παράδειγμα, μεταξύ άλλων, ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης υποστήριξε τα νέα μέτρα «κυβερνοασφάλειας» που έφερε η κυβέρνηση, με νομοσχέδιο που ψηφίστηκε αυτήν τη βδομάδα και ενσωματώνει την ευρωπαϊκή Οδηγία NIS2 (2022/2555). Τόσο η κυβέρνηση, όσο και τα άλλα κόμματα που επί της ουσίας συμφώνησαν με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, φρόντισαν να εστιάσουν στους μεγάλους κινδύνους από τις επιθέσεις και απειλές στον «κυβερνοχώρο».
Βέβαια, οι σχετικοί κίνδυνοι σήμερα δεν αποτελούν «μυστικό». Είναι γνωστό πως το σύνολο των κρίσιμων υποδομών σε κάθε χώρα, και στη χώρα μας, από τα λιμάνια και τα αεροδρόμια μέχρι τα δίκτυα του νερού, της Ενέργειας, είναι εκτεθειμένα όχι μόνο σε «φυσικές» αλλά και «ψηφιακές» απειλές.
Καθένας έχει διαβάσει ειδήσεις για περιστατικά υφαρπαγής δεδομένων και αντιλαμβάνεται ότι ακόμα και τα ευαίσθητα στοιχεία του (π.χ. ιατρικά δεδομένα για παθήσεις του, φαρμακευτική αγωγή που λαμβάνει, η οικονομική του κατάσταση κ.λπ.), σε ψηφιακή μορφή, βρίσκονται πολλαπλά εκτεθειμένα.
Ομως, αυτή η περιγραφή της πραγματικότητας, στο πλαίσιο της ευρωατλαντικής προπαγάνδας, είναι αναμενόμενα μισή, διαμορφωμένη έτσι που να κρύβεται η ουσία, οι μεγάλοι ένοχοι για τη διαρκή επίθεση στα δικαιώματα και στις ανάγκες του εργαζόμενου λαού, όπως και τα πραγματικά, αντιδραστικά σχέδια που προωθούνται στο όνομα της «προστασίας» και «ασφάλειάς» του.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στον Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου 30/11-01/12
Της Στέλας ΠΑΠΑΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, μέλος του Τμήματος Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ του ΚΚΕ
