Μετά την αποχώρηση Van’t Schip, τα σενάρια για πιθανούς διάδοχούς του ήταν πολλά. Τελικά, ο Ουρουγουανός πρώην προπονητής της ΑΕΚ θα αναλάβει το τιμόνι της Εθνικής. Ο Poyet έχει μια μακρά ιστορία, αλλά και μια πολύ σημαντική πρόκληση να διαχειριστεί, στο νέο βήμα της καριέρας του, με ένα μεγάλο δίλημμα να καθορίζει τη θητεία του.
Ο ποδοσφαιριστής Poyet
Για να γνωρίσουμε τον νέο προπονητή, πρέπει να φτάσουμε στην πατρίδα του, στην άλλη άκρη της Γης. Στην Ουρουγουάη, ο (τότε) μέσος ξεκινά την ενασχόληση με το ποδόσφαιρο σε ακαδημίες ομάδων και κάνει σχετικά νωρίς το ταξίδι που όλοι οι ποδοσφαιριστές ονειρεύονται. Παίζει επαγγελματικά για πρώτη φορά σε ηλικία 21 ετών, το 1988, στην Γαλλία με την Grenoble.
Τον επόμενο χρόνο, επιστρέφει στην χώρα του και στην River Plate Montevideo, με την οποία πραγματοποιεί τη σεζόν που τον ανέδειξε. Κέρδισε έτσι την μεταγραφή στη Real Zaragoza, όπου αποτέλεσε κομμάτι της «χρυσής φουρνιάς» της ισπανικής ομάδας. Σε επτά χρόνια, κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων και το Copa del Rey.
Επόμενος σταθμός αποτέλεσε το Λονδίνο και η Chelsea. Έμπειρος πια, με τους «Μπλε» σήκωσε το Κύπελλο Αγγλίας, για δεύτερη φορά το Κύπελλο Κυπελλούχων και τα Super Cup Ευρώπης και Αγγλίας, ενώ έφτασε τα προημιτελικά του Champions League. Με την άφιξη του Claudio Ranieri στον πάγκο της ομάδας, πήρε μεταγραφή για την Tottenham.
Στους πετεινούς, δεν κατέκτησε τίποτα (κλασσικά) πέρα από τραυματισμούς και μετά από μία τριετή θητεία αποσύρθηκε από την ενεργό δράση. Στα 16 χρόνια της καριέρας του, μέτρησε 26 συμμετοχές με την Εθνική του, με την οποία κέρδισε το Copa America το 1995.
Στο πλάι των τεσσάρων γραμμών
Το 2006 ανέλαβε βοηθός και παίκτης (χωρίς συμμετοχές) στη Swindon, της τέταρτης κατηγορίας της Αγγλίας και τα επόμενα δύο χρόνια πέρασε ως βοηθός από τους πάγκους των Leeds United και Tottenham.
Πρώτη του προπονητική δουλειά ήταν στην Brighton. Την ανέβασε από την League One στην Championship και μετά από τέσσερα χρόνια και ένα ποσοστό νικών 45,36% απολύθηκε, λόγω σχολίων που δεσμευόταν από το συμβόλαιο να μην κάνει και αντικαταστάθηκε από τον μετέπειτα προπονητή του Ολυμπιακού Oscar Garcia.
Ακολούθησε η Sunderland στην Premier League, την οποία κράτησε για δύο σεζόν στην κατηγορία, φτάνοντας κιόλας στον τελικό του League Cup, το 2014. Την ίδια χρονιά, έγινε ο πρώτος προπονητής που κέρδισε τον Jose Mourinho στο Stanford Bridge, σε αγώνα πρωταθλήματος. Η κακή πορεία της σεζόν 2015-16 οδήγησε στην απόλυσή του.
Πάτησε πόδι στην Ελλάδα για πρώτη φορά τον Οκτώβρη του 2016 για λογαριασμό της ΑΕΚ. Δεν κατάφερε όμως να ολοκληρώσει τη σεζόν, αφού απολύθηκε, επειδή οι Κιτρινόμαυροι ήρθαν τρίτοι στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος και επειδή εξέφρασε στα ΜΜΕ και όχι στην ομάδα την επιθυμία του να αποχωρήσει. Λίγες μέρες μετά βέβαια, η ομάδα κατέκτησε το Κύπελλο.
Τα επόμενα πέντε χρόνια πέρασε για μικρές θητείες σε διάφορες ομάδες σε όλο τον κόσμο. Είχε μια αποτυχημένη, τρίμηνη πορεία στην Real Betis, πριν αναλάβει τη Shanghai Shenhua στην Κίνα. Παρ’ ότι όταν κατακτήθηκε το Κύπελλο είχε παραιτηθεί, πολλοί χρεώνουν σε αυτόν την επιτυχία.
Μερικούς μήνες αργότερα, ανέλαβε τη Bordeaux, από την οποία απολύθηκε τον Αύγουστο του 2018, γιατί διαμαρτυρήθηκε δημόσια εναντίον της διοίκησης, λόγω της πώλησης ενός ποδοσφαιριστή.
Τρία χρόνια μετά απολύθηκε από την Universidad Catolica, εξαιτίας της κακής σεζόν που πραγματοποιούσε η ομάδα. Προσλήφθηκε στις 28 Φεβρουαρίου του 2021 και στο μικρό χρονικό διάστημα κέρδισε το Super Cup Χιλής.
Συμπεράσματα
Αρχικά, ο Poyet φαίνεται συγκρουσιακός χαρακτήρας. Δεν φοβάται να μιλήσει δημόσια για όσα τον ενοχλούν στις συμπεριφορές των διοικήσεων και το έχει πληρώσει ακριβά τρεις φορές. Ίσως αυτό να χρειάζεται η Εθνική Ελλάδας για να λειτουργήσει, έναν «τρελό» που να βγάζει στη φόρα τις βρωμιές και τις στιγμές που το συμφέρον οποιουδήποτε άλλου (πέραν της ομάδας) μπαίνει μπροστά.
Δεύτερον, είναι αποτελεσματικός. Μπορεί να μην διαθέτει μεγάλη τροπαιοθήκη, όμως του χρεώνουν ένα κύπελλο στην Κίνα (είχε παραιτηθεί 2 μήνες πριν την κατάκτηση), η ΑΕΚ κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας λίγες μέρες μετά την απόλυσή του, κράτησε την Sunderland στην Premier League και ανέβασε την Brighton στην Championship. Ανησυχητικό βέβαια παραμένει ότι η τελευταία του επίτευξη στόχου συνέβη το 2017, σχεδόν τέσσερα χρόνια πριν.
Τέλος, και ως προπονητής και ως ποδοσφαιριστής έχει εμπειρία από την Αγγλία, όπου παίζεται το σκληρότερο και πιο ανταγωνιστικό ποδόσφαιρο, ενώ τα τελευταία πέντε χρόνια, με την πορεία του σε ομάδες όλου του κόσμου, έχει αποκτήσει κατάλληλες γνώσεις για έναν προπονητή εθνικής ομάδας που θα αντιμετωπίσει αντίπαλους διεθνούς βεληνεκούς. Η εμπειρία του στην Ευρώπη δείχνει ότι έχει επαφή με το όμορφο, ολλανδικό και ελληνικό κράμα ποδοσφαίρου που παίζει η Εθνική.
Τι έχει μπροστά του
Τα πρώτα παιχνίδια θα γίνουν τον Μάρτιο, αλλά και τα δύο θα είναι φιλικά. Δεν γίνεται λοιπόν να κριθεί από αυτά, καθώς τότε θα γνωριστεί με την ομάδα και θα δοκιμάσει παίκτες. Τα πρώτα επίσημα ξεκινούν τον Ιούνιο, για το Nations’ League. Σε αυτά, η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει τη Βόρεια Ιρλανδία και το (γνωστό πια) Κόσοβο. Πρέπει λοιπόν να ξεκαθαρίσει πριν από αυτά τα ματς τις προθέσεις του, για να δούμε αν θα πρέπει να κριθεί από αυτά.
Σε περίπτωση που θέλει να συνεχίσει τη δουλειά του Van’t Schip, τότε θα κριθεί, καθώς θα είναι αδιανόητο μια χτισμένη και καλοδουλεμένη ομάδα να φέρει απογοητευτικά αποτελέσματα με τέτοιους αντίπαλους. Φυσικά, δεν θα αντιγράψει τον Van’t Schip, γιατί αν η ΕΠΟ ήθελε κάτι τέτοιο, θα κράταγε τον ίδιο. Όμως μπορεί να προσπαθήσει με τους ίδιους παίκτες, αφήνοντας εκτός όσους δημιούργησαν προβλήματα στο παρελθόν και παίζοντας επιθετικό ποδόσφαιρο να οδηγήσει την Εθνική σε τελική φάση διοργάνωσης. Ουσιαστικά, να βάλει τα δικά του στοιχεία και να προσθέσει τη δική του νότα, στην Εθνική που έχτισε ο Ολλανδός.
Από την άλλη, θα πρέπει να δοθεί περισσότερος χρόνος, αλλά και τα αποτελέσματα να μην αργήσουν. Προφανώς, η διάλυση της τωρινής και το χτίσιμο καινούργιας ομάδας αποτελεί δύσκολο στόχο και χρειάζεται αρκετή δουλειά, όμως θα φέρει και την ευθύνη αυτής της επιλογής.
Έρχεται σε ένα πολύ καλό timing, με μια ενωμένη ομάδα, που ξέρει να συνεργάζεται, παίζει ωραίο, επιθετικό ποδόσφαιρο, με παίκτες που δηλώνουν ασταμάτητα πως θέλουν να πάνε την Εθνική στο Euro και έχει μια σχετικά ευνοϊκή κλήρωση. Αν φέρει πίσω στην ομάδα όλους όσοι τα προηγούμενα χρόνια έδιωχναν προπονητές, δημιουργούσαν εντάσεις, άφηναν με την επιτηδευμένη συμπεριφορά τους, εντός γηπέδων, την Ελλάδα εκτός των διοργανώσεων στις οποίες αξίζει να συμμετέχει, τότε θα είναι πλήρως υπεύθυνος για την αποτυχία. Αν σεβαστεί την σπουδαία παρακαταθήκη του Van’t Schip, τότε δεν θα φταίει μόνο αυτός.
Παρόλα αυτά, η δίψα για πρόκριση και η ενότητα μεταξύ των παικτών προϊδεάζουν μια τουλάχιστον δυναμική προσπάθεια στο Nations’ League και τα προκριματικά. Η δυνατότητα να εφαρμόσουν αυτά για τα οποία προπονούνται δύο χρόνια τώρα, εξασφαλίζει ένα θετικότερο μέλλον. Εφόσον υπάρχει η ευκαιρία να φτάσει το Πειρατικό στην τελική φάση του Euro, θα είναι τραγικό να μην την εκμεταλλευθεί ο προπονητής. Το να επαναλάβει τα λάθη των προηγούμενων θα καταδικάσει και πάλι την ομάδα σε μία περίοδο κρίσης.
Εν τέλει, όσο μαίνεται ο «πόλεμος» μεταξύ ΕΠΟ και Υφυπουργείου, ένας «τρελός» να υψώσει τείχος γύρω από την Εθνική και να την προστατεύσει από εξωτερικές επιθέσεις και παρεμβάσεις είναι χρήσιμος. Παράλληλα, έχει την υποχρέωση να επιλέξει αν θα εκμεταλλευτεί τη συγκυρία και τη δίψα των παικτών ή αν θα καταστρέψει την πρόοδο των τελευταίων δύο ετών.
Ευθύμης Κώτσης
