Άρθρο του Pablo Jofre Leal στο telesurtv.net
Θυμάμαι παρακολουθώντας προγράμματα για τη θαλάσσια πανίδα, την έκπληξή μου όταν έβλεπα εκείνο το ψάρι – είδος παρασίτου, που χρησιμοποιεί καρχαρίες ως μέσο μεταφοράς, προσκολλούμενο στο σώμα τους.
Έτσι ταξιδεύει ελεύθερα, τρέφεται με απομεινάρια, ενεργώντας όμως σε ρυθμό ζωής καρχαρία.
Αυτή είναι η εικόνα του αποκαλούμενου «Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών» (OEA- ΟΑΚ), θεσμικό όργανο του 19ου αιώνα, με ημερομηνία λήξης που πρέπει να εξαφανιστεί.
Ένας οργανισμός- εμπόδιο υποταγμένος στα σχέδια του Λευκού Οίκου, του οποίου τα θεσμικά κεντρικά γραφεία, όπου συναντώνται ο γενικός γραμματέας και λειτουργεί το μόνιμο συμβούλιο του ΟΗΕ, απέχουν μόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα από την έδρα του εκτελεστικού των ΗΠΑ, διασχίζοντας τους πίσω κήπους, συμβολίζοντας, αυτήν την αυτοκρατορική ιδέα να θεωρούν κάποιοι τις χώρες μας ως μέρος της περιουσίας τους.
Ο επικεφαλής του ΟΑΚ, ο πιστός κηπουρός αυτής της αυλής, είναι ο πιο άνευ όρων ΓΓ του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών: ο πολιτικός χαμαιλέοντας και διπλωμάτης της Ουρουγουάης, που επανεξελέγη πρόσφατα Γενικός Γραμματέας, Luis [Leonardo] Almagro [Lemes].
Εκτός από κηπουρός, σε αυτήν την αυλή, ο Almagro εκτελεί το έργο του λακέ κατά της εθνικής κυριαρχίας πολλών από τις χώρες, της αμερικανικής ηπείρου, παρακολουθώντας στενά από τη λεωφόρο Pennsylvania (όπου βρίσκεται ο Λευκός Οίκος) παίζοντας το ρόλο του νεκροθάφτη, ο οποίος εκτελεί με ακρίβεια τα καθήκοντα που του ανέθεσε ο κύριος του.
Ο Almagro δεν είναι παρά ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση -ένας κυνικός, χειραγωγητικός, προδότης άξιος για περιφρόνηση.
Απομακρύνθηκε ακόμη και από το κίνημα για το οποίο αγωνίστηκε, το Frente Amplio της Ουρουγουάης, προκαλώντας περισσότερες θανατηφόρες μολύνσεις από τον Covid 19 στο μαχητικό κίνημα Charrúa, που τον είχε πρεσβευτή στην Κίνα υπό τον Tabaré Vásquez και παλιότερα ως σύμβουλος της κυβέρνησης José Mujica, όλ’ αυτά πριν αναλάβει την ηγεσία του ΟΑΚ το 2015.
Σε λιγότερο «αξιέπαινους» όρους από εκείνους που τον απεικονίζουν ως έμπειρο πολιτικό, ο Luis Almagro θεωρείται ρίψασπις μισθοφόρος, ένα είδος προσομοίωσης εταίρας ναού στην αρχαία Φοινίκη, στο ύφος του quedeshimquedeshoth (1) ποιήματος του βάρδου της Χιλής Gonzalo Rojas.
Ένας γενικός γραμματέας που έχει αφιερώσει τις προσπάθειές του στην ανατροπή της κυβέρνησης της Βενεζουέλας, στην οποία έχει κηρύξει πόλεμο, καθώς και τον λαό του.
Ένας άτσαλος υπηρέτης, χειραγωγητικός, προδοτικός πολιτικός, συντονιστής της λεγόμενης Ομάδας Λίμα, ο οποίος έχει μετατραπεί σε αιχμή του δόρατος των πολιτικών των Ηνωμένων Πολιτειών κατά των λεγόμενων προοδευτικών κυβερνήσεων στη Λατινική Αμερική.
Σύμφωνα με ρητές εντολές του Almagro, ο ΟΑΚ άγγιξε το άκρο άωτο της δουλικότητας στην οποία θα μπορούσε να φτάσει ένα θεσμικό όργανο, το οποίο συγκεντρώνει 35 μέλη με εξαίρεση τη Βενεζουέλα, η οποία αποχώρησε από την οργάνωση τον Απρίλη του 2019, λόγω της απροκάλυπτης αμερικανικής κηδεμονίας.
Όσον αφορά την Κούβα, αυτή απελάθηκε, στη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στην Πούντα ντελ Έστε (Punta del Este) της Ουρουγουάης το 1962, με μια κίνηση που δόξασε το νησί της επανάστασης και καταβαράθρωσε τον ΟΑΚ, όπως περιγράφεται από τον διοικητή Φιντέλ Κάστρο Ρουζ, στην περίφημη -και διάσημη ομιλία του, στη 2η εθνοσυνέλευση του λαού της Κούβας (2) που πραγματοποιήθηκε στην Plaza de la Revolución στην Αβάνα, στις 4 Φεβρουαρίου 1962, γνωστή και ως «Το Υπουργείο Αποικιών (El Ministerio de Colonias) της Ουάσινγκτον».
Η Οργάνωση Αμερικανικών Κρατών ιδρύθηκε με τον καθορισμένο στόχο, στο άρθρο 1 του ιδρυτικού χάρτη, να δημιουργήσει «μια τάξη ειρήνης και δικαιοσύνης, να προωθήσει την αλληλεγγύη τους, να ενισχύσει τη συνεργασία τους και να υπερασπιστεί την κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα και την ανεξαρτησία τους».
Αυτοί οι στόχοι προδόθηκαν ανοιχτά, μετατρέποντας τον οργανισμό σε τοποτηρητή και συνεργό των υπηρεσιών πληροφοριών και των δικτατορικών καθεστώτων, υπό την ηγεσία των αμερικανικών κυβερνήσεων και της CIA με καθοδήγηση δημιουργία, υποστήριξη, ή βοήθεια σε ανοιχτά πραξικοπήματα, ταραχές, διαδικασίες αποσταθεροποίησης εναντίον πολλών χωρών, όπως Νικαράγουα, Κούβα, Παναμάς, Βραζιλία, Αϊτή, Δομινικανή Δημοκρατία, Βενεζουέλα, Χιλή, Βολιβία κλπ.
Η Ximena Roncal μας υπενθυμίζει ότι «η αυτοκρατορική δύναμη με τη συγκατάθεση της ΟΑΚ εξανάγκασε σε νομοθετικές αποφάσεις τα κοινοβούλια των λατινοαμερικανικών εθνών, όπως το νομοθετικό κοινοβουλευτικό πραξικόπημα εναντίον του Προέδρου Φερνάντο Λούγκο στην Παραγουάη, με αποτέλεσμα την απομάκρυνσή του και την παραπομπή του στη δικαιοσύνη και το 2016 όταν το κοινοβούλιο στη Βραζιλία ενέκρινε το κατηγορητήριο εναντίον στην Πρόεδρο Dilma Rousseff (Ντίλμα Ρούσεφ), πέραν του ότι δίωξαν και φυλάκισαν τον Λούλα (Lula Da Silva)» (3)
Τους τελευταίους μήνες, η διαδικασία αποσταθεροποίησης του έθνους της Βολιβίας υπήρξε το κλου της πολιτικής και ηθικής κατάρρευσης του Almagro και των απανταχού υποστηρικτών του, που μπήκαν επικεφαλής των δράσεων που είχε σχεδιάσει η κυβέρνηση Trump, για την ανατροπή της κυβέρνησης του πρώην προέδρου Evo Morales, ο οποίος αναγκάστηκε να παραιτηθεί μετά το πολιτικό-στρατιωτικό πραξικόπημα, περί φερόμενων παρατυπιών στον πρώτο γύρο.
Όλα αυτά πλαισιώθηκαν σε έναν έλεγχο και σε μια απολύτως παράτυπη έκθεση, που εκπονήθηκε από μια επιτροπή του ΟΑΚ, η οποία έχει αποδειχθεί ότι είναι μέρος του σχεδίου πραξικοπήματος εναντίον της κυβέρνησης MAS, εγείροντας ερωτήματα σχετικά με τη νίκη στον πρώτο γύρο και εμποδίζοντας έτσι την υποψηφιότητα του νικητή στις εκλογές.
Ο στόχος των αμερικανών ήταν σαφής: να αποφευχθεί οποιαδήποτε συνταγματική λύση, για την –με κάθε κόστος, ανατροπή του Evo Morales. Και, σε αυτό το έργο, ο ΟΑΚ και ο Almagro συμμορφώθηκαν δουλικά, όπως επεσημάνθηκε σε ένα άρθρο στο Segundopaso.es, για τη Βολιβία.
Ο ρόλος που έπαιξε ο Almagro, σύροντας ολόκληρο το περιφερειακό σώμα, στην αποσταθεροποίηση της Βολιβίας εκφράζεται σε αυτό που ο Rolcan ορίζει ως «η υποκρισία του ΟΑΚ και ο κυνισμός του Almagro», σε ένα κοινοβούλιο μαϊμού μιας αυτοαποκαλούμενης προέδρου στο όνομα της δήθεν δημοκρατίας, φυσικά, με την άμεση αναγνώριση του Donald Trump…
(ΣΣ|> εννοεί την Τζανίν Άνιες
Ο γενικός εισαγγελέας της Βολιβίας κατηγόρησε την Δευτέρα 6 Ιούλη τον Έβο Μοράλες, πολιτικό πρόσφυγα στην Αργεντινή, για «τρομοκρατία» και «χρηματοδότηση της τρομοκρατίας» διατάζοντας να συλληφθεί και να προφυλακιστεί.
Το κατηγορητήριο αφορά τη «χρηματοδότηση της τρομοκρατίας» αλλά και «τρομοκρατικές» ενέργειες που φέρεται να «συντόνιζε» προσωπικά, για να μη φθάνουν τρόφιμα κατά τη διάρκεια των «συγκρούσεων του 2019»)
Ο ΟΑΚ και η ομάδα της Λίμα αντιπροσωπεύουν ό,τι πιο ακραίο και προκλητικό της υποταγής στην Ουάσινγκτον από τη δεξιά πολιτική κάστα της Λατινικής Αμερικής.
Η πολιτική πορεία του Almagro και των κακοποιών του, των οποίων τα οικονομικά κονδύλια δεν φαίνεται να έχουν όρια, κινείται σύμφωνα με τις επιταγές της κυβέρνησης ΗΠΑ και των εμμονών της εναντίον της Κούβας, της Νικαράγουας, της Βολιβίας και της από χρόνια επίθεσης εναντίον της Βενεζουέλας, για ανατροπή της κυβέρνησης και σφετερισμό του πλούτου της σε υδρογονάνθρακες.
Ένας πρόθυμος, γελοίος ΟΑΚ, που σιωπά στις ένοπλες επιθέσεις εναντίον της Βενεζουέλας, από μισθοφόρους των ΗΠΑ μαζί με προδότες και λιποτάκτες του στρατού, από το έδαφος της Κολομβίας, με την άδεια της ναρκοκυβέρνησης του Iván Duque.
Όλα αυτά επαληθεύτηκαν και παρ όλα αυτά, ο Luis Almagro, συνήθως λαλίστατος και καταγγέλλων, σιωπά.
Η δύναμη του δολαρίου και αυτή η πολυθρόνα του γενικού γραμματέα μιας περιφερειακής οργάνωσης –έστω και –ηθικά- ρημαδιό, που στηρίζεται στα γενναιόδωρα όπλα της Ουάσινγκτον και τις πιστές και υπάκουες μαριονέτες της, που προσπαθούν να κάνουν περισσότερα.
Τασσόμαστε με τον υπουργό Εξωτερικών της Βενεζουέλας, Jorge Arreaza, όταν επεσήμανε τις προάλλες -26 Ιουνίου, σχετικά με αυτήν την οργάνωση: «Δεν μπορούμε καν να επιβεβαιώσουμε ότι η ΟΑΚ είναι διαλυμένη. Ένας σωρός ερείπια σε μια γωνιά της Ουάσιγκτον, του οποίου ο αναπόφευκτος τελικός προορισμός είναι ο κάδος απορριμμάτων της ιστορίας. “
Με βάση άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Segundo paso
Jofre Leal |> Δημοσιογράφος και συγγραφέας από τη Χιλή.
Διεθνής αναλυτής, με master (International Relations) στο Πανεπιστήμιο Complutense της Μαδρίτης.
Ειδικός σε θέματα κυρίως από τη Λατινική Αμερική, τη Μέση Ανατολή και το Μαγκρέμπ.
Συμμετέχει σε πολλά διεθνή δίκτυα ειδήσεων (μεταξύ άλλων) Hispantv, Rusia Today, Telesur, www.islamoriente.com, Annurtv de Argentina, Resumen Latinoamericano, La Haine, Rebelion, Radio y Diario Electrónico de la Universidad de Chile, El Ciudadano – www.elciudadno.cl.
Δημιουργός της διαδικτυακού http://www.politicaycultura.cl./
Συγγραφέας των βιβλίων «Η αξιοπρέπεια ζει στη Σαχάρα» (la Dignidad Vive en el Sahara) για τον αγώνα των λαών της Σαχάρας το «Παλαιστίνη – Χρονικό της σιωνιστικής κατοχής» (Palestina – crónica de la ocupación sionista) για την ιστορία και τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού ενάντια στην κατοχή και τον εποικισμό του σιωνισμού.
- Quedeshim-Quedeshot – Στη Φοινικική: εταίρα του ναού.
[απόσπασμα]
Quedeshím Quedeshoth *
Κακοτυχία να κοιμάσαι παρέα με φοίνικες,
εγώ πήγα για ύπνο
με μια πανέμορφη απ το Cádiz *
και δεν ήξερα για το ωροσκόπιο μου μέχρι τότε.
Πολύ αργότερα όταν η Μεσόγειος με υποχρέωσε
να αποζητάω όλο και περισσότερα κύματα
κωπηλατώντας προς τα πίσω έφτασα σχεδόν εξαντλημένος στον
δωδέκατο αιώνα:
όλα ήταν λευκά, τα πουλιά, ο ωκεανός, η ανατολή ήταν άσπρη.
|.. Ανήκω στο Ναό, είπε: Είμαι ο Ναός.
|> Δεν υπάρχει πόρνη, σκέφτηκα, …
|.. 50 δολάρια !!
|> για να πάω στον άλλο κόσμο, απάντησα γελώντας.
|.. 50, ή τίποτα. Φώναξε -και,
στο σπασμένο καθρέφτη, ζωγράφισε
ένα ψάρι στην κορυφή με ρουζ και δάκρυα…
Μου μίλησε, λάμποντας με τα μεγάλα
γαλαζοπράσινα μάτια της πάνω μου, και εκεί, εκεί άρχισε να χορεύει!
Όλη η ιεροτελεστία στο χαλί…
Όλα αυτά παρεμπιπτόντως με το πιο γυμνό γυμνό με
τα κοκκινωπά μαλλιά της και εκείνα τα ψηλά πράσινα παπούτσια που
γλυπτά το μάρμαρο και ιερό της, όπως
όταν την έβαλαν στην Τύρο ανάμεσα στους άλλους λύκους
του λιμανιού, ή στην Καρχηδόνα
όπου ήταν χορεύτρια
Αλλά τώρα, δυστυχώς, μιλώντας πεζά να (σας) γίνει
κατανοητό ότι τόσο μεγάλο
αγγελικό θέαμα μου έφερε ξαφνικά μια ανατριχίλα στη
σπονδυλική μου στήλη, και γοητευτικά
τη βίασα στην έκστασή της σαν
να μην ήταν ναός αλλά ένας οίκος ανοχής, τη
φίλησα σκληρά, πληγωμένη
και αυτή το ίδιο,
με φίλησε σε μια περίσσεια πετάλων,
βάψαμε τον εαυτό μας με χαρά,
κάψαμε με τις μεγάλες φλόγες του Cádiz
μέσα τη νύχτα με βραχνές φωνές σε ένα
μείγμα άνδρα και γυναίκας που δεν είναι γραμμένο
σε κανένα φοινικικό αλφάβητο
*Cádiz, Κάντιθ πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας
** Στη Φοινικική: εταίρα του ναού.
Το ποίημα, με τίτλο «El alumbrado» (1986) είναι του –παγκόσμιας εμβέλειας Χιλιανού Gonzalo Rojas Pizarro (1916 – 2011) –τιμήθηκε με το βραβείο Θερβάντες (2003) το Εθνικό Βραβείο Χιλής για τη Λογοτεχνία το βασιλικό Βραβείο της Ιβηρικής το Octavio Paz του Μεξικού, το βραβείο José Hernández της Αργεντινής
- Σε αυτήν την ομιλία, ο Φιντέλ Κάστρο επεσήμανε σε σχέση με τη συνάντηση της Punta del Este τι θα ήταν, στο εξής, το έργο της απομάκρυνσης του ΟΑΚ από τις αρχές του, μια μαριονέτα του ιμπεριαλισμού «Οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι στην Πούντα ντελ Έστε, οι υπουργοί Εξωτερικών συναντήθηκαν στην Κούβα για να παραιτηθούν από την εθνική τους κυριαρχία · ότι εκεί η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών πήγε να θέσει τα θεμέλια όχι μόνο για την επίθεση εναντίον της Κούβας, αλλά και για να παρέμβει σε οποιαδήποτε χώρα της Αμερικής ενάντια στο απελευθερωτικό κίνημα των λαών · ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ετοιμάζουν ένα αιματηρό δράμα για τη Λατινική Αμερική · ότι οι υποτακτικές ολιγαρχίες, που τώρα αποκηρύσσουν την αρχή της κυριαρχίας, δεν θα διστάσουν να ζητήσουν την παρέμβαση των στρατευμάτων Yankee εναντίον των λαών τους και ότι προς το σκοπό αυτό η αντιπροσωπεία των ΗΠΑ πρότεινε μια επιτροπή επαγρύπνησης κατά της Δια-αμερικανικής ομάδας για την άμυνα (Junta Interamericana de Defensa), με εκτελεστικές εξουσίες και υιοθέτηση συλλογικών μέτρων.
Η ανατροπή για τους ιμπεριαλιστές Yankee είναι ο αγώνας των πεινασμένων λαών για ψωμί, ο αγώνας των λαών ενάντια στην ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση. Η επιτροπή επαγρύπνησης στο Διαμερικανικό Συμβούλιο Άμυνας με εκτελεστικές εξουσίες, σημαίνει μια δύναμη ηπειρωτικής καταστολής εναντίον των λαών υπό τις διαταγές του Πενταγώνου. Τα συλλογικά μέτρα σημαίνουν παρουσία Yankee Marines σε οποιαδήποτε χώρα της Αμερικής…» - Ο ΟΑΚ, ως πολιτικό μέσο, ενίσχυσε τη μονοκρατορία των ΗΠΑ, επιτρέποντας στο Πεντάγωνο να παρέμβει, να επιβάλει, να ανατρέψει, να εισβάλει και να επιβάλει κυρώσεις σε χώρες που είναι ασυμβίβαστες με την «έννοια της αμερικανικής ελευθερίας», ομογενοποιώντας το όραμα του κόσμου, των παγκόσμιων
|> : //www.alainet.org/es/articulo/203402
Ο ΟΑΚ παρουσιάζεται από τα αστικά μέσα σαν αθώα περιστερά (πχ κατά Wiki) «αποβλέπει στην εγκαθίδρυση της ειρήνης, δικαιοσύνης, μεταξύ των μελών, την προώθηση της αλληλεγγύης και την ενίσχυση της συνεργασίας καθώς και την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και ανεξαρτησίας» και «ειδικότερα» …
- Ενίσχυση και ασφάλεια της Αμερικανικής ηπείρου
- Προώθηση και εδραίωση της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας με σεβασμό στην «αρχή της μη εμπλοκής».
- Ειρηνική επίλυση διαφορών μεταξύ των κρατών μελών.
- Πρόβλεψη κοινής δράσης των μελών σε περίπτωση ξένης επίθεσης.
- Επιδίωξη επίλυσης προβλημάτων μεταξύ των μελών που μπορεί ν΄ αφορούν πολιτικά, οικονομικά και δικαστικά θέματα.
- Προώθηση και δράση συνεργασίας για οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη.
- Εξάλειψη της έσχατης φτώχειας που αποτελεί το κύριο εμπόδιο ανάπτυξης, και τέλος
- Επίτευξη σημαντικής μείωσης αμυντικού εξοπλισμού (συμβατικών όπλων) που θα επιφέρει την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη των κρατών μελών.
Σημειώνεται ότι σύμφωνα με τα παραπάνω και ειδικότερα στον όρο «ξένης απειλής» ως τέτοια είχε χαρακτηρισθεί ο κίνδυνος της κομμουνιστικής διάβρωσης, εξ ου και τα πολλά εκδηλωθέντα πραξικοπήματα (sic!)
Στη διάρκεια όμως της δεκαετίας του ’90 όπου και επήλθε το τέλος του ψυχρού πολέμου και αντ΄ αυτού η εντατική ώθηση για παγκοσμιοποίηση ο ΟΑΚ αναγκάσθηκε να μεταβάλει και να επαναπροσδιορίσει το νομικό πλαίσιο των επιδιωκόμενων στόχων του, όπως συνέβη ακριβώς και με το ΝΑΤΟ.
Έτσι σήμερα o ΟΑΚ δίνει προτεραιότητες σε θέματα που αφορούν κυρίως:
- Εδραίωση της Δημοκρατίας στις χώρες μέλη
- Επίλυση των ενδοσυνοριακών διαφορών.
- Υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
- Προώθηση ελεύθερου εμπορίου και δημιουργία ελεύθερων ζωνών (συναλλαγών).
- Καταπολέμηση του εμπορίου των ναρκωτικών.
- Καταπολέμηση της φτώχειας.
Remora (sucker, Shark sucker, Short suckerfish, Stout suckerfish)
Ψάρι που ζει στα θερμότερα μέρη των περισσότερων ωκεανών, Ατλαντικός, Ινδικός, Ειρηνικός, Δυτική Μεσόγειος και Ατλαντικός νότια της Βόρειας Θάλασσας, ψάρι που προσκολλάται σε μεγάλους καρχαρίες, θαλάσσιες χελώνες, κητώδη με μεγάλο κεφάλι (35-40% του μήκους του που είναι περίπου 50εκ).
Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι είχαν γράψει ευρέως γι αυτά και τους απέδωσαν πολλές μαγικές δυνάμεις, ενώ οι Σαμάνοι στη Μαδαγασκάρη μέχρι και σήμερα κρεμούν απολίθωμα Remora στους λαιμούς των συζύγων για να βεβαιωθούν για την πίστη κατά την απουσία των συζύγων τους.
Οι αρχαίοι Ρωμαίοι απέδωσαν σ’ αυτά τον θάνατο του αυτοκράτορα Καλιγούλα: Πιστεύονταν ότι ήταν στερεωμένα στο πλοίο του, κρατώντας το «κολλημένο» και επιτρέποντας στα εχθρικά πλοία να το προσεγγίσουν.
Το λατινικό όνομα «Remora» σημαίνει στην πραγματικότητα «συγκράτηση».
