Δεκάδες χιλιάδες λαού και νεολαίας κατέκλυσαν πανελλαδικά τις πόλεις τους για να καταδικάσουν το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη που κόστισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους στις 28/2. Οι απεργιακές συγκεντρώσεις ήταν η κορύφωση των διαμαρτυριών που πραγματοποιούνται όλες τις προηγούμενες μέρες από εργαζόμενους, φοιτητές και μαθητές από όλη την Ελλάδα.
Η παλλαϊκή κατακραυγή του εγκλήματος δίνει ελπίδα, γιατί αποδεικνύει ότι δεν πέρασε η σχεδιασμένη προσπάθεια να συγκαλυφθούν οι ευθύνες που οδήγησαν στο δυστύχημα, να συκοφαντηθούν οι εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους, να κρυφτούν οι απαράδεκτες ελλείψεις σε προσωπικό, μέσα και υποδομές ασφαλείας που χρόνια καταγγέλλονταν από τα σωματεία των σιδηροδρομικών. Αυτές τις μέρες, πραγματικά πλημμύρισαν οι δρόμοι στο κέντρο της Αθήνας, κινητοποιήθηκε πλήθος φοιτητών, έκλεισαν σχολεία και συμμετείχαν χιλιάδες μαθητές, μεγάλοι χώροι δουλειάς πάγωσαν και πολλοί εργαζόμενοι απήργησαν για πρώτη φορά.
Και αυτό έγινε γιατί ήρθε στο προσκήνιο με τον πιο έντονο τρόπο, τον άδικο χαμό τόσων νέων ανθρώπων, το μεγάλο ερώτημα: Πώς γίνεται το 2023 που η επιστήμη και η τεχνολογία έχει μετρήσει τόσα άλματα να μην μπορούν να αποφευχθούν τέτοια δυστυχήματα; Πώς είναι δυνατόν, ενώ μπορεί να εντοπιστεί η θέση του καθενός μας από το κινητό που έχουμε στην τσέπη μας, ενώ τα πολεμικά πλοία μας διαθέτουν ραντάρ με εμβέλεια εκατοντάδων χιλιομέτρων, ενώ μπορούμε να γνωρίζουμε ανά πάσα στιγμή τη θέση μιας παραγγελίας μας, να μην γίνεται να προβλεφθεί η σύγκρουση δύο αμαξοστοιχιών;
Το μεγάλο στοίχημα για όλους μας είναι να συνειδητοποιηθεί ότι συνολικά οι λαϊκές ανάγκες σε παιδεία, υγεία, πρόνοια, ασφάλεια, εργασία κλπ και το κυνήγι του κέρδους είναι εκ φύσεως σαν δυο τρένα που κινούνται στην ίδια ράγα σε αντίθετες κατευθύνσεις. Για αυτό δεν είναι απλά “η κακιά η (χ)ώρα”. Είναι όλο αυτό το πλαίσιο σύμφωνα με το οποίο οι ελληνικοί σιδηρόδρομοι υποβαθμίστηκαν και απογυμνώθηκαν από μέσα και προσωπικό, το σιδηροδρομικό έργο κατατεμαχίστηκε για να δοθούν τα πιο κερδοφόρα κομμάτια του πάμφθηνα σε επιχειρηματικούς ομίλους, τους οποίους στη συνέχεια το κράτος χρηματοδοτεί με υπέρογκα ποσά. Γιατί όσο οι υποδομές αναπτύσσονται πάνω στο ζύγι του κόστους-οφέλους, όπου σε τελική ανάλυση η ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια κοστολογούνται φθηνά, τόσο ο ελληνικός λαός θα μετρά επιπλέον θύματα.
Εμείς οι νέοι που υπηρετούμε την πατρίδα μας ως στρατευμένοι, και μάλιστα πολλοί από εμάς χρησιμοποιούμε τρένο για να μετακινηθούμε, παρακολουθούμε αυτές τις εξελίξεις και προβληματιζόμαστε, συγκινούμαστε, αντλούμε θάρρος και δύναμη από την μαχητική απάντηση στο έγκλημα και τη συγκάλυψη που δίνουν οι εργαζόμενοι γονείς μας και τα αδέρφια μας και είμαστε μαζί τους στον αγώνα τους, γιατί μας διδάσκουν ότι μόνο διεκδικώντας με ψηλά το κεφάλι μπορείς να έχεις κατακτήσεις.
Γιώργος Αγγελίνας, Ναύτης 2023 Α’ ΕΣΣΟ
