Με δυναμισμό και μαχητικό πνεύμα πραγματοποιήθηκε το πρωί της Κυριακής η πεζοπορία διαμαρτυρίας και η εκδήλωση που διοργάνωσε η Περιφέρεια Ορειβατικών Συλλόγων Αττικής – Εύβοιας στην Πάρνηθα για την προστασία αυτού του οικοσυστήματος που τα τελευταία χρόνια συστηματικά καταστρέφεται. Με τη δράση αυτή δόθηκε συνέχεια στις κινητοποιήσεις που έγιναν αυτό το δύσκολο καλοκαίρι με τις φωτιές σε δάση και βουνά όλης της χώρας, στις 25 Αυγούστου με άλλους φορείς και εργατικά σωματεία στο Σύνταγμα, στις 11 Σεπτέμβρη με τη μαζική σύσκεψη ορειβατικών και πεζοπορικών συλλόγων της Αττικής και άλλων περιοχών μετά από πρωτοβουλία του Συλλόγου Ελλήνων Ορειβατών Αθήνας, του Ορειβατικού Φυσιολατρικού Ομίλου Νίκαιας και του Πολιτιστικού Ορειβατικού Συλλόγου Πετρούπολης, στις 3 Οκτώβρη με την παράσταση διαμαρτυρίας των Συλλόγων στο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας.
Το ραντεβού ήταν στο Δημαρχείο της Φυλής το πρωί της Κυριακής και σε αυτό ανταποκρίθηκαν δεκάδες μέλη των Συλλόγων και μεμονωμένοι ορειβάτες και πεζοπόροι που συμβολικά περπάτησαν στο μονοπάτι ως το Διπόταμο και αντίκρισαν τη φρικτή πραγματικότητα της καμένης φύσης, κάτι που δυνάμωσε την οργή τους και τη διάθεση για να συντονιστεί ο αγώνας για να προστατευτούν τα βουνά και να μην πέσουν στα νύχια διαφόρων συμφερόντων. Άλλωστε και τα βασικά αιτήματα που έχουν διαμορφωθεί από όλες αυτές τις δράσεις είναι:
– Η κατάργηση της αντισυνταγματικής απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας που επιτρέπει στις αναδασωτέες εκτάσεις κάθε έργο, το οποίο χαρακτηρίζεται ότι «αποβλέπει στην εξυπηρέτηση ανάγκης με ιδιαίτερη εθνική και οικονομική σημασία», δηλαδή σχεδόν όλα.
– Η ενίσχυση του Δασαρχείου Πάρνηθας και των άλλων και η επανασύσταση του Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού.
– Υπογειοποίηση του δικτύου υπερυψηλής τάσης της ΔΕΗ.
– Άμεση εκπόνηση μελετών αναδάσωσης για τις καμένες εκτάσεις.
Οι διαδηλωτές επέστρεψαν στην πλατεία της Φυλής, όπου έγινε μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση με τη συμμετοχή αξιόλογων επιστημόνων. Ο Γ. Χριστοφορίδης, νομικός, μέλος του ΔΣ του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας, με εμπειρία και ο ίδιος στο ορειβατικό κίνημα ξεκίνησε την παρέμβασή του με τη διαπίστωση ότι τα δάση στην Ελλάδα με την ευθύνη του κράτους δεν προστατεύονται. Παρότι όπως είπε υπάρχει το άρθρο 24 του Συντάγματος που το προβλέπει από τον νόμο 998 του 1979 και τις αναρίθμητες τροποποιήσεις του έχει διαμορφωθεί ένα καθεστώς όπου πρακτικά επιτρέπονται τα πάντα για τα μεγάλα συμφέροντα. Ιδιαίτερα στάθηκε στην πρόβλεψη του άρθρου 117 παρ. 3 του Συντάγματος που κάνει υποχρεωτική την αναδάσωση στις καμένες εκτάσεις και απαγορεύει να διατεθούν για άλλο σκοπό.
Όπως είπε όμως: «Το 2007 από μια διακυβερνητική δημιουργήθηκε το ειδικό χωροταξικό πλαίσιο για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) που είναι ένα νομοθέτημα το οποίο είναι εξόχως αντίθετο με την επιστήμη της χωροταξίας και επιτρέπει την εγκατάσταση των τεχνικών συστημάτων εκμετάλλευσης ΑΠΕ σχεδόν παντού. Πήγε το ζήτημα στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας το 2012 και απεφάνθη ότι είναι συνταγματικά επιτρεπτό παρά την αδιάσειστη διατύπωση της διάταξης του άρθρου 117 παρ. 3 και δεν περιορίστηκε εκεί όμως μόνο για αιολικά πάρκα και φωτοβολταϊκά, αλλά πρόσθεσε και κάθε έργο που προσβλέπει στην εξυπηρέτηση ανάγκης ιδιαίτερης εθνικής κοινωνικής και οικονομικής σημασίας».
Ο ομιλητής ανέφερε ότι μετά τις μεγάλες φωτιές της Εύβοιας η μεν βόρεια έχει γίνει στάχτη και η νότια έχει γίνει βαριά βιομηχανία, η αιολική Πτολεμαΐδα όπως είπε χαρακτηριστικά. Σημείωσε ακόμη ότι το Επιμελητήριο που εκπροσωπεί συγκεντρώνει υπογραφές ενάντια στην αντισυνταγματικότητα της απόφασης του ΣτΕ για νέο νόμο στο νόημα του άρθρου 117 παρ. 3 και την άρση όλων των αδειών που έχουν δοθεί για ΑΠΕ σε αναδασωτέες περιοχές. Τόνισε ακόμα ότι ένδειξη της παντελούς απουσίας προστάσιας των δασών είναι η απελπιστική υποστελέχωση των Δασαρχείων και σε ό,τι αφορά το ζήτημα να ανατραπεί η απόφαση του ΣτΕ με αφορμή και την προσφυγή ενός φορέα για ΑΠΕ στις καμένες εκτάσεις του Έβρου, κάλεσε στη μεγαλύτερη δυνατή συστράτευση όλων των φορέων για το σκοπό αυτό και επίσης σημείωσε ότι «πρέπει να αποδομήσουμε τα ψευδεπίγραφα πράσινα, για τα οποία υφιστάμεθα ανηλεή προπαγάνδα την τελευταία 20ετία. Πράσινη ενέργεια, πράσινη επιχειρηματικότητα, πράσινη μετάβαση και εν τω μεταξύ το πραγματικό πράσινο καίγεται παντού ή αποψιλώνεται ή καταστρέφεται με χίλιους δυο τρόπους». Και κατήγγειλε τα προκλητικά προνόμια που δίνουν οι κυβερνήσεις στην αιολική βιομηχανία, «της έχουν δοθεί βουνά, δάση, περιοχές NATURA, νησιά, θέλουν να της δώσουν και το Αιγαίο. Πρέπει να βροντοφωνάξουμε φτάνει, basta, όπως λένε οι Ιταλοί».
Από την πλευρά του ο Μιχάλης Σκαρβέλης, καθηγητής στο Τμήμα Δασολογίας και Επιστημών Ξύλου του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας αναφέρθηκε στα διάφορα φτιασιδώματα που δημιουργούν με τους νόμους τους οι κυβερνήσεις προκειμένου να αποχαρακτηρίζονται δασικές εκτάσεις και να γίνονται βορά στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Έκανε λόγο για το νόμο 998 του ’79 που εισήγαγε τις χορτολιβαδικές εκτάσεις και τα βοσκοτόπια για να βαφτιστούν αλλιώς εκτάσεις και να αποχαρακτηριστούν. Το ίδιο συνέβη μετά και με το Κτηματολόγιο και πρόσφατα με τις λεγόμενες οικιστικές πυκνώσεις.
Όπως σημείωσε ο ομιλητής, «σήμερα το ίδιο συμβαίνει με τις διατάξεις για τα αιολικά πάρκα και αυτές που εμφανίζονται και έχουν ως πρόσχημα την καλύτερη ξύλευση και την απόληξη των προϊόντων του δάσους. Όντως υπάρχει λιγότερη ξύλευση, όντως τα δάση έχουν περισσότερο να δώσουν, αλλά αυτό δεν είναι τυχαίο, αλλά αποτέλεσμα διαχρονικών πολιτικών επιλογών. Η υποστελέχωση των υπηρεσιών δεν γίνεται τυχαία, όταν από 2.000 δασολόγους σήμερα υπηρετούν λιγότεροι από 500, όταν το υπόλοιπο προσωπικό από 5.000 δεν είναι σήμερα ούτε 2.000. Δεν είναι τυχαίο ότι η Πυροσβεστική έχει πάνω από 4.000 οργανικά κενά».
Τόνισε ακόμα τον αντιεπιστημονικό διαχωρισμό της δασοπροστασίας από τη δασοπυρόσβεση και κατέληξε: «Για όλα αυτά υπάρχει μια εξήγηση. Παλιότερα ήταν ο στρατηγός άνεμος, τα κουκουνάρια και το τελευταίο φρούτο είναι η κλιματική κρίση. Σαφώς και υπάρχουν προβλήματα περιβαλλοντικά που έχουν τις επιπτώσεις τους και στο κλίμα, τα οποία ξεκίνησαν ακόμα από τη βιομηχανική επανάσταση στο τέλος του 19ου αιώνα, αλλά δεν μπορούμε να πούμε για βιομηχανική κρίση. Η εξέλιξη της τεχνολογίας έφερε προβλήματα, αλλά ούτε μπορούμε να μιλήσουμε για τεχνολογική κρίση, γιατί η τεχνολογία μαζί με τα προβλήματα έφερε και τις λύσεις. Λύσεις υπάρχουν αλλά δεν θέλουνε να τις εφαρμόσουν αυτοί που κυβερνάνε, γιατί αν τις εφαρμόσουν θα είναι σε αντίφαση και αντίθεση με τις επιθυμίες κάποιων οι οποίοι θέλουν να πλουτίσουν ακόμη περισσότερο σε βάρος των δασικών εκτάσεων και του περιβάλλοντος. Δεν είναι επομένως κλιματική κρίση, αλλά είναι καπιταλιστική κρίση, ας το σκεφτούμε».
Στάθηκε ακόμα στις κυβερνητικές εξαγγελίες περί δήθεν προστασίας των δασών που στο όνομα των ανεπαρκών πόρων και μέσων τα δίνει προς εκμετάλλευση στους ιδιώτες και κατέληξε: «Δεν είμαι κατά της απόληξης των προϊόντων του δάσους και της ξυλείας αλλά υπό τον αυστηρό έλεγχο μιας στελεχωμένης Δασικής Υπηρεσίας για το δημόσιο συμφέρον».
Τελευταία ομιλήτρια ήταν η Στέλλα Θέου, εκ μέρους του Συλλόγου Γυναικών Άνω Λιοσίων (μέλος της ΟΓΕ), που διέθεσε και τη μικροφωνική για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης.
Στην τοποθέτησή της αφού χαιρέτισε την κοινή προσπάθεια με τους ορειβατικούς συλλόγους για την προστασία της Πάρνηθας και σημείωσε τις προσπάθειες που έχουν κάνει φορείς και σωματεία της Δυτικής Αττικής και με τις φωτιές και με τις πλημμύρες και τη συμβολή τους για το σώσιμο του δασικού πλούτου και των λαϊκών νοικοκυριών φέτος το καλοκαίρι που καιγόταν ο τόπος, τόνισε χαρακτηριστικά για το πρόσχημα της κλιματικής κρίσης που χρησιμοποιούν οι κυβερνώντες: «Η κλιματική κρίση έχει αφήσει με 0 δασεργάτες τα Δασαρχεία; Αυτή φταίει που δεν γίνονται οι αναγκαίες εργασίες στους ορεινούς όγκους, με καθαρισμούς, διάνοιξη αντιπυρικών ζωνών και δασικών δρόμων για την πρόληψη; Δεν είναι ευθύνη του κράτους τα ελλιπή μέτρα αντιμετώπισης των πυρκαγιών με μεγάλες ελλείψεις σε μέσα και προσωπικό; Ξέρουμε ότι υπεύθυνη για τη νέα καταστροφή είναι η εγκληματική πολιτική που υπηρετεί την επικίνδυνη λογική του κόστους – οφέλους, όπου κόστος θεωρείται η προστασία της ζωής και της περιουσίας του λαού. Αυτή την πολιτική στηρίζουν και βάζουν πλάτη να εφαρμοστεί η Περιφέρεια Αττικής και οι περισσότερες δημοτικές αρχές. Τους απαντάμε δεν αντέχουμε άλλο αυτή την πολιτική που αφήνει πίσω της στάχτη και μπούρμπερη. Ας θυμηθούμε, δεν έχει περάσει πολύς καιρός που η δημοτική αρχή και ο δήμαρχος κ. Παππούς μας έταζε ότι η Χασιά θα γίνει Αράχωβα και τελικά μας την έκανε …καρβουνιάρα».
Η ομιλήτρια αναφέρθηκε ακόμα στο μεγάλο ζήτημα της περιοχής, το διαρκές έγκλημα σε βάρος των κατοίκων, το έγκλημα της χωματερής της Φυλής και σημείωσε ότι οι φορείς όλης της περιοχής απαιτούν να τερματιστεί η λειτουργία και παλεύουν για να αποτραπεί η λειτουργία των ακόμα πιο καρκινογόνων εργοστασίων καύσης και για ολοκληρωμένη διαχείριση των σκουπιδιών με κριτήριο την υγεία, τη ζωή και τα λαϊκά συμφέροντα, με ενιαίο κρατικό φορέα που θα δώσει έμφαση στη διαλογή στην πηγή και την ανακύκλωση.
Στο τέλος της εκδήλωσης διαβάστηκε και επιστολή του ΕΟΣ Τρίπολης που καλούσε στον συντονισμό και σε πανελλαδική δράση για να μην περάσουν τα σχέδια εμπορευματοποίησης των δασών.
