«Η εξαγγελία του πρωθυπουργού για δημιουργία Πανεπιστημίου Παραστατικών Τεχνών είναι αποτέλεσμα των πρωτόγνωρων μαζικών κινητοποιήσεων των καλλιτεχνών τους δύο τελευταίους μήνες και αποτελεί μια πρώτη κατάκτηση. Πρόκειται για υπερώριμη απαίτηση, επιβαλλόμενη από την εξέλιξη των Τεχνών εδώ και πολλά χρόνια, για κάποια είδη τους μάλιστα, όπως η μουσική, από τον 19ο κιόλας αιώνα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών ιδρύθηκε το 1834 ως πενταετής ανώτερη σχολή, που έγινε Ανώτατη το 1930! Ελπίζουμε αυτές οι εξαγγελίες και οι εργασίες της διυπουργικής επιτροπής να μην αποσκοπούν στη δημιουργία εντυπώσεων σε μια προεκλογική περίοδο», σημειώνει ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος, κοινοποιώντας τις βασικές του προτάσεις προς τη Διυπουργική Επιτροπή σχετικά με τις εξαγγελίες για την ίδρυση «Πανεπιστημίου Παραστατικών Τεχνών».
Σχετικά με τον χαρακτήρα και το περιεχόμενο της Ανώτατης Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης, ο ΠΜΣ προτείνει «τη δημιουργία ενός συστήματος Ανώτατης Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης, πανεπιστημιακού επιπέδου, δημόσιας και δωρεάν που θα υπάγεται στο ΥΠΑΙΘ. Τα Ιδρύματα που θα τη συγκροτούν θα διακλαδώνονται σε Σχολές ανά κατηγορία Τεχνών, θα καλύπτουν όλη τη χώρα και θα συγκεντρώνουν το σύνολο των παραστατικών και οπτικοακουστικών Τεχνών. Η συγκέντρωση όλων των Τεχνών στο κάθε Πανεπιστήμιο αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να αποκτά ο Καλλιτέχνης – μέσα από μια σφαιρική αντίληψη της Τέχνης – υψηλό επίπεδο στο ειδικό καλλιτεχνικό αντικείμενό του (…).
Η φοίτηση σε αυτές τις Σχολές θα είναι πενταετής, με ενιαίες και χωρίς κύκλους σπουδές – κατά τα πρότυπα των αξιόλογων Καλλιτεχνικών Σχολών του εξωτερικού – ώστε όλη η απαραίτητη γνώση για την άσκηση του επαγγέλματος να περιλαμβάνεται στο πτυχίο τους, ενώ ο μεταπτυχιακός κύκλος θα οδηγεί αποκλειστικά σε διδακτορικό τίτλο».
Για τους αναγκαίους για τη λειτουργία του όρους και σύστημα εισαγωγής, σημειώνει ότι «πρέπει να έχει Πανελλαδική δικτύωση και να εξασφαλίζει όλες τις αναγκαίες προϋποθέσεις λειτουργίας του με σύγχρονους όρους. Κατά συνέπεια η ίδρυση και λειτουργία του θα πρέπει να συνοδευτεί με την πρόβλεψη γενναίας χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Ακόμη θα πρέπει να υποστηρίζεται από ένα δημόσιο και δωρεάν σύστημα Εκπαίδευσης, παράλληλο με το 12χρονο σχολείο, που θα ξεκινά από τα πρώτα παιδικά χρόνια. Αυτή η παράλληλη με το σχολείο καλλιτεχνική εκπαίδευση θα προετοιμάζει και για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο (…). Η εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο θα γίνεται με πανελλήνιες εξετάσεις στις οποίες οι υποψήφιοι θα εξετάζονται σε μαθήματα γενικής παιδείας και στις ειδικές ανά καλλιτεχνικό κλάδο γνώσεις ή μαθήματα (…)».
Τέλος, για τη δυνατότητα εξομοίωσης για μια μεταβατική περίοδο αναφέρει ότι «θα πρέπει να προβλεφθεί ένα ατομικό πρόγραμμα εξομοίωσης των σημερινών και παλιότερων αποφοίτων των Ωδείων με εκείνους των πανεπιστημιακών Μουσικών Σχολών μέσα από διαδικασίες που θα καθορίσει το υπουργείο Παιδείας και το Πανεπιστήμιο. Το σύστημα κατατακτήριων εξετάσεων εφαρμόζεται ούτως ή άλλως σήμερα και δεν μπορεί να καλύψει ούτε στο ελάχιστο τις ανάγκες (…)».
