«Να φύγει η κυβέρνηση Μητσοτάκη και να γίνουν εκλογές» ζήτησαν στις ομιλίες τους οι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας στη συζήτηση επί της πρότασης δυσπιστίας στην κυβέρνηση, επιδιώκοντας να γίνουν «χαλίφης στη θέση του χαλίφη» για να αναστηλώσουν την «χαμένη αξιοπιστία» του αστικού κράτους, του πολιτικού του συστήματος και των θεσμών του, τώρα που αυτά τα «ιερά και τα όσια» του σάπιου συστήματος της εκμετάλευσης έχουν αρχίσει να «ξεθωριάζουν» στη συνείδηση του λαού που κατακλύζει τους δρόμους της οργής και της διεκδίκησης.
Αναμασώντας ως ξινισμένη σούπα τα χρεοκοπημένα συνθήματα της «πολιτικής αλλαγής» και της «νέας κοινωνικής προοδευτικής συμμαχίας», οι δύο πολιτικοί αρχηγοί εμφάνισαν έτοιμοι να συμβάλουν για να αποκατασταθεί «η εμπιστοσύνη» στους θεσμούς και να «ανασάνει» το πολιτικό σύστημα.
Ο Ν. Ανδρουλάκης στην ομιλία του, αφού κατηγόρησε την κυβέρνηση για υποκρισία, αλαζονεία και ψέματα, αφού έκανε λόγο για ένα «ανίκανο και αναποτελεσματικό κράτος που η κυβέρνηση το έχει βαφτίσει επιτελικό» αθωώνοντας έτσι τον αντιλαϊκό του χαρακτήρα, ξέπλυνε προκλητικά την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι, μια από τις κατηγορίες που διατύπωσε για την κυβέρνηση ήταν ότι οδήγησε σε «απόκλιση από την υπόλοιπη Ευρώπη», καθώς είχε «την τύχη του Ταμείου Ανάκαμψης» αλλά «έχασε την ευκαιρία για να φτιάξει σοβαρές υποδομές στη χώρα», αποκρύπτοντας ότι οι κατευθύνσεις, οι ιεραρχήσεις και οι χρηματοδοτήσεις της ΕΕ θεωρούν «μη επιλέξιμες» τις υποδομές που «κοστίζουν» και δεν φέρνουν κέρδη στους ομίλους.
Αφήνοντας εκτός κάδρου τη στρατηγική της ΕΕ για την «απελευθέρωση» των Μεταφορών, που αποτελεί και μία από τις κύριες αιτίες για το έγκλημα των Τεμπών, ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνηση της ΝΔ, ήταν αυτή που απαξίωσε το σιδηροδρομικό δίκτυο και δεν έχει κάνει κάνει τίποτα για τον ανασχεδιασμό του, τον οποίο παραπέμπει στο 2027, χωρίς να πει κουβέντα για τα έργα και τις ημέρες της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, τη δεκαετία του ’90, οπότε και ξεκίνησαν οι διαδικασίες ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ, στο πλαίσιο ακριβώς της ευρωενωσιακής πολιτικής.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η ομιλία του Σωκράτη Φάμελλου, που εμφάνισε το κόμμα του ως εγγυητή μιας «νέας κοινωνικής προοδευτικής συμμαχίας», καθώς η χώρα χρειάζεται μία «νέα ισχυρή οικονομία και νέο παραγωγικό μοντέλο, ψηφιακό, πράσινο, κυκλικό που θα αναπτύξει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας».
Σημειώνοντας ότι «η κοινωνία ζητά απαντήσεις και δεν εμπιστεύεται πλέον την κυβέρνηση», χαρακτήρισε ως «θετικό βήμα» την κοινή πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσαν τα 4 κόμματα, θεωρώντας ότι θα συμβάλει στις διεργασίες αναστήλωσης του αστικού πολιτικού συστήματος.
Για το έγκλημα των Τεμπών κατηγόρησε την κυβέρνηση για έλλειμμα αλήθειας και δικαιοσύνης, για τα μεγάλα προβλήματα του «κράτους δικαίου» στην Ελλάδα που ο λαός το ζει καθημερινά στο πετσί του ανεξάρτητα από τον κυβερνητικό διαχειριστή.
Την ίδια ανησυχία, τάχα από άλλη σκοπιά, εξέφρασε ο Αντώνης Σαμαράς, εστιάζοντας στη «δυσπιστία που αγκαλιάζει όλο το πολιτικό σύστημα». Ασκώντας κριτική στην κυβέρνηση της ΝΔ, για τους λανθασμένους χειρισμούς της στο δυστύχημα των Τεμπών, την εξωτερική πολιτική, τον πόλεμο στην Ουκρανία, την Ενεργειακή πολιτική και το μεταναστευτικό, όχι φυσικά από την σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων αλλά μερίδας της αστικής τάξης, που δεν ικανοποιεί τα συμφέροντά της, στον βαθμό που προσδοκούσε, ανακοίνωσε ότι θα απέχει από την αποψινή ψηφοφορία.
