Την ξυλοκόπησε μέχρι θανάτου, την πήγε στο νοσοκομείο με ρήξη σπλήνας και ήπατος και μετά από τέσσερα χειρουργεία είναι νεκρή. Είπε στους γιατρούς πως έπεσε από τη σκάλα. Είχε τα κλειδιά από το σπίτι της. Θεωρούσε πως ορίζει το σώμα, τη ζωή και το θάνατό της.
Αλήθεια πόσο κοστίζει η ζωή μιας γυναίκας σήμερα;
Όσο «πουλάει» σαν θέμα φρέσκο και φρικιαστικό σε ένα δελτίο ειδήσεων;
Όσο κυλάει σαν ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σαν στιγμιαία ανατριχίλα που διαπερνά το σώμα μας και την αφήνουμε πίσω περνώντας στην επόμενη είδηση;
Όσο διαρκεί μια εκπομπή που εκφράζει οργή που όμως διαρκεί ως τους τίτλους τέλους της εκπομπής;
Πόσο κρατάει το πένθος για τη δολοφονία μιας γυναίκας σήμερα;
Όσο κρατάει μια διαφήμιση όπως εκείνης που γίνεται viral από ένα σποτάκι που πουλάει τη σοκολάτα της αγάπης, πατώντας σε δολοφονίες γυναικών, ενώ στο εργοστάσιο της σοκολάτας οι γυναίκες δουλεύουν με τους χειρότερους όρους προς όφελος των κερδών τους;
Η δολοφονίες των γυναικών είτε ονομάζονται γυναικοκτονίες είτε όχι, η σεξουαλική κακοποίηση και ο βιασμός είναι γεννήματα και θρέμματα της σημερινής εκμεταλλευτικής κοινωνίας.
Έχουν τις γενεσιουργές αιτίες τους στις αξίες που εκπορεύονται από τον ανελέητο ανταγωνισμό, τον ατομισμό, τον εγωιστικό τρόπο ζωής και σκέψης. Ριζώνουν και ανθίζουν στο γόνιμο έδαφος της αλαζονείας και της απαξίωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ίδιας της ανθρώπινης ζωής. Καλλιεργούνται από τις αδηφάγους μηχανισμούς του καπιταλιστικού συστήματος. Σε αυτό το έδαφος αναπτύσσονται συμπεριφορές επιθετικές και εχθρικές ακόμα και μεταξύ ανθρώπων που έχουν τις ίδιες έγνοιες, τα ίδια προβλήματα, τα ίδια συμφέροντα.
Οι 16 δολοφονίες μέσα σε 11 μήνες δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά ούτε οφείλονται στην προσωπικότητα και τη ψυχοπαθολογία του άντρα κακοποιητή και δολοφόνου.
Η ρίζα του φτάνει πιο βαθιά, στην ανισότιμη θέση της γυναίκας στη σημερινή εκμεταλλευτική κοινωνία. Στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης «ισότητας» καταδικάζεται να ζει με πολύ χειρότερους όρους. Ακόμα κι αν βρει το θάρρος να απεγκλωβιστεί από μια παθογόνα σχέση δεν εξασφαλίζεται η ασφάλεια της.
Πόσο κρατάει τελικά το πένθος για τη δολοφονία μιας γυναίκας σήμερα σε μια κοινωνία στην οποία προβάλλεται ως διέξοδος η κάλπικη ατομική επιτυχία; Σε μια κοινωνία που διαμορφώνει ανθρώπινες σχέσεις που στηρίζονται είτε στην οικονομική εξάρτηση είτε στα ασφυκτικά πλαίσια ενός γάμου που προβάλλεται ως «εικόνα» μιας θλιβερής «κοινωνικής αναγνώρισης».
Μάνα τριών παιδιών, η Τζεβριέ Εντινερλί . Ένα νέο κορίτσι με βαριά δεσμά που την εμπόδιζαν να ζήσει όπως αξίζει σε κάθε γυναίκα, σε κάθε άνθρωπο στον 21ο αιώνα με όλες τις σύγχρονες δυνατότητες.
Πείτε μου, πόσο κοστίζει η ζωή μιας γυναίκας σήμερα;
Ποιος νόμος την δικαιώνει και ποιος αντέχει να μετράει δολοφονημένες γυναίκες;
Ποια κοινωνία βαστάζει και δεν εκρήγνυται από το βαρύ φόρο του αίματός τους; Ποια;
Ρούλα Καραγιάννη
