Τα “πράσινα” μαχαίρια της ενέργειας: Ανανεώσιμες Πηγές – Πανάκεια ή κατάρα; – Μέρος 4ο

Απ’ όσα είδαμε στα προηγούμενα, γίνεται κατανοητό πως –σ’ ότι αφορά τη χώρα μας, οι ΑΠΕ και η «πράσινη» ενέργεια κινούνται πρωτίστως γύρω από το θέμα «απολιγνιτοποίηση», με το ΚΚΕ ήδη από το 2000 (σαλαμοποίηση –δημιουργία αργότερα «μικρής ΔΕΗ» κλπ) να είναι το μόνο κόμμα που έδωσε «μάχη εφ όλης της ύλης» Με ποια γραμμή πάλης; – Χάρισαν αμύθητη περιουσία των εργαζομένων Δ. Κουτσούμπας (2017): Για να λυθεί το πρόβλημα της Ενέργειας απαιτείται γραμμή σύγκρουσης με την ιδιοκτησία των μονοπωλίων, μέχρι και πρόσφατα (Φλεβάρης 2021) «απελευθέρωση» της ενέργειας: Προδιαγεγραμμένο έγκλημα σε βάρος του λαού. .

Αναφορικά με την εξέλιξη του κόστους (MW/h), αντίθετα με αυτά που διαδίδονται, νικητής είναι ο ήλιος (μείωση πάνω από 1000%), ξεπερνώντας και τον άνεμο, ενώ πολύ κοντά κινείται το φυσικό αέριο, που όπως ήδη αναφέραμε έγινε (εκ του πονηρού) «πράσινο» – ΑΠΕ.

Ένα τελευταίο: Τα συνολικά αποθέματα, της χώρας μας, σε λιγνίτη εκτιμώνται στους ~10×10^⁹ (100.000.000.000tn) μπορεί και παραπάνω, με τα σίγουρα να αρκούν για πάνω από 50 χρόνια σε φουλ εξόρυξη –με δεδομένο ότι οι μέχρι σήμερα ποσότητες που αξιοποιήθηκαν είναι λιγότερες από το 30%.
Μάλιστα η χώρα μας είναι «πρωταθλήτρια», με το χαμηλότερο κόστος σε όλη την Ευρώπη.

Στο μεταξύ προωθείται για τη ΔΕΗ –με συμφωνία και της ΓΕΝΟΠ, νέα ΕΣΣΕ που «επιλύει εκκρεμότητες προηγουμένων ετών, ενώ υιοθετεί δύο σημαντικές καινοτομίες»: Για πρώτη φορά ρυθμίζεται το πλαίσιο της τηλεργασίας και θεσπίζονται συγκεκριμένοι κανόνες λειτουργίας, «με προστασία όλων των δικαιωμάτων των εργαζομένων» (ο νοών νοείτω).  
Συμφώνησαν, λοιπόν «να αναθέσουν από κοινού σε διεθνή οίκο την εκπόνηση ειδικής συγκριτικής μελέτης αναφορικά με τις πάσης φύσεως καταβαλλόμενες αποδοχές, ανά θέση εργασίας και θέση ευθύνης στην Εταιρεία, σε σχέση με εκείνες ομοειδών εταιρειών ή εγκαταστάσεων του κλάδου ενέργειας που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και στην Ε.Ε., με εκπόνηση μελέτης νέου μισθολογίου».
Τις μελέτες θα αναλάβει διεθνής οίκος εγνωσμένου κύρους, που ειδικεύεται σε ανάλογα αντικείμενα.
Ο πρόεδρος και διευθύνων Σύμβουλος της ΔΕΗ, Γιώργος Στάσσης, δήλωσε: «Η υπογραφή της νέας ΕΣΣΕ μέσα στα προκαθορισμένα χρονικά όρια και, μάλιστα, νωρίτερα από τη λήξη της προηγούμενης, είναι μία εξέλιξη, που αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο τον μετασχηματισμό της ΔΕΗ σε μία σύγχρονη επιχείρηση. Μέσα από τις σημαντικές καινοτομίες, που εισάγονται, όπως η τηλεργασία και η μελέτη συγκρισιμότητας των αποδοχών, διασφαλίζεται ότι η λειτουργία της Εταιρείας προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα, πάντα με δίκαιο και ασφαλή τρόπο για τους εργαζομένους της. Θα ήθελα να ευχαριστήσω το Προεδρείο της ΓΕΝΟΠ|ΔΕΗ-ΚΗΕ για την ουσιαστική συμβολή του στη συλλογική προσπάθεια συνεννόησης και επίτευξης του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος. Η εργασιακή ειρήνη και η εποικοδομητική συνεργασία είναι το όπλο μας στο δύσκολο και απαιτητικό ταξίδι του ανταγωνισμού.»

Οι νταβατζήδες των ΑΠΕ

H ΕΛΕΤΑΕΝ «Ελληνική Επιστημονική Ένωση Αιολικής Ενέργειας» –και μην παρασύρεστε από τον τίτλο, δεν είναι παρά ένας ακόμη αβανταδόρος των εταιριών που λυμαίνονται το χώρο –δεν το κρύβει εξάλλου
Ιδρύθηκε το 1990 με την ονομασία ΕΛληνική ΕΤαιρεία Αιολικής ΕΝέργειας και το 2005 πρόσθεσε το «Επιστημονική» και έβγαλε το «Εταιρεία»
Από ίδρυσή της ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Αιολικής Ενέργειας WindEurope – the voice of the wind energy industry και λειτουργούσε ως «Εθνικός» Εκπρόσωπός της στην Ελλάδα.
Μέλη της ΕΛΕΤΑΕΝ γίνονται:Εταιρείες και φορείς που δραστηριοποιούνται σε όλο το εύρος της εφοδιαστικής αλυσίδας της αιολικής ενέργειας, όπως βιομηχανία και εμπόριο εξοπλισμών, υπηρεσίες, επενδυτικοί φορείς αλλά και ερευνητικά κέντρα και ινστιτούτα, φυσικά πρόσωπα, επαγγελματίες …(κλπ)

Η ΕΛΕΤΑΕΝ διατηρεί και υπηρετεί διπλό σκοπό:
Επιδιώκει την προαγωγή της επιστήμης και έρευνας στον τομέα της αιολικής ενέργειας και παράλληλα
Προσπαθεί να εκφράσει αποτελεσματικά τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα του κλάδου και της αγοράς λειτουργώντας ως ένα χώρος σκέψης, διαλόγου και ιδεών με επιστημονική τεκμηρίωση και επάρκεια.
(και συνεχίζει –«παινεύοντας το σπίτι της)
Προσφέρει φθηνότερο ρεύμα για τους καταναλωτές και την εθνική οικονομία, …θα αποτελέσει πολύτιμο στήριγμα στην κοινωνία, τη βιομηχανία, τις επιχειρήσεις, …δημιουργεί δουλειές και ανάπτυξη …συμβάλει στη σταθερότητα των τιμών ενέργειας, … συμβάλει στην ενεργειακή ανεξαρτησία της χώρας, στην … ενίσχυση της ασφάλειας και γεωστρατηγική ενδυνάμωση, μπορεί να αποτελέσει τη στρατηγική συνεισφορά της Ελλάδας στην ενεργειακή ανεξαρτησία της Ευρώπης (ΣΣ |> αυτό είναι σίγουρο), προσελκύοντας μεγάλες επενδύσεις για εγκαταστάσεις και δίκτυα, τα αιολικά πάρκα στηρίζουν τις τοπικές κοινωνίες μέσω του ετήσιου τέλους που, κατά το νόμο, τους καταβάλουν και φυσικά μέσω των αναπτυξιακών έργων και δράσεων που χρηματοδοτούν κατά τη κατασκευή και τη λειτουργία τους…
(και πολλά άλλα να μη σας κουράζουμε, εν ολίγοις ούτε λίγο, ούτε πολύ αποτελεί κάτι σαν «εθνικό ευεργέτη», από τους πολλούς που ανέτειλαν μετά τη δημιουργία της «Μικρής ΔΕΗ» και σε συνέχεια την πολυδιάσπαση του πάλαι ποτέ κρατικοδίαιτου μονοπωλιακού γίγαντα)

Η επιστολή-υπόμημα  της ΕΛΕΤΑΕΝ προς το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας αφορά την «εγκατάσταση τριών αιολικών πάρκων στους ορεινούς όγκους πέριξ του λεκανοπεδίου (Αθήνα 3×3)», «με βασικό σκεπτικό ότι οι ορεινοί όγκοι του λεκανοπεδίου Αττικής (Υμηττός, Πεντέλη, Πάρνηθα) αναπτύσσονται σε άμεση γειτνίαση και γύρω από τον αστικό ιστό της πόλης της Αθήνας» και «πιο συγκεκριμένα αποσκοπεί στη διάδοση και εμπέδωση της ιδέας των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας µε στόχο τη διεύρυνση της αποδοχής τους από το ευρύ κοινό».

Σύμφωνα με την ΕΛΕΤΑΕΝ, «η εγκατάσταση αιολικών πάρκων που θα είναι πλήρως ορατά από το μισό σχεδόν πληθυσμό της χώρας και θα συμβάλει στην απομυθοποίηση και την εξοικείωση µε τις τεχνολογίες αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής και στην ενημέρωση και διάχυση της πληροφορίας στο ευρύ κοινό για τα οφέλη της αιολικής ενέργειας».
Στο πλαίσιο αυτό η ΕΛΕΤΑΕΝ προτείνει στο υπουργείο να οριοθετηθεί μέσω του Σχεδίου Προστασίας του Ορεινού Όγκου Υμηττού κατάλληλος χώρος για την εγκατάσταση αιολικού πάρκου.

Μόνοι ωφελημένοι από τα αιολικά πάρκα οι επιχειρηματικοί όμιλοι

Παρά την πλύση εγκεφάλου που γίνεται συντονισμένα (β. και 22 αλήθειες για την αιολική ενέργεια – Στον αέρα το https://ask4wind.gr/– Μια πρωτοβουλία της Ελληνικής Επιστημονικής Ένωσης Αιολικής Ενέργειας) αν το ψάξουμε (με κάποια επιμέλεια, χωρίς προκαταλήψεις και πέρα από τα «φαίνεσθαι») θα δώσουμε απάντηση στο ερώτημα ποιοι είναι οι κερδισμένοι και ποιοι οι χαμένοι από τις τεράστιες επενδύσεις σε αιολικά πάρκα:

• Η αλήθεια είναι ότι οι μόνοι που έχουν λόγο να πανηγυρίζουν είναι οι μεγαλομέτοχοι μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων, που θα διασφαλίσουν μεγάλα κέρδη για τα επόμενα 20-30 χρόνια.
• Όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ–ΠΑΣΟΚ–Συριζ_ΑνΕλ στήριξαν με πολλούς τρόπους την αύξηση των κερδών των ομίλων της πράσινης ενέργειας, γενικά και όσων επένδυσαν στα αιολικά πάρκα:
• Οι ιδιώτες επενδυτές πουλούσαν στην κρατική χονδρεμπορική αγορά σε πολύ υψηλές τιμές αξιοποιώντας το περιβόητο Σύστημα Εγγυημένων Τιμών, με συμβάσεις που έφταναν σε διάρκεια τα 20 χρόνια και επίσης διασφάλιζαν παχυλές κρατικές επιδοτήσεις με αναπτυξιακούς νόμους και προγράμματα ΕΣΠΑ.

Μάλιστα επί Συριζα υλοποιήθηκε (το 2017) νέος μηχανισμός στήριξης των κερδών των επιχειρήσεων που επέτρεψε στους πιο ισχυρούς ομίλους να επικρατήσουν πιο γρήγορα και το κέρδος να συγκεντρωθεί σε λιγότερα χέρια.

Το 2018 οι πέντε μεγαλύτεροι όμιλοι της σχετικής εγχώριας αγοράς έλεγχαν 60%-65% της συνολικής αιολικής ισχύος που ήταν εγκατεστημένη στη χώρα και στη συνέχεια και ξένοι κολοσσοί, ενώ «έσκασαν μύτη» ΕΛΠΕ & ΔΕΗ (!)
Παράλληλα –ακόμη και προ κρίσης, έγιναν απανωτές νομοθετικές ρυθμίσεις που:

Κατεδάφισαν μισθούς, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα
Κατάργησαν όρους προστασίας του περιβάλλοντος, για να διευκολυνθούν οι επενδύσεις στις δασικές και αναδασωτέες εκτάσεις.

Πώς διασφαλίζονται όμως τα κέρδη αυτών των επενδύσεων;
Ποιος τα διασφαλίζει, ποιος πληρώνει σε τελευταία ανάλυση;

Τα λαϊκά νοικοκυριά πληρώνουν πανάκριβα την παραγωγή του πράσινου ρεύματος και επιβαρύνονται τόσο ως καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας όσο και ως φορολογούμενοι προκειμένου να ενισχυθούν οι μονοπωλιακοί όμιλοι.

Οι μόνιμες σχετικές θέσεις εργασίας στα αιολικά πάρκα της περιοχής περιορίζονται σε κάποιους συντηρητές και ορισμένους φύλακες, δηλαδή είναι ελάχιστες.
Η άνιση κατανομή των αιολικών εγκαταστάσεων στη χώρα μας είναι προφανής και γίνεται άναρχα με γνώμονα το κέρδος των ομίλων.
Μία μόνο Περιφέρεια της χώρας, η Στερεά, σηκώνει το βάρος του 31% των συνολικών εγκαταστάσεων σε επίπεδο παραγόμενης ισχύος.
Στην Εύβοια τα εγκατεστημένα αιολικά πάρκα καλύπτουν πάνω απ’ το 15% της συνολικής ισχύος πανελλαδικά.

🔹 Θυμίζουμε την επέκταση του Ελληνικού Χρηματιστηρίου Ενέργειας (ΕΧΕ) στο φυσικό αέριο, «φέρνοντας την Ελλάδα εγγύτερα στην επίτευξη του στόχου για τη λειτουργία της ως περιφερειακού ενεργειακού κόμβου στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης», ενώ πριν λίγο ανακοινώθηκε πως η Gazprom θα ολοκληρώσει εντός του έτους την κατασκευή του αγωγού Nord Stream 2.

Απλά ερωτήματα – προφανείς οι απαντήσεις

Βοηθά στην προστασία του περιβάλλοντος; 
Η συνεχής κατάληψη δασικής γης –εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων, με εκατοντάδες –μπορεί και χιλιάδες χιλιόμετρα εσωτερική οδοποιία;
Θυμίζουμε (πχ) πως η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) έχει δεσμεύσει σχεδόν το σύνολο των κορυφογραμμών της Πίνδου – περίπου το 80 % – για τη δημιουργία βιομηχανικού τύπου αιολικών πάρκων, χάριν των οποίων θα ανοιχθούν εκατοντάδες χιλιόμετρα νέων δρόμων, θα ριχθούν χιλιάδες κυβικά μέτρα μπετόν, θα στηθούν βιομηχανικές τουρμπίνες – μεταλλικά τέρατα που θα ξεπερνούν τα 120μ και θα απλωθούν δεκάδες χιλιόμετρα πυλώνων υψηλής τάσης.
Ποιος θα τα πληρώσει όλα αυτά σε τελευταία ανάλυση, αν όχι άλλος από τη λαϊκή οικογένεια;

• (;) Γιατί αγνοούνται προκλητικά οι γνωμοδοτήσεις των ειδικών (δασαρχεία και μηχανικοί) που επισημαίνουν κινδύνους κατολισθήσεων απ’ την υπερβολική διάνοιξη δρόμων μεγάλου πλάτους, χωρίς τα απαραίτητα τεχνικά έργα και σε απόκρημνες πλαγιές;
• (;) Βοηθάει την προστασία του περιβάλλοντος η δυνατότητα κάθε ομίλου να διαμορφώνει τους δικούς του διαφορετικούς ανταγωνιστικούς δρόμους μέσα στις δασικές εκτάσεις και την ίδια στιγμή να επιδοτούνται απ’ το κράτος όλα αυτά τα περιττά έργα;
• Αγνοούν επίσης τις δεκάδες –ίσως και εκατοντάδες πυρκαγιές που ξεσπούν κάθε καλοκαίρι απ’ τον ελλιπή καθαρισμό των πυλώνων;
• (;) Δεν έχουν ακούσει για εμπρησμούς που άνοιξαν και ανοίγουν στην πράξη το δρόμο για την αλλαγή χρήσης γης και την εγκατάσταση αιολικών πάρκων; (θυμίζουμε την περίπτωση της Χίου)
• Προσπερνούν χωρίς συζήτηση τους κινδύνους για τη δημόσια υγεία απ’ τη μεγάλη αύξηση των υποδομών εναέριας μεταφοράς ρεύματος;
• (;) Δεν γνωρίζουν τίποτα για τα «κουφάρια» των ανεμογεννητριών που τα εγκαταλείπουν οι εταιρείες, όταν κρίνουν ασύμφορη την αντικατάστασή τους;
  Μπορούν να μας πουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις των ομίλων για την αποκατάσταση του περιβάλλοντος και ποιος θα τις πληρώσει;
• (;) Ποιο κέρδος έχει ο αγρότης να ξεπατώνει την παραγωγή του για να δημιουργήσει ηλιακά πάρκα;
• (;) Λαμβάνεται υπόψη η επίδραση των επενδύσεων σε ζωτικούς κλάδους της τοπικής οικονομίας, όπως η κτηνοτροφία και η μελισσοκομία; (και πολλά ακόμη –θυμίζοντας πως το νομοθετικό πλαίσιο του 2014 και το επικαιροποιημένο σημερινό κατάργησαν την όποια προστασία των δασικών εκτάσεων από επεμβάσεις για την κατασκευή ΑΠΕ, για την κατασκευή αγωγών φυσικού αερίου, για την εξόρυξη και για άλλες επενδυτικές δραστηριότητες.

Για να φτάσουμε σ’ ένα πιο ουσιαστικό ερώτημα:

Υπάρχει λύση που να μπορεί να ικανοποιήσει το σύνολο των αναγκών του λαού τοπικά και ευρύτερα στη χώρα μας, με βάση τις σημερινές δυνατότητες;

(;) Δεν μπορεί δηλ. να υπάρξει ενεργειακός σχεδιασμός που να διασφαλίζει ταυτόχρονα και φθηνό ρεύμα για τη λαϊκή οικογένεια και προστασία της υγείας των κατοίκων και του περιβάλλοντος, των δασικών εκτάσεων, του υδροφόρου ορίζοντα και του υπεδάφους και σταθερές θέσεις εργασίας για καλύτερη ζωή με δικαιώματα για τους εργαζόμενους και μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας και να δίνει ώθηση στην ανάπτυξη των υπόλοιπων κλάδων της οικονομίας κάθε περιοχής;
Υπάρχει αυτή η λύση, υπάρχει διέξοδος προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων, αλλά για να εφαρμοστεί χρειάζεται ριζική αλλαγή πορείας, πρέπει η εργατική τάξη, ο λαός να πάρει στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας και τα κλειδιά της οικονομίας.
Το πρόβλημα είναι πολιτικό και δεν μπορεί να λυθεί χωρίς σύγκρουση με τον πραγματικό αντίπαλο, την άρχουσα τάξη των καπιταλιστών, χωρίς ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Στις σημερινές συνθήκες, μέσα στη ζούγκλα της «απελευθερωμένης» αγοράς, ο κάθε μονοπωλιακός όμιλος αποφασίζει αν, πότε και πού θα επενδύσει, ποια ενεργειακή πηγή θα χρησιμοποιήσει με κριτήριο το ποσοστό του κέρδους του.
Καμία αστική κυβέρνηση δεν μπορεί να υποχρεώσει το κεφάλαιο να επενδύσει και να λειτουργήσει με όρους που αντιστρατεύονται την κερδοφορία του.

Με κριτήριο το κέρδος, ο κάθε επιχειρηματικός όμιλος έχει το δικό του σχέδιο και ανταγωνίζεται τους άλλους για να αποκτήσει μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς και να ισχυροποιήσει τη θέση του.

Η πλύση εγκεφάλου πάει σύννεφο -μέσα σ’ όλα και 300.000 θέσεις εργασίας …κάντε κλικ, μεγέθυνση, Ελλάδα (κάτι δείχνει Αττική) και εξερευνήστε να δείτε τι εννοούν «θέσεις»

Μια αλόγιστη παραχώρηση αδειών σε επενδυτικά σχέδια για αιολικά πάρκα και λεηλασία των βουνών με fast track διαδικασίες, με τεράστιο κόστος στην τοπική ταυτότητα και δραματικό οικολογικό αποτύπωμα, την ώρα που όχι μόνο «έχουμε πιάσει» τον υποτιθέμενο στόχο εγκατεστημένης ισχύος από ΑΠΕ, ήδη από το 2013, αλλά και η σημερινή εγκατεστημένη ισχύς είναι υπέρμετρη για τις ανάγκες του εθνικού συστήματος ενέργειας.

Όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες, όταν θα λειτουργήσουν όλα τα αιολικά πάρκα που έχουν ζητηθεί από το αρμόδιο υπουργείο η Ελλάδα θα ξεπεράσει τον στόχο …κατά έξι φορές (!!). Οι επενδυτές, δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον και για τις περιοχές Natura, στις οποίες στο άμεσο μέλλον προγραμματίζεται να εγκατασταθούν επιπλέον 5.514 ανεμογεννήτριες, συνολικής ισχύος 15.265 MW.
Σύμφωνα με έρευνα από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, οι ανεμογεννήτριες που ήδη βρίσκονται σε διάφορα στάδια αδειοδότησης για περιοχές εκτός Natura επαρκούν για να υπερκαλυφθεί κατά δύο έως τρεις φορές ο εθνικός στόχος για το 2030.
Παρά ταύτα, αυτή τη στιγμή εκκρεμεί η αδειοδότηση για επιπλέον 5.514 ανεμογεννήτριες μέσα σε προστατευόμενες περιοχές

Κάποια ακόμη στοιχεία

Μερικές από τις επιπτώσεις είναι σύμφωνα με τους επιστήμονες οι εξής:

• Η χλωρίδα, η πανίδα, οι ανεξερεύνητες αρχαιολογικές θέσεις, τα παραδοσιακά μονοπάτια, θα χαθούν κάτω από το βάρος των βίαιων επεμβάσεων.
• Οι εκατοντάδες ανεμογεννήτριες, οι υποσταθμοί, οι γραμμές μεταφοράς θα εξαφανίσουν το κάλλος των φυσικών τοπίων που θα μετατραπούν σε βιομηχανικές ζώνες παραγωγής αιολικής ενέργειας.
• Το μεγαλύτερο αιολικό «πάρκο» στην Ευρώπη έχει τρεις μόνιμους υπαλλήλους. Επομένως το πρόσχημα για την καταπολέμηση της ανεργίας είναι ψευδές.
• Καταστρέφεται το δάσος από διαμορφώσεις και διανοίξεις δρόμων.
• Οι εγκαταστάσεις εξυπηρετούν τα ευκαιριακά συμφέροντα των επιχειρηματιών της αιολικής ενέργειας που αξιοποιούν Ευρωπαϊκά κονδύλια, που (δυνητικά) θα μπορούσαν να κατευθυνθούν αλλού.
• Υπάρχει μεγάλη  ηχητική ρύπανση  (δείτε –ακούστε και το σχετικό βίντεο). Αυτό το διαπιστώνει όποιος προσπαθήσει να ζήσει έστω και μια μέρα σε περιοχή δίπλα σε ανεμογεννήτριες.
• Οπτικά μια ανεμογεννήτρια διακρίνεται από απόσταση 40 χιλιομέτρων μιας και το ύψος της ξεκινά από 65 μέτρα και φτάνει τα 105-120 μέτρα. Το συνολικό βάρος της κάθε ανεμογεννήτριας είναι ανάλογο με το μέγεθός της και ξεκινάει από 225 τόνους και φτάνει στους 385 τόνους. Κάθε ανεμογεννήτρια χρειάζεται βάση 100 m2 μπετό και κάθε πυλώνας  500 περίπου κυβικά μέτρα…
• Ακόμα και αν τοποθετηθούν οι 25.000 ανεμογεννήτριες οι ρύποι σε διοξείδιο του άνθρακα και διοξείδιο του θείου θα παραμείνουν κατά 99,93%.
• Η τιμή του ρεύματος που παράγεται από την αιολική ενέργεια, και που φτάνει στο τελικό αποδέκτη, δηλαδή τον καταναλωτή, όχι μόνο δεν είναι μειωμένη, αλλά αυξάνεται από 130% έως 400%, σε σχέση με τις τιμές της συμβατικής ενέργειας.
• Το ζωικό βασίλειο πληρώνει κι αυτό μεγάλο τίμημα. Οι ανεμογεννήτριες μόνο στην περιοχή της Καλιφόρνιας σκοτώνουν κατά μέσο όρο 200-300 γεράκια, και 40-60 χρυσαετούς ετησίως, ενώ έχει εκτιμηθεί ότι 7.000 αποδημητικά πουλιά το χρόνο σκοτώνονται από αιολικούς στροβιλοκινητήρες στη νότια Καλιφόρνια.

Ο μύθος του φτηνού ρεύματος λόγω ΑΠΕ

Πηγαίνοντας στο ενημερωτικό για τις χρεώσεις site της ΔΕΗ ΑΕ_«Πάντα δίπλα σας», υπάρχουν «τα πάντα» για τις λεγόμενες «ρυθμιζόμενες χρεώσεις» δηλαδή «τα δίκτυα μεταφοράς και διανομής ρεύματος, τις Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ)» … «στη χρήση του ελληνικού δικτύου μεταφοράς» και (άλλο χαράτσι αυτό… !!) «διανομής» και –κάπου στα ψιλά γράμματα το ειδικό τέλος Μείωσης Εκπομπών Ρύπων (ΕTΜΕΑΡ) …

Σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία, το τέλος αυτό προσδιορίζεται για την αποζημίωση των παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές (ΑΠΕ).
Αποτελεί τη συνεισφορά όλων μας στη μείωση εκπομπών αερίων (σω…ω…ω πα!) και μάλιστα με «τύπο υπολογισμού |> kWh x Μοναδιαία χρέωση [€/kWh]) που θα πει πως όσο παραπάνω καταναλώνεις, τόσο παραπάνω πληρώνεις τον καπιταλιστή της ανεμογεννήτριας!

Στο τυχαίο μας παράδειγμα ενός κανονικού και χωρίς «προηγούμενο ανεξόφλητο» το παραπάνω χαράτσι δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο, όντας το 25,6% των ρυθμιζόμενων χρεώσεων και το ~14% του συνόλου.
Και μια που μιλάμε για νούμερα όπως φαίνεται στο παράδειγμα ο λογαριασμός από 141,02€ (για ΔΕΗ) φτάνει τα 272,00€ –192% (+92%) δηλαδή σχεδόν διπλασιάζεται.

Πολύ ενδιαφέρον (Αύγουστος 2018 με στοιχεία 2017) το αμερικάνικο «Distributed WInd Market Report» όπου –μεταξύ άλλων, υπολογίζει το κόστος παραγωγής σε 23-30¢/kWh (για ανεμογεννήτριες μικρού και μεσαίου μεγέθους (~5ΜW) και συντήρησης μιας μικρής ανεμογεννήτριας ανά επίσκεψη σε 37 $ / kW (!!).
Σε έκθεση – μανιφέστο 100 Γερμανών διανοουμένων σχετικά με την αιολική ενέργεια αναφέρεται πως η ικανότητα παραγωγής ενέργειας από τον άνεμο είναι συγκριτικά χαμηλή.

Οι ανεμογεννήτριες με επιφάνεια πτερυγίων ίσων με το μέγεθος ενός γηπέδου ποδοσφαίρου, παράγουν μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό της ενέργειας που παράγει ένας συμβατός σταθμός.
Έτσι με περισσότερες από 5.000 ανεμογεννήτριες στη Γερμανία, παράγεται λιγότερο από το 1% του απαιτούμενου ηλεκτρισμού.
Στη Γερμανία οι πωλήσεις ανεμογεννητριών έχουν πέσει κατά 80%, καθώς σιγά-σιγά ανοίγουν τα μάτια του κόσμου, ενώ στη Νορβηγίας σταμάτησαν οι εργασίες για το «εθνικό πλαίσιο αιολικής ενέργειας» μετά από μαζικές αντιδράσεις του κόσμου, αλλά και τη γνωμοδότηση ειδικών ότι το μέλλον των αιολικών κρίνεται πλέον αβέβαιο μετά το 2021, με την κατάργηση του προγράμματος επιδοτήσεων.

1. Δείτε και |>Η αιολική ενέργεια αυξήθηκε 19% το 2019 + 60 GW<|
2. Ενδιαφέροντα –συγκριτικά στοιχεία στο άρθρο της ΚΟΜΕΠ (Τ.6^ο 2001)

Ανάπτυξη με κριτήριο το κέρδος και προστασία του περιβάλλοντος είναι ασυμβίβαστα.

 «Πράσινη οικονομία» – «Πράσινη ανάπτυξη»

Μια πρόταση της συγκεκριμένης στρατηγικής που προβάλλεται όλο και πιο έντονα, υπηρετώντας ουσιαστικούς και προπαγανδιστικούς στόχους της αστικής τάξης σε διεθνές επίπεδο.

Τα ιμπεριαλιστικά κέντρα ανησυχούν, καθώς συνεχίζονται οι δυσοίωνες προβλέψεις για το βάθος και τη διάρκεια της κρίσης.
Γνωρίζουν καλά ότι οι διαχειριστικές τους προτάσεις δεν μπορούν να ματαιώσουν την εκδήλωση της κρίσης.
Γνωρίζουν επίσης ότι μεγαλώνει η λαϊκή αγανάκτηση και αναζητούν διέξοδο ικανοποιητικής κερδοφορίας για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαιά τους.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο προβάλλουν την πρόταση της «πράσινης ανάπτυξης» σαν διέξοδος που τάχα διασφαλίζει ταυτόχρονα την προστασία του περιβάλλοντος και τη φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση, συσκοτίζοντας τη βασική αιτία που προκαλεί τα οξυμμένα προβλήματα του περιβάλλοντος, δηλαδή την άναρχη ανάπτυξη με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, την εμπορευματοποίηση της γης, του νερού, της ενέργειας.

Προβλέπει παχυλές κρατικές ενισχύσεις στους μονοπωλιακούς ομίλους για την παραγωγή νέων «πράσινων» εμπορευμάτων, πχ. λιγότερο ρυπογόνων «πράσινων» αυτοκινήτων, ενισχύσεις που θα προέλθουν από νέα αφαίμαξη της λαϊκής οικογένειας, που καλείται να πληρώσει το μάρμαρο

Για να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή ευημερία απαιτείται ένας ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης όπου όλες οι εγχώριες ενεργειακές πηγές, τα μέσα παραγωγής, διανομής και μεταφοράς ενέργειας θα αποτελούν κοινωνική, κρατική ιδιοκτησία, δηλαδή θα υπάρχει ενιαίος αποκλειστικά κρατικός φορέας ενέργειας, ως μηχανισμός της εργατικής λαϊκής εξουσίας, με ενεργειακό σχεδιασμό που θα κατοχυρώνει το ενεργειακό προϊόν ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως εμπόρευμα.

Δεν περιμένουμε βέβαια παθητικά να έρθει κάποια μεγάλη μέρα που θα λυθούν τα προβλήματά μας, αλλά μπαίνουμε μπροστά στους καθημερινούς αγώνες, απέναντι στα επενδυτικά σχέδια των ενεργειακών ομίλων που προωθούνται σε βάρος των λαϊκών αναγκών.
Όμως για να αποκτήσουν αυτοί οι αγώνες συνέχεια, διάρκεια και νικηφόρα προοπτική, πρέπει να σημαδέψουν τον πραγματικό αντίπαλο, την άρχουσα τάξη των καπιταλιστών.

Στη διάταξη δυνάμεων σε σχετικά νέους κλάδους και υποκλάδους που παρουσιάζουν δυναμική τάση ανάπτυξης (ηλεκτρονικό εμπόριο, logistics, κα­τασκευές μεγάλων έργων κ.ά.), λαμβάνοντας υπόψη την εσωτερική αναδιάρ­θρωση κλάδων και ομίλων που θα επιφέρουν οι νέες επενδύσεις της «πρά­σινης ανάπτυξης» και του ψηφιακού μετασχηματισμού (π.χ. τομέας Ενέργειας, Τηλεπικοινωνίες, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης).

Αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα και οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού προβάλλουν το σύνθημα της «παραγωγικής ανασυγκρότησης», στο πλαίσιο πολυποίκιλων προγραμμάτων.

Η «παραγωγική ανασυγκρότηση» ταυτίζεται στην πραγματικότητα με τον στόχο της καπιταλιστι­κής ανάκαμψης και της αλλαγής του «παραγωγικού μοντέλου», παρά το γεγονός ότι κατά καιρούς καμουφλάρεται με φαινομενικά ριζοσπαστικά συνθήμα­τα.
Σήμερα, π.χ., προωθούν την «πράσινη ανάπτυξη», προβάλλοντας στόχους όπως η «απολιγνιτοποίηση» στο όνομα της «κλιματικής αλλαγής».

Πρόκειται για στόχους πάλης στο κίνημα, οι οποίοι αξιοποιούνται για τον εγκλωβισμό σε διάφορες εκδοχές της αστικής πολιτικής.

Τι είναι το «πράσινο New Deal» και πώς συνδέεται με την εκδήλωση της κρίσης;

Η καπιταλιστική κρίση είναι κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Η καπιταλιστική ανάπτυξη οδηγεί σε συσσώρευση κερδών που πρέπει να επενδυθούν σε κάποιο τομέα με ικανοποιητικό – για τον κεφαλαιοκράτη – ποσοστό κέρδους. Όμως, η ίδια η ανάπτυξη του καπιταλισμού τελικά οδηγεί σε έλλειψη «επενδυτικών ευκαιριών». Οι καπιταλιστές δεν έχουν πού να επενδύσουν τα κεφάλαιά τους. Για παράδειγμα, τα 100 δισ. δολάρια ταμειακών διαθεσίμων της «Apple» υποδηλώνουν δύο πράγματα: Πως είναι πολύ επιτυχημένη καπιταλιστική επιχείρηση, αλλά παράλληλα πως δεν έχει τι να κάνει τα κέρδη της. Δεν μπορούν δηλαδή να «επενδυθούν» κάπου που να προσδοκούν ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους.

Η καπιταλιστική κρίση όταν εκδηλώνεται αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα, μέσα από μια μεγάλης κλίμακας καταστροφή ενός τμήματος του επενδυμένου κεφαλαίου, επιτρέποντας στο κεφάλαιο που παραμένει, να επενδυθεί κερδοφόρα στη συνέχεια. Στη μεγάλη κρίση του 1929-1939, το μέγεθος της υπερσυσσώρευσης αλλά και η κεϊνσιανή πολιτική που ακολουθήθηκε τη δεκαετία του ’30, επέτεινε το πρόβλημα της υπερσυσσώρευσης. Τελικά, ο Β’ ιμπεριαλιστικός Παγκόσμιος Πόλεμος έδωσε τη «λύση». Λειτούργησε «καθαρτικά» για τον καπιταλισμό, οδήγησε σε τεράστιες «επενδύσεις» στην πολεμική βιομηχανία, έφερε μια τεράστιας κλίμακας καταστροφή του επενδυμένου κεφαλαίου, επιτρέποντας στη συνέχεια τη συνέχιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας μετά τον πόλεμο. Σημειώνεται φυσικά πως η καταστροφή του κεφαλαίου δεν γίνεται ποτέ «ήρεμα» με μια «συμφωνία κυρίων». Η ανταγωνιστική φύση του καπιταλισμού, το γεγονός ότι κάθε κεφάλαιο ανταγωνίζεται τα υπόλοιπα για μερίδια κερδοφορίας, μετατρέπει τη διαδικασία καταστροφής σε ένα παιχνίδι όπου «ο κερδισμένος τα παίρνει όλα».
Το «πράσινο New Deal» επιδιώκει να είναι η αστική απάντηση στην καπιταλιστική κρίση και κυρίως στο πρόβλημα της μεγάλης κλίμακας υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου που ταλανίζει τη διεθνή καπιταλιστική οικονομία.

Τι προβλέπει το «πράσινο New Deal»;

Μια εκτεταμένη απαξίωση μεγάλου όγκου υποδομών και ήδη επενδυμένου κεφαλαίου σε ολόκληρο τον κόσμο και αντικατάστασή του με νέο και ταυτόχρονα τη στήριξη των σχετικών επενδύσεων.

Αξιοποιώντας αλλά και καλλιεργώντας συστηματικά τον προβληματισμό των λαών για την καταστροφή του περιβάλλοντος, το «πράσινο New Deal» προκρίνει την απόσυρση δεκάδων εκατομμυρίων αυτοκινήτων και φορτηγών ως ρυπογόνων, την απαξίωση των υφιστάμενων εγκαταστάσεων ηλεκτρικής ενέργειας και τη δημιουργία νέων για ΑΠΕ, την επαναχάραξη και την αναβάθμιση οδικών αξόνων, τον περιορισμό των αεροπορικών μεταφορών μόνο σε όσες είναι αρκετά «πράσινες», την απαξίωση υποδομών κατοικίας γιατί δεν είναι περιβαλλοντικά αναβαθμισμένες, τις αλλαγές στο πρότυπο ζωής για να είναι πιο «πράσινο» κ.λπ.

Με λίγα λόγια, το «πράσινο New Deal» δεν είναι μόνο νέες «πράσινες» επενδύσεις. Δεν θα μπορούσε να είναι. Η πολιτική του «πράσινου New Deal» προϋποθέτει στην ελεγχόμενη καταστροφή υφιστάμενων επενδύσεων, σε μια μεγάλη απαξίωση κεφαλαίου που, με βάση εκτιμήσεις των ίδιων των οπαδών του, αντιστοιχεί σε απαξίωση καιρού πολέμου. Οι υποδομές που θα καταστραφούν αφορούν λαϊκές οικογένειες (π.χ. αυτοκίνητα, σπίτια χαμηλής ενεργειακής απόδοσης) ή κρατικές υποδομές (δρόμων που αντικαθίστανται με νέους ιδιωτικούς), ενεργειακών υποδομών η αντικατάσταση των οποίων εκτοξεύει το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας για τους εργαζόμενους. Οι πράσινες υποδομές θα είναι τελικά ακριβότερες, κόστος που βεβαίως θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι (για παράδειγμα τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, αν συνυπολογίσει κανείς και τη μικρότερη χρονική διάρκεια ζωής τους, υπολογίζεται ότι θα έχουν διπλάσιο έως τριπλάσιο κόστος απ’ τα παραδοσιακά και αρχικά με μικρότερες δυνατότητες, το ρεύμα από ΑΠΕ τρεις έως τέσσερις φορές ακριβότερο κ.λπ.).

Το «πράσινο New Deal» έχει τελικά ως στόχο τη μαζική απαξίωση υποδομών που χρησιμοποιούν οι εργαζόμενοι και τη στροφή της βιομηχανικής παραγωγής σε νέες πολύ ακριβότερες «πράσινες» λύσεις.
Η θεώρηση είναι πως αυτή η μαζική καταστροφή μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της υπερσυσσώρευσης. «Χαμένοι» αυτής της λύσης, εκτός απ’ τους εργαζόμενους που σε μεγάλη κλίμακα θα δουν υποδομές δεκαετιών, που είτε αποτελούν ιδιωτική περιουσία είτε κρατική περιουσία και χρησιμοποιούνται με μικρότερο κόστος στις τσέπες τους, να απαξιώνονται, είναι και κλάδοι που δεν μπορούν να «μετατραπούν» για να παράγουν πράσινες λύσεις. Οι τελευταίοι αποτελούν και τους βασικούς χρηματοδότες όλων όσοι αντιστρατεύονται αυτών των πράσινων λύσεων.

Ωστόσο, από την εφαρμογή των «πράσινων λύσεων» η περίοδος χάριτος που θα πάρει η καπιταλιστική οικονομία είναι μικρή. Ηδη π.χ. οι ΑΠΕ έχουν υπερκαλύψει τους στόχους που είχαν τεθεί, φθάνουν σε επίπεδα υπερσυσσώρευσης. Ακόμα και με τις «καλύτερες προϋποθέσεις», ακόμα δηλαδή και αν αποδώσουν προσωρινά στην εκτόνωση της υπερσυσσώρευσης, είναι ζήτημα μερικών ετών πριν η κρίση υπερσυσσώρευσης εκδηλωθεί και πάλι χωρίς άλλη «μαγική λύση». Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ενισχύει τους κινδύνους πιο γενικευμένων πολεμικών αναμετρήσεων στο μέλλον.

Υποσημείωση:

Αξίζει να σημειωθεί πως οι επενδύσεις ΑΠΕ (ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά κ.λπ.) οδηγούν σε δραστική υποβάθμιση του περιβάλλοντος και σε καταστροφή τοπικών οικονομιών. Η χάραξη χιλιάδων χιλιομέτρων νέων δρόμων, τα ηλεκτρικά δίκτυα που σαρώνουν ολόκληρα βουνά, οι λίμνες που θα σκεπαστούν από πλωτά φωτοβολταϊκά κ.λπ. έχουν καταστρεπτική επίδραση σε ολόκληρα οικοσυστήματα, αποδεικνύοντας πως η εγκατάστασή τους δεν έχει περιβαλλοντικό κριτήριο αλλά αποκλειστικά το κέρδος των επενδυτών.

Επιμέλεια: Γιάννης Παπαγιάννης