Κάτι από τις συμβάσεις που υπογράφουν οι τράπεζες για να «δαγκώσουν» τους δανειολήπτες θυμίζει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο παρουσιάστηκε πριν από μερικές μέρες. Ως γνωστόν, αυτές οι συμβάσεις παρουσιάζονται ως ελκυστικό προϊόν, εξ ου και ο τίτλος «συμβόλαιο αλλαγής». Ομως, οι παγίδες κρύβονται στα «ψιλά» γράμματα που κανείς δεν διαβάζει αλλά που τελικά είναι εκείνα που διαμορφώνουν έναν εφιάλτη για τα χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά…
Ετσι, λοιπόν, το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια μακρά λίστα προεκλογικών υποσχέσεων, πολλές από τις οποίες επαναλαμβάνονται στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ από εκλογές σε εκλογές. Αλλες πάλι είναι τόσο γενικόλογες και διακηρυκτικές, που φανερώνουν από μόνες τους τον δημαγωγικό και ψηφοθηρικό τους χαρακτήρα, ξαναζεσταίνοντας αυταπάτες που έχουν διαψευστεί και στο παρελθόν.
Το κυριότερο όμως είναι το εξής: Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να παρουσιάσει το σχέδιό του ως «τομή», που θα βάλει τάχα «stop» στην πολιτική της ΝΔ και θα βελτιώσει ουσιαστικά τη ζωή του λαού, στην πραγματικότητα παραμένουν άθικτοι όχι μόνο οι χιλιάδες αντεργατικοί – αντιλαϊκοί νόμοι που ψηφίστηκαν την περίοδο των μνημονίων και μετέπειτα, αλλά και οι περίπου 400 νόμοι που ψήφισε η κυβέρνηση της ΝΔ την τελευταία τετραετία, πολλούς απ’ αυτούς (τουλάχιστον τους μισούς) με τη συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια περίοδο μάλιστα που – όπως λέει – «δεν δεσμευόταν από μνημόνια». Νόμοι που θυσιάζουν εργατικά – λαϊκά δικαιώματα και ανάγκες για να θωρακίσουν την ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη του κεφαλαίου.
Είναι αυτοί οι νόμοι τους που έχουν φέρει τον κατώτατο μισθό σήμερα λίγο πάνω από τα επίπεδα του 2011 (και με τον πληθωρισμό να καλπάζει). Εχουν ρίξει τον μέσο μισθό 25% σε σχέση με αυτόν που υπήρχε πριν από 10 χρόνια. Εχουν οδηγήσει μόλις το 17,5% των εργαζομένων να καλύπτεται από ΣΣΕ. Εχουν γενικεύσει το καθεστώς της μερικής απασχόλησης και της ευέλικτης εργασίας, δηλαδή χιλιάδες εργαζόμενοι δεν παίρνουν καν τον κατώτατο μισθό.
Κατά τ’ άλλα, ο ΣΥΡΙΖΑ ανταγωνίζεται σε εξαγγελίες τη ΝΔ για το ποιος – δήθεν – θα επαναφέρει στο τέλος της τετραετίας τους μέσους μισθούς στα επίπεδα που ήταν πριν από 16 χρόνια, δηλαδή το 2011 (!), πριν δηλαδή τους κατακρεουργήσουν οι ίδιοι με τους νόμους τους.
Τα ψιλά γράμματα
Ο ΣΥΡΙΖΑ στα ψιλά γράμματα του …«συμβολαίου» του λέει πως ως κυβέρνηση:
— Θα προτείνει στην ΕΕ «τη μονιμοποίηση και επέκταση του Ταμείου Ανάκαμψης», μνημόνια μέχρι να σβήσει ο ήλιος δηλαδή, αφού τα «πακέτα» του Ταμείου προϋποθέτουν την υλοποίηση μιας σειράς αντιλαϊκών μέτρων, με χρονοδιαγράμματα και έλεγχο από την ΕΚΤ και την Κομισιόν.
— Θα επιτύχει τον στόχο της επενδυτικής βαθμίδας, κρύβοντας ότι οι αξιολογήσεις γίνονται στη βάση συγκεκριμένων κριτηρίων (επέκταση αντεργατικής νομοθεσίας, ιδιωτικοποιήσεις, πλειστηριασμοί, ματωμένα πλεονάσματα κ.λπ.).
— Θα προωθήσει «την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία». Που θα φέρει εγγυημένα κέρδη στο κεφάλαιο και πανάκριβα «πράσινα» εμπορεύματα σε Ενέργεια, μεταφορές, σπίτια, διατροφή για τον λαό.
— Θα προωθήσει «παραγωγικό μοντέλο σύμφυτο με τη στρατηγική για την ενεργειακή μετάβαση στο νέο περιβάλλον της κρίσης», σύμφυτο δηλαδή με την πολιτική της «απελευθέρωσης» στην Ενέργεια και των «πράσινων» μπίζνες που πληρώνει ο λαός ματώνοντας.
— Θα προωθήσει επίσης «την εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων», που έρχεται να σαρώσει και άλλα εργατικά δικαιώματα, όπως και δικαιώματα σε Υγεία, Ασφάλιση, Πρόνοια, στο όνομα της «κατοχύρωσής» τους.
Τα παραπάνω είναι η «μεγάλη εικόνα» που θα καθορίσει το πρόγραμμα της επόμενης κυβέρνησης, αναδεικνύοντας ότι οι όποιες προεκλογικές διακηρύξεις είτε είναι απλώς κοροϊδία (όπως έχει αποδειχθεί στο παρελθόν) είτε το άλλοθι και το συμπλήρωμα στη συνέχεια της αντιλαϊκής επίθεσης, όπου ο λαός θα κληθεί να πληρώσει με άλλον τρόπο.
Ενδεικτικά παραδείγματα για τις εξαγγελίες ΣΥΡΙΖΑ
– Για τις Συλλογικές Συμβάσεις και διαπραγματεύσεις εξαντλείται σκόπιμα σε θολές γενικόλογες διακηρύξεις και ευχές, όπως έκανε και στην προηγούμενη κυβερνητική του θητεία, χωρίς καμιά συγκεκριμένη δέσμευση για επαναφορά των ΣΣΕ, τουλάχιστον όπως αυτές ίσχυαν με τον γνωστό νόμο 1876/90. Οταν μάλιστα το ΚΚΕ κατέθεσε την πρόταση νόμου που είχαν επεξεργαστεί τα συνδικάτα, ο ΣΥΡΙΖΑ την απέρριψε και ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση. Την ίδια ώρα ψήφισε νόμους της ΝΔ (π.χ. για Ναυπηγεία Ελευσίνας) που μετατρέπουν εργασιακούς χώρους σε Ειδικές Οικονομικές Ζώνες.
– Μιλάει για στήριξη των συνταξιούχων, χωρίς καμία δέσμευση για κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου που πετσόκοψε τις συντάξεις, και αρκείται στην επαναφορά του επιδόματος που βάφτισε «13η σύνταξη». Οπως έκανε και ο Μητσοτάκης που προεκλογικά μιλούσε για κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου και τελικά τον διατήρησε και τον επέκτεινε.
– Ακόμη και για τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης (που σημειωτέον ψήφισε τον νόμο της ΝΔ – ενσωμάτωση ευρωπαϊκής Οδηγίας για τη μονιμοποίησή τους), μιλάει για μείωση του ΕΦΚ στο όριο που επιτρέπει η ΕΕ, όταν σε όλες τις χώρες της ΕΕ η ενεργειακή ακρίβεια σπάει κόκαλα.
– Για τα «κόκκινα» δάνεια υπόσχεται μια περίοδο χάριτος για σπίτια έως 300.000 ευρώ μέχρι να φέρει καινούριο νόμο – βγαλμένο από τα όνειρα τραπεζιτών και funds (βλέπε σχετικό θέμα), δηλώνοντας παράλληλα ότι «σε κανένα ευνομούμενο κράτος δεν απαγορεύονται οι πλειστηριασμοί» και απορρίπτοντας την πρόταση του ΚΚΕ για προστασία της λαϊκής κατοικίας.
