Την πεπατημένη της αντιλαϊκής πολιτικής ακολούθησε για μια ακόμη φορά ο πρωθυπουργός στο «νέο» διάγγελμά του.
Δεν καινοτόμησε και αυτή τη φορά. Αιχμή του δόρατος της πολιτικής του είναι η ενίσχυση του κεφαλαίου. Η επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας καθώς και η εντατικοποίηση στην εργασία. Αυτά είναι τα συστατικά στοιχεία της αντιλαϊκής πολιτικής της Ν.Δ.
Το ALT.GR, σχολιάζει την ομιλία του Μητσοτάκη, έχοντας επίγνωση του αντιλαϊκού της περιεχομένου, με σκοπό να αναδείξει τις συνέπειες των επιλογών της κυβέρνησης τόσο στους φαντάρους, όσο και στα μόνιμα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας.
Οι στρατευμένοι νέοι που το επόμενο διάστημα θα ολοκληρώσουν τη στρατιωτική τους θητεία, προέρχονται οι περισσότεροι από εργατικές και αγροτικές οικογένειες. Η κατάσταση που θα αντιμετωπίσουν είναι ζοφερή γεμάτη αβεβαιότητα, σχετικά με τις προοπτικές εξεύρεσης εργασίας. Το φάσμα της ανεργίας είναι εκτεταμένο και για όσους δούλευαν σεζόν, η κατάσταση θα είναι ακόμη πιο άσχημη, γιατί οι συνέπειες της πανδημίας έχουν σαν αποτέλεσμα αρκετές χιλιάδες νέοι που δούλευαν τη σεζόν του καλοκαιριού να μην έχουν εργασία.
Οι συνέπειες της κρίσης θα πλήξουν και τις οικογένειες των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας.
Η ανεργία, η ελαστικοποίηση και η εντατικοποίηση της εργασίας θα πλήξουν τα μέλη των οικογενειών τους και το φάσμα της ανεργίας θα χτυπήσει τα παιδιά τους που αναζητούν εργασία.
Η εκδήλωση της κρίσης θα είναι βαθιά και εκτεταμένη. Δεν θα περιοριστεί σε ορισμένους κλάδους, όπως διακηρύττουν οι κονδυλοφόροι του κεφαλαίου. Αντίθετα οι συνέπειες από την κρίση δεν αφήσουν στο απυρόβλητο κανένα. Φτωχοποιούν λαϊκές οικογένειες, κλείνουν επιχειρήσεις αυτοαπασχολούμενων, διώχνουν από τη γη αγροτοκτηνοτρόφους. Από την άλλη μεριά η εκδήλωση της κρίσης συμβάλλει στο να γιγαντώνουν επιχειρήσεις αυξάνοντας τα μερίδια αγορών τους.
Ο πρωθυπουργός στην ομιλία του έδωσε στην κρίση οικουμενικό χαρακτήρα, για να μπορέσει να επιτεθεί στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα και το μόνο σίγουρο είναι ότι τις συνέπειες της κρίσης θα πληρώσει ο λαός.
Η κατάσταση για δώδεκα τουλάχιστον χρόνια που βιώνουν οι λαϊκές οικογένειες δεν έχει τέλος. Η διέξοδος που η κυβέρνηση επιλέγει είναι νέα δάνεια και νέα θηλιά χρέους για το λαό προς όφελος του κεφαλαίου.
Ο λαός χρειάζεται να βάλει τέλος σε αυτή την κατάσταση. Να πάρει την υπόθεση στα χέρια του. Να αναλάβει τη διαχείριση της οικονομίας με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Αυτό δεν μπορεί να έρθει από μόνο του. Χρειάζεται κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, που θα βάλει μια και καλή τέρμα στην ανεργία και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Λ.Α
