Ως νέος στρατευμένος που υπηρετώ στον Έβρο θέλω να εκφράσω την αλληλεγγύη μου στους συνανθρώπους μου, μπροστά σε όσα αντικρίσαμε ή και δεν αντικρίσαμε αυτές τις μέρες στις πυρκαγιές στον Έβρο.
Η οργή έχει ξεχειλίσει και δεν μπορεί να εκφραστεί σε μια κόλλα χαρτί με δύο τρεις παραγράφους. Έχοντας καταγωγή από την Βόρεια Εύβοια αλλά και με την ιδιότητα του μελισσοκόμου από αγροτική οικογένεια, μπορώ να κατανοήσω από πρώτο χέρι πως είναι να βλέπεις τους κόπους μιας ζωής να χάνονται στην πύρινη λαίλαπα. παλεύοντας μόνοι μας να σώσουμε ότι σώζετε παραμελημένοι από το κράτος «δικαίου» που διαφημίζουν, τον αγρότη που έχασε την σοδειά που με τόσο κόπο φύτεψε, τον κτηνοτρόφο που με τόση φροντίδα μεγάλωσε τα ζώα του αλλά κυρίως τις ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν και όλα αυτά γιατί;;
Εύβοια 2021-Έβρος 2023 δυο απομακρυσμένες περιοχές και όμως τόσο κοντά μεταξύ τους, μια κοινή συνιστώσα από την μια ένας “κρατικός μηχανισμός” ανίκανος να προστατέψει τους πολίτες και από την άλλη ο λαός να παλεύει μόνος του με ότι μέσα διαθέτει. Με ευθύνη της κυβέρνησης και κάθε κυβέρνησης που έχει περάσει, να μην παίρνονται τα αναγκαία μέτρα αντιπυρικής προστασίας, όταν με καμένο το δάσος της Δαδιάς πέρυσι αντί να καλύπτονται τα κενά, μειώνονται τα κονδύλια και το προσωπικό, όταν μιλάς για πρόληψη και δίνεις ψυχούλα για αντιπυρικές, όταν ρίχνεις ξύλο και χημικά στους πυροσβέστες που διεκδικούν τα απαραίτητα για την επιβίωση τους.
Ο λαός δεν τα ξέχνα, ξέρει ότι είναι πολιτική επιλογή, ενώ την ίδια στιγμή με τα πύρινα μέτωπα σε εξέλιξη ο πρωθυπουργός κάνει συνάντηση με τον Ζελένσκι και δίνει δισεκατομμύρια ευρώ για την ενίσχυση του ΝΑΤΟ με όλα τα διαθέσιμα μέσα και αυξάνει την εμπλοκή της χώρας σε δύσβατα μονοπάτια.
Όμως όταν τελειώνουν οι δικαιολογίες και τα κυβερνητικά αφηγήματα περί «κλιματικής αλλαγής», «ακραίων θερμοκρασιών», «μεμονωμένο ανθρώπινο λάθος».
Τι κάνεις;;; Προσπαθείς πολύ απλά να κατευνάσεις την οργή του λαού ενεργοποιώντας το πιο σάπιο γρανάζι του συστήματος. Αυτά τα μαύρα, φασιστοειδή μορφώματα που καυχιούνται για τις μαχαιριές που ονειρεύονται να δώσουν σε πρόσφυγες. Η κυβέρνηση στην προσπάθεια της να βγει αλώβητη από όλο αυτό ρίχνει τις ευθύνες στους πρόσφυγες. Ακόμα και ένα 5χρονο μπορεί να κατανοήσει την υποκρισία μιας κυβέρνησης που κηρύσσει 3ημερο πένθος για το δυστύχημα στα ανοιχτά της Πύλου και από την άλλη κλείνει το μάτι στους φασίστες και τα τάγματα εφόδου.
Στα δύσκολα που είναι μπροστά μας, αποζημιώσεις για τις καταστροφές, πλειστηριασμοί, αντεργατικό νομοσχέδιο για τα εργασιακά, ακρίβεια σε ενέργεια και είδη λαϊκής κατανάλωσης, στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε οι νέοι στρατευμένοι (μισθός χαρτζιλίκι, πανάκριβα εισιτήρια για μετακινήσεις, άσχημες συνθήκες διαβίωσης)
Η απάντηση βρίσκεται στην αλληλεγγύη, την διεκδίκηση, στον συλλογικό αγώνα και την πάλη για την καλυτέρευση της ζωής μας.
Στρ (ΕΜ) Πασχίδης Χρήστος
