Με την επιστολή αυτή θέλω να εκφράσω την αλληλεγγύη μου στους δοκιμαζόμενους λαούς της Συρίας και της Τουρκίας.
Οι εικόνες από τα συντρίμμια των φονικών σεισμών, τις εκατόμβες νεκρών αλλά και οι ηρωικές προσπάθειες να σωθούν ζωές πραγματικά “τσακίζουν κόκκαλα”. Για ακόμα μια φορά οι λαοί βιώνουν με τον πλέον τραγικό τρόπο την απουσία του κράτους σε ο, τι έχει να κάνει με την προστασία της ζωής τους. Δεν φταίει η ένταση του σεισμού -παρά την σφοδρότητα του-. Δεν φταίει ο καιρός που παγώνουμε και πλημμυρίζουμε το χειμώνα ενώ καιγόμαστε το καλοκαίρι. Σε τελική ανάλυση δεν ευθύνεται από μόνο του ένα φυσικό φαινόμενο για την έκταση των συνεπειών του.
Αποτελεί κοινό μυστικό πως διαχρονικά οι κυβερνήσεις (ανεξαρτήτως απόχρωσης) πετσοκόβουν από τον κρατικό προϋπολογισμό όσα σχετίζονται με την πρόληψη ενάντια στα φυσικά φαινόμενα, αποψιλώνουν τις αντίστοιχες υπηρεσίες, δεν αναβαθμίζουν τις υποδομές προκειμένου να αντιμετωπιστεί το εκάστοτε ζήτημα. Την ίδια στιγμή μπορούν να δίνουν 2% του ΑΕΠ (βλ. Ελλάδα) στο ΝΑΤΟ, να φοροαπαλλάσουν τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, να δίνουν “γη και ύδωρ” για τα αφεντικά τους.
Στον αντίποδα αυτής της πολιτικής που υπονομεύει την ίδια τη ζωή των εργαζομένων κινείται η δραστηριότητα των ταξικών σωματείων, των φοιτητικών συλλόγων και άλλων φορέων του κινήματος, που δείχνουν την αλληλεγγύη τους έμπρακτα με συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης, με διοργάνωση αιμοδοσίας αναδεικνύοντας παράλληλα την αιτία του ζητήματος.
Απαράδεκτη είναι η ισχύς του εμπάργκο και των κυρώσεων των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ σε βάρος της Συρίας με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να φτάσει ανεμπόδιστα η βοήθεια στο συριακό λαό. Το γεγονός αυτό είναι απαράδεκτο και πρέπει να συναντήσει την καταδίκη από κάθε προοδευτικό άνθρωπο. Να εξασφαλιστεί η αποστολή βοήθειας χωρίς κανένα εμπόδιο.
Καλή δύναμη στα αδέρφια μας στην Συρία και την Τουρκία. Μόνο ο λαός – όπως έχει φανεί και από αυτή την τραγωδία- μπορεί να σώσει το λαό στον αγώνα για μια κοινωνία ανθρώπινη, με βάση τις ανάγκες μας και τις δυνατότητες του καιρού μας.
Ως φαντάρος που υπηρετώ τη θητεία μου σε μια κρίσιμη περίοδο όπου οι ανταγωνισμοί μεταξύ των αστικών τάξεων και των συμμαχιών τους οξύνονται θεωρώ σημαντικό ολοένα και περισσότεροι στρατευμένοι να βλέπουν πως οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν κάτι μεταξύ τους.
Η γνήσια ταξική αλληλεγγύη και έμπρακτη βοήθεια στους πληγέντες κόντρα σε ρατσιστικές και φασιστικές απόψεις που βρίσκουν δυστυχώς χώρο και εντός των στρατοπέδων αποτελεί καθήκον.
ΣΤΡ Πεζικού (ΕΛΔΥΚ) Καλομοίρης Νίκος
