Με το σύνθημα «Οι φαντάροι είναι του λαού παιδιά, έξω απο τα σύνορα δεν έχουνε δουλειά», οι συγκεντρωμένοι υποδέχθηκαν στο βήμα της μεγάλης κινητοποίησης τον σμηνίτη Ωρίωνα Παπαδάκη.
Στον χαιρετισμό του σημείωσε:
«Νιώθω περήφανος που βρίσκομαι εδώ και ενώνω τη φωνή μου μαζί σας για να γίνουν πράξη τα συνθήματα για:
- Απεμπλοκή της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
- Καμία συμμετοχή στους σχεδιασμούς ΝΑΤΟ – ΗΠΑ – ΕΕ.
- Να γυρίσουν πίσω όλα τα ελληνικά στρατεύματα που είναι εκτός συνόρων.
- Να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου στην Ελλάδα.
Πάνω από 6 μήνες τώρα, σε πιάνει κόμπος στο στομάχι με τις εικόνες που έρχονται από την Παλαιστίνη. Κοντά 20.000 είναι μόνο τα παιδιά που έχει σκοτώσει το κράτος του Ισραήλ. Σε πιάνει απόγνωση που το ελληνικό κράτος στηρίζει απροκάλυπτα τους δολοφόνους. Και όχι μόνο στα λόγια, αλλά και με πράξεις. Η φλόγα του πολέμου δεν καίει μόνο στη Γάζα, αλλά σε όλη τη Μέση Ανατολή, στην Ουκρανία και αλλού. Και όλο και φουντώνει.
Και απορείς. Τι δουλειά έχει η Ελλάδα να εμπλέκεται σε 2 πολέμους; Γιατί να γίνεται θύτης και εν δυνάμει θύμα; Τι δουλειά έχει το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, μόνιμοι και στρατευμένοι, να συμμετέχει σε εμπόλεμες αποστολές; Να φορτώνει βλήματα λευκού φωσφόρου, απαγορευμένου από τις διεθνείς συμβάσεις, για να πάνε στην Ουκρανία;;;
Τι δουλειά έχει ο όρκος που έδωσες όταν παρουσιάστηκες στον Στρατό, να υπηρετείς “με πίστιν και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός σου, τας Σημαίας” με την υπεράσπιση των σημαιών των φονιάδων;
Τι δουλειά έχουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας με τα Στενά του Άντεν 3.500 χιλιόμετρα μακριά; Εκεί, δηλαδή, που έστειλαν τη φρεγάτα “ΥΔΡΑ” να περιπολεί τα κέρδη των εφοπλιστών με κίνδυνο τη ζωή του πληρώματος; Εκεί που ετοιμάζουν να στείλουν δεύτερη φρεγάτα να την αντικαταστήσει για να μονιμοποιηθεί η παρουσία της Ελλάδας σ’ αυτόν τον πόλεμο;
Βλέπεις δισεκατομμύρια να μοιράζονται δεξιά και αριστερά για να αγοραστούν αεροπλάνα, όπλα, για τις αποστολές εκτός συνόρων. Kαι εκεί που προσπαθούν να σε πείσουν ότι όλα γίνονται για την “ασφάλεια της χώρας και των συνόρων της”, εσύ που υπηρετείς τη θητεία σου ακριβώς για να υπερασπιστείς αυτά τα σύνορα, προσπαθείς να ζήσεις με την κοροϊδία των 8,7 ευρώ τον μήνα για μισθό. Στριμώχνεσαι στα απαρχαιωμένα στρατόπεδα χωρίς καμία υποδομή αξιοπρεπούς διαβίωσης. Πολλές φορές δεν έχεις ούτε πόσιμο νερό να πιεις, άλλες φορές δεν έχεις επαρκές φαγητό. Και η οικογένειά σου συνεχίζει να ματώνει οικονομικά για να βγάλεις τη θητεία σου.
Αγωνιάς για όλα τα παραπάνω, φοβάσαι πολλές φορές. Γι’ αυτό πρέπει να πεις άλλη μια φορά, ακόμα πιο δυνατά:
“Έξω η Ελλάδα από τον πόλεμο. Ο ελληνικός στρατός δεν έχει καμία δουλειά εκτός συνόρων”!
Και ξέρεις ότι μπορείς να κερδίσεις γιατί, όπως έλεγε ο Μπρεχτ, ο άνθρωπος μπορεί να ξέρει και να πετάει και να σκοτώνει, αλλά έχει ένα ελάττωμα: Ξέρει να σκέφτεται…».
