Παρέμβαση στη συζήτηση της αναφοράς για τους «επαρκείς κατώτατους μισθούς στην Ευρωπαϊκή Ένωση» πραγματοποίησε η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ. Ο ευρωβουλευτής του Κόμματος, Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος, ανέδειξε ότι η αντεργατική Οδηγία 2022/2041 της ΕΕ όχι μόνο δεν διασφαλίζει τις ΣΣΕ αλλά αντίθετα νομιμοποιεί και μεθοδεύει την κατάργηση τους, οδηγώντας σε μισθούς φτώχειας με την κυβέρνηση να την εφαρμόζει πιστά.
Παίρνοντας το λόγο ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ τόνισε ανέφερε τα εξής:
«Στην Ελλάδα τα τελευταία 15 χρόνια η εργατική τάξη αντιμετωπίζει τη σφοδρή αντεργατική επίθεση όλων των διαδοχικών κυβερνήσεων και της καπιταλιστικής εργοδοσίας. Με το νόμο 4172/2013 Βρούτση – Αχτσιόγλου ο κατώτατος μισθός έπαυσε να καθορίζεται από ΣΣΕ και ορίζεται από το κράτος, σύμφωνα με τα “θέλω” των επιχειρήσεων.
Επιδιώκεται από τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Πλεύση Ελευθερίας κ.α) να καλλιεργηθεί το αφήγημα περί δήθεν “καλού” “κεκτημένου” της ΕΕ που δεν εφαρμόζεται ορθά. Όμως η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας(ΣΣΕ) στην Ελλάδα δεν είναι “απόκλιση”, αλλά συμμόρφωση στο ευρωενωσιακό “κεκτημένο”, όπου σε 21 κράτη-μέλη της ΕΕ ο κατώτατος μισθός καθορίζεται από τις κυβερνήσεις και στα 14 από αυτά είναι κάτω από 1.000 ευρώ μεικτά.
Η συζητούμενη αναφορά θεωρεί ότι η κυβέρνηση της ΝΔ εφαρμόζει διαστρεβλωμένα τη δήθεν “καλή” Οδηγία 2022/2041 για τους κατώτατους μισθούς. Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση εφαρμόζει πιστά την αντεργατική οδηγία της ΕΕ, που οδηγεί σε μισθούς φτώχειας. Η Οδηγία όχι μόνο δεν κατοχυρώνει τις ΣΣΕ, αλλά μεθοδεύει και νομιμοποιεί και με τη “βούλα” την κατάργησή τους. Τα αντεργατικά κριτήρια της Οδηγίας είναι: Ανταγωνιστικότητα των καπιταλιστών, πληθωρισμός και παραγωγικότητα των ομίλων μεταφέρει αυτούσια ο νόμος της κυβέρνησης της ΝΔ για τον αλγόριθμο υπολογισμού του κατώτατου μισθού.
Αυτή είναι και η κατεύθυνση που δίνει το λεγόμενο “Σύμφωνο για το Ευρώ +”, ότι πρέπει “το κόστος εργασίας …να συγκρίνεται με τα άλλα κράτη της Ευρωζώνης και των κύριων εμπορικών ανταγωνιστών” της ΕΕ, δηλαδή με μισθούς Κίνας, Ινδίας και Βραζιλίας.
Αυτή την ΕΕ διαφημίζουν για φιλολαϊκή!
Οι εργαζόμενοι από την ΕΕ και τις αστικές κυβερνήσεις έχουν να περιμένουν μόνο τα χειρότερα. Η ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες τους. Τη διέξοδο θα δώσει μόνο η οργανωμένη πάλη για τις σύγχρονες εργατικές-λαϊκές ανάγκες, με σταθμό την πανελλαδική πανεργατική απεργία της 28 Φλεβάρη, δύο χρόνια μετά το έγκλημα των Τεμπών, με σύνθημα “τα κέρδη τους ή οι ζωές μας”.
Πιστεύω ότι η αναφορά πρέπει να παραμείνει ανοιχτεί έτσι ώστε μέσω της συζήτησης να αναδειχτούν οι πραγματικές ευθύνες της ΕΕ και των κομμάτων που στην Ελλάδα τη στηρίζουν για την κατάσταση του κατώτατου μισθού».
