Η ιστοσελίδα Alt.gr συνεχίζοντας την παρουσίαση ανθρώπων του πολιτισμού, έχει τη χαρά να φιλοξενεί την σκηνοθέτη Κατερίνα Πανταζοπούλου. Μέσα από τη συζήτησή μας θα δούμε τη διαδρομή της, το έργο της και τα σχέδιά της για το μέλλον.
- Κυρία Πανταζοπούλου ξεκινώντας τη συνέντευξή μας θα θέλαμε να μας πείτε για σας, για το ξεκίνημά σας.
Πώς ξεκίνησα; Όλα έγιναν τυχαία! Για αλλού ξεκίνησα και αλλού πήγα! Ξεκίνησα να σπουδάσω Business Administration και σπούδασα Σκηνοθεσία! Οι επιχειρήσεις ήταν πάντα ένας τομέας που με ενδιέφερε κι ακόμα με ενδιαφέρει και ήταν λογικό να ακολουθήσω σπουδές που αφορούν τις επιχειρήσεις, όλα όμως ανατράπηκαν όταν ένας φίλος που συνάντησα τυχαία, εκείνη την περίοδο με παρότρυνε να επισκεφθώ την σχολή Κινηματογράφου που φοιτούσε. Όπερ και εγένετο! Μαγεύτηκα από την ατμόσφαιρα, τα μικρά καλλιτεχνικά πηγαδάκια, τις φιλοσοφικές συζητήσεις και, φυσικά, την Έβδομη Τέχνη! Θυμάμαι τους γονείς μου οι οποίοι μου είχαν πει τότε: «Απόδειξέ μας ότι αξίζει η αλλαγή και θα είμαστε μαζί σου. Αφήνεις ένα σίγουρο επαγγελματικό μέλλον για να πας να περπατήσεις στα αγκάθια». Από τον δεύτερο μήνα που γράφτηκα στην σχολή, σχεδόν με την έναρξη των σπουδών μου, έπρεπε να αποδείξω στην οικογένεια μου ότι η επιλογή μου δεν ήταν επιπόλαιη κι έτσι έπιασα αμέσως δουλειά στον χώρο. Η μία δουλειά διαδέχονταν την άλλη, μέχρι να τελειώσω την σχολή, δηλαδή στα τρία χρόνια, οι καθηγητές μου είχαν ήδη γίνει συνεργάτες μου στην αγορά εργασίας. Έτσι απέκτησα εμπειρία και πολύ γρήγορα βγήκα στην επιφάνεια. Τελικά πειστήκανε και οι δικοί μου ότι άξιζε ή αλλαγή «πλεύσης», αλλά είχαν και δίκιο ο δρόμος ήταν στρωμένος με αγκάθια!
- Διαβάζοντας το βιογραφικό σας, είδα συνεργασίες σας με μεγάλα ονόματα του χώρου. Πώς ήταν η συνεργασία μαζί τους;
Είχα την τύχη από την αρχή της σταδιοδρομίας μου να συνεργαστώ με εξαιρετικές προσωπικότητες και γι’ αυτό είμαι ευγνώμων. Θα μπορούσα να πω ότι πάνω από το 80% των συνεργασιών μου, ήταν άψογες για το υπόλοιπο 20% δεν θέλω να σχολιάσω
- Με το ξεκίνημα της χιλιετίας παρατηρείται μια έντονη δραστηριοποίησή σας επαγγελματικά. Σκηνοθεσία σε δημόσια και ιδιωτική τηλεόραση, σε συναυλίες, σε παραστάσεις. Παράλληλα και δημιουργός της θεατρικής ομάδας ACE.
Όντως η αλλαγή του αιώνα με έφερε μπροστά σε πολλές προκλήσεις και τις δέχτηκα με χαρά, όλες! Δούλεψα πολύ σκληρά, μέρα νύχτα, μερόνυχτα ολόκληρα, θυμάμαι αλλάζανε οι βάρδιες των μοντέρ κι εγώ δεν είχα πάει σπίτι μου για 2 και 3 εικοσιτετράωρα. Κάθε εβδομάδα, για μήνες, για χρόνια… Πολλή δουλειά, ήταν σαν σε μια χρονιά να δούλευα για τρεις. Δεν υπολόγιζα τις ώρες που δούλευα, απλά δούλευα. Εδώ θα ανοίξω μία παρένθεση. Πολλοί διαβάζοντας αυτή την συνέντευξη θα πουν ότι με τόσες δουλειές, είμαι πλούσια. Πληροφοριακά να σας πω ότι την μπάνκα τινάζουν αυτοί που βρίσκονται μπροστά από τις κάμερες, οι από πίσω από τις κάμερες μοιράζονται τα ψίχουλα. Κλείνω την παρένθεση. Είναι αδύνατον λοιπόν να είσαι σκηνοθέτης, να μην δουλεύεις σε φρενήρεις ρυθμούς. Όταν αναλαμβάνω κάτι δεν σταματάω να δουλεύω, ακόμα και τις ώρες που φαινομενικά είμαι εκτός δουλειάς το μυαλό μου είναι συνεχώς εκεί. Ακόμα και κάτι πολύ απλό, επί παραδείγματι μια καθημερινή κίνηση στους απαράδεκτους δρόμους της Αθήνας ή μια απλή χειραψία, μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για να «γεννηθεί» μία ταινία, ένα θεατρικό, η ιδέα για μια διαφήμιση, και ούτω κάθε εξής. Θα ήθελα σ’ αυτό το σημείο να τονίσω ότι η δουλειά μου, δεν είναι δουλειά! Δεν είναι μια δουλειά η οποία μπορεί να «στριμωχτεί» σε ένα οχτάωρο. Η σκηνοθεσία είσαι εσύ, η οπτική σου, είναι το αποτέλεσμα των ερεθισμάτων που εσύ εκλαμβάνεις, από την κοινωνία, τον περίγυρο σου, είναι ο τρόπος που θα τα συνδυάσεις όλα για να δημιουργήσεις μια άλλη πραγματικότητα, και στόχος σου να εγείρεις συναισθήματα στον αποδέκτη ανάλογα τις προθέσεις σου. Ο σκηνοθέτης είναι ο οδηγός, οδηγεί την ψυχή του θεατή του σε ένα στόχο, γίνεται ψυχαγωγός.
- Η θεατρική ομάδα συνεχίζει τις δράσεις της;
Η συγκεκριμένη ομάδα όχι, αλλά σύντομα μια νέα γεννιέται.
- Ποια από τις δουλειές σας θεωρείτε πως είναι ή ήταν η πιο απαιτητική;
Όλες οι δουλειές μου ήταν και είναι απαιτητικές, από τις πιο μεγάλες μέχρι τις μικρότερες, όλες θέλουν την «φροντίδα» τους. Σε αυτή την «δουλειά» δεν υπάρχει «αυτόματος πιλότος». Κάποιες φορές είπα ωραία, αυτή η δουλειά δεν θα μου πάρει χρόνο, είναι εύκολη! Ε, όσες φορές το είπα, αποδείχτηκε ότι αυτές ήταν και οι δυσκολότερες.
- Κινηματογράφος ή τηλεόραση; Θέατρο ή ντοκιμαντέρ; Σενάριο ή σκηνοθεσία;
Όλα, όλα, όλα! Εάν γνωρίζεις κινηματογράφο κάνεις καλύτερη τηλεόραση! Αν δεν ασχοληθείς με την αλήθεια του ντοκιμαντέρ πως μπορείς να κάνεις θέατρο; Κι αν δεν βγάλεις τους δαίμονες από μέσα σου, μέσω της συγγραφής, πώς μπορείς να δημιουργήσεις σκηνές;
- Σίγουρα ως άνθρωπος του πολιτισμού παρακολουθείτε τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας. Πώς εκτιμάτε την όλη κατάσταση;
Φρικτή!!! Ας κάνουμε κανένα τρισάγιο στους αρχαίους ημών προγόνους γιατί, από αυτούς τρώμε ακόμα ψωμί! Πολιτισμός μηδέν! Τον πολιτισμό μας, μας τον θυμίζουν οι άλλοι λαοί που είτε επισκέπτονται την χώρα μας, ή επισκεπτόμαστε εμείς την δική τους. Εξαρτάται βέβαια τι λέμε και πολιτισμό. Πολιτισμός δεν είναι οι δέκα συναυλίες, ούτε οι παραστάσεις που δήθεν είναι προχωρημένες. Πολιτισμός είναι να έχεις ένα επανδρωμένο σωστά σύστημα υγείας, να μην αφήνεις το επιστημονικό κεφάλαιο της χώρας, που με τόσες θυσίες ο πολίτης πλήρωσε για τις σπουδές του, να φύγει και να επανδρώνει ερευνητικά κέντρα του εξωτερικού. Πολιτισμός είναι η εκπαίδευση και όχι το ξεζούμισμα των γονιών από τα ιδιωτικά φροντιστήρια, πολιτισμός είναι να μειώνονται τα σωφρονιστικά ιδρύματα κι όχι να χτίζουμε νέα. Ο Πολιτισμός είναι Παιδεία! Όσον αφορά τώρα το «ζευγάρι», Τέχνες και Πολιτισμός, στην εποχή μας και ιδιαίτερα στην χώρα μας, έχουν πάρει διαζύγιο! Ταξιδεύεις σε μία ευρωπαϊκή χώρα και βλέπεις σε μια πλατεία τον Θεό Ποσειδώνα και τις γοργόνες σε ένα σιντριβάνι, κάθεσαι και το θαυμάζεις. Επιστρέφεις στην πραγματικότητα Ελλάδα και βλέπεις πλήρη αδιαφορία. Σα να μην γεννήθηκε εδώ η τέχνη, ο πολιτισμός. Μια ισοπέδωση άνευ προηγουμένου. Γενικά υπάρχει μία σύγχυση στις Τέχνες. Έχουμε μπερδέψει την έκφραση με την Τέχνη. Η Τέχνη πρέπει να «φτάνει» παντού. Να γίνεται κατανοητή από όλους. Το να λες κάτι, να παρουσιάζεις κάτι, για να εντυπωσιάσεις, δε σημαίνει κάτι. Σημασία έχει να μπορεί να γίνεται κτήμα όλων, κτήμα του λαού.
- Ο πολιτισμός στη χώρα μας έχει τη θέση που του αξίζει; Τι πιστεύετε πως πρέπει να γίνει;
Νομίζω ότι στην απάντηση της προηγούμενης ερώτησης δηλώνω ξεκάθαρα ότι σίγουρα ο πολιτισμός στην χώρα μας όχι μόνο δεν έχει την θέση που του αξίζει, δεν έχει καθόλου θέση, τον έχουμε εξορίσει! Ειδικά τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια απαξίωση ακόμη και των σπουδών των ανθρώπων της Τέχνης και του Πολιτισμού. Μια πρωτοφανής υποβάθμιση. Δυστυχώς, οι εκάστοτε αρμόδιοι του Πολιτισμού, ελάχιστη έχουν με τον πραγματικό Πολιτισμό. Μας γυρίζουν δεκαετίες πίσω. Αυτό που πιστεύω ότι πρέπει να γίνει πρώτα από όλα και μετά βλέπουμε για τα άλλα, είναι ότι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε έλλειμμα, να «σωπάσουμε», να γυρίσουμε πίσω μας, να «ξανασυστηθούμε» με τον εαυτό μας και την ιστορία μας.
- Πότε θα δούμε τη επόμενη δουλειά σας;
Ήδη βλέπετε δουλειές μου στην τηλεόραση και σύντομα θα δείτε και νέες. Το ντοκιμαντέρ μου «Γιάννης Μωραΐτης, η νύχτα είπε καληνύχτα» ταξιδεύει σε διάφορα φεστιβάλ. Θέλω να πιστεύω πως σύντομα θα δείτε κι ένα θεατρικό μου έργο σε κεντρική σκηνή. Επίσης στα άμεσα σχέδια μου είναι να ταξιδέψω στο εξωτερικό για να σκηνοθετήσω τα γυρίσματα μιας μικρού μήκους ταινίας που έχω γράψει. Και επειδή έχω πολλά να πω και εσείς να δείτε, γράφω, γράφω, γράφω…
- Πώς βλέπετε τα όσα συμβαίνουν με δυο πολέμους σε εξέλιξη και μάλιστα τον έναν στη γειτονιά μας, όπου διαπράττεται μια γενοκτονία, ενός λαού με κάθε δυνατό μέσο.
Ο άνθρωπος συνεχίζει να γράφει τις σελίδες της ιστορίας του με το αίμα του και δυστυχώς παρόλο που διανύουμε τον 21ο αιώνα, τον αιώνα της τεχνολογικής εξέλιξης, αλυσοδεμένος με τα δεσμά της μισαλλοδοξίας, φαίνεται ανήμπορος να τα σπάσει και να εξελιχθεί. Το θύμα γίνεται θύτης και ο θύτης θύμα και ξανά από την αρχή και δυστυχώς όσο περισσότερο εξελισσόμαστε τεχνολογικά τόσο φουντώνει αυτή η φρικιαστική αιμοδιψής συμπεριφορά, η οποία από ότι φαίνεται δεν πρόκειται να ξεδιψάσει σύντομα. Κατά την γνώμη μου, όλοι οι πόλεμοι είναι κατακριτέοι, δεδομένου ότι από αρχαιοτάτων χρόνων όλοι οι πόλεμοι είναι πόλεμοι συμφερόντων με άχνη πατριωτισμού. Πολύ περισσότερο ο πόλεμος στην γειτονιά μας, μια γενοκτονία, στον οποίο θύτης, είναι ένας λαός που αναγεννήθηκε από τις στάχτες του Άουσβιτς.
- Θα μπορούσε ο πολιτισμός να έχει τέτοια δυναμική, ώστε να παρεμβαίνει και να σταματά τέτοια εγκλήματα;
Θα έπρεπε και υποχρεούται να το κάνει. Μόνο η παιδεία και ο πολιτισμός μπορούν να σβήσουν την φωτιά του πολέμου. Οι καλλιτέχνες είναι οι άγγελοι της ΕΙΡΗΝΗΣ!
- Πώς θα σκηνοθετούσατε ένα έργο με θέμα την γενοκτονία; Μόνο μια εικόνα.
Ένας στρατιώτης πυροβολεί με ένα περίστροφο την κοιλιά μιας ετοιμόγεννης γυναίκας.
Σας ευχαριστώ για τη συνέντευξη και κάθε επιτυχία σε αυτό που κάνετε και σε ό,τι ετοιμάζετε!
