Ο ματωμένος χορός των αισθήσεων, δεν έχει τελειωμό.
Όσο και αν χαριετίζονται οι αισθήσεις με καμμένα πρόσθετα, σαν το συναίσθημα, την ενσυναίσθηση, έρχονται οι ζώσες αισθήσεις της αλήθειας και υπογράφουν τα γυμνά δεδομένα.
Οι ταξικές αισθήσεις δεν λαθεύουν!
Τα μάτια μας τα βλέπουν όλα!
Τα αυτιά μας, πιάνουν τον ήχο της σφαίρας!
Η μυρωδιά της καμένης σάρκας, αναζητά τα διόδια της όσφρησης!
Η γεύση του στόματος, δένει τη γλώσσα μας, πνίγει τη φωνή μας!
Που να απλώσεις τα χέρια σου!
Χορεύει η ζωή!
Δεν ξέρω αν είναι ο τελευταίος χορός ή αν τώρα αρχίζει ο ταξικός χορός των αισθήσεων που, είναι σαν την δωρική πενια του Μάρκου, στις γειτονιές του κόσμου!
Αναστενάζει και υψώνεται!
Πατάει στη γη και τρέμει ο τόπος!
Κοίτα, άκου!
Η μυρωδιά στη Γάζα, πικρή γεύση αφήνει, σαν ακουμπά στη ματωμένη Παλαιστίνη!
Η αναισθησία δεν είναι γνώριμη της ανθρωπιάς.
Τάκης Βαρελάς
