Δυνατό μήνυμα αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό έστειλε το βράδυ της Παρασκευής ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία της Θεσσαλονίκης με τη μεγάλη συγκέντρωση-συναυλία στον Λευκό Πύργο που διοργάνωσαν η ΕΕΔΥΕΘ, εργατικά σωματεία και φοιτητικοί σύλλογοι.
Διαδήλωσαν «Λευτεριά στην Παλαιστίνη!», να σταματήσει τώρα η γενοκτονία και η κατοχή! Ενιαίο, ανεξάρτητο και πραγματικά βιώσιμο παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ!
Στη συγκέντρωση χαιρέτισε ο Θεόφιλος Στεφανίδης, πρόεδρος του ΣΕΤΗΠ. Κατήγγειλε, πιο συγκεκριμένα, το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ που επί 590 ημέρες βομβαρδίζει ανελέητα αυτή τη μικρή φλούδα γης, τη Γάζα, καθώς σε 590 μέρες έχει σφαγιάσει πάνω από 61.000 ανθρώπους, έχει αφήσει 119.000 τραυματίες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία άμαχο πληθυσμό, ενώ τώρα κλιμακώνει την επίθεση με μια νέα επιχείρηση με το όνομα «Άρματα του Γεδεών».
Κατήγγειλε, ακόμα, την κυβέρνηση της ΝΔ και όσα ελληνικά κόμματα έκαναν λόγο για το «δικαίωμα στην αυτοάμυνα» του Ισραήλ, τα οποία εξίσου έχουν τις δικές τους βαριές ευθύνες, υπενθυμίζοντας πως συνεργάζονται στενά με τον αιμοσταγή κατακτητή -οικονομικά, εμπορικά, πολιτικά και στρατιωτικά. Πρόσθεσε πως η ελληνική αστική τάξη, οι κυβερνήσεις και τα κόμματα που την υπηρετούν δίνουν γη και ύδωρ για να αναπτύξουν τις βρώμικες δουλειές τους με το κράτος αυτό.
«Σήμερα στέκομαι εδώ ως παιδί ενός λαού που επί δεκαετίες παλεύει και να αναπνεύσει»

Συγκλονιστική ήταν και η Τάιμα Αλ Ασκάρ εκ μέρους της Παλαιστινιακής Παροικίας. «Σήμερα στέκομαι εδώ ως παιδί ενός λαού που επί δεκαετίες παλεύει και να αναπνεύσει, που γεννιέται ζει και πεθαίνει μέσα στα συντρίμμια, με την αξιοπρέπεια και το βλέμμα του στραμμένο στον ουρανό. Εκεί που αντί για αστέρια βλέπει βόμβες. Αυτό που συμβαίνει στη λωρίδα της Γάζας δεν είναι πόλεμος, είναι γενοκτονία. Είναι ο συστημικός αφανισμός ενός λαού. Είναι παιδιά που ξεθάβονται μέσα από τα ερείπια».
Πρόσθεσε πως «η Παλαιστίνη δεν ζητάει οίκτο. Ζητάει δικαιοσύνη. Ζητάει να ακουστεί η αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι ένας από τους πιο εξοπλισμένους στρατούς στον κόσμο σφαγιάζει αμάχους. Η αλήθεια είναι ότι ο λαός μου είναι παγιδευμένος σε μια φυλακή χωρίς έξοδο, χωρίς ρεύμα, χωρίς νερό — και παρ’ όλα αυτά συνεχίζει. Αντέχει. Αντιστέκεται. Δεν μπορούμε να παραμένουμε αμέτοχοι μπροστά σε αυτή την τραγωδία. Η ελληνική κυβέρνηση καταψήφισε ψήφισμα του ΟΗΕ που ζητούσε άμεση ανθρωπιστική εκεχειρία, προκαλώντας διεθνή και εσωτερική κατακραυγή».
«Γι’ αυτό είμαστε σήμερα εδώ. Όχι μόνο για να τιμήσουμε τους νεκρούς μας, αλλά για να φωνάξουμε ότι η Παλαιστίνη ζει. Ότι όσο υπάρχει έστω και ένας που αντιστέκεται, ο αγώνας μας δεν θα σβήσει. Αλληλεγγύη δεν σημαίνει μονάχα πόνος. Σημαίνει δράση», τόνισε, ακόμα.

Εκ μέρους της ΕΕΔΥΕΘ, η Γιάννα Αγοράστη ανέφερε ότι ολόκληρη η ανθρωπότητα παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα την ανείπωτη τραγωδία ενός μικρού λαού. «Μικρού αριθμητικά, γίγαντα ωστόσο στο πνεύμα και το φρόνημά του! (…) Συντελείται μία πραγματική γενοκτονία ενός ηρωικού λαού, που για οκτώ δεκαετίας μάχεται ανυποχώρητα για να αποκτήσει τη δική του πατρίδα, τη δική του γη. (…) Όμως πάντα η αδικία γεννάει τη δίκαιη αντίδραση, γεννάει την αντίσταση! (…) Αυτό είναι που τρομάζει τον κάθε κατακτητή, τον κάθε καταπιεστή, τον κάθε εκμεταλλευτή. Δεν υπάρχει δύναμη που μπορεί να νικήσει ένα λαό, όταν αυτός αγωνίζεται για το δίκιο του, για την εθνική και κοινωνική του απελευθέρωση! Αυτήν την αλήθεια τρέμουν, γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι στο τέλος εμείς οι λαοί, οι εργαζόμενοι θα είμαστε οι νικητές! Τρέμουν και τρομάζουν γιατί στους αγώνες τους οι λαοί έχουν πάντα τη συμπαράσταση και τη διεθνιστική αλληλεγγύη των άλλων λαών. Κανείς δεν είναι μόνος!
Αυτό είναι που στοιχειώνει τις επιδιώξεις των ιμπεριαλιστών, που ανατρέπει τις προσδοκίες τους να υποτάξουν τους λαούς. Όσο και να το προσπαθούν δε θα τα καταφέρουν. Οι λαοί, οι εργαζόμενοι και προπαντός οι νέες και οι νέοι θα είναι πάντα στη σωστή πλευρά της ιστορίας, ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση».
Ακολο΄ύθησε συναυλία με καλλιτέχνες της πόλης. Οι Γιώργος Αετόπουλος, Κώστας Καρμπάς, Κώστας Πρατσινάκης, Κώστας Γκρανόπουλος και Αντώνης Ανέστης ερμήνευσαν τραγούδια που μπλέκονταν με απαγγελίες ποιημάτων Παλαιστινίων και Ελλήνων ποιητών, γραμμένα για τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού.