Τις 6.500 φτάνουν οι αποχωρήσεις υγειονομικών από τα δημόσια νοσοκομεία τους τελευταίους 17 μήνες. Ενα κύμα φυγής διαρκείας, αποτέλεσμα των συνθηκών δουλειάς «ροντέο» που επικρατούν λόγω της έλλειψης προσωπικού, των σμπαραλιασμένων υποδομών, των δεκάδων χιλιάδων χρωστούμενων ρεπό και αδειών, των εξευτελιστικών μισθών.
Απέναντι σ’ αυτήν την αιμορραγία πολύτιμου επιστημονικού δυναμικού, η κυβέρνηση επαναλαμβάνει μονότονα τις περιβόητες προσλήψεις που σκοπεύει να κάνει «σε βάθος τετραετίας» και οι οποίες δεν καλύπτουν ούτε τις αποχωρήσεις …μερικών μηνών, πόσο μάλλον τις πραγματικές ανάγκες και τα κενά.
Σύμφωνα πάντως με τα στοιχεία, οι γιατροί που αποχωρούν από το δημόσιο σύστημα Υγείας αναζητούν «κάτι καλύτερο» στον ιδιωτικό τομέα, ξέροντας ότι κι εκεί μόνο «παράδεισος» δεν είναι, σε ό,τι αφορά τις συνθήκες αμοιβής και εργασίας.
Το ίδιο ισχύει και με τους ασθενείς, που σπρώχνονται σωρηδόν στον ιδιωτικό τομέα, λόγω της κατάρρευσης και των πολύμηνων αναμονών (π.χ. για χειρουργεία) και αναγκάζονται να πληρώνουν αδρά στους επιχειρηματίες της Υγείας για να γλιτώσουν τα χειρότερα.
Δεν είναι τυχαίο, για παράδειγμα, ότι οι ειδικότητες που λείπουν περισσότερο από τα δημόσια νοσοκομεία (π.χ. αναισθησιολόγοι, ακτινοδιαγνώστες) είναι αυτές που σηκώνουν μεγαλύτερο βάρος στον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος, με το αζημίωτο και με τις «ευλογίες» του κράτους, έρχεται να καλύψει το κενό.
Ενας …φαύλος κύκλος, δηλαδή, που στο κέντρο του φιγουράρει η επιχειρηματική δράση στην Υγεία, επιβεβαιώνοντας από κάθε πλευρά τις συνέπειες που έχει για υγειονομικούς και ασθενείς η πολιτική της υποχρηματοδότησης, εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας.
