Χαιρετίζοντας την εκδήλωση υποδοχής της 41ης Μαραθώνιας Πορείας Ειρήνης, ο Βάιος Τσαπρούνης,, Υπολοχαγός εν ενεργεία, Πρόεδρος της Ένωσης Αξιωματικών Περιφερειακής Ενότητας Ξάνθης, ανέφερε:
«Είναι μεγάλη η χαρά και η συγκίνηση και ακόμα μεγαλύτερη η τιμή που νιώθω με το να βρίσκομαι σήμερα ανάμεσά σας. Σμίγω εδώ, στον τερματισμό της 41ης Μαραθώνιας Πορείας Ειρήνης που ακολούθησαν τα ανεξίτηλα, ιστορικά βήματα του Γρηγόρη Λαμπράκη, με ανθρώπους, που με πείσμα, υπομονή και επιμονή, μάχονται για το υπέρτατο αγαθό των λαών, την ειρήνη, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα όλους αυτούς που τη σφετερίζονται.
Οι υπέροχοι και σημαντικοί αγώνες της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη, της ΕΕΔΥΕ, δεν μπορούν να αφήσουν ασυγκίνητο και ανεπηρέαστο κανέναν άνθρωπο που διαθέτει έστω και ψήγματα λαϊκής αλληλεγγύης στον χαρακτήρα του.
Η απόφασή μου να συμπορευτώ μαζί σας, να οδηγήσω τα βήματά μου δίπλα στα δικά σας, να ενώσω τη φωνή και την αγωνία μου με τη δική σας, για εμένα ήταν συνειδησιακός μονόδρομος. Αποτελούν μια επιλογή, ταυτισμένη με την αγάπη μου για τον λαό μας, αλλά και την ιδιότητα μου ως εν ενεργεία στρατιωτικός ταγμένος να υπηρετώ τα συμφέροντα του λαού απ’ τον οποίο προέρχομαι.
Η ΕΕΔΥΕ, τα μέλη, οι φίλοι, οι άνθρωποι που ενστερνίζονται τα ιδανικά της, όλες και όλοι εσείς, πιστεύω ότι αποτελείτε μια από τις σημαντικότερες επιλογές και ελπίδα ανατροπής των μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενων πολιτικών, που πολύ φοβάμαι ότι θα φέρουν τις πολεμικές συγκρούσεις ακόμα πιο κοντά στα σύνορά μας, ενδεχομένως και μέσα από αυτά!
Οι μέρες που διανύουμε, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, βρίσκονται σε ένα κρίσιμο χρονικό όριο, στο οποίο η πυροδότηση ακόμη και του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου δείχνει να είναι πιο κοντά από ποτέ!
Οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές και δυστυχώς οι ελληνικές κυβερνήσεις πρωτοστατούν εκεί όπου δεν θα έπρεπε να βρίσκονται, ούτε καν ως θεατές!
Η επιλογή της εμπλοκής της χώρας μας στις πολεμικές επιχειρήσεις με τη μια πλευρά των αντιμαχόμενων δυνάμεων που διεξάγονται στη γειτονιά μας, ανάμεσα στο ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, την Ευρωπαϊκή Ένωση απ’ τη μια μεριά και τη Ρωσία κι άλλες δυνάμεις απ’ την άλλη, αποτελούν όχι μόνο ντροπή, αλλά και πρόκριμα για μια εξαιρετικά επικίνδυνη στοχοποίηση του λαού μας.
Η άνευ προηγουμένου αποστολή πολεμικού υλικού των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Ουκρανία, σε ένα πολεμικό μέτωπο που σφαγιάζονται λαοί για συμφέροντα ξένα με τα δικά τους, βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τη θέληση του ελληνικού λαού.
Είμαι μόνιμος αξιωματικός και υπηρετώ στις Ένοπλες Δυνάμεις 25 χρόνια. Έχω την ειδικότητα του πυροτεχνουργού. Όλο αυτό το διάστημα εκπαιδεύτηκα και εργάστηκα πάνω σε κάθε είδους πυρομαχικό και εκρηκτική ύλη. Γνωρίζω απόλυτα τις βασικές αρχές λειτουργίας τους, κυρίως όμως γνωρίζω τα αποτελέσματα της χρήσης τους, τόσο σε άψυχους όσο και έμψυχους στόχους.
Σίγουρα γνωρίζετε τη θέση της κυβέρνησης, ότι αυτό το πολεμικό υλικό, τα πυρομαχικά, τα οπλικά συστήματα και τα οχήματα μάχης που στέλνουμε στην Ουκρανία, δεν είναι αναγκαίο ως παλαιό υλικό για την άμυνα της χώρας. Εφόσον λοιπόν είναι έτσι, το μέλλον αυτών των πυρομαχικών, θα έπρεπε να είναι ένα: Η ασφαλής αποσυναρμολόγησή τους σε ειδικά εργοστάσια και η καταστροφή τους.
Αντίθετα, η ελληνική κυβέρνηση επιλέγει να τροφοδοτήσει μ’ αυτά την κρεατομηχανή του θανάτου στην Ουκρανία, να συμμετάσχει, για μια “χούφτα δολάρια” που θα πάρει απ’ την πώλησή του, στις εκατόμβες των νεκρών, των τραυματιών, των αναπήρων, προχωρώντας ένα ακόμη βήμα παραπέρα, στέλνοντας εκεί και πυρομαχικά λευκού φωσφόρου! Πυρομαχικά που απαγορεύεται από συνθήκες του ΟΗΕ να χρησιμοποιηθούν εναντίον ανθρώπων, γιατί προκαλούν αναπνευστικά εγκαύματα, κατακαίουν τη σάρκα αργά και βασανιστικά, αναπτύσσοντας θερμοκρασίες μέχρι και 1.300οC, ενώ η επούλωση των πληγών αποτελεί πραγματικό Γολγοθά!
Τις πρακτικές αυτές τις έχουμε δει και στο παρελθόν. Τις είδαμε να χρησιμοποιούνται από τον ισραηλινό στρατό εναντίον των Παλαιστινίων, από τις δυνάμεις των ΗΠΑ στη Φαλούτζα του Ιράκ. Η πιθανή χρήση τους στην Ουκρανία θα καταστήσει την Ελλάδα συμμέτοχο σε εγκλήματα πολέμου.
Όμως, οι εμπλοκές της χώρας μας, αλλά και τμημάτων των Ενόπλων της Δυνάμεων, δεν περιορίζονται στο μέτωπο της Ουκρανίας. Είναι γνωστό ότι βρίσκεται σε εξέλιξη και ένα δεύτερο πολεμικό μέτωπο, στην Ερυθρά Θάλασσα. Η Ελλάδα συμμετέχει σ’ αυτό, μέσω της αρμάδας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εναντίον των Χούθι, με τη φρεγάτα “Ύδρα”. Είναι η γνωστή αποστολή “ΑΣΠΙΔΕΣ”. Με τη συμμετοχή της στην επικίνδυνη αυτή αποστολή εκτίθεται σε σοβαρότατους κινδύνους το πλήρωμα του πλοίου κι αυτό για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των εφοπλιστών, αλλά και η …ακεραιότητα των κοντέινέρ τους!
Είναι παρήγορο το γεγονός ότι υπήρξαν σημαντικές δυσκολίες ώστε να πειστούν οι στρατιωτικοί ότι αυτή η αποστολή διασφαλίζει τα “εθνικά μας συμφέροντα”.
Εμείς απαντάμε ότι δεν τρώμε σανό ή τουλάχιστον σταματήσαμε να το τρώμε εδώ και χρόνια! Κι επειδή το επιχείρημα των “εθνικών συμφερόντων” δεν έπεισε, η κυβέρνηση εκμεταλλεύτηκε την οικονομική εξαθλίωση των στρατιωτικών και ειδικότερα των χαμηλόβαθμων και χαμηλόμισθων, μια εξαθλίωση βέβαια που δεν έπεσε απ’ τον ουρανό. Εκμεταλλεύτηκε επίσης τις αυξημένες βιοποριστικές ανάγκες των οικογενειών μας, αλλά και την απειλή της απόλυσης. Όλα αυτά, για να γίνει εφικτό το “στήσιμο” και η αποστολή πλοίου σε ένα σύγχρονο, εχθρικό περιβάλλον, όπου βρίθει από ασύμμετρες απειλές.
Επιπλέον, στο ίδιο πλάνο αποστολών είναι και η παρουσία της πυροβολαρχίας “Patriot” στη Σαουδική Αραβία, της διμοιρίας αντιαρματικών στο Νόβο Σέλο της Βουλγαρίας.
Όμως όλα τα παραπάνω, αντικειμενικά αδυνατίζουν την άμυνα της πατρίδας. Μαζί βέβαια με τις “διευκολύνσεις” που παρέχουμε στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, σε στρατόπεδα, λιμάνια και αεροδρόμια της χώρας μας, αποτελούν εγγυημένη συνταγή όχι της προστασίας του λαού μας, αλλά αντίθετα της στοχοποίησής του!
Η Ρωσία, αλλά και το Ιράν διαθέτουν οπλικά συστήματα ικανά να πλήξουν το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, το αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου, το λιμάνι της Σούδας, αλλά κάθε περιοχή της Ελλάδας όπου θα εκτιμήσουν ότι υπάρχουν γι’ αυτούς στοιχεία απειλής.
Οι εξελίξεις αυτές, σε συνδυασμό με τις τεράστιες δαπάνες για εξοπλιστικά προγράμματα, ξένα με τις αμυντικές ανάγκες της χώρας, με την ακρίβεια να καλπάζει, με την αδυναμία κάλυψης βασικών μας αναγκών, αλλά και την επακόλουθη πτώση του βιοτικού μας επιπέδου, να είστε σίγουροι ότι δεν αφήνουν στο ελάχιστο αδιάφορους τους στρατιωτικούς.
Καθημερινά πλέον διευρύνεται σταθερά η πεποίθηση ότι τα προβλήματα των στρατιωτικών και του λαού είναι κοινά, όπως κοινές είναι και οι αιτίες που τα γεννούν.
Φίλες και φίλοι,
Συναισθανόμενος το χρέος απέναντι στη συνείδησή μου, τις ρίζες μου, που είναι άρρηκτα δεμένες με τον λαό μας, δηλώνω και συνάμα δεσμεύομαι ότι επιλέγω να σταθώ δίπλα σας, να εμπνευστώ από τα μηνύματα του αγώνα σας, να αγωνιστώ μαζί σας για ένα καλύτερο αύριο, ένα αύριο που αξίζει σε εμένα, τους συναδέλφους μου, τον λαό μας, τους λαούς όλου του κόσμου.
Αυτό αποτελεί και την επιλογή μου σε ποια πλευρά της ιστορίας θα σταθώ.
Ναι, επιλέγω να είμαι με την πλευρά του λαού και των συμφερόντων του, γιατί είναι ο μόνος που μπορεί να σταματήσει τα πολεμοκάπηλα σχέδια απ’ όπου κι εξυφαίνονται αυτά.
Ναι, επιλέγω μαζί μ’ εσάς να απαιτήσω να επιστρέψει τώρα η φρεγάτα “Ύδρα” από την Ερυθρά Θάλασσα, η πυροβολαρχία “Patriot” από τη Σαουδική Αραβία, η αντιαρματική διμοιρία από τη Βουλγαρία, αλλά και κάθε Έλληνας συνάδελφός μου από εκτός συνόρων αποστολές.
Σας ευχαριστώ, καλούς αγώνες!».
