Λαθροχειρίες και κουτοπονηριές ανυπόληπτων αρθρογράφων, με στόχο τη διαστρέβλωση των θέσεων του ΚΚΕ με αφορμή τις μεγάλες πυρκαγιές στην Αττική, επέλεξε να φιλοξενήσει στην ηλεκτρονική της έκδοση η «Εφημερίδα των Συντακτών». Αναπαράγοντας τις δηλώσεις του Δ. Κουτσούμπα για την ανάγκη άμεσων μέτρων προστασίας των δασών, με έμφαση στην πρόληψη, το εν λόγω άρθρο κουνάει το δάχτυλο στο ΚΚΕ ότι «απηύθυνε τούτη την έκκληση στο ελληνικό αστικό κράτος και στην εξίσου αστική κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, που έχουν ανέκαθεν αποδείξει όχι μόνο την ανικανότητα αλλά και την εγγενή αδυναμία τους να επεξεργαστούν και να εφαρμόσουν ένα τέτοιο σχέδιο». Εκτίθενται οι χρεοκοπημένοι «μαρξιστές» και μαζί τους η «ΕφΣυν», που τους δίνει φιλόξενο βήμα. Αυτήν τη φορά όμως …το «έκαψαν» εντελώς!
Η αποκάλυψη του αντιλαϊκού χαρακτήρα του αστικού κράτους και των κυβερνήσεών του γίνεται ακριβώς βάζοντάς τους μπροστά στις ευθύνες τους, αναδεικνύοντας το τι θα έπρεπε και τι θα μπορούσε να κάνει αλλά δεν κάνει, ακριβώς λόγω της ταξικής «επιλεκτικής ανικανότητάς» του στον βωμό των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων. Εξάλλου, το ΚΚΕ απευθύνεται στον λαό, δείχνοντας ποιες πρέπει να είναι οι διεκδικήσεις, οι στόχοι πάλης, μαζί με την προσπάθεια να δυναμώσει η αλληλεγγύη, η λαϊκή δράση για να σωθούν οι λαϊκές περιουσίες. Διεκδικήσεις που συγκρούονται με την πολιτική του κέρδους και τους δημοσιονομικούς περιορισμούς της ΕΕ και όλων των κομμάτων της. Φωτίζοντας τη μόνη διέξοδο για τα λαϊκά συμφέροντα και τις ανάγκες, που δεν βρίσκεται σε μια άλλη, πιο «ικανή», αντιδεξιά κυβέρνηση, αλλά στην πάλη για την ανατροπή του αντιλαϊκού κράτους.
Ομως εδώ είναι που ο παραλογισμός του αρθρογράφου χτυπάει «κόκκινο». Γιατί ενώ κατηγορεί το ΚΚΕ ότι σπέρνει αυταπάτες για το αστικό κράτος, την ίδια ακριβώς στιγμή θεωρεί εκτός τόπου και χρόνου τη θέση του ΚΚΕ ότι οι διεκδικήσεις για πολιτική προστασία υπέρ του λαού έρχονται σε σύγκρουση με την εξουσία του κεφαλαίου, τις προτεραιότητες της καπιταλιστικής οικονομίας, και προϋποθέτουν την ανατροπή τους. Είναι αποδεδειγμένο όμως ότι η εμμονική εμπάθεια για το ΚΚΕ και την πολιτική του οδηγεί τελικά σε αδιέξοδες σκέψεις και παραλογισμούς. Ποιος ξέρει; Ισως το διαρκές βέρτιγκο στον ΣΥΡΙΖΑ και οι διεργασίες στη σοσιαλδημοκρατία, για τις οποίες αγωνιά η εφημερίδα, να έχουν και τέτοιες τρικυμιώδεις παρενέργειες…
