Το ΑΛΤ.gr, έχει επανειλημμένα αντιμετωπίσει με
πλούσια αρθρογραφία,
στην ουσία της την πολιτικο-οικονομική
πλευρά της λεγόμενης πράσινης
ανάπτυξης, που
οι αστοί και
οπορτουνιστές την
παρουσιάζουν σαν πανάκεια της κλιματικής αλλαγής: ούτε καταστροφολογία ούτε εφησυχασμός –«δεν
τρέχει τίποτα» αλλά σύγκρουση
ταξικών συμφερόντων –όπως ακριβώς
δεν υπάρχει γενικά και αόριστα «ανάπτυξη», αλλά «ανάπτυξη για
ποιον»;
Σε μια συζήτηση, όπου τα πάντα κρίνονται από τα «ψιλά γράμματα» το να συμμετέχεις με ευθύνη, έχει
να κάνει με την ανάδειξη
του κύριου: ότι τα
λαϊκά συμφέροντα ταυτίζονται με την
πραγματική διάσωση και προστασία του περιβάλλοντος,
αποκαλύπτοντας πως επιχειρηματικοί
όμιλοι και ανθρώπινο
περιβάλλον είναι έννοιες ασυμβίβαστες (…)
Ποιοι είναι επικεφαλής της «πράσινης ανάπτυξης»; οι 90 μεγάλοι όμιλοι που ευθύνονται για τα 2/3 των παγκόσμιων εκπομπών καυσαερίων (από το 1988 μέχρι σήμερα) μαζί με τα 20 μονοπώλια που είναι υπόλογα για το 35% των παγκόσμιων εκπομπών ρύπων άνθρακα τις 10 χώρες που παράγουν το 72% της ρύπανσης CO2, χρηματοπιστωτικοί όμιλοι όπως η “Morgan Stanley” και η “Goldman Sachs” –που κατευθύνουν επενδύσεις στις ΑΠΕ, στα βιοκαύσιμα, στην ηλεκτροκίνηση κά., οι «αδελφές» ExxonMobil-BP-Shell-ΤΟTAL, που διαφημίζουν τα πράσινα προγράμματά τους ενώ αποτελούν ταυτόχρονα από τους μεγαλύτερους ρυπαντές κλπ.
Μιλούν για «ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή» και εμφανίζουν ότι ο κύριος παράγοντας είναι η ανθρώπινη δραστηριότητα γενικά. Σκόπιμα καλλιεργείται η λογική της ατομικής ευθύνης, όταν ο μοναδικός παράγοντας που μπορεί πραγματικά να συμβάλει ή να επιταχύνει κάποιες κλιματικές μεταβολές είναι η ίδια η δράση των μονοπωλιακών ομίλων, ο ίδιος ο καπιταλισμός
«Πράσινη ανάπτυξη» σημαίνει όχι μόνο πεδίο κερδών για τα μονοπώλια αλλά και για το αστικό πολιτικό σύστημα και τα κόμματά τους, που –χέρι χέρι με τους οπορτουνιστές και «οικολόγους» -αποτελεσματικές εφεδρείες για την αστική διαχείριση επιχειρούν να αναβαπτιστούν και να διασωθούν από τη φθορά και τη λαϊκή δυσαρέσκεια για τη διαχρονική αντιλαϊκή πολιτική τους, με την ΕΕ, που ως διακρατική ένωση του κεφαλαίου, προωθεί τις απαραίτητες κάθε φορά πολιτικές καταφέρνοντας, με τη βοήθεια των ΜΜΕ και ΜΚΔ να προσεγγίζει και να ενσωματώσει στη στρατηγική της εργατικές – λαϊκές δυνάμεις.
Ένα τεράστιο αριθμητικά –πολιτικά ανώριμο, αγνό και ανυποψίαστο κόσμο, ιδιαίτερα νεολαία που πραγματικά πονάει για την ανησυχητική καταστροφή του περιβάλλοντος παίρνει μέρος στις κάθε τόσο «διαδηλώσεις της Παρασκευής» (Fridays for Future), με το κεφάλαιο να τρίβει τα χέρια του: τον Οκτώβρη του 19 πχ. έβαλαν πλάτη πάνω από 3.000 επιχειρήσεις, με μέτρα διευκόλυνσης της συμμετοχής των εργαζομένων τους σε αυτές μαζί με πάνω από 820 ΜΚΟ (πχ. η κλειστή ομάδα WeDon’tHaveTime με 738.619 Followers & μέλη, σπόνσορες επιπέδου Mark Zuckerberg-FaceBook) και τουλάχιστον 7.000 ιστοσελίδες «σχετικές» με το κλίμα και το περιβάλλον και δίπλα διευθύνσεις σχολείων, που έπαιξαν πολλές φορές ρόλο οργανωτή για τη συμμετοχή μαθητών, εκκλησίες κ.λπ.
Η τοποθέτηση του ΚΚΕ
Tο ζήτημα της
προστασίας του περιβάλλοντος άμεσα συνυφασμένο με την
υγεία των
εργαζομένων βρίσκεται σε απόλυτη σχέση και σύνδεση με τις σχέσεις παραγωγής και τον τρόπο ανάπτυξης
κάθε κοινωνίας.
Τρανή απόδειξη και η περίοδος της πανδημίας,
όπου η αφημένη στα
χέρια των
καπιταλιστών, «προστασία» έχει την καθοριστική ευθύνη για
τις επιπτώσεις εκατόμβες –εκατομμύρια θυμάτων και που πρέπει να γίνει στοιχείο της πάλης του εργαζόμενου
λαού για την
εργατική εξουσία, την ανατροπή των μονοπωλίων και των
ιμπεριαλιστικών ενώσεων
που τα υπηρετούν.
Γιατί κανένα
μέτρο δεν μπορεί
να παρθεί –και το κυριότερο να εφαρμοστεί στο πλαίσιο του
καπιταλιστικού δρόμου
ανάπτυξης, όπου το κριτήριο που κυριαρχεί είναι η μακρόχρονη
διασφάλιση της
κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων και όχι η προστασία της
υγείας των
εργαζομένων και του περιβάλλοντος, που έρχονται σε δεύτερο και
τρίτο πλάνο.
Αυτός που προκαλεί το πρόβλημα δεν μπορεί να το λύσει ούτε
μπορεί να
εναποτίθενται οι ελπίδες για τη λύση του σε αυτόν.
Η αξιοποίηση όλων των
πηγών Ενέργειας
(ΑΠΕ και μη) θα
μπορούσε να έχει
πραγματικά θετικό για την προστασία του περιβάλλοντος
αντίκτυπο μόνο στο
πλαίσιο μιας οικονομίας
σχεδιασμένης με κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων
εργατικών – λαϊκών
αναγκών, κάτι που για να γίνει απαιτεί να περάσουν τα
κλειδιά της οικονομίας
και η αξιοποίηση όλων των φυσικών πόρων στα χέρια της
εργατικής εξουσίας.
Σήμερα
εμφανίζονται νέες
τεχνολογικές δυνατότητες που δεν
ολοκληρώνονται ή μένουν αναξιοποίητες είτε λόγω χαμηλού
ποσοστού κέρδους των
ομίλων είτε λόγω του ότι η έρευνα για το εάν είναι πραγματικά
δυνατή και
ασφαλής η εφαρμογή τους είναι “κοστοβόρα” για τα μονοπώλια. Η
εργατική εξουσία μπορεί να τις αναπτύξει περαιτέρω, να τις
θέσει άμεσα και
αποτελεσματικά στην υπηρεσία των αναγκών του λαού.
Μόνο στο σοσιαλισμό,
όπου κριτήριο της
ανάπτυξης είναι η ικανοποίηση του συνόλου των κοινωνικών
αναγκών, όλες οι
παραγωγικές δυνατότητες ενεργοποιούνται για τη λαϊκή ευημερία,
αξιοποιούνται σε
πλήρη έκταση η τεχνολογική και η επιστημονική πρόοδος για την
ασφάλεια και την
υγεία του πληθυσμού και την προστασία του περιβάλλοντος.
Με αυτά σαν εισαγωγή το ΑΛΤ.gr ξεκινάει σήμερα ένα αφιέρωμα στη λεγόμενη (καπιταλιστική) πράσινη ανάπτυξη, επικεντρώνοντας σε ζητήματα που αφορούν ειδικά τη χώρα μας –στα πλαίσια της ευρωενωσιακής πολιτικής, που θα ολοκληρωθεί σε τέσσερις (4) συνέχειες
Μεταξύ άλλων και πέρα από ένα ιστορικό θα δούμε –αναλυτικά όπου χρειάζεται τα παρακάτω:
- Ενεργειακό μίγμα της χώρας
- Δομή λειτουργίας της ελληνικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας
- Απολιγνιτοποίηση ΔΕΗ – Ανατροπές στην προμήθεια και διανομή ρεύματος -target model
- Το «πράσινο New Deal»
- H ΕΛΕΤΑΕΝ «Ελληνική Επιστημονική Ένωση Αιολικής Ενέργειας»
- ΕΧΕ: «Ελληνικό Χρηματιστήριο Ενέργειας Α.Ε.»
- Το τεράστιο ενδιαφέρον της ντόπιας και διεθνούς καπιταλιστικής αγοράς για τις ΑΠΕ
- Αποκρατικοποίηση της ΔΕΠΑ Εμπορίας – Υλοποίηση «βάθρου» εμπορίας φυσικού αερίου & ΑΠΕ
- Οι «big 6» ενεργειακοί παίκτες
- Οι νέοι αγωγοί TAP – IGB, το FSRU Αλεξανδρούπολης και η Αποθήκη Φυσικού Αερίου της Καβάλας
Επιμέλεια: Γιάννης Παπαγιάννης
