Αναγκαιότητα

Του Γ.Δ. Μπίμη

Αναγκαιότητα.

Ανήκουμε σ’ έναν κόσμο που συγκροτήθηκε από ατομικά κίνητρα
χωρίς τη θέλησή μας,
σ’ έναν κόσμο που παρέρχεται μα που
εξακολουθεί να δίνει ανελέητη μάχη 
για να συντηρήσει  και να παρακρατήσει εντέλει μιαν εξουσία 
που δεν του ανήκει.
Ανήκουμε σ’ έναν  κόσμο που παραβιάζει αδίστακτα τους νόμους, τους κανόνες 
και τα πρότυπα, που ευτελίζει και απαξιώνει ανενδοίαστα 
τον προικισμένο άνθρωπο που παράγει  και δημιουργεί.
Ένας ερειπωμένος τοίχος που πρέπει αυθωρεί να τον γκρεμίσουμε…

Κι είναι βέβαιο πως
θα υπάρξει η γόνιμη μήτρα που θα λευτερώσει 
την καινούρια  συνείδηση και την αλληλεγγύη της άλλης
εκδοχής. 
Χτες διατυπώθηκε η ιδέα, σήμερα κυοφορεί η ελπίδα, 
αύριο θα γεννηθεί ο ανακαινισμένος άνθρωπος…
Αυτός που θα ορίσει με τη θυσία του αίματός του 
ως αρχή και κανόνα
της ζωής  την ισότητα, 
Αυτός που θα νιώσει
ζωντανό κύτταρο της δημιουργίας 
και θα ταυτιστεί
απόλυτα με το κοινωνικό γίγνεσθαι, 
Αυτός που θα κοινωνήσει με τα δάκρυα και με τον πόνο του Χριστού 
κι ως ισόθεος πλέον
θα ενταχθεί  
στην κοινόκτητη έκταση και στις στοχευόμενες επιδιώξεις, 
για να συμβάλλει ως
άλλος Προμηθέας 
στην ακαταμάχητη
και στην ενθουσιώδη ορμή των εξεγερμένων μαζών, 
στους
μεγαλόπνοους  αγώνες και στις φιλόδοξες
προσδοκίες
που επιζητούν να
επιβάλλουν στον κόσμο της ανάγκης  την
κοινωνική αλήθεια, 
που μάχονται γενναία
για να αναδείξουν  στο φως 
την  απελευθερωτική δύναμη της πανανθρώπινης ιδεολογία μας…
Αυτός, που μέσα από τούτη την προσέγγιση και τη συμφιλίωση
θα σειστεί ψυχή τε και σώματι από την ισχυρή  δόνηση της αρραγούς ενότητας, 
για να σταθεί επάξια απέναντι στις ασύμμετρες απειλές
του σήμερα, 
για να θεσπίσει με ακλόνητη πίστη τις  πανανθρώπινες αξίες του  αύριο…
Γιατί οι σύγχρονες ιδέες, οι οργανωμένοι
αγώνες και οι συλλογικές επιλογές 
είναι τα στοιχεία που εξασφαλίζουν τη
δυνατότητα, τη φορά και την ώθηση, 
την αιτία για να γίνει η ζωή φλόγα και
φωτιά και να καεί στον άνεμο, 
για να καταποντίσει με οίστρο της τους
φραγμούς και τα εμπόδια, 
για να συντρίψει με την έξαψή της κάθε
παραμορφωμένο εγώ, 
για να εκκινήσει επιτέλους η καινούρια
εποχή για τούτη 
την ανεμοδαρμένη ανθρωπότητα που
φλέγεται  
από αναμενόμενες ελπίδες και από
ελπιστικούς οραματισμούς, 
για να βιώσει το αβίωτο, 
την κατάκτηση της πλέριας κι ολοκληρωμένης ελευθερίας,
το μεγαλεπήβολο όραμα της επινοητικής της
ύπαρξης,…

Γιώργος Δ. Μπίμης

Ετικέτες:

Δείτε ακόμα...