Του Κώστα Γουλιάμου*
Αναγωγή στο παράλογο: Στον σημερινό κόσμο έχουμε υποβιβάσει την Ειρήνη. Την έχουμε εξορίσει από την ανθρώπινη φύση και, κατ’ επέκταση, από τις αρχές της αρμονίας. Την έχουμε μετατρέψει είτε σε μια κακόγουστη ανοησία τύπου «Nobel ειρήνης», είτε σε φαντασμαγορική επίδειξη της κτηνώδους δύναμης του «στρατιωτικο-βιομηχανικού/τεχνολογικού συμπλέγματος» που είναι το κυρίαρχο στοιχείο του καπιταλισμού. Ό,τι επομένως αποκαλούμε με στόμφο «αυτοάμυνα» δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά μια παρωδία της τραγωδίας, προσηλωμένη και αφοσιωμένη στις αρχές του αποκτηνωμένα νικηφόρου και, συνάμα, γελοίου είδους της συντριβής και καθυπόταξης του Άλλου. Της διαρκούς κατοχής.
Ο 20ός αιώνας αμφισβήτησε πολλά, άσκησε κριτική σε πολλά. Αντίθετα ο 21ος τείνει να γίνει η εποχή της χαζοχαρούμενης γοητείας. Γι’ αυτό και παρακολουθούμε τους αχόρταγους συνήγορους της εφήμερης και αγοραία μηχανικής – εργαλειακής σκέψης διακαώς να εξαγνίζουν και να δικαιολογούν το τερατώδες είδωλο του πολέμου. Πρόκειται για αμείλικτη διαδικασία ενσωμάτωσης και αφομοίωσης ή, με όρους Ζαραμάνγκου και Κανέττι, περί Τύφλωσης.
*Ο καθηγητής Κώστας Γουλιάμος, είναι τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών και τ. πρύτανης του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου
