Πριν ακόμα σβήσουν οι φωτιές και ενώ οι κάτοικοι της Βορειοανατολικής Αττικής μετρούσαν τις πληγές τους, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ βρήκαν ένα ακόμα βολικό πεδίο αντιπαράθεσης και αποπροσανατολισμού του λαού, στο έδαφος της εγκληματικής πολιτικής που υπηρετούν από κοινού και αφήνει εκτεθειμένα τα δάση, την περιουσία, ακόμα και τη ζωή του λαού: Τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης για τη δασοπροστασία και δασοπυρόσβεση, αν αξιοποιήθηκαν σωστά, το ποσοστό απορρόφησής τους και άλλα παρόμοια.
Μετά από κάθε τέτοια μεγάλη καταστροφή, που αναδεικνύει τις τεράστιες πολιτικές ευθύνες και στριμώχνει την κυβέρνηση, έρχονται ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και οι άλλοι να της πετάξουν …σωσίβιο με το Ταμείο Ανάκαμψης.
Τι λένε λίγο έως πολύ; Οτι το υπερμνημόνιο – που ψήφισαν όλοι μαζί – διαθέτει πακτωλούς χρημάτων για την πυροπροστασία και τη δασοπυρόσβεση, αλλά η κυβέρνηση είναι ανίκανη να το διαχειριστεί. Γι’ αυτό στερεί τα δάση και τον λαό από τα αναγκαία έργα, ενώ οι πόροι είναι εκεί και περιμένουν.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα. Κι αυτό το ξέρει καλά και η κυβέρνηση, η οποία παίρνει την πάσα και επιθετικά αραδιάζει νούμερα και έργα στα χαρτιά, ενώ θα έπρεπε με σκυμμένο το κεφάλι να απολογείται για την εμπρηστική πολιτική της.
Τι επιδιώκουν: Να ξεπλυθούν όλοι μαζί στην κολυμβήθρα του Ταμείου Ανάκαμψης για την εγκληματική πολιτική τους, που ευθύνεται για το γεγονός ότι την τελευταία μόνο 8ετία κάηκε το 37% των δασών της Αττικής.
Να ξεπλύνουν μαζί και την ΕΕ, που με τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα και τους δημοσιονομικούς κόφτες έχει καθοριστική ευθύνη για το σημερινό χάλι στην προστασία των δασών, στην πρόληψη και τη δασοπυρόσβεση.
Και, τελικά, να εμφανίζεται η πολιτική που μας έφερε εδώ ως …ο δρόμος προς τη σωτηρία των δασών και του λαού. Αρκεί να γίνει ικανότερη η κυβέρνηση στη διαχείριση του Ταμείου Ανάκαμψης, ή να αναλάβει κάποιος «καλύτερος» Μεσσίας.
Να λοιπόν πώς μέσα από τους ψευτοκαβγάδες πάνω στις στάχτες τους «χτίζεται» επί της ουσίας η συναίνεση στην ίδια αντιλαϊκή πολιτική και στρώνουν τον δρόμο για το επόμενο έγκλημα σε βάρος του φυσικού πλούτου και του λαού…
Για να δούμε όμως τι πραγματικά ισχύει με το Ταμείο Ανάκαμψης και την πυροπροστασία.
Σταγόνα στον ωκεανό…
Τα δάση, ως πηγή πλούτου και πεδίο επιχειρηματικής δράσης για το κεφάλαιο, δεν θα μπορούσαν να λείπουν από τον σχεδιασμό της «πράσινης μετάβασης» τον οποίο χρηματοδοτεί το Ταμείο Ανάκαμψης. Γι’ αυτό η κυβέρνηση έχει εντάξει στον προϋπολογισμό του έργα που αφορούν την «προστασία των δασών», με το περίφημο πρόγραμμα ANTINERO, από τον Δεκέμβρη του 2023.
Τι έργα χρηματοδοτούνται μέσα από αυτό το πρόγραμμα; Ενδεικτικά: «Πιλοτικό Πρόγραμμα Αντιπυρικών Ζωνών στην Ηλεία», «Πρόγραμμα Δημιουργία Αντιπυρικών Ζωνών» σε όλη τη χώρα και «Λοιπές Εργασίες Αντιπυρικής Προστασίας» όπως: Καθαρισμοί δασών και δασικών εκτάσεων, συντήρηση δασικού οδικού δικτύου, συντήρηση αντιπυρικών ζωνών και δασοτεχνικές εργασίες αντιπυρικής προστασίας.
Αν και τα έργα αυτά είναι αυτονόητα, χρήσιμα και αναγκαία, είναι σταγόνα στον ωκεανό αυτών που πραγματικά χρειάζονται για να προστατευτούν τα δάση. Είναι έργα αποσπασματικά, γιατί εκτός από την υποχρηματοδότηση, το αστικό κράτος, με όλες τις κυβερνήσεις, δεν μπορεί και δεν θέλει να διαμορφώσει ένα ολοκληρωμένο, επιστημονικό σχέδιο προστασίας του φυσικού πλούτου, με έμφαση στην πρόληψη.
Και, βέβαια, για την εκτέλεση ακόμα και αυτών των ελάχιστων έργων, το Ταμείο Ανάκαμψης διαθέτει το αστρονομικό ποσό των …310 εκατ. ευρώ (!), που δεν φτάνουν ούτε για «ζήτω» σε μια χώρα που:
- Παρά τις συνεχείς καταστροφές συνεχίζει να έχει δασοκάλυψη πάνω από 60% και στη συντριπτική πλειοψηφία τους τα δάση έχουν να καθαριστούν δεκαετίες ολόκληρες.
- Οι κενές θέσεις μόνιμου και ειδικευμένου επιστημονικού και λοιπού προσωπικού στη Δασική Υπηρεσία είναι κατά μέσο όρο το 70% των αναγκαίων, ενώ περίπου 4.000 είναι οι κενές οργανικές θέσεις των πυροσβεστών.
…με αντιλαϊκά προαπαιτούμενα
Εκτός από τα παραπάνω, για να εκταμιευθούν τα κονδύλια αυτά θα πρέπει η κυβέρνηση να νομοθετήσει τα εκατοντάδες αντιλαϊκά προαπαιτούμενα που προβλέπει το υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης, δένοντας χειροπόδαρα τον λαό.
Ο εκβιασμός είναι στυγνός: Θες αντιπυρικές ζώνες και καθαρισμό δασών; «Φάε» στο κεφάλι τα τεκμήρια φορολόγησης που «ξεσκίζουν» τους αυτοαπασχολούμενους. Θες δασικούς δρόμους και …«δασοτεχνικές εργασίες»; Δέξου αδιαμαρτύρητα το μαχαίρι στον λαιμό των χρεωμένων νοικοκυριών για τα «κόκκινα» δάνεια και τους πλειστηριασμούς.
Εν ολίγοις, «διάλεξε πώς και από πού θα χάσεις» είναι το δίλημμα που βάζουν στον λαό, ο οποίος συνεχίζει να πνίγεται κάθε χειμώνα και να καίγεται κάθε καλοκαίρι.
Υπάρχουν επίσης οι εξής πλευρές:
- Ολα τα αντιπυρικά έργα που χρηματοδοτεί το Ταμείο Ανάκαμψης θα πρέπει να είναι συμβατά με τη στρατηγική REPowerEU για το «πρασίνισμα» της οικονομίας και της Ενέργειας, με κριτήριο τα κέρδη των μονοπωλίων, η οποία φορτώνει στον λαό ασήκωτους λογαριασμούς ρεύματος και τον σπρώχνει πιο βαθιά στην ενεργειακή φτώχεια.
- Το γεγονός ότι κάποια έργα εντάσσονται στη χρηματοδότηση του Ταμείου δεν σημαίνει ότι θα γίνουν κιόλας. Ακόμα και αυτά τα λιγοστά κονδύλια μπορεί να «ανακατευθυνθούν» σε άλλες επενδύσεις, πιο κερδοφόρες και «παραγωγικές» για το κεφάλαιο και τα «πράσινα» αρπακτικά.
Αυτό έγινε τον περασμένο Μάη με μια σειρά αντιπλημμυρικές υποδομές σε Κρήτη, Πελοπόννησο, Στερεά και Βόρεια Ελλάδα, ακόμα και στη Λέσβο, συνολικού προϋπολογισμού 300 εκατ. ευρώ, που απεντάχθηκαν από το Ταμείο Ανάκαμψης!
Η εξέλιξη αυτή είναι και τρανή απόδειξη του τρόπου με τον οποίο αξιολογείται η αναγκαιότητα αυτών των έργων από την κυβέρνηση και την ΕΕ. Οχι βέβαια με κριτήριο τις ανάγκες για την προστασία του λαού, αλλά τη λογική του κόστους – οφέλους, δηλαδή το κατά πόσο μπορούν να αποδώσουν κέρδη για τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Ανοίγει δρόμους για κερδοφόρες μπίζνες με τα δάση
Το «ζουμί» πάντως της υπόθεσης που αναδεικνύεται από τις λασπομαχίες ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και των άλλων για το Ταμείο Ανάκαμψης δεν βρίσκεται στα ψίχουλα της δασοπροστασίας, αλλά στο γεγονός ότι το Ταμείο και συνολικά η στρατηγική της ΕΕ αποτελούν βασικό εργαλείο για την παραπέρα εμπορευματοποίηση των δασών και την επέκταση της επιχειρηματικής δράσης, στο όνομα μάλιστα της προστασίας και της πρόληψης!
Αυτό προβλέπει η «Ευρωπαϊκή Δασική Στρατηγική της ΕΕ έως το 2030», που παρουσιάστηκε το 2021, ως μέρος της «Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας» της ΕΕ, που χρηματοδοτείται από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Συνοπτικά, πρόκειται για έναν επικίνδυνο «οδηγό» δεκαετούς σχεδιασμένης επιχειρηματικής εκμετάλλευσης των δασών από την ΕΕ …των 16 εκατ. ιδιοκτητών ιδιωτικών δασών και του 60% των «μη δημόσιων» δασών.
Το ίδιο το κείμενο της Κομισιόν ομολογεί κυνικά: «Η Στρατηγική επιδιώκει να αναπτύξει μεταξύ άλλων οικονομικά κίνητρα, ιδίως για ιδιώτες ιδιοκτήτες και διαχειριστές δασών, για την παροχή αυτών των οικοσυστημικών υπηρεσιών».
Μάλιστα, η ΕΕ παίρνει σοβαρά υπόψη της την εκτίμηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ ότι μέχρι το 2030 «η διατήρηση, αποκατάσταση και βιώσιμη διαχείριση των δασών θα μπορούσε να δημιουργήσει 190 δισ. ευρώ σε επιχειρηματικές ευκαιρίες».
Ετσι, προωθεί ένα σύστημα «αποκεντρωμένης δασικής διακυβέρνησης (…) που προάγει συνέργειες (…) χωρίς αποκλεισμούς για τα κράτη – μέλη, τους ιδιοκτήτες και διαχειριστές δασών, τη βιομηχανία, τους ακαδημαϊκούς και την κοινωνία των πολιτών (…) αποφεύγοντας παράλληλα τις επικαλυπτόμενες δομές».
Με λίγα λόγια, τον πρώτο λόγο για το κουμάντο στα δάση θα έχουν οι «ιδιοκτήτες δασών», οι επιχειρηματικοί όμιλοι της Ενέργειας, της υλοτομίας, του τουρισμού, μάνατζερς φορέων διαχείρισης κ.ά. Και ο ειδικός ρόλος «περιφρούρησης» («watchdogs», όπως αναφέρεται επί λέξει) για την υλοποίηση αυτού του σχεδιασμού ανατίθεται στις ΜΚΟ, που είτε έχουν τις δικές τους εταιρείες είτε διαπλέκονται με άλλες.
Αυτά χρηματοδοτεί το περίφημο Ταμείο Ανάκαμψης!
«Χορηγός» στην εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου
Για να γίνει κατανοητό τι ακριβώς εννοούν, ας πάμε στον Ιούλιο του 2022, όπου σε Εκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τη νέα δασική στρατηγική της ΕΕ και τη «βιώσιμη διαχείριση των δασών» αναφέρεται:
«Οι ιδιοκτήτες και οι διαχειριστές δασών αποτελούν τους πυλώνες για την επίτευξη τόσο των παραγωγικών στόχων όσο και των στόχων προστασίας, συμπεριλαμβανομένων της αποκατάστασης, της δάσωσης και της αναδάσωσης. Με τον σχεδιασμό της δασικής διαχείρισης σε κύκλους δεκαετιών, έχουν πραγματικό ίδιο συμφέρον για τη διατήρηση των δασικών πόρων.
Ωστόσο η εργασία τους εξαρτάται από ένα επαρκές εισόδημα, το οποίο μέχρι σήμερα βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην παραγωγή ξυλείας. Θα χρειαστεί μια ευρύτερη προσέγγιση προκειμένου οι ιδιοκτήτες και οι διαχειριστές δασών να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις διάφορες προσδοκίες. Αυτό απαιτεί να καταστούν προσβάσιμες δίκαιες ροές εσόδων για την παροχή άλλων οικοσυστημικών υπηρεσιών.
Ενώ διατίθενται δημόσιοι πόροι, μεταξύ άλλων σε ευρωπαϊκό επίπεδο (Ταμείο Ανάκαμψης) και ο τομέας λειτουργεί κατά κύριο λόγο ως βασιζόμενος στην αγορά και είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με μια νοοτροπία ατομικής ευθύνης και επιχειρηματικής σκέψης. Ως εκ τούτου, πρέπει να αποφευχθεί η ενίσχυση της εξάρτησης από επιδοτήσεις. Οι βασιζόμενες στην αγορά ενισχύσεις για τα συστήματα οικοσυστημικών υπηρεσιών συνιστούν μια ελπιδοφόρα προσέγγιση και θα πρέπει να αποτελέσουν προτεραιότητα».
Στην πραγματικότητα, τα χρήματα που δίνει το Ταμείο Ανάκαμψης στηρίζουν την επένδυση με τίτλο «Ιδιωτική διαχείριση και εκμετάλλευση δασών και δασικών εκτάσεων».
Και κάτι τελευταίο: Ο μύθος ότι το Ταμείο Ανάκαμψης χρηματοδοτεί την αναδάσωση, άρα και την αναγέννηση των καμένων δασών, καταρρίπτεται από τα ίδια τα στοιχεία: Ενώ την τριετία 2021 – 2023 κάηκαν 3,2 εκατομμύρια στρέμματα, η κυβέρνηση έβγαλε προκήρυξη για αναδάσωση μόλις 57.000 στρεμμάτων.
Μετά τη φωτιά στην Εύβοια, όπου κάηκαν 520.000 στρέμματα, ακολούθησαν οι γνωστές υποσχέσεις για αναδάσωση που τελικά κατέληξαν πρόσφατα στην επιλογή αναδόχου μετά από προκήρυξη για μόλις 1.480 στρέμματα, δηλαδή για το 0,28% της καμένης έκτασης…
