Η πρόσφατη επίσκεψη-αστραπή του προέδρου της Γαλλίας στην καθημαγμένη από την καταστροφική έκρηξη Βηρυτό, η στάθμευση των γαλλικών πολεμικών Rafale στην αεροπορική βάση της Πάφου, οι κοινές αεροναυτικές ασκήσεις με την Ελλάδα, οι διπλωματικές επαφές της με τους Κούρδους, η μόνιμη παρέμβασή της στο μέτωπο της Λιβύης και γενικά στη Βόρεια Αφρική και οι διαρκείς διενέξεις της τα τελευταία χρόνια με την Τουρκία, δημιουργούν την εντύπωση ότι η Γαλλία είναι θεματοφύλακας της ειρήνης και της σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο και αξιόπιστος σύμμαχος της χώρας μας. Η εντύπωση αυτή βέβαια δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα γιατί η Γαλλία ήταν και παραμένει μια ιμπεριαλιστική δύναμη και οι κόντρες με την Τουρκία και η παρουσία της στο μεγάλο παζάρι της περιοχής δεν γίνεται με γνώμονα τα συμφέροντα των λαών.
Η Γαλλία, έχοντας ιστορική παρουσία ως ιμπεριαλιστική δύναμη στις χώρες της Μ. Ανατολής και της Β. Αφρικής, είχε πάντοτε σημαντικό γεωπολιτικό ρόλο στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου. Μπορεί η στρατιωτική παρουσία της να θεωρείται γενικά «υποβαθμισμένη» τα τελευταία χρόνια στην περιοχή, αλλά δεν έλειψαν οι «στοχευμένες» παρεμβάσεις της εκεί που διακυβεύονταν βασικά συμφέροντα του Γαλλικού κεφαλαίου. Η Γαλλία για τις χώρες της ευρύτερης περιοχής, αποτελεί βασικό προμηθευτή όπλων, πωλητή τεχνογνωσίας στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας και εταίρο στην εξόρυξη και παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ο ρόλος των Γαλλικών μονοπωλίων ενέργειας. Στο νέο παζάρι της Ανατολικής Μεσογείου, η Γαλλική Total έχει εξασφαλίζει άδειες για έρευνες και εξορύξεις τόσο στην Κυπριακή ΑΟΖ όσο και στην Ελληνική ΑΟΖ νότια της Κρήτης.
Αυτή η κατοχύρωση των συμφερόντων του Γαλλικού κεφαλαίου προκαλεί και τις τριβές της με την Τουρκική αστική τάξη. Τα συμφέροντα των δύο δυνάμεων συγκρούονται στο μέτωπο της Β. Αφρικής και πρώτιστα της Λιβύης. Η Τουρκία έχει επιχειρήσει μια δυναμική διείσδυση σε μια περιοχή που ο Γαλλικός ιμπεριαλισμός έχει παράδοση και ιδίως τεράστιες επενδύσεις, που δεν αφορούν μόνον τα πετρέλαια της Λιβύης αλλά και της υποσαχάριας Αφρικής. Η Γαλλική πολεμική μηχανή είχε σημαντική συμμετοχή στους βομβαρδισμούς που οδήγησαν στο διαμελισμό της Λιβύης. Επίσης, είναι σταθερή η παρουσία της στις χώρες του Σαχέλ για τον έλεγχο των πετρελαίων της Σαχάρας και των κοιτασμάτων ουρανίου του Νίγηρα που στηρίζουν το πυρηνικό της πρόγραμμα. Αυτό που προβληματίζει τους Γάλλους είναι και η στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στην περιοχή με την απόκτηση βάσεων. Η Γαλλία, ως γνωστόν, στηρίζει το στρατάρχη Χαφτάρ στον πόλεμο της Λιβύης, επειδή οι περιοχές που ελέγχει είναι αυτές που υπάρχουν οι πετρελαιοπηγές της Total και δραστηριοποιούνται Γαλλικές εταιρείες. Η υποχώρηση των δυνάμεων του Χαφτάρ λόγω της ενίσχυσης του αντιπάλου του Σάρατζ και των αδελφών μουσουλμάνων και τζιχαντιστών από την Τουρκία, θίγει τα συμφέροντα του Γαλλικού κεφαλαίου.
Περισσότερο όμως από τη Β. Αφρική, η Τουρκία ανησυχεί για την ανάμειξη της Γαλλίας στο Κουρδιστάν. Η Γαλλία έχει σχέσεις αγαστής συνεργασίας με τους Κούρδους του Β. Ιράκ αλλά και τους Κούρδους της Συρίας. Υποστηρίζει τη δημιουργία ενός ενιαίου πολιτικο-οικονομικού σχήματος μεταξύ των Κούρδων, που με τη λήξη του πολέμου της Συρίας, θα λειτουργούσαν ως καντόνια του Κουρδιστάν. Στην προοπτική της επόμενης μέρας για την περιοχή, το Γαλλικό κεφάλαιο προσδοκά στον έλεγχο των πετρελαίων της Μοσούλης-Κιρκούκ, των αγωγών μεταφοράς τους μέσω Συρίας στη Μεσόγειο και βέβαια ισχυρό ρόλο στην ανοικοδόμηση της περιοχής. Οι σχεδιασμοί αυτοί μπορούν να δημιουργήσουν αποσχιστικές τάσεις για τους Κούρδους στα Ν/Α σύνορα της Τουρκίας. Για το λόγο αυτό η Τουρκία προσπαθεί να οικοδομήσει τις δικές της συμμαχίες και έχει πετύχει τη δημιουργία ζώνης ελέγχου παράλληλα με τα σύνορά της μέσα στο έδαφος της Συρίας.
Τριβές μεταξύ των δύο δυνάμεων στην περιοχή, δημιουργήθηκαν και από τις παρεμβάσεις τους στο Λίβανο, με αφορμή την καταστροφή του λιμανιού της Βηρυτού. Η Γαλλία, που έχει στενές ιστορικές σχέσεις με τη χώρα, προσέτρεξε αμέσως με τον πρόεδρό της, να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Η καταστροφή είναι για τη Γαλλία μια ευκαιρία για τις επενδύσεις του Γαλλικού κεφαλαίου αλλά και για επιβεβαίωση της προτεραιότητας που επιδιώκει για τα ενεργειακά της μονοπώλια στην ΑΟΖ του Λιβάνου. Η συγκεκριμένη ΑΟΖ φέρεται να έχει αποθέματα φυσικού αερίου εφάμιλλα με του Ισραήλ ως συνέχεια του ίδιου κοιτάσματος. Για το λόγο αυτό υπάρχει διένεξη με το Ισραήλ για τον καθορισμό της. Η Τουρκία από την πλευρά της, επιδιώκει να συνάψει συμφωνία για την ΑΟΖ με το Λίβανο, ζητώντας να ακυρώσει τη συμφωνία που έχει υπογράψει η Βηρυτός με τη Λευκωσία. Το Τουρκικό κεφάλαιο περαιτέρω επιδιώκει τη δική του προώθηση στον κατασκευαστικό και εμπορικό τομέα. Αυτά κατέδειξε και η παρουσία στο Λίβανο του αντιπροέδρου και μελών της Τουρκικής κυβέρνησης, καθώς και η πρότασή της, να υποκαταστήσει το τουρκικό λιμάνι της Μερσίνας το κατεστραμμένο λιμάνι της Βηρυτού. Βέβαια, η οποιαδήποτε προώθηση των σχεδίων της Τουρκίας στο Λίβανο, συναρτάται από την αποδοχή τους από τις τρεις θρησκευτικές ομάδες που μοιράζονται την εξουσία της χώρας και τις «σταθερές» της Χεζμπολάχ και του Ιράν. Στη συνάρτηση αυτή, η Γαλλία έχει σταθερό προβάδισμα. Ήδη στη Βηρυτό έχει ελλιμενιστεί το Γαλλικό ελικοπτεροφόρο Torrenne που αποτελεί πλωτό εργοτάξιο για τα έργα αποκατάστασης του λιμανιού. Η Γαλλίδα υπουργός άμυνας σε παρέμβασή της, έδωσε την κατεύθυνση να συγκροτηθεί μια «πιο τολμηρή» κυβέρνηση στο Λίβανο. Ο πρόεδρος Μακρόν πρόκειται να επισκεφτεί και πάλι τη Βηρυτό, αρχές Σεπτέμβρη, για να επιθεωρήσει την πρόοδο των έργων αποκατάστασης του λιμανιού.
Η Συμφωνία Αμυντικής Συνεργασίας Γαλλίας-Κύπρου αποτελεί ένα ακόμη πεδίο τριβών με την Τουρκία. Στόχος των Γάλλων με τη συμφωνία αυτή είναι η διασφάλιση των συμφερόντων του Γαλλικού κεφαλαίου στην περιοχή. Με τη συμφωνία που υπογράφηκε στις 4-4-2017 και τέθηκε σε ισχύ από 1-8-2020, αναβαθμίζεται η συνεργασία των δύο χωρών στους τομείς της ενεργειακής και θαλάσσιας ασφάλειας, στην έγκαιρη προειδοποίηση και διαχείριση κρίσεων, στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και της πειρατείας. Επίσης, η συμφωνία προβλέπει συνεργασία στους τομείς των εξοπλισμών και αμυντικής τεχνολογίας και εκπαίδευση προσωπικού στις στρατιωτικές σχολές της Γαλλίας, όπως και πραγματοποίηση κοινών ασκήσεων και οργάνωση αμοιβαίων επισκέψεων στο πλαίσιο δραστηριοτήτων των Ενόπλων Δυνάμεων των δύο χωρών. Με την επέκταση της συνεργασίας σε θέματα άμυνας και ασφάλειας, οι Γάλλοι κάνουν ένα σημαντικό βήμα για την επίτευξη του στόχου τους, που είναι η στρατιωτική παρουσία τους στην Κύπρο για να προστατευτούν οι επενδύσεις του ενεργειακού μονοπωλίου της Total, η οποία έχει επενδύσει στο φυσικό αέριο της Κυπριακής ΑΟΖ και μάλιστα σε θαλάσσια οικόπεδα που διεκδικεί και η Τουρκία.
Με την εφαρμογή της συμφωνίας οι Γάλλοι προσδοκούν ότι η Κύπρος θα προβεί στην αγορά ακταιωρών και άλλων ελαφρών πλοίων από τη Γαλλία για τον έλεγχο των ακτών και της ΑΟΖ, καθώς και οπλικών συστημάτων. Το θέμα αυτό συζητήθηκε μεταξύ άλλων και κατά την πρόσφατη επίσκεψη του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Παρίσι, ύστερα από πρόσκληση του Γάλλου προέδρου.
Με την εφαρμογή της συμφωνίας, παραχωρήθηκαν εγκαταστάσεις της αεροπορικής βάσης «Α. Παπανδρέου» στην Πάφο για τη στάθμευση δύο rafale της Γαλλικής Πολεμικής Αεροπορίας, που αυτές τις μέρες συμμετέχουν σε αεροναυτικές ασκήσεις. Πρέπει να σημειωθεί ότι η παραπάνω βάση έχει καταστεί κέντρο της «λεγεώνας των ξένων ιμπεριαλιστών» αφού χρησιμοποιείται και από τις πολεμικές αεροπορίες του Ισραήλ και των ΗΠΑ. Επιπρόσθετα, οι Γάλλοι επιδιώκουν και την απόκτηση εγκαταστάσεων στη ναυτική βάση στο Μαρί της Κύπρου ή την παραχώρηση λιμενικών διευκολύνσεων για τον πολεμικό τους στόλο στο λιμάνι της Λεμεσού. Σημειώνεται ότι στη Λεμεσό είχε ελλιμενιστεί προ μηνών και το αεροπλανοφόρο «Σαρλ Ντε Γκωλ» σε μια επίδειξη ισχύος της Γαλλίας στην περιοχή. Για μια ακόμη φορά ο Γαλλικός ιμπεριαλισμός δείχνει έτοιμος να χρησιμοποιήσει την Κύπρο για την επιβολή των συμφερόντων των μονοπωλίων και του κεφαλαίου στις χώρες της περιοχής.
Η συμμαχία με την Κύπρο, η προσέγγιση των συμφερόντων της με την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα στο ζήτημα της Λιβύης και οι σχέσεις της με τους Κούρδους και το Λίβανο, δημιουργούν σίγουρα ένα τόξο για την επέκταση του Γαλλικού κεφαλαίου και τον περιορισμό των βλέψεων της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή.
Όμως, η Γαλλία επιδιώκει να διευρύνει ακόμη περισσότερο τα ερείσματά της στην Ανατολική Μεσόγειο, με διπλωματικές κινήσεις που να εξισοροπούν την επιρροή των ΗΠΑ αλλά και της Γερμανίας στην Ελλάδα. Για το λόγο αυτό διαφοροποιεί στον «επιτρεπόμενο βαθμό» τη ρητορική της κατά της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. και εμφανίζεται ως η πλέον συνεπής σύμμαχος της Ελλάδας. Οι δηλώσεις για «κλινικά νεκρό ΝΑΤΟ» και πως «Η Τουρκία συνιστά μια μόνιμη απειλή για τη Μεσόγειο», καθώς και η έκφραση πλήρους αλληλεγγύης στην Ελλάδα και Κύπρο που απειλούνται από την Τουρκία, αποτελούν στην ουσία «πρόσκληση» στην Ελλάδα και την Κύπρο να προσεταιριστούν τη Γαλλική πολιτική. Η «πρόσκληση» αυτή επαναλαμβάνεται ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα από τη Γαλλία, με δηλώσεις σε βάρος της Τουρκίας για την ένταση που προκαλεί με την επιθετικότητά της στην ελληνική και κυπριακή ΑΟΖ. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η αεροναυτική άσκηση Γαλλίας-Ελλάδας στις 13-8-2020, καθώς και η παρουσία Γαλλικής φρεγάτας στην περιοχή.
Η Γαλλική «επένδυση» εκτιμάται ότι αποδίνει σε ένα μέρος της ελληνικής αστικής τάξης και των ενόπλων δυνάμεων της χώρας. Στρατηγικοί αναλυτές και ανώτατα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων, προβάλλουν ως αναγκαία τη σύναψη αμυντικής συμφωνίας με τη Γαλλία. Αυτοί πιστεύουν ότι η παρουσία του Γαλλικού Πολεμικού Ναυτικού στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο θα εξασφάλιζε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας γιατί θα αποκαθιστούσε μια ισορροπία δυνάμεων.
Στόχος της Γαλλίας δεν είναι η υπεράσπιση της ελληνικής ΑΟΖ αλλά των συμφερόντων της Total, νότια της Κρήτης, καθώς και των συμφερόντων της πολεμικής της βιομηχανίας. Όπως είναι γνωστό, η Ελλάδα ήταν έτοιμη να υπογράψει συμφωνία με τη Γαλλία για την προμήθεια φρεγατών τύπου Belharra που θεωρούνται κορυφαίας επιχειρησιακής τεχνολογίας και θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν κάθε επιθετική ενέργεια της Τουρκίας στις ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου. Η Ελληνική κυβέρνηση τελικά υπέκυψε στις πιέσεις των ΗΠΑ και της Γερμανίας, που επιδιώκουν το μοίρασμα και τη συνεκμετάλλευση στην Ανατολική Μεσόγειο σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, με ικανοποίηση των Τουρκικών απαιτήσεων, καθώς και την πώληση των δικών τους χαμηλής ισχύος φρεγατών.
Η Γαλλία γνωρίζει καλά πως δεν μπορεί να είναι ο «μοναδικός παίκτης» στην Ανατολική Μεσόγειο, τον ενεργειακό πλούτο της οποίας ορέγονται όλες οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Γι’ αυτό δείχνει και την ευελιξία της να είναι μέσα στο μοίρασμα της λείας και να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της με τους όποιους όρους προκύψουν. Η πρόσφατη δήλωση του προέδρου Μακρόν πως θα πρέπει να υπάρξει διάλογος ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, δύο χώρες μέλη του ΝΑΤΟ, με σκοπό τη συνεκμετάλλευση, που θα εξασφαλίζει τα γαλλικά συμφέροντα των μονοπωλίων της ενέργειας, καθώς και ο χαιρετισμός της πρότασης της Γερμανίας για τριμερή διάσκεψη Γερμανίας, Ελλάδας και Τουρκίας, αποτυπώνουν την ουσία της στρατηγικής της Γαλλίας στην Ελληνοτουρκική διένεξη. Η Γαλλία αντιλαμβάνεται ότι ο περιορισμός της Τουρκίας και η διασφάλιση των συμφερόντων του Γαλλικού κεφαλαίου δεν είναι μόνο θέμα των δικών της στρατηγικών κινήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου βρίσκεται πιο κοντά στις ελληνικές θέσεις σε σχέση με τους άλλους Νατοϊκούς και Ευρωπαίους εταίρους της, αλλά και συνάρτηση των επιδιώξεων των άλλων μεγάλων δυνάμεων, με τις οποίες πρέπει να βρει κοινές συνισταμένες.
Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι η Γαλλία, όπως και οι άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στην περιοχή, δεν ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα των λαών, την ειρήνη και τη συνεργασία. Εκμεταλλεύονται τους ανταγωνισμούς, πυροδοτούν τις διενέξεις και προωθούν τα συμφέροντα των αστικών τους τάξεων, αρπάζοντας τον πλούτο που ανήκει στους λαούς.
Η χώρας μας πρέπει να απεμπλακεί από αυτές τις συμμαχίες με τους ιμπεριαλιστές. Οι ευθύνες της κυβέρνησης που βαθαίνει την εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς και ανταγωνισμούς στην περιοχή είναι μεγάλες. Ο λαός να αγωνιστεί για την απεμπλοκή μας από τις λυκοσυμμαχίες. Να κλείσουν οι αμερικανονατοϊκές βάσεις στη χώρα μας, να αποδεσμευτεί από σχεδιασμούς της αστικής τάξης και του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, να γίνει νοικοκύρης στον τόπο μας, να επιδιώξει την ειρήνη και τη συνεργασία με τους γειτονικούς λαούς στην προοπτική ενός μέλλοντος που θα υπηρετεί τις ανάγκες των ανθρώπων και όχι της κεφαλαιοκρατίας.
Γ.Π.
