«Με τον τρόπο του εξόριστου Γιάννη Ρίτσου» …του Παναγιώτη Μηλιώτη
Το πρωί
ο ορίζοντας είναι
μια ερειπωμένη πρόσοψη ενός σχολείου
ή μιας ολόκληρης συνοικίας στη Γάζα.
Το δείλι
είναι ένα διαμπερές, ολοστρόγγυλο τραύμα
στο λεπτό πόδι ενός Παλαιστίνιου.
Τη νύχτα οι σκοτωμένοι
σηκώνονται κάτω απ’ τα χαλάσματα
βγάζουν από τις τσέπες τα κινητά τους
και κοιτούν τις φωτογραφίες των συγγενικών τους προσώπων,
φορούν τα ίδια σκονισμένα, τρύπια παπούτσια
όταν αναζητούσαν τ’ αρπαγμένα τους παιδιά
ή όταν αναζητούσαν λύσεις για το κομμένο ρεύμα
το κομμένο νερό
το κομμένο ψωμί
ή την κομμένη μόρφωση.
Απάνου τους ο ουρανός
είναι ένα μεγάλο συρματόπλεγμα
όπου μεγαλώνει
και μεγαλώνει
αποκλείοντας οποιαδήποτε διαφυγή μέσω των συνόρων.
