Λάβαμε αυτό το ποίημα για τη σημερινή ημέρα και το δημοσιεύουμε.
Στους Δρόμους της Καισαριανής
Τα δέντρα της Καισαριανής το σιγοψιθυρίζουν
Τις νύχτες τις Μαγιάτικες που τα κλαριά ανθίζουν
Είναι στ’ αλήθεια ψίθυρος ή μήπως είν’ τραγούδι
Μα απ’ το ρυθμό το φοβερό δεν πέφτει ούτε λουλούδι
Τα φύλλα κλαίνε γοερά, γιατί θυμούνται ακόμα
Ποιών οι ανάσες μπόλιασαν το λυγερό τους σώμα
Και οι ανθοί χορεύουνε λεβεντογεννημένοι
Αφού στο αίμα τους κυλά τιμή φωτοντυμένη
Ρυτιδιασμένος ο Υμηττός, το κούφιο αυτό νταμάρι
Μια μαύρη όψη σκυθρωπή και σήμερα έχει πάρει
Πως να ξεχάσει, δε μπορεί, εκείνη τη θυσία
Μάρτυρας του ‘λαχε να γίνει στην ανδραγαθία
Καμάρι να ‘χουν οι φτωχοί, καμάρι οι κολασμένοι
Πως οι διακόσιοι σύρανε στερνό χορό πιασμένοι
Τα μάτια τους δε βλέπανε μπροστά τους πολυβόλα
Βλέπαν λεωφόρους κόκκινες με το λαό ροβόλα
Κι εσύ που τώρα περπατάς στους δρόμους του αγώνα
Θυμίσου, πάντα η μνήμη αυτή αντέχει στον αιώνα
Μέσα στην κάθε ήττα μας πυρώνεται το βέλος
Όρκος βαρύς το έργο τους να φέρουμε στο τέλος
