Επισκεφτήκαμε τον Αντώνη Ξένο στο επαγγελματικό του σπίτι, το ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΘΕΑΤΡΟ, στον Κεραμεικό. Ήταν απόγευμα Τετάρτης και είχε αρκετό κρύο. Είχαμε μιλήσει στο τηλέφωνο και είχαμε συνεννοηθεί να μιλήσει στην ιστοσελίδα Alt.gr, κάτι που δέχτηκε με μεγάλη χαρά. Η θερμή υποδοχή και η καλή συζήτηση ζέστανε και το κλίμα! Στην ιστοσελίδα μας μιλά ο ηθοποιός Αντώνης Ξένος.
– Πολλοί λένε για τα ζευγάρια καλό είναι να μην κάνουν την ίδια δουλειά, γιατί αυτό προκαλεί τριβές και στο σπίτι. Εσείς είστε και οι δυο ηθοποιοί. Πώς το βιώνεις αυτό;
– Το έχω απαντήσει και άλλη φορά αυτό, γιατί είναι μια κοινή ερώτηση. Τη ρωτάνε όλοι. Όταν βρισκόμαστε στη δουλειά, φεύγει η ιδιότητα του συζύγου. Είμαστε δυο διαφορετικές προσωπικότητες. Ερχόμαστε εδώ να συμπράξουμε! Μετά, μόλις φύγουμε από εδώ, γινόμαστε πάλι ζευγάρι, με τις τριβές, με τις διαφωνίες, με τους τσακωμούς, με τις αγάπες, με όλα αυτά.
– Και η κόρη σας ακολούθησε τον ίδιο επαγγελματικό δρόμο. Όταν σας ανακοίνωσε πως θα γίνει ηθοποιός, πώς αντιδράσατε και η Ελένη και εσύ;
– Η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν ήθελα να γίνει ηθοποιός, να περάσει όλο αυτό τον πόνο που περνάμε κι εμείς, αλλά όταν το αποφάσισε, το δεχτήκαμε. Της αφοσιωθήκαμε και τη βοηθήσαμε και μας βοηθάει αυτή τώρα! Γιατί είναι το παιδί, νέο παιδί, με φρέσκια ματιά. Και τη δουλειά, αν και δεν είναι δουλειά, θα πω μια λέξη που ίσως ακουστεί περίεργα, θα πω την επιστήμη της υποκριτικής, γιατί είναι επιστήμη η υποκριτική, τη βλέπουν με άλλο μάτι τα νέα παιδιά.
– Είμαστε στο ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΘΕΑΤΡΟ, σε μια περιοχή που τα τελευταία χρόνια συγκεντρώνει πολλούς καλλιτέχνες, καθώς έχει πολλά θέατρα. Πώς πήρατε την απόφαση να κάνετε αυτό το χώρο, σε αυτή την περιοχή;
– Ήταν πραγματικά πολύ επιθετική αυτή η απόφαση, γιατί τον χώρο αυτόν τον πήραμε το 2015. Τότε ήταν η μεγάλη κρίση κι εμείς ξεκινήσαμε επιθετικά. Είπαμε πως δε θα περιμένουμε το θάνατό μας, θα επιτεθούμε και θα βγούμε νικητές. Και το κατορθώσαμε. Δηλαδή, δεν πρέπει η κρίση να μας πηγαίνει πίσω. Πρέπει να πηγαίνουμε μπροστά. Να προλαβαίνουμε τα γεγονότα, να καθυποτάξουμε την κρίση και να κινούμαστε επιθετικά. Με τον τρόπο αυτό και οικονομικά θα βγούμε και καλλιτεχνικά.
– Συμπληρώσαμε δυο χρόνια πανδημίας και ο Πολιτισμός έχει υποστεί τεράστια πίεση. Πολλά θέατρα κλείνουν, πολλοί ηθοποιοί έχασαν τις δουλειές τους, άλλες παραστάσεις έμειναν στη μέση. Η ανεργία πλήττει όλο τον καλλιτεχνικό χώρο. Πώς πιστεύεις ότι ο Πολιτισμός θα μπορούσε να βγει από αυτό το αδιέξοδο; Δεδομένου ότι ήρθε μια δεύτερη κρίση αμέσως μετά από την προηγούμενη.
– Οι κρίσεις έρχονται κατά κύματα και θα έρθει και άλλη. Προσωπικά πιστεύω πως πρέπει να αλλάξει η πολιτική. Ριζική αλλαγή στην πολιτική για τα ζητήματα του Πολιτισμού. Είχανε μπει κάποιες βάσεις παλιότερα όπου και η περιφέρεια θα συμμετείχε με τα ΔΗΠΕΘΕ. Θα ήταν σε μια άλλη καλύτερη μοίρα, πνευματική, καλλιτεχνική και οι ηθοποιοί θα είχαν εργασία, ένα μεγάλο φάσμα ηθοποιών. Αλλά βλέπεις η κακή πολιτική των τελευταίων αρκετών χρόνων, μπορώ να πω της τελευταίας 20ετίας, ουσιαστικά από τότε που άρχισαν να κλείνουν τα ΔΗΠΕΘΕ ένα ένα. Γιατί τα ΔΗΠΕΘΕ κλείσανε; Τα ΔΗΠΕΘΕ κλείσανε από κακή διαχείριση. Ένα ΔΗΠΕΘΕ κάλυπτε πρώτα τις ανάγκες τις τοπικές. Έτσι προσλάμβανε 5 καθαρίστριες, ενώ θα χρειάζονταν περιστασιακά μία ή δυο το πολύ. Προσλάμβανε τρεις λογιστές! Μα δεν χρειάζονταν. Ο ίδιος ο καλλιτεχνικός διευθυντής μπορούσε να ασκεί και τα καθήκοντα του λογιστή. Και πολλά άλλα. Δηλαδή από τον προϋπολογισμό ας πούμε 100.000 ευρώ, οι 75.000 ευρώ πήγαιναν για εσωκομματική σπατάλη. Ο κάθε δήμαρχος διόριζε δικούς του ανθρώπους, που δεν χρειάζονταν και ο ηθοποιός έμενε τελευταίος. Έτσι λοιπόν άρχιζαν να κλείνουν το ένα μετά το άλλο τα ΔΗΠΕΘΕ και δεν έχουν μείνει παρά ελάχιστα.
Η πολιτική αυτή για να αλλάξει χρειάζεται γενναία απόφαση, από μια γενναία κυβέρνηση. Γενναίες κυβερνήσεις δεν υπάρχουν αφού βλέπουμε πόσο είναι βουτηγμένες μέσα στα σκάνδαλα. Βλέπουμε πόσα σκάνδαλα καθημερινά αποκαλύπτονται με την κυβέρνηση αυτή. Και η υπουργός Πολιτισμού και ο υφυπουργός είναι βουτηγμένοι στα σκάνδαλα. Άρα δεν μπορούν να δώσουν λύση για τα προβλήματα αυτά. Δεν τους απασχολούν. Δεν τους αφορά. Διάβαζα σήμερα την έρευνα μιας συνδικαλίστριας που έκανε και ήταν ανατριχιαστική. Δηλαδή αύριο κι όλας όλο το επιτελείο, η ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού, αν έχουν τσίπα πάνω τους, πρέπει να παραιτηθούν. Από την άλλη, ένας συνδικαλισμός ο οποίος περί άλλα τυρβάζει. Μην ξεχνάμε ότι το σωματείο τώρα έχει περιέλθει σε μια διοίκηση περίεργη, διοίκηση αμφιβόλου ηθικής, εγώ έτσι την χαρακτηρίζω. Ασχολείται μόνο με το metoo, δεν έχει τίποτε άλλο, δεν υπάρχουν άλλα ζητήματα, μόνο αυτό. Αυτά όλα λοιπόν, είναι πράγματα ανασταλτικά για την καλή τύχη του Πολιτισμού.
– Πρόσφατα σε μια συνέντευξή της η Ελένη Γερασιμίδου είπε «Δεν μας προβάλουν. Αναγκάζομαι να βγω εγώ να φωνάξω για να μας προβάλλουν. Αναγκάζομαι να παίρνω τηλέφωνα, να καλώ».
– Για το θέατρο. Ναι γίνεται αυτό. Αυτό που έχει γίνει εδώ, που ξεκίνησε το 2015 και βελτιώνεται μέρα με τη μέρα, σεζόν με τη σεζόν, υπάρχει κάτι που προστίθεται εδώ μέσα για να γίνει ακόμα πιο καλό, πιο ολοκληρωμένο. Αυτό αν ήταν στη Νέα Υόρκη, γιατί εκεί δεν έχουν κομπλεξισμούς, θα ήταν νομίζω τόπος προσκυνήματος. Θα ήταν αυτό που λένε must. Εδώ το ξέρουνε αλλά κάνουνε πως δεν το ξέρουνε. Θέλουν να το πολεμήσουν. Γιατί εδώ κάνουν κουμάντο τα ιδρύματα. Ίδρυμα Ωνάση, Νιάρχου και όποια άλλα ιδρύματα υπάρχουν. Και ποιος ξέρει πόσα άλλα είναι ακόμη από πίσω. Πόσες ΜΚΟ ή άλλα όργανα από πίσω. Όργανα του δικού τους Πολιτισμού. Τα ξέρουμε αλλά αυτοί κωφεύουν. Αυτό είναι όλο το θέμα. Το υπουργείο Πολιτισμού δεν επιθυμεί να δοθεί λύση. Να πω και κάτι άλλο. Ανοίγει μια πλατφόρμα λόγω της πανδημίας, τη κρίσης, για να μας ενισχύσει οικονομικά για κάθε θέση. Ανοίγει η πλατφόρμα στις 24 του μηνός, αλλά έχει κλείσει στις 20!!! Αυτό πώς γίνεται είναι ανεξήγητο! Ανοίγει 24 και έχει κλείσει στις 20! Δηλαδή 4 μέρες πριν! Είναι εξωφρενικό. Εμείς βέβαια έχουμε κάνει ενέργειες, πήραμε το υπουργείο εργασίας, αλλά εντάξει και εκεί δεν απαντούν. Δεν θα το αφήσουμε έτσι. Γιατί αυτή η συμπαιγνία πρέπει να αναδειχτεί. Και φυσικά τα παίρνουν ένας, δυο άνθρωποι νομίζω. Τα υπόλοιπα θέατρα δεν τους νοιάζουν, μπορεί να πεινάσουν να κλείσουν, αλλά δεν τους αφορά. Μόνο οι δυο μεγάλοι που υπάρχουν αυτή τη στιγμή, που θεωρούν ότι είναι μεγάλοι και κυρίαρχοι στο παιχνίδι.
– Είστε και οι δυο βαθιά πολιτικοποιημένοι και μάλιστα η Ελένη Γερασιμίδου εξελέγη και βουλευτής με το ΚΚΕ. Αυτό έχει επηρεάσει αρνητικά;
– Όχι! Καθόλου. Η Ελένη είναι μια προσωπικότητα αποδεκτή από όλους τους κομματικούς χώρους, οπότε τέτοια ζητήματα δεν υπάρχουν. Οι κυβερνώντες έχουν το πρόβλημα, όχι ο κόσμος ή οι συνάδελφοι. Αντιθέτως είναι χαρά τους να συνεργαζόμαστε.
– Κλείνοντας, τι θα συμβούλευες ένα παιδί που θέλει να ακολουθήσει το επάγγελμα του ηθοποιού;
– Συνταγές δεν υπάρχουν. Θα του έλεγα πριν πάει στη δραματική σχολή, να βγάλει μια άλλη σχολή, πχ μια οικονομική σχολή, μια νομική σχολή και μετά να πάει στη δραματική, με εφόδια. Εμείς όλα αυτά τα εφόδια τα πήραμε στην πορεία αργά αργά και βασανιστικά, ενώ τώρα ο νέος άνθρωπος, πρέπει να τα παίρνει αυτά όλα από την αρχή. Έχει τη δυνατότητα για κάτι τέτοιο. Να τελειώσει μια άλλη σχολή και αν πράγματι έχει το μεράκι, το μικρόβιο του ηθοποιού, τότε θα οδηγηθεί στη δραματική με πολλά περισσότερα εφόδια και θα είναι καλύτερο για την κατάρτισή του. Και φυσικά να έχει το πνεύμα της προσφοράς. Δηλαδή από τη στιγμή που θα αποφασίσει να γίνει ηθοποιός, όλο το είναι του είναι προσφορά για το δημόσιο καλό. Το λέω χοντρικά και λίγο εκκλησιαστικά, αλλά από το σημείο εκείνο και μετά ανήκει στους άλλους.
– Σε ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη και ιδιαίτερα για τη φιλοξενία σε αυτόν εδώ το ζεστό χώρο. Σύντομα θα τα ξαναπούμε!
Συνέντευξη: Γιάννης Αγγέλου
