« …ας κρατήσουν την εικόνα τα μάτια»
To Alt.gr συνάντησε το Γιώργο Γκιζάρη / Guizaris Giorgos, ένα τους σημαντικότερους Έλληνες Εικαστικούς φωτογράφους. Μίλησε μαζί του για όλα. Για το έργο του, το φακό και τη ματιά του, αλλά΄ και για τη μορφή την αισθητική και το περιεχόμενο της φωτογραφίας του. Δεν θα μπορούσαμε να μην εστιάσουμε στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις τόσο στο κλάδο που υπηρετεί αλλά και γενικότερα στις σχέσεις κράτους και πολιτισμού.
Κλείνοντας, την συζήτηση, ο φακός του εστίασε με μια ευχή στους στρατευμένους της πατρίδας μας.
Γιώργο ζούμε όλοι πρωτόγνωρες καταστάσεις με την πανδημία. Πώς θα θέλατε να είναι η επόμενη ημέρα για εσάς και τη δουλειά σας;
Ναι είναι αλήθεια. Ο υποχρεωτικός, σχεδόν, εγκλεισμός μας έδωσε την ευκαιρία ενδοσκόπησης και εσωτερικού διαλόγου ο οποίος σε συνθήκες εθελούσιου περιορισμού μοιάζει, κάπως, με μια καταγραφή της εσωτερικής μας εικόνας. Ο καθρέφτης λέει πάντα την αλήθεια. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, έβγαλε τις μάσκες παραγόντων που επιδρούσαν άμεσα στις επαγγελματικές και προσωπικές μας σχέσεις και αποκάλυψε την δυσλειτουργία της συλλογικής και ατομικής υποκρισίας. Θα ήθελα την επόμενη μέρα πιο αλληλέγγυα και ειλικρινή εκ μέρους τόσο του κράτους όσο και των συμπολιτών μας.
Πως θα χαρακτήριζες το έργο σου; Τι είναι εκείνο που κεντρίζει το ενδιαφέρον στις φωτογραφικές σου αναζητήσεις.
H φωτογραφική εικόνα είναι στο μυαλό μου ένα πάντρεμα ποίησης, μουσικής και αισθήματος. Το φωτογραφικό μου έργο είναι κατηγοριοποιημένο σε συγκεκριμένες ενότητες, (site: www.guizaris.gr) Βλέπω μόνο ό,τι εντάσσεται σε αυτές.
Πιο συγκεκριμένα, δεν νομίζω ότι με αφορά το φευγαλέο, έτσι αλλιώς το περιέχει σχεδόν υποχρεωτικά η φωτογραφία. Αφήνω συχνά την εικόνα να την κρατήσουν τα μάτια, να μην την αποτυπώσει ο φακός, σαν σύντροφος δημιουργεί συνθήκες, προκαλεί το υποσυνείδητο, προτείνει…
Υπό αυτή την έννοια, ο χαρακτήρας του έργου αλλάζει στην πορεία, θα έλεγα ότι, τελευταία, με ενδιαφέρει μια ψυχολογική προσέγγιση της εικόνας. Πορτρέτο ή τοπίο, δυνητικά, προκαλούν παρόμοια συναισθηματική διάθεση.
Ο χρόνος και ο τόπος ως βασικές αρχές της Σημειολογίας αφορά όλες τις τέχνες, στην φωτογραφία, κατά την γνώμη μου, είναι προϋπόθεση. Υπό αυτή την έννοια το παρελθόν δεν είναι αποκομμένο από το παρόν την στιγμή της λήψης και αυτό όχι τόσο υπό το πρίσμα της νοσταλγίας, όσο ως λογική χρονική ακολουθία μίας ιστορίας ή συγκίνησης που προσδίδει η εκάστοτε φόρμα.
Πρόκειται για μια συνύπαρξη συνειδητού και υποσυνείδητου με αφορμή μια καταγραφή του περιβάλλοντος χώρου. Είναι πολιτική πράξη, ιδεολογική τοποθέτηση, συναισθηματική έκφραση, αποτελεί πρόταση ως σημαινόμενο και όχι σημαίνον.
Το ΥΠΠΟΑ δηλώνει αρωγός των καλλιτεχνών και των τεχνών.
Είναι έτσι τα πράγματα;
Οι έρευνες για την διαβίωση των εικαστικών δείχνουν ότι το 85% ζουν σε ακραίες συνθήκες φτώχειας. Αισθάνεσται ότι απειλείται η επαγγελματική υπόσταση των καλλιτεχνών και κατ επέκταση αυτό θα εχει επιπτώσεις στην κοινωνία;
Το υπουργείο το στελεχώνουν άνθρωποι, ο καθένας με την δική του πρόθεση και προσωπικότητα. Αυτοί δέχονται εντολές και, ανάλογα με την συνείδηση τους, κρίνουν, επικροτούν, υπακούν ή κατακρίνουν και κάποτε αντικαθίστανται. Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω. Ζούμε στην εποχή του εντυπωσιασμού και αυτός είναι φλύαρος, δεν παράγει έργο, μόνο το αναγγέλλει. Επανερχόμαστε σε θέματα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Αν το κράτος ήταν αρωγός, τότε το ίδιο θα ήταν και τα Υπουργεία του.
Είναι γνωστό ότι ο καλλιτέχνης έχει, κυρίως, ηθικές απολαβές και κάποιες φορές ούτε καν αυτές. Η φτωχοποίηση της χώρας θίγει τους καλλιτέχνες, οι οποίοι εξ ορισμού είναι μια ευάλωτη κατηγορία επαγγελματιών, συνεπώς μειώνονται οι δραστηριότητες που απολαμβάνει η κοινωνία. Σοβαρότερο πρόβλημα είναι η μεθοδευμένη μείωση, χρόνια τώρα, της ποιότητας του καλλιτεχνικού έργου πριν την συρρίκνωση της παραγωγής αυτού. Οι περισσότεροι βιοποριζόμαστε από άλλου είδους εργασία, άσχετα αν αυτή μας αρέσει ή όχι, λόγω έλλειψης κρατικής μέριμνας προς τους δημιουργούς.
Ζούμε σε μια εποχή με γκρίζα σύννεφα, γκρίζες ζώνες. Σας ανησυχεί η πιθανή πολεμική εμπλοκή της χώρας μας, σε πολεμικές επιχειρήσεις εκτός Ελλάδος;
Με ανησυχεί η ανοησία, με όποια επιθετικότητα και αν εκφράζεται. Όσο υπάρχουν συμμαχίες συμφερόντων ξένων παραγόντων το πρόβλημα δεν λύνεται. Φυσικά αυτό είναι και το ζητούμενο, να μην λυθεί δηλαδή, ώστε να πλουτίζουν οι ήδη πλούσιοι. Η κινδυνολογία χειραγωγεί και ελέγχει αυτή την κατηγορία πολιτών που δεν αντιδρούν στο σύστημα εξόντωσης σκεπτόμενων και ανεξάρτητων προσωπικοτήτων.
Τι μήνυμα θα στέλνατε στους στρατευμένους νέους; Τι θα λέγατε σε όσους υπηρετούν στις ένοπλες δυνάμεις τις χώρας.
Να υποστηρίζουν την άποψη τους, όποια κι αν είναι αυτή, να κρίνουν, κυρίως να προωθούν το διάλογο μεταξύ τους. Να χρησιμοποιούν την ενσυναίσθηση σε δύσκολες καταστάσεις.
Γιώργος Γκιζάρης, σύντομο βιογραφικό
Απόφοιτος Γαλλικής Φιλολογίας και Οπτικοακουστικών Μέσων του πανεπιστημίου Paris VIII-Vincennes. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα υποκριτικής στο Θεατρικό εργαστήρι του Βασίλη Διαμαντόπουλου, πιάνου και μονωδίας στο Ελληνικό Ωδείο.
Απόφοιτος Σχολής Ξεναγών Αθηνών. Σπούδασε καλλιτεχνική φωτογραφία και τεχνικές σκοτεινού θαλάμου στον Πειραϊκό Σύνδεσμο και στο Φωτογραφικό Κέντρο του Δήμου Ζωγράφου.
Έχει πραγματοποιήσει δέκα ατομικές εκθέσεις και συμμετάσχει σε τριάντα τρεις ομαδικές καθώς και σε πολιτιστικά δρώμενα όπως φεστιβάλ και καλλιτεχνικές διοργανώσεις κερδίζοντας βραβεία και διακρίσεις σε πανελλήνιους φωτογραφικούς διαγωνισμούς.
Μεγάλο μέρος της δουλειάς του έχει δημοσιευτεί σε φωτογραφικά περιοδικά. Είναι ιδρυτικό μέλος της φωτογραφικής ομάδας ΦΩΣ (1998) και Φ.Π.Κ.Π (Φωτογραφικό Πολιτιστικό Κέντρο Πειραιά, 2001). Τακτικό μέλος της Ε.Φ.Ε (Ελληνική Φωτογραφική Εταιρία) και του Φ.Κ.Θ (Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης).
Μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδος.
