682
Ο Λέων Β΄ γίνεται Πάπας.
986
Οι Βούλγαροι με επικεφαλής τον Σαμουήλ της δυναστείας των Κομητόπουλων νικούν τον Βυζαντινό στρατό στην Πύλη του Τραϊανού. Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Βασίλειος Β´ μόλις που διαφεύγει.
1386
Ο Κάρολος Τόπια, ηγεμόνας του πριγκιπάτου της Αλβανίας, σχηματίζει συμμαχία με τη Βενετική Δημοκρατία, δεσμευόμενος να συμμετάσχει σε όλους τους πολέμους της Δημοκρατίας με αντάλλαγμα την προστασία έναντι των Οθωμανών.
1424
Στη Μάχη του Βερνέιγ, κατά τον Εκατονταετή Πόλεμο, οι αγγλικές δυνάμεις υπό τον Ιωάννη του Λάνκαστερ νικούν γαλλικό στρατό που ήταν πολύ μεγαλύτερος.
1560
Η Καθολική Εκκλησία ανατρέπεται και ο Προτεσταντισμός καθιερώνεται ως η εθνική θρησκεία της Σκωτίας.
1585
Λήγει η πολιορκία της Αμβέρσας κατά τον Ογδοηκονταετή Πόλεμο.
Η Αμβέρσα καταλαμβάνεται από τις ισπανικές δυνάμεις υπό τον Αλεσσάντρο Φαρνέζε, δούκα της Πάρμα, ο οποίος διατάζει τους προτεστάντες να φύγουν από την πόλη, με αποτέλεσμα πάνω από τους μισούς από τους 100.000 κατοίκους να διαφύγουν στην Ολλανδική Δημοκρατία.
1601
Γεννιέται ο Γάλλος μαθηματικός Πιέρ Ντε Φερμά (Pierre de Fermat), δημιουργός του ομωνύμου θεωρήματος.
1717
Η πολιορκία του Βελιγραδίου λήγει με τα αυστριακά στρατεύματα του Ευγένιου της Σαβοΐας να καταλαμβάνουν την πόλη από τους Οθωμανούς.
1798
Γεννιέται ο Βρετανός γιατρός Τόμας Χότζκιν (Thomas Hodgkin), πρωτοπόρος στον τομέα της προληπτικής ιατρικής.
1833
Με βασιλικό διάταγμα απαγορεύεται η κυκλοφορία τουρκικών νομισμάτων στην Ελλάδα.
1850
Πεθαίνει ο Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν, νοτιοαμερικάνος επαναστάτης από την Αργεντινή.
1907
Ξεκινά της εργασίες του το συνέδριο της Β’ Διεθνούς στη Στουτγάρδη (17/8-24/8/1907), που ασχολήθηκε κυρίως με τα θέματα της αποικιοκρατίας και του πολέμου. Στο δεύτερο ζήτημα, υιοθετήθηκαν οι προτάσεις των Μπέμπελ και Γκεντ (ηγετών της Γερμανικής και Γαλλικής Σοσιαλδημοκρατίας αντίστοιχα), που έθεταν μεν ορθά τη σύνδεση του πολέμου με την γενεσιουργό του αιτία, τον καπιταλισμό, ωστόσο ήταν πολύ ασαφής ως προς τα συγκεκριμένα καθήκοντα του προλεταριάτου στο ενδεχόμενο πολεμικής σύγκρουσης.
Οι Λένιν και Λούξεμπουργκ υποστήριξαν κριτικά την πρόταση του Μπέμπελ, προτείνοντας ορισμένες τροποποιήσεις, οι οποίες και έγιναν δεκτές. Η πιο σημαντική –που «άλλαξε θεμελιακά το σχέδιο απόφασης»- ήταν εκείνη που όριζε πως «σε περίπτωση πολέμου η εργατική τάξη και οι κοινοβουλευτικοί αντιπρόσωποί της στις ενδιαφερόμενες χώρες είναι υποχρεωμένοι, χρησιμοποιώντας την υποστήριξη του Διεθνούς Γραφείου, να κάνουν ό,τι μπορούν για να εμποδίσουν την κήρυξη πολέμου με όλα τα μέσα που θεωρούν σκόπιμα, και που το είδος τους εξαρτάται από το βαθμό όξυνσης της ταξικής πάλης και της γενικής πολιτικής κατάστασης». Όμως, «σε περίπτωση που παρ’ όλα αυτά ο πόλεμος εκραγεί, αυτοί πρέπει…να επιδιώξουν μ’ όλα τα μέσα να χρησιμοποιήσουν την οικονομική και πολιτική κρίση που θα προκαλέσει ο πόλεμος, για να εξεγείρουν τις λαϊκές μάζες και να επιταχύνουν την πτώση της καπιταλιστικής ταξικής κυριαρχίας».
Η τροποποίησή τους έγινε δεκτή με επευφημίες. Στην πράξη ωστόσο η διεθνής σοσιαλδημοκρατία θα έπραττε το εντελώς αντίθετο όταν ερχόταν η κρίσιμη ώρα (Α’ Παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός Πόλεμος).
1911
Γεννιέται ο μεγάλος Σοβιετικός σκακιστής Μιχαήλ Μποτβίνικ.
Από μικρή ηλικία είδε πάνω του τα σημάδια της μεγάλης Οχτωβριανής Επανάστασης.
Σε μια χώρα που πριν την Επανάσταση του 1917 το ποσοστό αναλφαβητισμού άγγιζε το 90%, στήθηκαν σχολεία σε κάθε πόλη και χωριό ακόμη και για ενήλικες, καταλήγοντας μέσα σε μια 15ετία μετά την Επανάσταση στην ολική εξάλειψή του.
Η εργατική τάξη απέκτησε για πρώτη φορά πρόσβαση στα μπαλέτα, στα θέατρα, την κλασική μουσική, που μέχρι τότε αποτελούσαν γι’ αυτήν άπιαστο όνειρο. Το ίδιο συνέβη και με το σκάκι. Διαδόθηκε πολύ πλατιά, βασιζόμενο στα εκπαιδευτικά ιδρύματα και τους χώρους δουλειάς.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’30 δεν υπήρχε εκπαιδευτικό ίδρυμα ή τόπος δουλειάς χωρίς το δικό του σκακιστικό σωματείο. Το υπουργείο Αθλητισμού και Πολιτισμού και τα σωματεία παρείχαν όλους τους απαραίτητους πόρους για την ανάπτυξη του αθλήματος.
Σε αυτές τις συνθήκες, στην ομάδα του σχολείου του, έκανε ο Μποτβίνικ τα πρώτα του βήματα.
Το 1926 γίνεται μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας και στη συνέχεια του ΚΚΣΕ. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και η επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας στην ΕΣΣΔ τον βρήκε στο απόγειο της πορείας του, διεκδικητή του τίτλου του Παγκόσμιου Πρωταθλητή απέναντι στον Αλεξάντερ Αλιέχιν.
Παρ’ όλα αυτά, δεν δίστασε να αδιαφορήσει για τις εύκολες λύσεις και να θέσει τον εαυτό του στην υπηρεσία της πατρίδας του. Μεταφέρθηκε σαν μηχανικός στα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής των Ουραλίων, που, λόγω της θέσης τους μακριά από το μέτωπο, σήκωσαν το κύριο βάρος της παραγωγής Ενέργειας στη διάρκεια του πολέμου.
Αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου και μετά το θάνατο του Αλεξάντερ Αλιέχιν, μέσα από ένα τουρνουά διεκδικητών, ο Μποτβίνικ ανακηρύσσεται Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Ακολούθησαν άλλες τέσσερις κατακτήσεις του τίτλου και μια λαμπρή πορεία ως προπονητής των επόμενων πρωταθλητών της ΕΣΣΔ. Ως μηχανικός έστρωσε με τις εργασίες του το έδαφος για την επίλυση σκακιστικών προβλημάτων από υπολογιστές.
1916
Εκδηλώνεται στη Θεσσαλονίκη το κίνημα της «Εθνικής Άμυνας», με ιθύνοντα νου τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Το κίνημα της «Εθνικής Άμυνας» ήταν το αποτέλεσμα των ενδοαστικών συγκρούσεων μεταξύ των τμημάτων της αστικής τάξης που προσανατολίζονταν προς το ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο της Αντάντ (με επικεφαλής το Βενιζέλο) και εκείνων που προσανατολίζονταν προς τη λεγόμενη ουδετερότητα στον πόλεμο, γεγονός που ευνοούσε τη Γερμανία και τους συμμάχους της (με επικεφαλής το Βασιλιά Κωνσταντίνο).
1919
Στις βουλευτικές εκλογές της Βουλγαρίας το Κομμουνιστικό Κόμμα συγκεντρώνει σχεδόν 120.000 ψήφους και αναδεικνύεται δεύτερο κόμμα.
Η Αγροτική Λαϊκή Ένωση υπό τον Σταμπολίϊνσκι σχηματίζει κυβέρνηση.
1924
Η κυβέρνηση απαγορεύει αντιπολεμική συγκέντρωση του ΣΕΚΕ (Κ), κινητοποιεί αστυνομία και στρατό στην Αθήνα και τον Πειραιά, ενώ διενεργεί και αθρόες προληπτικές συλλήψεις.
1932
Στις 17/8, η φασιστική οργάνωση Εθνική Ένωσις Ελλάς (Ε.Ε.Ε.) πραγματοποιεί ένοπλη επιδρομή στο σωματείο οικοδόμων Θεσσαλονίκης, τραυματίζοντας βαριά τον Γραμματέα του Χρ. Παπαδόπουλο, καθώς και τον οικοδόμο Χ. Σταμπουλίδη, ο οποίος ξεψύχησε την επόμενη μέρα.
Σε ανακοίνωσή της, η Ενωτική ΓΣΕΕ τόνισε: «Η εργατιά της Θεσσαλονίκης από μέρες τώρα αντιμετωπίζει αλλεπάλληλες ένοπλες επιδρομές, σκοτωμούς και τραυματισμούς από τις εξοπλισμένες φασιστικές ορδές που εμπνέονται και καθοδηγούνται από τη Γενική Διοίκηση Μακεδονίας και την κυβέρνηση Βενιζέλου. Ο εργάτης οικοδόμος σ. Σταμπουλίδης έπεσε νεκρός. Μια δεκάδα εργάτες είναι τραυματισμένοι. Για την κυρίαρχη τάξη δεν είναι αρκετές οι συλλήψεις, οι δαρμοί, οι εξορίες, οι διαλύσεις των ταξικών οργανώσεων, η απαγόρευση του Ενωτικού συνεδρίου Θεσσαλονίκης, η αφαίρεση και των τελευταίων υπολειμμάτων των συνδικαλιστικών και πολιτικών ελευθεριών της εργατικής τάξης. Περνάει στις χωρίς προσχήματα δολοφονίες, στην εξόντωση του επαναστατικού συνδικαλιστικού κινήματος, ενώ τα σοσιαλφασιστικά συνδικάτα απολαμβάνουν την αμέριστη υποστήριξή της. Τα γεγονότα που διαδραματίζονται στη Θεσσαλονίκη, έχουν μεγάλη πολιτική σημασία για το επαναστατικό συνδικαλιστικό κίνημα, βρίσκονται σε αδιάσπαστη συνοχή με την επίθεση του κεφαλαίου και την αντίσταση των εργατών».
1934
Στις Σέρρες κηρύσσεται 24ωρη πανεργατική απεργία διαμαρτυρίας για την παύση του κομμουνιστή δημάρχου της πόλης Διονύση Μενύχτα.
1934
Το Κομμουνιστικό και το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ιταλίας υπογράφουν συμφωνία για ενότητα δράσης στον αγώνα κατά της φασιστικής δικτατορίας.
1943
Οι συμμαχικές δυνάμεις (κυρίως των ΗΠΑ και της Βρετανίας) κυριεύουν τη Μεσίνα, ολοκληρώνοντας την κατάληψη της Σικελίας.
1944
Το μπλόκο της Κοκκινιάς.
Ήταν χαράματα Παρασκευής. Πριν ακόμα διαλυθεί το σκοτάδι η Κοκκινιά βρέθηκε κυκλωμένη απ’ όλες τις μεριές. Γερμανοί, χωροφύλακες και γερμανοτσολιάδες ρίχνονται με λύσσα να εκδικηθούν την προλεταριακή συνοικία που στάθηκε πρωτοπόρα στον αγώνα για τη ματαίωση της επιστράτευσης και τον εξανδραποδισμό των Ελλήνων.
Μέσα σε μια ατμόσφαιρα τρόμου που επιτείνονταν από τους αναρίθμητους πυροβολισμούς και τις εκρήξεις χειροβομβίδων και την απειλή της «επιτόπου επέλασης» μάζεψαν όλους τους άνδρες δεκατεσσάρων ως εξήντα ετών. Σύνολο 20 χιλιάδες περίπου στην Πλατεία Οσίας Ξένης. Κι ύστερα άρχισαν τα ομαδικά βασανιστήρια, οι ταπεινώσεις και οι εκτελέσεις. Από τους συγκεντρωμένους στην Πλατεία οι μασκοφόροι διάλεξαν πολλές δεκάδες παλικάρια που εκτελέστηκαν από τους ταγματασφαλίτες στη ματωμένη μάντρα, μπροστά στα μάτια των δικών τους.
Με ξυλοδαρμούς, κλοτσιές, χτυπήματα με τους υποκόπανους των όπλων, με πρωταγωνιστή τον περιβόητο Πλυτζανόπουλο, οδηγήθηκαν 76 πατριώτες μαζί και η ηρωίδα Διαμάντω Κουμπάκη και εκτελέστηκαν στη «Μάντρα», 50 άλλοι εκτελέστηκαν σε μια άλλη «μάντρα» στα Αρμένικα, 40 κάηκαν στο «Σχιστό» και άλλοι δολοφονήθηκαν στους δρόμους και στα σπίτια τους.
Οκτώ χιλιάδες έκλεισαν στο Χαϊδάρι και απ’ αυτούς 1.000 σύρθηκαν στα κάτεργα της Γερμανίας όμηροι, απ’ όπου πολλοί δε γύρισαν ποτέ. Συνολικά 315 ήταν τα θύματα της θηριωδίας του Μπλόκου της Κοκκινιάς.
Όμως οι ηρωικοί νεκροί της Κοκκινιάς έμελλε να σταθούν για άλλη μια φορά μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, όταν το Μάρτη του 1947 το Γ’ Δικαστήριο δοσιλόγων αθώωσε τους προδότες εγκληματίες Πλυτζανόπουλο και Σγούρο (πρωταγωνιστές της σφαγής)! Ο Πλυτζανόπουλος έγινε υποστράτηγος του κυβερνητικού στρατού και ο ανεψιός του έγινε δήμαρχος Κοκκινιάς απ’ τη Χούντα.
Στην απολογία του στο Β’ Δικαστήριο δοσιλόγων ο Ν. Μπουραντάς είπε κυνικά: «Εγώ τρώγω ένα ξεροκόμματο βουτηγμένο στο αίμα! Αλλά ρέει στις φλέβες μου άφθονο ελληνικό αίμα». Αναφερόμενος στο Μπλόκο της Κοκκινιάς ο ίδιος είπε ότι πήγε με το μηχανοκίνητο και την ξεκαθάρισε και «διευκόλυνε το έργο της Ειδικής και των Ταγμάτων που πήγαν την άλλη μέρα»…
1945
Η Ινδονησία ανακηρύσσει την ανεξαρτησία της από τους Ολλανδούς.
1946
Η Ασφάλεια Θεσσαλονίκης συλλαμβάνει όλο το προσωπικό της εφημερίδας «Λαϊκή Φωνή» που εκδίδονταν από το ΚΚΕ.
1947
Τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας μπαίνουν στη Νάουσα.
1950
Εκδίδεται το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «Δημοκρατικός».
1956
Το δικαστήριο της Καρλσρούης κηρύσσει εκτός νόμου το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας και αποφασίζει τη διάλυσή του.
1969
Στις ΗΠΑ, 248 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους όταν το ο τυφώνας Camille πλήττει την πολιτεία του Μιζούρι. Οι υλικές ζημιές ανέρχονται σε 1,5 δισεκατομμύρια δολάρια.
1973
Οι Rolling Stones κυκλοφορούν τη μεγάλη επιτυχία τους «Angie».
1977
Πεθαίνει ο ζωγράφος Γιώργος Γουναρόπουλος.
Γεννημένος στη Σωζόπολη το 1880, ο Γουναρόπουλος είναι από τους ζωγράφους, που το έργο τους δεν κατατάσσεται σε κάποια κατηγορία της σύγχρονης εικαστικής γραφής.
Ο ζωγράφος, μέσα από το έργο του, ενδιαφέρεται περισσότερο να εισχωρήσει στον εσωτερικό ανθρώπινο ψυχικό κόσμο, παρά να σταθεί μόνο στην καθαρή δημιουργική γραφή.
Αυτό γίνεται φανερό και από τις υπέροχες γυναίκες που “κοσμούν” τους πίνακές του.
1985
Πεθαίνει ο Σάκης (Διονύσης) Καράγιωργας, πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου.
Στην περίοδο της Χούντας είχε αναπτύξει έντονη αντιδικτατορική δράση.
Το 1970 ήταν ανάμεσα στους κατηγορούμενους στη δίκη των μελών της Δημοκρατικής Άμυνας, για βομβιστικές ενέργειες.
1987
Βρίσκεται νεκρός στο κελί του, στις φυλακές Σπαντάου, το δεξί χέρι του Αδόλφου Χίτλερ Ρούντολφ Ες. Κρεμάστηκε με ηλεκτρικό καλώδιο.
1996
Η Κλοντίν Αντρέ Ντεσέι, η πρώτη γυναίκα από τη Γαλλία που ταξίδεψε στο διάστημα, εκτοξεύεται από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν.
2004
Ο Ηλίας Ηλιάδης κατακτά το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία 81 κιλών του τζούντο, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.
