1707
Τέσσερα πλοία του βρετανικού βασιλικού ναυτικού προσάραξαν κοντά στα νησιά Σκίλι εξαιτίας κακής πλοήγησης. Ο ναύαρχος και πάνω από 1.400 ναύτες πνίγονται.
1797
Ο 28χρονος Γάλλος Αντρέ Ζαν Γκαρνερέν (André-Jacques Garnerin) γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που χρησιμοποίησε αλεξίπτωτο, πραγματοποιώντας πτώση από αερόστατο σε ύψος 3.200 ποδών.
1798
Τελειώνει η Μάχη της Νικόπολης.
Ο Αλή Πασάς με τον γιο του Μουχτάρ, έπειτα από σφοδρή επίθεση, καταλαμβάνουν την Πρέβεζα, την οποία υπερασπίζονται 1.000 Έλληνες και Γάλλοι υπό τον Στρατηγό Λα Σαλσέ. Ο Αλή στέλνει πεσκέσι στον Σουλτάνο τέσσερα σακιά με κεφάλια Γάλλων και Ελλήνων μαχητών.
1811
Γεννιέται ο Ούγγρος συνθέτης και πιανίστας Φραντζ Ρίτερ φον Λιστ (Franz ή Ferenc Liszt).
Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους πιανίστες – συνθέτες όλων των εποχών και σίγουρα από τις κορυφαίες φιγούρες του Ρομαντισμού.
Δεξιοτέχνης πιανίστας καθιέρωσε το ρεσιτάλ πιάνου, δίνοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στον ερμηνευτή και συμβάλλοντας δραστικά στην εξέλιξη του οργάνου.
Παράλληλα, ως ανανεωτής και πολυγραφότατος ρομαντικός συνθέτης και μαέστρος, υποστήριξε τα καινούρια ρεύματα και τους νέους συνθέτες, ενώ δεν έλειψαν οι φορές που βρέθηκε αντιμέτωπος με τους εκπροσώπους του ρομαντικού κλασικισμού.
1844
Γεννιέται η Γαλλίδα ηθοποιός Σάρα Μπερνάρ (Sarah Bernhardt).
Aπόκτησε τη φήμη της στις θεατρικές σκηνές της Ευρώπης, τη δεκαετία του 1870, και έγινε γρήγορα περιζήτητη σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική. Κέρδισε την αναγνώριση ως σοβαρή δραματική ηθοποιός, γεγονός για το οποίο της αποδόθηκε το προσωνύμιο «η θεϊκή Σάρα».
1859
Η Ισπανία κηρύσσει πόλεμο στο Μαρόκο.
1866
Το Βένετο ενσωματώνεται στην Ιταλία μέσω δημοψηφίσματος, μετά την παραχώρησή του από τη Γαλλία στις 19 Οκτωβρίου.
1887
Γεννιέται ο Αμερικανός κομμουνιστής δημοσιογράφος Τζον Ριντ. Ο Ριντ «κάλυψε» τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, την οποία και αργότερα περιέγραψε στο μνημειώδες έργο του «Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο« (την εισαγωγή του οποίου έγραψε ο ίδιος ο Β. Ι. Λένιν).
Επιστρέφοντας στις ΗΠΑ το 1918, προσχώρησε στην αριστερή πτέρυγα του Σοσιαλιστικού Κόμματος και διεξήγαγε αγώνα κατά της δεξιάς οπορτουνιστικής ηγεσίας, που υποστήριζε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Με τη συμμετοχή του στη συνδιάσκεψη των αριστερών οργανώσεων της Ν. Υόρκης το Φλεβάρη του 1919, διαμορφώθηκε οργανωτικά η αριστερή πτέρυγα του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Ο Ριντ εκλέχθηκε συντάκτης της νέας εφημερίδας «Κομμουνιστής της Νέας Υόρκης», που άρχισε να εκδίδεται από τον Απρίλη του 1919, ενώ το ίδιο έτος εκλέχθηκε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Αριστερής Πτέρυγας. Τον Αύγ. – Σεπτ. του 1919 ήταν ένας από τούς οργανωτές του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος των ΗΠΑ (που το 1921 συγχωνεύθηκε με το Κομμουνιστικό Κόμμα ων ΗΠΑ).
Τον Οκτώβρη ο Ριντ επέστρεψε στη Μόσχα. Ήταν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομιντέρν και πήρε μέρος στις εργασίες του 2ου Συνεδρίου της (Ιούλης 1920). Πέθανε από τύφο. Ενταφιάστηκε στην Κόκκινη Πλατεία, στα τείχη του Κρεμλίνου.
1894
Στην Ιταλία ψηφίζονται νόμοι για τη διάλυση του Σοσιαλιστικού Κόμματος και των συνδικαλιστικών οργανώσεων.
1895
Σε σιδηροδρομικό δυστύχημα που εξελίσσεται στο σταθμό Montparnasse του Παρισιού, η ταχεία SNCF από την Granville μπαίνει χωρίς να φρενάρει με αποτέλεσμα μια από τις πιο θεαματικές βουτιές στην ιστορία του τρένου.
1906
Πεθαίνει ο Γάλλος μετα-ιμπρεσιονιστής ζωγράφος Πολ Σεζάν (Paul Cézanne).
Σπούδασε νομικά ενώ παράλληλα παρακολουθούσε και μαθήματα ζωγραφικής. Παρά τις αντιδράσεις του πατέρα του, αποφάσισε να ακολουθήσει την καλλιτεχνική του φύση και για το σκοπό αυτό, το 1861 επισκέφτηκε το Παρίσι μαζί με τον συγγραφέα Εμίλ Ζολά, με τον οποίο συνδεόταν φιλικά.
Κατά την παραμονή του στο Παρίσι γνωρίστηκε με τον Καμίλ Πισαρό και άλλους καλλιτέχνες που ανήκαν στο κίνημα του ιμπρεσιονισμού.
Ο Σεζάν επηρεάστηκε σημαντικά από τους ιμπρεσιονιστές ζωγράφους, ωστόσο πρόσθεσε και προσωπικά χαρακτηριστικά στους πίνακες του. Σύμφωνα με τον ίδιο, ήθελε να μετατρέψει τον ιμπρεσιονισμό «σε κάτι στέρεο που διαρκεί όσο και η τέχνη που εκτίθεται στα μουσεία».
Η μεγαλύτερη συνεισφορά του στον ιμπρεσιονισμό θεωρείται η πρόσθεση καθαρών γεωμετρικών στοιχείων που αργότερα επηρέασαν και το κίνημα του κυβισμού.
1913
Καταγράφεται στην ιστορία ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της εργατικής τάξης στο Ντάσον (Dawson Νέο Μεξικό -ΗΠΑ). Καταμετρήθηκαν 263 θάνατοι (146 Ιταλοί, 17 Έλληνες) και μόλις 23 επιζώντες.
Η καταστροφή του Ντάσον είναι το δεύτερο σ’ ότι αφορά τους θανάτους ατύχημα σε μεταλλείο στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών μετά από αυτό του Monongah.
Σήμερα το Dawson είναι μια πόλη-φάντασμα στο Νέο Μεξικό, αλλά στα τέλη του περασμένου αιώνα, μια κοινότητα σχεδόν 9.000 ανθρώπων έζησε εκεί.
Το χωριό πήρε το όνομά του από τον John Barkley Dawson, τον ιδιοκτήτη της γης που πωλήθηκε στην εταιρεία εξόρυξης άνθρακα.
Το 1906, οι ιδιοκτήτες της εξορυκτικής βιομηχανίας χρηματοδότησαν την ίδρυση του με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Πολλοί εργάτες έφτασαν εκεί προκειμένου να βρουν δουλειά. Οι περισσότεροι ήταν Ιταλοί ανθρακωρύχοι αλλά και Κινέζοι, Πολωνοί, Γερμανοί, Έλληνες, Βρετανοί, Φινλανδοί, Σουηδοί Μεξικανοί κά.
Τα ατυχήματα στα ορυχεία είχαν ξεκινήσει πολύ νωρίτερα, από τις 14 Σεπτέμβρη του 1903. Τότε, στο ορυχείο Νο1 εκδηλώθηκαν πυρκαγιές και εκρήξεις οι οποίες σκότωσαν τρεις ανθρακωρύχους -μέτρα ασφαλείας δεν υπήρχαν ούτε κατ’ ελάχιστο. Άλλωστε, η ζωή των εργατών είναι αναλώσιμη στις συμπληγάδες του μονοπωλιακού κέρδους.
Το 1913, μόλις δύο ημέρες πριν από την καταστροφή, ζητήθηκε επιθεώρηση από τις αρχές σχετικά με τις συνθήκες ασφαλείας και όλα βρέθηκαν «εντάξει».
Η καταστροφή συνέβη όταν μια έκρηξη γκρέμισε κυριολεκτικά το ορυχείο Νο2, με τη δόνηση να γίνεται αισθητή 4 χλμ. μακριά.
Στους 263 νεκρούς ανθρακωρύχους προστέθηκαν και 2 ακόμη από την ομάδα διάσωσης. Η εκ των υστέρων αυτοψία διαπίστωσε τη χρήση «εκρηκτικών τύπου που δεν επιτρέπεται από τη νομοθεσία» και ότι «οι ανθρακωρύχοι δεν απείχαν αρκετά (!!) από τον τόπο όπου τοποθετήθηκαν τα εκρηκτικά» – αντίθετα με τις διατάξεις του νόμου.
«Ανεξήγητα», δεν διερευνήθηκε κανένας από τα αφεντικά έτσι τα ορυχεία επανέλαβαν τη λειτουργία τους τον επόμενο μήνα παίρνοντας «μέτρα ασφαλείας».
1918
Σημειώνεται το πρώτο κρούσμα της ισπανικής γρίπης, η οποία θα εξελιχθεί γοργά σε παγκόσμια πανδημία με θύματα που εκτιμούνται από 30 έως 50.000.000 ανθρώπους.
1923
Εκδηλώνεται στρατιωτικό κίνημα υπό τους φιλομοναρχικούς στρατηγούς Μεταξά, Λεοναρδόπουλο και Γαργαλίδη, το οποίο καταστέλλεται από τους Πλαστήρα και Πάγκαλο.
1927
Γεννιέται ο κοινωνιολόγος Βασίλης Φίλιας. Το 1946 εισήχθη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, το 1953 μετέβη στο Βερολίνο, όπου φοίτησε στη Σχολή Θεωρητικών Οικονομικών. Το 1961 έλαβε το Διδακτορικό του δίπλωμα και επέστρεψε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε αρχικά στον Οργανισμό Βιομηχανικής Αναπτύξεως στο τμήμα Βιομηχανικών Εργων. Ανέπτυξε αντιστασιακή δράση ενάντια στη δικτατορία και τον Ιούνη του 1968 συνελήφθη από την Ασφάλεια και οδηγήθηκε στις Φυλακές Αβέρωφ. Το Μάη του 1969 καταδικάστηκε από το Έκτακτο Στρατοδικείο σε 18,5 χρόνια φυλακή. Με την αμνηστία του 1973 αφέθηκε ελεύθερος.
Το 1974 διορίστηκε Γενικός Διευθυντής στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών και υπήρξε επικεφαλής του Κέντρου μέχρι το 1981. Το 1975 διορίζεται εντεταλμένος υφηγητής Κοινωνιολογίας στην Πάντειο Ανώτατη Σχολή Πολιτικών Επιστημών και το 1977 εκλέχθηκε καθηγητής. Το 1980-1981 διατέλεσε πρύτανης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ενώ το διάστημα 1985-1989 διατέλεσε πρόεδρος του Τμήματος Κοινωνιολογίας στο ίδιο πανεπιστήμιο. Συμμετείχε ως συνεργαζόμενος στο ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στις βουλευτικές εκλογές του 1985 και με τον Ενιαίο Συνασπισμό στις βουλευτικές του 1989. Συνέγραψε 22 βιβλία.
1930
Γεννιέται ο Σοβιετικός τερματοφύλακας Λεβ Γιασίν, για πολλούς ο κορυφαίος όλων των εποχών στο ποδόσφαιρο. Ο υψηλόσωμος τερματοφύλακας, αγωνίστηκε σε περισσότερα από 600 παιχνίδια με τα χρώματα της Ντιναμό Μόσχας, ενώ είχε φορέσει και 78 φορές τη φανέλα της Σοβιετικής Ένωσης.
Επίσης, πήρε μέρος σε τέσσερα Μουντιάλ, ενώ το 1956 πανηγύρισε την κατάκτηση του χρυσού Ολυμπιακού μεταλλίου. Τέσσερα χρόνια αργότερα, βρέθηκε με τη Σοβιετική Ένωση στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Του είχαν προσδώσει το παρωνύμιο «η Μαύρη Αράχνη» των γηπέδων -εξαιτίας της εξ ολοκλήρου μαύρου χρώματος εμφάνισής του και της ικανότητάς του να «αιχμαλωτίζει» τις φάσεις μέσα στην περιοχή του και να εξουδετερώνει τους αντιπάλους του επιθετικούς.
Έμεινε στην ιστορία η περίφημη «πάσα Γιασίν» όταν, αφού αποσοβούσε τον κίνδυνο μπροστά στην εστία του, πετώντας την μπάλα με το χέρι τροφοδοτούσε με μοναδική ακρίβεια τις αντεπιθέσεις της ομάδας του.
Με μεγάλη επιτυχία υπερασπιζόταν τα δίχτυα του και στη διαδικασία του πέναλτι, έχοντας αποκρούσει περισσότερα από 150 στην καριέρα του.
Συμμετείχε σε 13 αγώνες Παγκοσμίου Κυπέλλου (4 παιχνίδια χωρίς να δεχτεί γκολ) και δυο φορές στη Μικτή Κόσμου (το 1963 κόντρα στην Αγγλία – 1968 κόντρα στην Βραζιλία).
Σε 480 παιχνίδια κράτησε ανέπαφη την εστία του χωρίς να δεχτεί γκολ.
Τιμήθηκε με τους τίτλους: Ευρωπαίος Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς, Βραβείο “Χρυσή Μπάλα” (1963), 4η θέση στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλου (1966), 3 φορές καλύτερος τερματοφύλακας της ΕΣΣΔ (1960,1963,1966), Χρυσό Τάγμα της ΦΙΦΑ για την Αρετή (1988), παράσημο Τάγμα του Λένιν (1967), Ολυμπιακό Τάγμα (1986), Χρυσό μετάλλιο «του σφυριού και του δρεπανιού» (αστέρι) του Ήρωα της Σοσιαλιστικής Εργασίας μαζί με το παράσημο Τάγμα του Λένιν (ισάξιο με το στρατιωτικό βραβείο «Ήρωας της ΕΣΣΔ») (1989), «Καλύτερος Τερματοφύλακας του Αιώνα» της ΦΙΦΑ, και μέλος της «Ενδεκάδας του Αιώνα» της ΦΙΦΑ (2000), Χρυσός Παίκτης της Ρωσίας από την Ποδοσφαιρική Ένωση της Ρωσίας, ως ο πιο εξέχων παίκτης τα τελευταία 50 χρόνια (Νοέμβρης του 2003 για τον εορτασμό του Ιωβηλαίου της ΟΥΕΦΑ).
1937
Γεννιέται ο μεγάλος κομμουνιστής μουσικοσυνθέτης Μάνος Λοΐζος.
Ο Μάνος Λοΐζος είχε την πρώτη του επαφή με τη μουσική, στην αρχή μέσω του βιολιού και στη συνέχεια μέσω της κιθάρας και του πιάνου.
Στην Αθήνα έρχεται στα μέσα της δεκαετίας του ’50 για σπουδές (αρχικά στη Φαρμακευτική Σχολή και αργότερα στην Εμπορική), αλλά τις παρατάει για τη μεγάλη του αγάπη, τη μουσική.
Αν και σχεδόν αυτοδίδακτος στις αρχές του ’60 φτιάχνει τα πρώτα του τραγούδια. Εμπνευσμένος από το «Τραγούδι του Δρόμου» του Λόρκα, που το βρίσκει στο περιοδικό «Επιθεώρηση Τέχνης» (σε μετάφραση του Νίκου Γκάτσου), το μελοποιεί και στις αρχές του ’62 κυκλοφορεί τον πρώτο του (μικρό) δίσκο, με ερμηνευτή τον Γιώργο Μούτσιο.
Όπως πολλοί νέοι καλλιτέχνες της εποχής, ο Λοΐζος γίνεται ενεργό μέλος του «Συλλόγου Φίλων Ελληνικής Μουσικής» και αναλαμβάνει τη διεύθυνση της Χορωδίας του ΣΦΕΜ στην παράσταση της «Ομορφης Πόλης» του Μ. Θεοδωράκη στο «Παρκ» (1962). Ένα χρόνο αργότερα, διευθύνει τη χορωδία στην παράσταση των Χατζιδάκι – Θεοδωράκη «Μια πόλη μαγική» (την ορχήστρα διευθύνει ο Χρήστος Λεοντής), όπου οι δύο νέοι συνθέτες παρουσιάζουν και κάποια δικά τους τραγούδια. Το 1964, ο ΣΦΕΜ διοργανώνει την πρώτη κοινή συναυλία των Μ. Λοΐζου – Χρ. Λεοντή, στο «Ακροπόλ», με τραγούδια τους σε στίχους Μάνου Ελευθερίου, Φώντα Λάδη και Μάρως Λήμνου – Λοΐζου. Τα έσοδα από τη συναυλία διατίθενται στο Δ΄ Πανσπουδαστικό Συνέδριο.
Σε μια εποχή που έπρεπε να αποφασίσεις …με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις, ο Μάνος Λοΐζος παράλληλα με το δρόμο της μουσικής επιλέγει και το δρόμο του αγώνα, την ενασχόληση με τα κοινά. Το έργο του ανδρώνεται μέσα στη δεκαετία του ’60, των Λαμπράκηδων, των συνεχών διαδηλώσεων για 114, των δυναμικών φοιτητικών, εργατικών, κοινωνικών και πολιτικών αγώνων. Τα τραγούδια που γράφει εκείνη την περίοδο είναι εμπνευσμένα από αυτούς τους αγώνες και τους συνοδεύουν: ο «Δρόμος», ο «Στρατιώτης», το «Ακορντεόν», ο «Τρίτος Παγκόσμιος»… Η ιδεολογική του στράτευση στα ιδανικά του κομμουνισμού, η ευαισθησία του σε ό,τι αφορά τους ταπεινούς και τους καταφρονεμένους, η αλληλεγγύη του στους αγωνιζόμενους σε όλο τον κόσμο για ισότητα και αξιοπρέπεια βρίσκουν καλλιτεχνική έκφραση στα «Νέγρικα» σε ποίηση του Γιάννη Νεγρεπόντη, τα οποία παρουσιάζονται δύο ημέρες πριν τη δικτατορία, στη θρυλική συναυλία της ΕΦΕΕ (19 Απρίλη 1967). Τραγούδια που μιλούν για τον αγώνα επιβίωσης των μαύρων της Αμερικής και απαγορεύονται την περίοδο της χούντας, όπως και τα άλλα μέχρι τότε τραγούδια του…
Η συνεργασία του με τους Λευτέρη Παπαδόπουλο, Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Καλατζή κ.ά. γεννά τραγούδια που γίνονται επιτυχίες. Κυκλοφορεί τους δίσκους «Ο Σταθμός», «Θαλασσογραφίες» (και οι δύο σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου). Με το τραγούδι «Σεβάχ ο Θαλασσινός», κάνει την πρώτη του εμφάνιση ως ερμηνευτής και η μεγάλη επιτυχία του τον οδηγεί στην ερμηνεία και άλλων τραγουδιών του. Συνθέτει τη μουσική για την ταινία του Αλέξη Δαμιανού «Ευδοκία» και το «Να ‘χαμε τι να ‘χαμε».
Παράλληλα, και πολλά κομμάτια που τα τραγουδά «σε φιλικό κύκλο» και δεν ακούγονται «ποτέ έξω από τους τέσσερις τοίχους μιας κάμαρας», όπως έλεγε. Ανάμεσά τους, ο «Τσε», ο «Μέρμηγκας», τα «Συρματοπλέγματα», το «Μη με ρωτάς». Στην περίοδο ’74 – ’76, ακολουθούν οι κύκλοι «Καλημέρα ήλιε», «Τα τραγούδια του δρόμου», «Τα τραγούδια μας».
Τα τελευταία, σε στίχους του Φώντα Λάδη, είναι λαϊκά, πολιτικά τραγούδια, με αναφορές σε καυτά κοινωνικά προβλήματα, σε απεργίες και αγώνες της εργατικής τάξης, που ερμηνεύονται από τον Γ. Νταλάρα. Ανάμεσά τους, τα «Πάγωσε η τσιμινιέρα», «Λιώνουν τα νιάτα μας», «Το Δέντρο». Το 1979 κυκλοφόρησαν τα «Τραγούδια της Χαρούλας», με ερμηνεύτρια την Χαρούλα Αλεξίου, σε στίχους του Μανώλη Ρασούλη (τρία του Πυθαγόρα): «Τίποτα δεν πάει χαμένο», «Μες στο πλήθος», «Όλα σε θυμίζουν», «Γύφτισσα τον εβύζαξε» κ.ά. Ακολουθούν ο τελευταίος του δίσκος «Για μια μέρα ζωής» και μετά το θάνατό του τα «Γράμματα στην αγαπημένη», σε ποίηση Ναζίμ Χικμέτ.
Ο Μάνος Λοΐζος υπήρξε επίσης πρωτοπόρος συνδικαλιστής στο χώρο των δημιουργών του ελληνικού τραγουδιού. Πάλεψε με συνέπεια για τα πνευματικά τους δικαιώματα από τις δισκογραφικές εταιρείες και την κασετοπειρατεία μέσα από την ΕΜΣΕ (ήταν ο πρώτος πρόεδρος του σωματείου).
1938
Γεννιέται ο ηθοποιός Τίμος Περλέγκας. Ήταν το έβδομο και τελευταίο παιδί της οικογένειας. Λόγω οικονομικής καταστροφής του εμπόρου πατέρα του, στα μαθητικά του χρόνια, τα καλοκαίρια δούλευε σε κεραμοποιείο, όπου του άρεσε να ζωγραφίζει διάφορα κεραμικά σκεύη.
Η οικογένεια εγκαθίσταται στην Αθήνα, το 1956, προς βιοπορισμό των παιδιών. Την ίδια χρονιά, πεθαίνει ο πατέρας τους. Ο Τίμος κινδυνεύει από οξεία πνευμονία. Τον σώζει ένας κομμουνιστής γιατρός, ο οποίος τον μυεί στις αριστερές ιδέες, του δίνει λογοτεχνικά και άλλα βιβλία να διαβάζει και συζητά μαζί του γι’ αυτά. Δεκαοχτάχρονος, μετά την ανάρρωσή του, και για τρία – τέσσερα χρόνια, δουλεύει σαν εργάτης σε βιομηχανικά εργοστάσια. Οι νεανικές του αναζητήσεις τον οδήγησαν, το 1961, σε δραματική σχολή. Πρώτος, μεγάλος δάσκαλός του ήταν ο Μάνος Κατράκης. Αλλος αγαπημένος δάσκαλός του και φίλος του εφ’ όρου ζωής ήταν ο Τίτος Βανδής. Σπουδαστής ακόμα, το 1962, παίζει στην «παρθενική» παράσταση του Σπύρου Ευαγγελάτου, με το έργο του Βερναρδάκη «Μαρία Δοξαπατρή» και στην πολιτικά αλληγορική ταινία του Νίκου Κούνδουρου «Το ποτάμι», όπου, με πρωταγωνιστή τον Τίτο Βανδή, υποδύεται έναν διωκόμενο νεαρό. Το φθινόπωρο του 1965, προσλαμβάνεται στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, όπου έπαιξε σημαντικούς ρόλους σε κλασικά έργα, μέχρι τα μέσα του 1967, οπότε λόγω χούντας απολύθηκε.
1944
Ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει τα Φάρσαλα.
1947
Συγκροτείται το Αρχηγείο Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
1948
Με ορμητική επίθεση τμημάτων του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στις 22-23 Οκτώβρη στο Βίτσι καταλαμβάνονται τα υψώματα Κούλα και Πλατύ. Τα 501, 504 και 507 τάγματα του κυβερνητικού στρατού συντρίβονται.
1950
Αρχίζει το πρώτο Μουντομπάσκετ στο Μπουένος Άιρες. Θα ολοκληρωθεί στις 3 Νοεμβρίου, με νικήτρια την ομάδα της Αργεντινής.
1962
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζον Κένεντι, σε τηλεοπτικό του διάγγελμα, ανακοινώνει ότι από κατασκοπευτικά αεροπλάνα εντοπίστηκαν στην Κούβα βάσεις σοβιετικών πυραύλων, ικανών να φέρουν πυρηνικές κεφαλές, κάνοντας λόγο για το ενδεχόμενο πυρηνικού πολέμου, αν απειληθεί η ασφάλεια των ΗΠΑ. Ταυτόχρονα ανακοινώνει το ναυτικό αποκλεισμό της Κούβας.
Η «κρίση των πυραύλων» βρίσκεται στο απόγειό της. Στις 27/10 σοβιετικός ηγέτης Ν. Χρουστσόφ, με επιστολή του στον Κένεντι, προτείνει την ταυτόχρονη απομάκρυνση των σοβιετικών πυραύλων από την Κούβα και των αμερικανικών από την Τουρκία.
Την ίδια ώρα, όμως, ένα αμερικανικό κατασκοπευτικό αεροπλάνο U-2 εισβάλλει στο σοβιετικό εναέριο χώρο, πάνω από τη χερσόνησο Τσουκότκα, όπου είναι εγκαταστημένοι οι διηπειρωτικοί πύραυλοι της ΕΣΣΔ. Δίνεται συναγερμός για το ενδεχόμενο πυρηνικής επίθεσης και τα σοβιετικά «Μιγκ» απογειώνονται για να το καταρρίψουν. Οι Αμερικανοί υποχωρούν και λίγο αργότερα ο Κένεντι διατυπώνει πρόταση συμβιβασμού, σύμφωνα με την οποία η Σοβιετική Ενωση θα αποσύρει τους πυραύλους απ’ την Κούβα και οι ΗΠΑ θα άρουν τα μέτρα αποκλεισμού και θα δηλώσουν ότι δε θα εισβάλουν στην Κούβα. Στις 28 του Οκτώβρη ανακοινώνεται η συμφωνία.
1964
Ο Ζαν Πολ Σαρτρ (Jean-Paul Charles Aymard Sartre) απορρίπτει το Νόμπελ Λογοτεχνίας, υποστηρίζοντας ότι θα μείωνε το γόητρο της συγγραφικής του δουλειάς.
1966
Εκτοξεύεται το σοβιετικό διαστημόπλοιο Λούνα 12.
1986
Πεθαίνει ο Ούγγρος γιατρός Άλμπερτ φον Σεντ Γκιέργκι ντε Ναγκιράπολτ (Βραβείο Νόμπελ, 1937).
1987
Στον οίκο «Κρίστις» της Ν. Υόρκης πωλείται για 5,39 εκατομμύρια δολάρια ένα αντίτυπο της πρώτης έκδοσης της Βίβλου από τον Γουτεμβέργιο, που τυπώθηκε το 1448.
1990
Πεθαίνει ο Γάλλος (αυτοαποκαλούμενος μαρξιστής) φιλόσοφος Λουί Πιερ Αλτουσέρ (Louis Pierre Althusser).
