814
Πεθαίνει ο Καρλομάγνος, θρυλικός βασιλιάς των Φράγκων και ιδρυτής του Αγίου Γερμανικού Κράτους, που εκτεινόταν από τη Βόρεια Θάλασσα έως τα Πυρηναία και τη Μεσόγειο.
1077
Ο Πάπας Γρηγόριος Ζ΄ ανακαλεί τον αφορισμό του Ερρίκου Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
1853
Γεννιέται ο Κουβανός επαναστάτης ποιητής Χοσέ Μαρτί (José Julián Marti y Pérez).
Αφιέρωσε τη ζωή του στην πάλη για την ανεξαρτησία της χώρας του και την ενότητα όλων των λαών της Λατινικής Αμερικής κατά του ισπανικού και αμερικανικού ιμπεριαλισμού.
Πήρε μέρος στον ένοπλο αγώνα κατά των Ισπανών. «Έπεσε» κατά τη διάρκεια της μάχης του Dos Rios στις 19 Μαΐου το 1895.
1871
Οι Πρώσοι κυριεύουν το Παρίσι (γαλλοπρωσικός πόλεμος, 1870-1871).
Τρεις μήνες περίπου αργότερα ο εργαζόμενος λαός του Παρισιού θα ξεσηκωνόταν εγκαθιδρύοντας τη δική του εξουσία (Παρισινή Κομμούνα).
1884
Γεννιέται ο Ελβετός φυσικός και εφευρέτης Ογκίστ Πικάρ (Auguste Antoine Piccard). Έμεινε γνωστός ως εξερευνητής της στρατόσφαιρας και των μεγαλύτερων βαθών των ωκεανών.
1887
Αρχίζει στο Παρίσι η κατασκευή του πύργου του Άιφελ, προκειμένου να κοσμήσει τη διεθνή έκθεση του Παρισιού, το 1889.
1887
Γεννιέται ο Πολωνός πιανίστας Άρθουρ Ρουμπινστάιν (Artur Rubinstein), ένας από τους καλύτερους της εποχής του.
Σπούδασε πιάνο με τον Α. Μπουζίτσκι στη Βαρσοβία, με τον Γ. Μπαρτ στο Βερολίνο, μετά με τον Ι. Πεντερέφσκι στο Μορζ της Ελβετίας. Άρχισε τη σταδιοδρομία του το 1898 στο Βερολίνο. Πήρε βραβείο στο διεθνή διαγωνισμό πιανιστών και συνθετών στην Πετρούπολη (1910). Έκανε καλλιτεχνικές περιοδείες σε διάφορες χώρες του κόσμου, μεταξύ αυτών στη Σοβιετική Ένωση. Από το 1939 έζησε στις Ηνωμένες Πολιτείες και από το 1954 μέχρι το θάνατό του έζησε στη Γαλλία.
Το παίξιμο του Ρουμπινστάιν διακρινόταν για το ρομαντικό χαρακτήρα του – ποιητικά, μεγάλη συγκινητικότητα, εκφραστικότητα και, ταυτόχρονα, δεξιοτεχνία και κομψότητα. Το ρεπερτόριό του περιλάμβανε έργα των Σοπέν, Σούμαν, Λιστ, Μπραμς, Σιμανόφσκι και συνθετών του 20ού αιώνα. Ο Ρουμπινστάιν θεωρείται από πολλούς σημερινούς πιανίστες ως πρότυπο ερμηνείας και ιδιοφυούς σύνθεσης της απαράμιλλης τεχνικής με την αισθαντικότητα.
1892
Γεννιέται ο Γερμανός (αργότερα Αμερικανός) σκηνοθέτης, ηθοποιός, σεναριογράφος και παραγωγός Ερνστ Λούμπιτς (Ernst Lubitsch). Οι κωμωδίες που σατίριζαν τα κακώς κείμενα των σύγχρονων κοινωνιών με επίκεντρο τις συνήθειες των πλούσιων, τον κατέστησαν ως έναν από τους πιο οξυδερκείς σκηνοθέτες του Χόλιγουντ.
Αποκαλούνταν «Ο Μάγος της Κωμωδίας» και τα έργα του χαρακτηρίζονταν από το άγγιγμα του Λούμπιτς. Μερικές από τις σημαντικότερές του ταινίες είναι: «Ερωτική Παρέλαση» (The Love Parade, 1930), «Φασαρία στον Παράδεισο» (Trouble in paradise, 1932), «Ερωτικές καντρίλιες» (Design for loving, 1933), «Νινότσκα» (Ninotchka, 1939), «Να ζει κανείς ή να μη ζει» (To Be or Not to Be, 1942) και «Ο ουρανός ας περιμένει» (Heaven Can Wait, 1943). Ο σκηνοθέτης προτάθηκε τρεις φορές για Όσκαρ Σκηνοθεσίας και το 1947 του απένειμαν Τιμητικό Όσκαρ.
1912
Γεννιέται ο Αμερικανός ζωγράφος Τζάκσον Πόλοκ (Paul Jackson Pollock), ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του κινήματος του αφηρημένου εξπρεσιονισμού.
1918
Αντιπολεμική απεργία πραγματοποιείται στο Βερολίνο και τα άλλα προλεταριακά κέντρα της Γερμανίας.
Η Γερμανική αστική τάξη προσπαθεί να κρατήσει εν λειτουργία τις βασικότερες μονάδες της πολεμικής βιομηχανίας με τη χρήση του στρατού.
1918
Το Συμβούλιο των Επιτρόπων του Λαού εκδίδει διάταγμα για την οργάνωση του εργατοαγροτικού Κόκκινου Στρατού.
1928
Πεθαίνει ο Ισπανός πολιτικός και συγγραφέας Βισέντε Μπλάσκο Ιμπάνεζ (Vicente Blasco Ibáñez). Τα έργα του είχαν μεγάλη απήχηση, ενώ αρκετά έγιναν και ταινίες του Χόλυγουντ. Αντιτάχθηκε στην αποικιοκρατική πολιτική και μετέφρασε το μυθιστόρημα «Noli Me Tangere», στο οποίο ο Φιλιππινέζος πατριώτης José Rizal στηλίτευσε τον ισπανικό ιμπεριαλισμό στις Φιλιππίνες. Η μεγαλύτερη επιτυχία του ήρθε με το μυθιστόρημα «Οι τέσσερεις καβαλάρηδες της Αποκάλυψης» (1916). Έγινε σενάριο για ταινία το 1921, με την οποία έγινε διάσημος ο Ροδόλφο Βαλεντίνο.
Η ιστορία κατασκοπείας «Mare Nostrum» (1918) γνώρισε επιτυχία και ως κινηματογραφική ταινία το 1926.
Δύο ακόμη ταινίες του Χόλυγουντ που βασίστηκαν στα έργα του γνώρισαν επιτυχία, η «Torrent» που βασίστηκε στο «Entre naranjos» (1900) και το «The Temptress» που βασίστηκε στο «La Tierra de Todos» (1922). Και στις δύο πρωταγωνίστησε η Γκρέτα Γκάρμπο.
1929
Αρχειομαρξιστές και αστυνομικοί εισβάλλουν στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης όπου συνεδρίαζαν μια σειρά σωματεία προκειμένου να εκλέξουν αντιπροσώπους για το ιδρυτικό συνέδριο της ταξικής Ενωτικής ΓΣΕΕ. Δεκάδες εργάτες συνελήφθησαν, ενώ 42 παραπέμφθηκαν σε δίκη και 11 καταδικάστηκαν σε φυλάκιση.
1930
Συνέρχεται στη Λάρισα η 3η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, που προσδιορίζει το χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα ως σοσιαλιστικής.
1932
Τα ιαπωνικά στρατεύματα επιτίθενται κατά της Σανγκάης, την οποία υπερασπίζονται οι εργάτες της πόλης και η 19η στρατιά.
1935
Η Ισλανδία γίνεται η πρώτη χώρα που νομιμοποιεί την έκτρωση.
1945
Πεθαίνει έπειτα από θανάσιμο τραυματισμό στο πεδίο της μάχης η 20χρονη επιλοχίας του Κόκκινου Στρατού Ρόζα Σανίνα.
Η Ρ. Σανίνα υπήρξε μια από τους καλύτερους ελεύθερους σκοπευτές του Κόκκινου Στρατού, που έγινε θρύλος, τόσο για τις ικανότητες όσο και για τον ηρωισμό της.
Η Ρόζα, που ήταν μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας (Κομσομόλ) είχε ενταχθεί στον Κόκκινο Στρατό ως εθελοντής.
1961
Οι ανασκαφές του Μανώλη Ανδρόνικου για λογαριασμό του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης φέρνουν στο φως το ανάκτορο της Βεργίνας.
1966
Ιδρύθηκε το Κέντρο Μαρξιστικών Μελετών και Ερευνών (ΚΜΜΕ).
1967
Πεθαίνει μετά από ατύχημα στο εργαστήριό του ο γλύπτης Γεράσιμος Σκλάβος. Κατόρθωσε στη δεκάχρονη μόλις σταδιοδρομία του στο Παρίσι, να καθιερωθεί μέσα από σημαντικές εκθέσεις και βραβεία. Τρία γλυπτά έργα σημαδέψανε τη ζωή και την καλλιτεχνική σταδιοδρομία του.
Το ένα έργο τιτλοφορείται «Δελφικό Φως», σε πεντελικό κάτασπρο μάρμαρο (1965 – 66), σχετικά με το οποίο ο καλλιτέχνης έγραψε: «Στους Δελφούς λαμπάδιασε η ψυχή μου./ Τα σκήπτρα κατέχει το φως/. Τα σκήπτρα κατέχει το φως./ Πρέπει να τρέξεις/ γιατί το φως είναι λίγο/ και θα τελειώσει./ Τρέξε τρέξε/ μοιράζουν το φως/ κι είσαι μόνος».
Το δεύτερο έργο είναι «Η φίλη που δεν έμενε», σε γρανίτη γκρίζο (1966). Πρόκειται για το «μοιραίο» για τη ζωή του γλυπτό, που βρισκόταν στο εργαστήρι του στην περιοχή Λεβαλουά Περρέ, του Παρισιού, από το οποίο, στα 40 του χρόνια, καταπλακώθηκε, νύχτα, στις 28 Γενάρη 1967, και το οποίο βρίσκεται στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, στο Κέντρο Ζορζ Πομπιντού.
Το τρίτο έργο είναι «Η τελευταία ενόραση», σε πεντελικό μάρμαρο (1967), το οποίο ολοκλήρωσε τη μέρα που χτυπήθηκε θανάσιμα από γλυπτό του.
1974
Ολοκληρώνεται στις Βρυξέλλες Διάσκεψη των Κομμουνιστικών Κομμάτων της Δ. Ευρώπης με θέμα την κατάσταση των εργαζομένων. Οι μετέχοντες εξέφρασαν τη αλληλεγγύη τους στον αγώνα του ελληνικού λαού για την ανατροπή της Χούντας.
1986
Επτά αστροναύτες βρίσκουν το θάνατο όταν εκρήγνυται το Αμερικανικό διαστημόπλοιο «Τσάλεντζερ» 73 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευσή του από το ακρωτήριο Κανάβεραλ.
1988
Πεθαίνει ο κομμουνιστής και στέλεχος (μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του Πολιτικού Γραφείου, βουλευτής και ευρωβουλευτής) του ΚΚΕ Κώστας Λουλές. Η ζωή του, στο μεγαλύτερο μέρος της, ήταν φοβερά δύσκολη και τρικυμιώδης. Αλλά και γεμάτη επαναστατική φλόγα, ακατανίκητη δύναμη, παραδειγματική πίστη και ανεξάντλητη αισιοδοξία. Από τα 82 του χρόνια και τα 63 χρόνια της ακατάβλητης κομματικής δράσης του, τα 28 τα έζησε στις φυλακές και τις εξορίες, 12 στην παρανομία και 8 στην αναγκαστική πολιτική προσφυγιά.
Γέννημα της μικρής επαρχιακής πόλης του Τυρνάβου, του Τούρναβου, όπως με ανυπόκριτη χαρά και αγάπη αποκαλούσε, αν και προερχόταν από πλούσια οικογένεια, επηρεάστηκε πολύ νωρίς από τις επαναστατικές ιδέες και προσχώρησε στο κομμουνιστικό κίνημα, που τότε έκανε ακόμα τα πρώτα βήματα στη χώρα μας, κάτω από τη ζωοδότρα επίδραση της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Οργανώθηκε στην ΟΚΝΕ το 1924 και λίγο αργότερα πέρασε στο ΚΚΕ. Από το 1945 εκλέχτηκε μέλος της ΚΕ και από το 1970 ως το 1982 μέλος του ΠΓ. Το 1977 και το 1981 εκλέχτηκε βουλευτής του Κόμματος στο Νομό Λάρισας. Εκλέχτηκε επίσης και πρώτος ευρωβουλευτής του ΚΚΕ.
Ιστορική είναι και η αποστομωτική απάντηση που έδωσε σ’ όλους εκείνους, που σκόπιμα προσπαθούν, διαστρεβλώνοντας αυθαίρετα την ιστορική αλήθεια, να διαγράψουν τον πρωτοπόρο και αποφασιστικό ρόλο του ΚΚΕ στην ΕΑΜική Αντίσταση και να εμφανιστούν σφετεριστές και κληρονόμοι της. «Όπως δεν μπορείς να μιλάς για χάνι της Γραβιάς χωρίς Ανδρούτσο, δεν μπορείς να μιλάς και για ΕΑΜ – ΕΛΑΣ χωρίς το ΚΚΕ»!
1997
Μετά από είκοσι χρόνια, η νοτιοαφρικανική αστυνομία ομολογεί τη δολοφονία (1977) του Στιβ Μπίκο (Bantu Stephen Biko).
Ο 30χρονος τότε Μπίκο, κορυφαία μορφή του κινήματος της μαύρης φοιτητικής νεολαίας και ηγέτης του Κινήματος της Μαύρης Συνείδησης, είχε «βρεθεί» νεκρός στο κελί του υπό «αδιευκρίνιστες συνθήκες».
Είχε συλληφθεί για τη σύνταξη και τη διανομή ανατρεπτικών φυλλαδίων και κρατούνταν στις φυλακές, χωρίς να έχει απαγγελθεί επίσημη κατηγορία σε βάρος του.
