Από Δευτέρα «το ημερολόγια μιας δασκάλας σε καραντίνα», αλλάζει μορφή και παίρνει πάλι τον παλιό γνώριμο δρόμο της δασκάλας, που οφείλει να είναι στην πρώτη γραμμή. Από Δευτέρα ξεκινά το ημερολόγιο μιας δασκάλας, που θα μπορούσε να είναι το ημερολόγιο κάθε εκπαιδευτικού, που αναλογίζεται το βάρος της ευθύνης απέναντι στους μαθητές και γενικότερα στη εκπαίδευση, που μπήκε για άλλη μια φορά στο στόχαστρο, με στόχο τον διαμελισμό και τον υποβιβασμό της!
Ξεκινάμε το δύσβατο δρόμο που γνωρίζουμε και που αγαπάμε! Μας έλειψε αυτός ο δρόμος, μας έλειψαν τα παιδιά μας και οι γονείς τους. Μας έλειψε η δια ζώσης δυναμική της κάθε τάξης του κάθε μαθήματος. Μας έλειψε όλο αυτό, για το οποίο χρόνια αγωνιζόμαστε και για το οποίο θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες μέχρι τον τελικό μας στόχο.
Θέλουμε όλους τους μαθητές μας πίσω στα σχολεία και απαιτούμε τη διασφάλιση της υγείας τους, που δεν είναι ατομική, αλλά κρατική ευθύνη. Θέλουμε όλα τα παιδιά μας πίσω στα σχολεία γιατί με τις διαβόητες κάμερές τους δεν τα είχαμε όλα. Δεν είχαμε το Γιώργο γιατί δεν είχε υπολογιστή, δεν είχαμε τον Κριστιάν γιατί είναι Ρομά, δεν είχαμε τον Μουαγιατ γιατί είναι προσφυγόπουλο.
Όχι, αυτό που βάφτισαν «επιστροφή στην κανονικότητα» δεν είναι αυτό που άξιζε σε κάθε γονιό σε κάθε μαθητή, σε κάθε εκπαιδευτικό, σε κάθε εργαζόμενο, που μήνες τώρα ανέλαβε κάθε ευθύνη, με κάθε κόστος. Είναι χρέος μας, όμως, να συνεχίσουμε να διεκδικούμε και να υπερασπιστούμε την δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση και το δικαίωμα του κάθε μαθητή στην αναντικατάστατη δια ζώσης εκπαίδευση. Είναι χρέος μας να συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε ό,τι υπηρετήσαμε με σθένος και αυτό είναι η δημόσια και δωρεάν παιδεία. Τα σχολεία στη μέση εκπαίδευση έχουν ήδη ανοίξει και το αποτέλεσμα δείχνει πως τα ελλιπή μέτρα οδήγησαν πολλούς γονείς, υπογράφοντας μια απλή δήλωση, να μη στείλουν τα παιδιά τους στα σχολεία. Αυτό θέλουν! Η υποχρεωτική εκπαίδευση εύκολα παύει να είναι υποχρεωτική, όταν ένα κράτος αδιαφορεί επιδεικτικά, παραβλέποντάς την! Αυτό που θέλουν εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο την απειλή του ιού όλοι αυτοί που υπηρετούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης είναι λιγότερα σχολεία, λιγότεροι μαθητές, λιγότεροι διορισμοί, λιγότεροι εκπαιδευτικοί, λιγότεροι και με σκυμμένο το κεφάλι, λιγότερη εκπαίδευση, φτωχότερη, λιγότερη κρίση και σκέψη και δυνατότητα αντίδρασης, λιγότερες επιλογές και περισσότερη ταξική εκπαίδευση.
Εκπαίδευση για τους λίγους, που θα γεννά τους λίγους κι εκλεκτούς «άριστους» που χρειάζεται το σύστημά τους, που θα δημιουργούν τους στυλοβάτες και «πελάτες» των καρεκλοκένταυρων υπηρετών τους.
Θα είμαστε πίσω στις θέσεις μας για το παιδί του εργάτη, του αγρότη, του γιατρού. Του επιστήμονα, του τεχνίτη, του άνεργου, του μετανάστη, για τις ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση του κάθε μαθητή.
Θα είμαστε πίσω στις θέσεις μας γυρίζοντας τις πλάτες στο μέλλον που σχεδιάζουν για τα παιδιά μας και σχεδιάζοντας ένα κόσμο στα δικά μας μέτρα και όνειρα. Όχι στα δικά τους!
Ανοίγουμε τα παράθυρα στο μέλλον που ονειρευόμαστε και σχεδιάζουμε και θα το πέτυχουμε, γιατί συνενόχους στο φόνο δε θα μας βρείτε! Ποτέ!
Ρούλα Καραγιάννη
Εκπαιδευτικός
