787
Η 7η Οικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια καταδικάζει τους εικονομάχους και τους εικονολάτρες, διατυπώνοντας το δόγμα ότι η λατρεία ανήκει μόνο στο Θεό και στις εικόνες προσφέρεται απλή τιμητική προσκύνηση.
1303
Πεθαίνει ο Πάπας Βονιφάτιος Η΄ (Papa Bonifacio VIII), γεννημένος ως Benedetto Caetani.
Οργάνωσε το πρώτο καθολικό έτος “ιωβηλαίου” που έλαβε χώρα στη Ρώμη και δήλωσε ότι τόσο η πνευματική όσο και η κοσμική εξουσία βρίσκονταν υπό τη δικαιοδοσία του Πάπα και ότι οι βασιλείς ήταν υποταγμένοι στην εξουσία του Ρωμαίου ποντίφηκα.
1531
Ο Ούλριχ Ζβίγγλιος σκοτώνεται σε μάχη με τα ρωμαιοκαθολικά καντόνια της Ελβετίας.
1862
Καταπλέει στο λιμάνι του Πειραιά η βασιλική θαλαμηγός, αλλά ο Όθωνας και η Αμαλία δεν τολμούν να βγουν στην προκυμαία, που συγκλονίζεται από αντιμοναρχικές εκδηλώσεις. Την επομένη, θα φύγει για πάντα από την Ελλάδα.
1889
Πεθαίνει ο Τζέιμς Πρέσκοτ Τζάουλ (James Prescott Joule), Βρετανός φυσικός, που διατύπωσε τον φερώνυμο νόμο της εκλύσεως θερμότητας κατά τη δίοδο ηλεκτρικού ρεύματος μέσω αγωγού, καθόρισε το μηχανικό ισοδύναμο της θερμότητας (1842) και συνέβαλε μαζί με τον W. Thomson (αργότερα Lord Kelvin) στην ανάπτυξη ψυκτικών μεθόδων. Προς τιμήν του, η μονάδα ενέργειας στο Διεθνές Σύστημα Μονάδων (SI), ονομάσθηκε Joule.
1896
Πεθαίνει ο Αυστριακός συνθέτης και οργανίστας Άντον Μπρούκνερ (Josef Anton Bruckner).
Είναι γνωστός για τις συμφωνική και την εκκλησιαστική του μουσική.
Η αναγνώριση του ως συνθέτη άργησε να έρθει, ενώ αποτέλεσε σημείο αναφοράς πολλών συνθετών των επόμενων γενεών. Η μουσική του είναι πρωτότυπη (παρόλο που μαρτυρά την επιρροή των Βάγκνερ και Μπετόβεν) και εύκολα αναγνωρίσιμη λόγω ορισμένων χαρακτηριστικών όπως π.χ. η συχνή και πολύ πρωτότυπη χρήση των χάλκινων πνευστών.
Ο Μπρούκνερ ήταν επίσης γνωστός ως δάσκαλος και είχε ορισμένους φανατικούς οπαδούς στο ωδείο της Βιέννης, στο οποίο δίδαξε τα χρόνια 1868-1891. Ανάμεσα σε αυτούς τους οπαδούς συγκαταλέγονται ο Γκούσταβ Μάλερ (1860-1911) και ο Χούγκο Βολφ (1860-1903).
1899
Ξεκινά ο δεύτερος πόλεμος μεταξύ της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και του Ελεύθερου Κράτους των Μπόερς (Ολλανδοί άποικοι) στη Νότια Αφρική.
Ο πόλεμος έληξε στις 31 Μαΐου 1902 με νίκη των Βρετανών.
1915
Η Βουλγαρία εισέρχεται στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο με τον ιμπεριαλιστικό συνασπισμό των Κεντρικών Δυνάμεων.
1922
Γεννιέται ο ζωγράφος Επαμεινώνδας Παπαδόπουλος.
Ήταν γνωστός στο Παρίσι ως NONDA. Υπήρξε από τους γνωστούς εκπροσώπους του εξπρεσιονισμού στην Ecole de Paris, μαζί με τους: Ντε Κίρικο, Δ. Γαλάνη, Μ. Πράσινο και Θ. Τσίγκο. Το 1952 παρουσίασε ατομική έκθεση έργων του στον «Παρνασσό», με γυμνά που προκάλεσαν σκάνδαλο. Η έκθεση επιτράπηκε μόνον όταν ο καλλιτέχνης κάλυψε τα επίμαχα σημεία με φύλλα συκής, διαμαρτυρόμενος, έτσι, για τη λογοκρισία και τον πουριτανισμό της εποχής.
Ο Ε. Παπαδόπουλος παρουσίασε έργα του σε γνωστές εκθέσεις και σημαντικές αίθουσες τέχνης του Παρισιού και άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Σημειώνουμε ότι το 2003 ο Δήμος Αθηναίων, σε συνεργασία με τη γαλλική πρεσβεία, οργάνωσε τιμητική έκθεση για τα 80χρονά του, ενώ, στα τέλη του 2006, το Μουσείο Μπενάκη θα παρουσιάσει μεγάλη αναδρομική έκθεση έργων του.
1944
Οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής εγκαταλείπουν το Ηράκλειο της Κρήτης. Τμήματα ανταρτών μπαίνουν στη πόλη.
1944
Η Βουλγαρία δέχεται τους προκαταρκτικούς όρους των συμμαχικών κυβερνήσεων, που προβλέπουν την αποχώρηση όλων των βουλγαρικών στρατευμάτων από την Ελλάδα και τη Γιουγκοσλαβία εντός 15 ημερών.
1954
Κατά τον πόλεμο του Βιετνάμ, οι Βιετμίνχ αποκτούν τον έλεγχο του βορείου Βιετνάμ, από τους Γάλλους.
1963
Πεθαίνει ο Ζαν Κοκτό (Jean Cocteau), Γάλλος ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης του κινηματογράφου.
Ανακηρύχτηκε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας από το 1955. Το ποιητικό του έργο στην περίοδο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και μεταπολεμικά εμφανίζει χαρακτηριστικές τάσεις προς τον κυβισμό και το φουτουρισμό. Αργότερα, θα περάσει στο σουρεαλισμό.
Ο Κοκτό σαν δραματουργός προσπαθεί να συγχρονίσει την αρχαία και τη σαιξπηρική τραγωδία. Στην τρίτη δεκαετία, ο Κοκτό εργαζόταν σαν σεναριογράφος και σκηνοθέτης (ταινίες «Ορφέας», 1950, «Το αίμα του ποιητή». «Διαθήκη του Ορφέα» 1960).
1964
Πορεία χιλιάδων Κυπρίων πραγματοποιείται στη Λεμεσό για την απομάκρυνση των βρετανικών βάσεων.
1968
Η NASA εκτοξεύει το Απόλλων 7, την πρώτη επιτυχημένη επανδρωμένη αποστολή Απόλλων, με τους αστροναύτες Ουόλτερ Σίρα, Ντον Αϊζέλ και Ουόλτερ Κάνιγχαμ.
1970
Από το Λακκί της Λέρου 507 πολιτικοί κρατούμενοι – μέλη και στελέχη της ΕΔΑ, στέλνουν γράμμα με το οποίο καταδικάζουν το διασπαστικό ρόλο των Μπριλλάκη, Δρακόπουλου και Καρρά, δηλώνουν ότι οι παραπάνω δεν μπορούν πια να εκπροσωπούν την ΕΔΑ και τονίζουν την επιτακτική ανάγκη της ανασυγκρότησης του κεντρικού της οργάνου.
1977
Η βόμβα νετρονίου συγκαταλέγεται στα κύρια θέματα συζήτησης της ετήσιας Συνόδου της Επιτροπής Πυρηνικού Σχεδιασμού του ΝΑΤΟ.
2003
Δύο άνθρωποι σκοτώνονται και αρκετοί τραυματίζονται κατά τη διάρκεια βίαιων συγκρούσεων μεταξύ ανθρακωρύχων και ανδρών της βολιβιανής αστυνομίας. Οι ταραχές έλαβαν χώρα στην περιοχή Βεντίγιας, όπου είχαν συγκεντρωθεί εκατοντάδες ανθρακωρύχοι για να διαμαρτυρηθούν για τη σχεδιαζόμενη πώληση φυσικού αερίου στις ΗΠΑ, μέσω ενός λιμανιού στη γειτονική Χιλή.
2007
«Φεύγει» από τη ζωή ο σημαντικός ηθοποιός Φοίβος Ταξιάρχης.
Γεννήθηκε στην Καλοσκοπή Φωκίδας, όπου τέλειωσε το Δημοτικό. Ήρθε στην Αθήνα, όπου τέλειωσε πέντε τάξεις του Γυμνασίου. Την τελευταία τάξη την τελείωσε στην Αμφίκλεια Φθιώτιδας, το 1944, επειδή είχε φύγει ως παράνομος από την Αθήνα, λόγω της συμμετοχής του στην ΕΑΜική Αντίσταση. Το 1947 μπήκε στη δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, σπουδάζοντας παράλληλα στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η πρώτη θεατρική του εμφάνιση έγινε με το ρόλο του Κινησία στη «Λυσιστράτη», από το «Θυμελικό θίασο» του Λίνου Καρζή. Το 1952 συμμετείχε στις πρώτες, μεταπολεμικές, «Δελφικές Γιορτές» που είχε καθιερώσει ο Άγγελος Σικελιανός, παίζοντας τους ρόλους «Κράτος» και «Ωκεανός» στον αισχυλικό «Προμηθέα δεσμώτη». Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τους θιάσους των Βασίλη Διαμαντόπουλου, Καρόλου Κουν, Κυβέλης, Μίμη Φωτόπουλου, Ν. Χατζίσκου και πολλών άλλων. Πολύχρονη και σημαντική ήταν η συνεργασία του με το «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο» του Μάνου Κατράκη. Από το 1959 μέχρι το 1962 πρωταγωνιστούσε στο «Πειραϊκό Θέατρο» του Δ. Ροντήρη, που περιόδευε σε πολλές χώρες.
Υπήρξε ιδρυτικό και διευθυντικό στέλεχος του πρώτου εταιρικού θιάσου «Άρμα Θεάτρου», τη λειτουργία του οποίου ανέστειλε η χούντα. Το 1976 δημιούργησε τον εταιρικό θίασο «Ελεύθεροι Καλλιτέχνες», ο οποίος ανέβασε δεκαπέντε άπαικτα νεοελληνικά έργα. Μετά τη μεταπολίτευση, με άλλους παλιούς και νέους προοδευτικούς ηθοποιούς, συμμετείχε στην κίνηση για την αποχουντοποίηση και ανασύσταση του ΣΕΗ. Μέχρι το 1971 δίδασκε στη Δραματική Σχολή Αθηνών, από όπου τον απέλυσαν λόγω ιδεολογίας.
Για πολλά χρόνια εργάστηκε σε πολλές ραδιοφωνικές εκπομπές θεάτρου και λόγου και σκηνοθέτησε πολλά νεοελληνικά και ξένα έργα. Επαιξε σε αρκετές ταινίες και σε τηλεοπτικές σειρές, όπως «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», «Αρραβωνιάσματα», «Ουράνιο τόξο» κ.ά.
Έλαβε μέρος στους επαγγελματικούς αγώνες του κλάδου του και εκλέχτηκε αρκετές φορές μέλος του ΔΣ του ΣΕΗ. Διακρίθηκε με: χρυσό μετάλλιο για παραστάσεις αρχαίου δράματος στο «Ελληνικό Θέατρο» του Λος Άντζελες, χάλκινο μετάλλιο για παραστάσεις αρχαίου δράματος στο Ισραήλ, τιμητικό μετάλλιο και δίπλωμα της ΕΡΤ, μετάλλιο και δίπλωμα σε αναγνώριση της συμμετοχής του στην Εθνική Αντίσταση κ.ά.
