8
Ο Ρωμαίος στρατηγός Τιβέριος νικά τους Ιλλυριούς στη Δαλματία, κοντά στον ποταμό Μπόσνα.
1342
Αρχίζει η πολιορκία της Αλχεθίρας κατά τη διάρκεια της χριστιανικής ανακατάκτησης της Ιβηρικής χερσονήσου.
1492
Ο Χριστόφορος Κολόμβος, αναζητώντας δυτική θαλάσσια οδό προς την ανατολική Ασία, ξεκινά για το ταξίδι, που θα τον οδηγήσει στις ακτές της Καραϊβικής. Έφτασε στις Μπαχάμες στις 12 του Οκτώβρη, έχοντας ωστόσο την εντύπωση ότι βρισκόταν στις Ανατολικές Ινδίες.
1645
Κατά τον Τριακονταετή Πόλεμο, οι γαλλικές δυνάμεις νικούν αυτές της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στη δεύτερη μάχη του Νέρντλινγκεν.
1803
Γεννιέται ο Τζόζεφ Πάξτον (Joseph Paxton), Άγγλος κηπουρός, αρχιτέκτονας και μέλος του Κοινοβουλίου, περισσότερο γνωστός για το σχεδιασμό του Κρίσταλ Πάλας στο Λονδίνο.
1811
Γεννιέται ο Ελίσα Ότις (Elisha Graves Otis), Αμερικανός εφευρέτης του ασανσέρ.
1826
Κατά την εξέλιξη της Ελληνικής Επανάστασης που ξεκίνησε το 1821, δύναμη 5.000 Τούρκων επιτίθεται εναντίον των 800 Ελλήνων υπερασπιστών των Αθηνών, οι οποίοι και συμπτύσσονται στην Ακρόπολη.
1844
Διεξάγονται οι πρώτες εκλογές στην Ελλάδα επί Όθωνα.
1875
Γεννιέται ο «πατριάρχης» του Ελληνικού κινηματογράφου Αχιλλέας Μαδράς, που ονειρευόταν ένα «ελληνικό Χόλιγουντ» και γύρισε μεταξύ άλλων τις ταινίες «Η τσιγγάνα των Αθηνών», «Ο δολοφόνος φάντασμα», «Ο μάγος των Αθηνών».
1890
Γεννιέται ο Κονσταντίν Στεπάνοβιτς Μελνίκοφ, Σοβιετικός αρχιτέκτονας και ζωγράφος.
Θεωρείται ένας από τους εκπροσώπους της Αβάν-γκαρντ αρχιτεκτονικής, και ενώ κατατάσσεται ανάμεσα στους Κονστρουκτιβιστές, έμεινε σε όλη τη ζωή του αποστασιοποιημένος, χωρίς να ενστερνιστεί ποτέ πλήρως τις απόψεις των συναδέλφων αρχιτεκτόνων του ή τις αρχές του κινήματος.
Ήταν ο αρχιτέκτονας που σχεδίασε την Κρυστάλλινη Σαρκοφάγο για το Μαυσωλείο του Λένιν.
1914
Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γερμανία κηρύττει τον πόλεμο στην Γαλλία και διασχίζει το ουδέτερο Βέλγιο.
1923
Ιδρύεται στην Αθήνα το Νοσοκομείο Προσφύγων Αθηνών, μετέπειτα Ιπποκράτειο.
1924
Με την ευκαιρία συμπλήρωσης 10 χρόνων από την κήρυξη του Α’ Παγκοσμίου ιμπεριαλιστικού Πολέμου το ΣΕΚΕ (Κ) απευθύνει μανιφέστο προς τον εργαζόμενο λαό με το οποίο προειδοποιεί για τον κίνδυνο νέων πολέμων και ρίχνει το σύνθημα «πόλεμος κατά του πολέμου».
1936
Ο μαύρος αθλητής Τζέσε Οουενς (James Cleveland «Jesse» Owens) κερδίζει το πρώτο από τα τέσσερα χρυσά μετάλλια του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου.
Ο Α. Χίτλερ αρνήθηκε να χαιρετήσει τον νικητή, εγκαταλείποντας το στάδιο.
1940
Συνέρχεται η 7η Σύνοδος του Ανωτάτου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ.
Οι σοβιετικές σοσιαλιστικές Δημοκρατίες Εσθονίας, Λετονίας και Λιθουανίας μπαίνουν στη σύνθεση της ΕΣΣΔ.
1940
Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, Ιταλικές δυνάμεις εισβάλουν στη βρετανική Σομαλία.
1942
Οι ανάπηροι του ελληνοϊταλικού πολέμου κηρύσσουν απεργία πείνας, για να ματαιώσουν την απόφαση των αρχών κατοχής να τους διώξουν από την Αθήνα.
1943
Οι Σοβιετικοί παρτιζάνοι καταφέρουν συγκεντρωτικά πλήγματα στις γραμμές συγκοινωνιών του γερμανικού στρατού (επιχείρηση «πόλεμος των σιδηροτροχιών»).
1953
Ο Νίκος Πλουμπίδης καταδικάζεται σε θάνατο με βάση τον μεταξικό Α.Ν.375 περί κατασκοπίας.
1954
Πεθαίνει η Γαλλίδα μυθιστοριογράφος Σιντονί – Γκαμπριέλ Κολέτ (Gabrielle Synthonie Colette).
Εργάστηκε ως μίμος, ηθοποιός, κριτικός κινηματογράφου και πήγε ως πολεμική ανταποκρίτρια στην Ιταλία για να καλύψει τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1945 την εξέλεξαν ως μέλος της μεγάλης Ακαδημίας Γκονκούρ και το 1948 ήταν υποψήφια για Νόμπελ λογοτεχνίας. Ήταν η πρώτη γυναίκα που κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη στη Γαλλία.
Η Κολέτ διακρίθηκε στη λογοτεχνία και γενικότερα στην πνευματική ζωή της εποχής της τόσο για το συγγραφικό της ταλέντο, όσο και για τις ιδέες της για τη γυναικεία χειραφέτηση, που διέφεραν από τις ιδέες του στενά προσδιορισμένου φεμινιστικού κινήματος.
Στο συγγραφικό της έργο ακολούθησε τα πιο νεωτεριστικά ρεύματα της εποχής και αναδείχτηκε σε κορυφαία εκπρόσωπό τους στη γαλλική λογοτεχνία, στη λογοτεχνία που δέσποζε στην παγκόσμια πνευματική δημιουργία στην τρίτη δεκαετία του 20ού αιώνα.
1958
Το αμερικανικό ατομικό υποβρύχιο «Ναυτίλος», υπό την καθοδήγηση του Ουίλιαμ Άντερσον, γίνεται το πρώτο σκάφος που έφτασε στο Βόρειο Πόλο κινούμενο κάτω από τους πάγους.
1960
Ο Νίγηρας αποκτά την ανεξαρτησία του από τη Γαλλία.
1972
Σκοτώνεται σε τροχαίο ο Γιάννης Παπαϊωάννου.
«Φαληριώτισσα», «Ανδρέας Ζέπος», «Πριν το χάραμα», «Άνοιξε γιατί δεν αντέχω», «Κάνε κουράγιο», «Βαδίζω και παραμιλώ», «Χθες το βράδυ σε μια βάρκα», «Σβήσε το φως» είναι μερικά από τα πάμπολλα τραγούδια – μελωδική παρακαταθήκη του Γιάννη Παπαϊωάννου.
Του λαϊκού δημιουργού, που μίλησε με το δικό του, πηγαίο τρόπο για τη ζωή του εργάτη, για το μεροκάματο, για την αγάπη, για τα βάσανα, για τη ζωή του φτωχού κοσμάκη.
«Τα τραγούδια μου είναι τα παθήματά μου, οι αγώνες μου, το μεροκάματο για τη φασολάδα, τα όνειρά μου, οι καντάδες μου, η ζωή μου ολόκληρη και η ζωή του φτωχού κοσμάκη…», έλεγε ο συνθέτης με την τεράστια προσφορά στο ελληνικό λαϊκό τραγούδι, από το θάνατο του οποίου σήμερα συμπληρώνονται τριάντα χρόνια.
Ξεχωριστή μορφή του λαϊκού τραγουδιού, με εντελώς προσωπικό ύφος, και άνθρωπος με μεγάλη καρδιά και σπάνιο ήθος, ο Γιάννης Παπαϊωάννου από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τη μουσική. Στην αρχή με το μαντολίνο, λίγο αργότερα με την κιθάρα και στη συνέχεια με τον παντοτινό σύντροφο της ζωής του, το μπουζούκι.
Το πρώτο του τραγούδι η «Φαληριώτισσα» σήμανε την απαρχή της μεγάλης του πορείας. Μιας πορείας, που σφραγίστηκε και με τις δημιουργικές «συναντήσεις» του με άλλους μεγάλους δημιουργούς και ερμηνευτές: τους Βαμβακάρη, Μπάτη, Κερομύτη, Χατζηχρήστο, Μητσάκη, Περιστέρη, Ρούκουνα, Μοσχονά, Παγιουμτζή, Τσιτσάνη, Μπέλλου, Νίνου, Χιώτη, Χρυσάφη κ.ά.
Άνθρωπος με αξίες και μεγάλη αγάπη στην τέχνη του ο Γ. Παπαϊωάννου υπερασπίστηκε το μπουζούκι ακόμα και στις πιο δύσκολες μέρες του. Στην περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά κι ενώ το μπουζούκι διώκεται και η λογοκρισία βασιλεύει, ο συνθέτης δε διστάζει να πάει στον Μεταξά, για να του ζητήσει να πάρει πίσω την απαγόρευση.
Πηγή: Ριζοσπάστης
1973
Πεθαίνει ο λογοτέχνης Ηλίας Βενέζης.
Το 1928 πήρε το τρίτο βραβείο στο διαγωνισμό διηγήματος της «Νέας Εστίας» για το διήγημά του «Ο Θάνατος» και την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο του «Ο Μανόλης Λέκας κι άλλα διηγήματα».
Έργα του που ξεχώρισαν είναι «Το Νούμερο 31328», «Αιολική Γη» και «Γαλήνη» καθώς και το θεατρικό έργο, το «Μπλοκ C».
Μαζί με τους Στρατή Μυριβήλη, Μ. Καραγάτση και Άγγελο Τερζάκη, έγραψε ως τέταρτος της συγγραφικής τετράδας και μέρος από το «Το μυθιστόρημα των τεσσάρων» (1958).
Σύμφωνα με την επιθυμία του, η κηδεία έγινε στον Μόλυβο της Μυτιλήνης και η ταφή του στο παλιό, μικρό νεκροταφείο του Μολύβου. Επάνω στην πλάκα του τάφου, όπως το είχε ζητήσει ο ίδιος, δεν υπάρχει παρά μια μόνο λέξη: ΓΑΛΗΝΗ.
1975
Πεθαίνει ο μεγάλος υπερρεαλιστής ποιητής Ανδρέας Εμπειρίκος.
Το 1909 η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές έφυγε για την Ευρώπη. Το 1925 θα βρεθεί στο Παρίσι για να σπουδάσει ψυχαναλυτής.
Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1931 και το ’35 δίνει την πρώτη του διάλεξη για τον υπερρεαλισμό, γεγονός ιδιαίτερα προκλητικό για εκείνη την εποχή. Την ίδια χρονιά θα εκδώσει την ποιητική του συλλογή «Υψικάμινος». Το 1945 θα έρθει η «Ενδοχώρα», ποιήματα γραμμένα ανάμεσα στα 1934 και 1937. Μετά το θάνατό του, το 1980 θα εκδοθεί η «Οκτάνα», συλλογή πεζόμορφων ποιημάτων γραμμένα από το 1941 έως το 1965. Στα πεζογραφήματά του ανήκει ο «Μέγας Ανατολικός».
1977
Πεθαίνει ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος ο Γ’ (κατά κόσμον Μιχαήλ Χριστοδούλου Μούσκος), πρώτος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας (1959).
Υπέγραψε τις συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου.
Ανατράπηκε από τη χούντα της Αθήνας με το γνωστό πραξικόπημα του Ιούλη του 1974 και επανήλθε μετά την κατάρρευση της δικτατορίας.
1979
Πεθαίνει ο συγγραφέας Άγγελος Τερζάκης.
Το 1925, φοιτητής ακόμα είχε εκδώσει τη συλλογή διηγημάτων «Ο ξεχασμένος» και το 1929 τη δεύτερη με τίτλο «Φθινοπωρινή συμφωνία». Το 1932 εκδίδει το δίτομο μυθιστόρημα «Δεσμώτες» που μαζί με τους «Πρίγκιπες» του Θράσου Καστανάκη θεωρούνται ότι εγκαινιάζουν την πεζογραφία της γενιάς του ’30.
Από τα θεατρικά του έργα ξεχωρίζουν τα ακόλουθα: «Ο σταυρός και το σπαθί», «Είλωτες», «Τα λύτρα της ευτυχίας», «Θωμάς ο Δίψυχος», «Ο Πρόγονος». Το 1937 κυκλοφορεί το μυθιστόρημά του «Η μενεξεδένια πολιτεία». Την ίδια χρονιά αρχίζει η δημοσίευση της «Πριγκηπέσας Ιζαμπώ» στην «Καθημερινή», που θα ολοκληρωθεί το 1938 και θα εκδοθεί το 1945, αποτελώντας μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές εκδοτικές επιτυχίες.
1981
Οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας των ΗΠΑ αρχίζουν απεργία διαρκείας.
Τα 13.000 μέλη του σωματείου τους θα απολυθούν σταδιακά από τον πρόεδρο Ρόναλντ Ρίγκαν, σε δυναμική επίδειξη της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του.
1989
Ένα Shorts 330 της Ολυμπιακής Αεροπλοΐας συνετρίβη κοντά στο αεροδρόμιο της Σάμου. Και οι 34 επιβαίνοντες ανασύρθηκαν νεκροί.
1996
Η Νίκη Μπακογιάννη σπάει το φράγμα των 2 μέτρων στο άλμα εις ύψος και με επίδοση 2,03 μ. κατακτά το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα.
Θα περάσει στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες ως η αθλήτρια με τη μεγαλύτερη διαφορά (33 πόντοι) σωματικού ύψους (1,70 μ.) και ύψους που υπερέβη (2,03 μ.).
2005
Πεθαίνει η συγγραφέας και παιδαγωγός Λήδα Κροντηρά.
Ήταν η «θεία Λήδα» των τηλεοπτικών παιδικών εκπομπών και των παιδικών βιβλίων, κόρη της θρυλικής «θείας Λένας» και μητέρα της σκηνοθέτριας Μαρίας Ηλιού.
H Λήδα Κροντηρά γεννήθηκε το 1933 στην Αθήνα. Σπούδασε Παιδαγωγική στη Σορβόνη και αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Από μικρή ακόμη συμμετείχε στις εκπομπές της μητέρας της και, όταν εκείνη έφυγε, πήρε τη θέση της με τηλεοπτικές εκπομπές για παιδιά που βασίζονταν σε παραμύθια εμπνευσμένα από τους μύθους και τη λαϊκή παράδοση.
Έχει γράψει πολλά βιβλία, ανάμεσα σε άλλα: «Από μέρα σε μέρα», «Ελάτε να ζωγραφίσουμε», «Διαβάζω και τραγουδώ». «Ιστορίες όλο φως», «Η Νεφέλη και το κοχύλι», «Το αηδόνι και ο κόρακας», «Παραμύθι-μύθι-μύθι», τους αρχαιολογικούς οδηγούς για παιδιά: «Πρώτη γνωριμία με την Αθήνα του Περικλή», «Γνωριμία με το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο», κ.ά.
2006
Πεθαίνει η Ελίζαμπεθ Σβάρτσκοπφ (Elisabeth Schwarzkopf), Γερμανο-αυστριακή υψίφωνος της όπερας και του ληντ, από τις διασημότερες στο δεύτερο ήμισυ του 20ου αιώνα.
Πρωτοεμφανίστηκε το 1928 σε σχολική παράσταση της όπερας Ορφέας και Ευρυδίκη του Γκλουκ ερμηνεύοντας τον ρόλο της Ευρυδίκης και έκανε διεθνή καριέρα μεσουρανώντας στην περίοδο 1945-1970.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής της τα πέρασε στην Αυστρία.
2008
Πεθαίνει ένας από τους «σημαιοφόρους» της αντισοβιετικής και αντικομμουνιστικής «σταυροφορίας», ο Ρώσος συγγραφέας Αλεξάντρ Σολζενίτσιν.
Ήταν από εκείνους που αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του στην ανατροπή του σοβιετικού συστήματος, περιγράφοντάς το στα λογοτεχνικά έργα του με τα πιο μελανά χρώματα, χωρίς να λυπηθεί να το περιβάλλει με ψέματα και υπερβολές, ακόμη κι από το οπλοστάσιο του Γκαίμπελς, για να το διαβάλει. Για το ρόλο του αυτό βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας και απόλαυσε διάφορες τιμές στο «δυτικό κόσμο» όπου βρήκε καταφύγιο. Όχι τυχαία, το ρόλο του εκθείασε ο Βλ. Πούτιν και ο Ν. Σαρκοζί.
Το πόσο πίστευε πραγματικά στη «δημοκρατία», φάνηκε όταν δεν έβγαλε άχνα όταν ο Γιέλτσιν έστελνε τα τανκς να βομβαρδίσουν το ρωσικό κοινοβούλιο το 1993, αιματοκυλώντας το λαό της Μόσχας, θέτοντας εκτός νόμου πολλά κόμματα, νοθεύοντας τις εκλογές κ.ά.
Επιστρέφοντας, λίγο αργότερα (το 1994) στη Ρωσία, λίγα χρόνια μετά την ανατροπή του κοινωνικο-πολιτικού συστήματος που τόσο μίσησε, είχε την τύχη να γευτεί τους «καρπούς» των αντικομμουνιστικών του προσπαθειών, που αποδείχτηκαν πολύ «πικροί» για τα δεκάδες εκατομμύρια των συμπολιτών του, που εξαιτίας της παλινόρθωσης του καπιταλισμού βρέθηκαν στα όρια της εξαθλίωσης, μέσα σε καθεστώς φτώχειας, ανεργίας, διεθνικών αιματοχυσιών, κατάργησης ιστορικών κοινωνικών κατακτήσεων, χειραγώγησης κάθε θεσμού από την ολιγαρχία του πλούτου.
Προς το τέλος της ζωής του προσπάθησε να αρθρώσει έναν κριτικό λόγο στην κατάσταση που επικρατεί στη Ρωσία σήμερα, αλλά από θέσεις οπισθοδρομικές και εθνικιστικές. Δεν μπόρεσε να υπερβεί το αντισοβιετικό και αντικομμουνιστικό του παρελθόν, όπως έκανε ένας άλλος πολύ γνωστός «αντιφρονούντας» αντισοβιετικός συγγραφέας και φιλόσοφος, ο Αλεξάντρ Ζινόβιεφ, που μετά την επιστροφή του στη Ρωσία, ζήτησε συγνώμη από το ρωσικό λαό για την προηγούμενη αντισοβιετική του δράση.