322 π.Χ.
Πεθαίνει ο πολιτικός και ρήτορας της αρχαίας Αθήνας Δημοσθένης.
Οι λόγοι του αποτελούν σημαντική έκφραση της αθηναϊκής πνευματικής ικανότητας και παρέχουν μία εικόνα για την πολιτική και τον πολιτισμό της Αρχαίας Ελλάδας κατά τον 4ο αιώνα π.Χ.
539 π.Χ.
Ο στρατός του Κύρου Β΄ της Περσίας καταλαμβάνει τη Βαβυλώνα.
1492
Ο Χριστόφορος Κολόμβος φτάνει στις ακτές του «Νέου Κόσμου». Η μέρα αυτή θεωρείται – και εορτάζεται – ως η μέρα ανακάλυψης της Αμερικής.
1492
Πεθαίνει ο Ιταλός ζωγράφος της πρώιμης Αναγέννησης Πιέρο ντέλλα Φραντσέσκα (Piero della Francesca).
Ήταν επίσης γνωστός στους συγχρόνους του και ως μαθηματικός-γεωμέτρης.
Η ζωγραφική του χαρακτηρίζεται από την ηρεμία των χρωμάτων της και τις γεωμετρικές φόρμες, ειδικά ως προς την προοπτική της. Η επίδρασή του σε μεταγενέστερους καλλιτέχνες, όπως ο Λούκα Σινιορέλλι και Πιέτρο Περουτζίνο, είναι εμφανής.
1654
Ισχυρότατη έκρηξη σε χώρο αποθήκευσης πυρίτιδας στη συνοικία Doelenkwartier, κατέστρεψε μεγάλο μέρος της πόλης Delft στην Ολλανδία και προκάλεσε το θάνατο δεκάδων ανθρώπων.
1687
Γεννιέται ο Γερμανός λαουτίστας και συνθέτης Σίλβιους Λέοπολντ Βάις (Sylvius Leopold Weiss).
Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες και εκτελεστές έργων για λαούτο της εποχής του.
Θεωρείτο εξαιρετικός δεξιοτέχνης και αυτοσχεδίαζε συχνά πάνω στο συγκεκριμένο έγχορδο. Στην εποχή του φημιζόταν η «βαϊσιανή» μέθοδος παιξίματος του λαούτου, που αναφερόταν κυρίως στους δακτυλισμούς (arpège) και στο ιδιόμορφο λεγκάτο (legato).
1799
Η Ζαν Ζενεβιέβ Λαμπρός (Jeanne Geneviève Garnerin) γίνεται η πρώτη γυναίκα που πραγματοποιεί άλμα με αλεξίπτωτο, από ύψος 900 μέτρων.
1830
Γεννιέται στην Κωνσταντινούπολη ο «ευεργέτης» Ανδρέας Συγγρός, κερδοσκόπος που έγινε γνωστός για το σκάνδαλο και το έγκλημα με το όνομα «Λαυρεωτικά». Ήταν από τους μεγαλοτραπεζίτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ο οποίος προαγόραζε τους φόρους μιας περιοχής, παίρνοντας υψηλό τόκο για την εποχή (20% το χρόνο), και μάλιστα δεν έδιδε χρήματα αλλά εμπορεύματα υπερτιμημένα κατά 40 και 50%.
Με τον ίδιο τρόπο «εξοικονόμησε» τεράστια κέρδη με το δανεισμό της κυβέρνησης (π.χ. στον Κριμαϊκό Πόλεμο). Ακόμη περισσότερα ληστρικά κέρδη εξασφάλισε από τα δάνεια στην Αίγυπτο και την αγοραπωλησία τουρκικών ομολόγων στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου σ’ όλη τη δεκαετία του 1860 και μετά. Στις ληστείες αυτές μετείχαν και άλλοι «εθνικοί ευεργέτες» όπως οι Βαλλιάνος, Ζαρίφης, Κορωνιός, Ιωνίδης!
Συνέχισε τις ληστρικές του μεθόδους στην Ελλάδα ιδρύοντας τη «Γενική Πιστωτική Τράπεζα» και το 1881 την «Τράπεζα Ηπειροθεσσαλίας».
Ο Συγγρός όμως έγινε γνωστός ως κερδοσκόπος από τα Λαυρεωτικά.
Στον καυγά μεταξύ κυβέρνησης και Σερπιέρη, παρενέβησαν οι «προστάτιδες δυνάμεις» υπέρ του Σερπιέρη και τελικά το αδιέξοδο λύθηκε με την «αγορά» της εταιρίας του Σερπιέρη από τον Συγγρό, (ο Σερπιέρης παρέμεινε ως μέτοχος!). Έτσι, ο επιχειρηματίας ήταν Έλληνας και σώθηκε και το εθνικό φιλότιμο και η κυβέρνηση.
Με το θόρυβο όμως που έγινε, ο πολύς κόσμος νόμισε ότι οι καταβολάδες είχαν θησαυρό και τσακίστηκε να αγοράζει μετοχές της νέας εταιρίας, όχι μόνο πλούσιοι αλλά και εργάτες, υπηρέτριες, μεροκαματιάρηδες, μικρομαγαζάτορες και από την πρώτη μέρα οι μετοχές από 200 δραχμές έφθασαν στις 310. Κι επειδή θησαυρός δεν υπήρχε, χιλιάδες άνθρωποι καταστράφηκαν οικονομικά. Από τα «Λαυρεωτικά», ο Συγγρός ισχυρίζεται στα «Απομνημονεύματά» του ότι δεν κέρδισε. Δε λέει όμως και ότι έχασε!!
Ακόμα και για το Δημοτικό Θέατρο, που αναφέρεται ως «ευεργεσία» του, ήταν παρά μια απλή εμπορική πράξη. Συνέβαλε στην αποπεράτωσή του με 600.000 τότε δραχμές (1886) παίρνοντας ως αντάλλαγμα την εκμετάλλευσή του για 25 χρόνια. Το 1898 φαίνεται ότι του ήταν πρόβλημα η διαχείριση και το εκχώρησε στο Δήμο Αθηναίων, κρατώντας όμως την εκμετάλλευση των γραφείων και των καταστημάτων – το «φιλέτο» δηλαδή.
1862
Ο Όθωνας εγκαταλείπει οριστικά την Ελλάδα, με το αγγλικό ατμόπλοιο «Σκύλλα».
1872
Γεννιέται ο Βρετανός συνθέτης Ραλφ Βον Γουίλιαμς (Ralph Vaughan Williams).
Μαθήτευσε υπό τον Μωρίς Ραβέλ.
Τα έργα του περιλαμβάνουν όπερες, μπαλέτα, μουσική δωματίου, κοσμική και θρησκευτική φωνητική μουσική και ορχηστρικές συνθέσεις, συμπεριλαμβανομένων εννέα συμφωνιών.
1875
Πεθαίνει ο Γάλλος γλύπτης Ζαν-Μπατίστ Καρπώ (Jean-Baptiste Carpeaux). Θεωρείται ο σημαντικότερος της εποχής του και τα έργα του οποίου αποτελούν προανάκρουσμα της γλυπτικής του Ογκύστ Ροντέν.
Σπούδασε γλυπτική στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού και για ένα διάστημα υπήρξε μαθητής του διάσημου Γάλλου γλύπτη Φρανσουά Ρυντ (Francois Rude, 1784 – 1855). Για επτά χρόνια (1854 – 1861) έζησε στη Ρώμη, όπου και επηρεάστηκε από τα έργα των Ιταλών γλυπτών της Αναγέννησης Μιχαήλ Αγγέλου, Ντονατέλο και Βερόκιο.
Η φήμη του Καρπώ εδραιώθηκε με το έργο του σε μπρούντζο «Ο Ουγκολίνο και οι γιοι του» (1861, «Ugolin et ses fils»). Άλλο γνωστό του έργο είναι «Η Κρήνη των Τεσσάρων Ηπείρων του Κόσμου» (1873, «Fontaine des Quatre Parties du Monde») στον Κήπο Μάρκο Πόλο στο Παρίσι, με τις τέσσερις γλυπτές γυναικείες μορφές που κρατούν τη γήινη σφαίρα και αντιπροσωπεύουν τις τέσσερις ηπείρους Ασίας, Ευρώπης, Αμερικής και Αφρικής.
Το διασημότερο όμως έργο του Καρπώ είναι «Ο Χορός» («La Danse»), που ολοκληρώθηκε το 1869 και αποτελεί ένα γλυπτικό σύνολο στην πρόσοψη της Όπερας Γκαρνιέ του Παρισιού. Η ρεαλιστική προσέγγιση του θέματος με τις γυμνές γυναικείες μορφές προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στους ακαδημαϊκούς κύκλους και κατηγορήθηκε ως ανήθικο.
1896
Γεννιέται ο Ιταλός ποιητής, μεταφραστής και πεζογράφος Εουτζένιο Μοντάλε (Eugenio Montale).
Το 1975 βραβεύθηκε με το Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας. Θεωρείται από πολλούς ως ο μεγαλύτερος Ιταλός λυρικός ποιητής από την εποχή του Τζάκομο Λεοπάρντι.
1918
Μία τεράστια δασική πυρκαγιά σκοτώνει 453 άτομα στη Μινεσότα.
1924
Πεθαίνει ο Γάλλος μυθιστοριογράφος και κριτικός (Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 1921), Ανατόλ Φρανς (Anatole France, πραγματικό όνομα François Anatole Thibault).
Ήταν υπέρμαχος της (αστικής) κοινωνικής δικαιοσύνης και έντονα πολιτικοποιημένος. Ως συγγραφέας καυτηρίαζε με διάχυτο σαρκασμό την υποκριτική κοινωνία της Γαλλίας η οποία απομακρυνόταν από τα ιδεώδη της Γαλλικής Επανάστασης.
Ήταν άθεος και τα έργα του συμπεριλήφθηκαν στον κατάλογο των απαγορευμένων βιβλίων.
1924
Γεννιέται ο Λεωνίδας Κύρκος. Μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968, ηγήθηκε του «ΚΚΕ Εσωτερικού», κόντρα στο ΚΚΕ, της ΕΑΡ και υπήρξε γραμματέας του «Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου» μέχρι τον Μάρτη του 1991 παραμένοντας στη συνέχεια ένα από τα ηγετικά του στελέχη συνεχίζοντας την αντιΚΚΕ δράση του.
Το 1992 συμμετείχε στα εθνικιστικά συλλαλητήρια στη Θεσσαλονίκη για το όνομα της ΠΓΔΜ, κατηγορώντας το ΚΚΕ για την αντίθεσή του σ’ αυτά με τη φράση «είμαστε όλοι εδώ πλην Λακεδαιμονίων». Το 2010 στήριξε τη «Δημοκρατική Αριστερά» του Φ. Κουβέλη, που προέκυψε από τη διάσπαση του ΣΥΝ. Διετέλεσε βουλευτής και ευρωβουλευτής.
1925
Οι εργατική τάξη της Γαλλίας πραγματοποιεί απεργία εναντίον των ιμπεριαλιστικών – αποικιακών επεμβάσεων σε Συρία και Μαρόκο.
1928
Γεννιέται στην Καισαριανή από μικρασιάτες πρόσφυγες η ακούραστη σκαπανέας της παραδοσιακής μουσικής, ερμηνεύτρια καταξιωμένη, Δόμνα Σαμίου. Με γνώση, αγάπη, μεράκι και αξιοζήλευτη δύναμη, αφιέρωσε τη ζωή της για να διασώζει ακριβά ακούσματα του τόπου μας και να μας κάνει κοινωνούς της αλήθειας και της ομορφιάς τους.
Έζησε δύσκολα παιδικά χρόνια αλλά και την αλληλεγγύη της προσφυγιάς. Μικρό παιδί βγήκε στη βιοπάλη. Δεκατριών χρόνων άρχισε μαθήματα στο Σύλλογο προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής του Σίμωνα Καρρά. Το 1954 προσλαμβάνεται στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (Τμήμα Εθνικής Μουσικής) και γνωρίζει τους σημαντικότερους παραδοσιακούς μουσικούς από διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Ηχογραφεί, εξοικειώνεται με όλα τα τοπικά μουσικά ιδιώματα, επιμελείται εκδόσεις δίσκων, θεατρικές εκπομπές, κινηματογραφικές ταινίες.
Από το 1963 ταξιδεύει στην επαρχία για επιτόπιες καταγραφές και συγκέντρωση μουσικού υλικού για το αρχείο της. Το 1971 παραιτείται από τη Ραδιοφωνία, λόγω παρεμβάσεων στη δουλειά της. Με πρόσκληση του Διονύση Σαββόπουλου, πρωτοεμφανίζεται στο «Ροντέο». Το 1976-77 με σκηνοθέτες τους Φώτο Λαμπρινό και Ανδρέα Θωμόπουλο γυρίζει στην επαρχία είκοσι επεισόδια της εκπομπής της ΕΡΤ «Μουσικό οδοιπορικό».
Το 1981 ιδρύεται ο Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής – Δόμνα Σαμίου, για τη διάσωση και προβολή της παραδοσιακής μουσικής και έκδοση δίσκων, μακράν των εμπορικών εταιρειών. Συνεργάζεται με καταξιωμένους Έλληνες και ξένους μουσικούς, μουσικολόγους, λαογράφους, εθνομουσικολόγους. Διδάσκει και αναδεικνύει πρωτόβγαλτους νέους καλλιτέχνες.
Πάμπολλες ήταν οι πρωτοβουλίες και ανιδιοτελής η προσφορά της για τη μουσική εκπαίδευση των παιδιών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις και με μετάλλιο από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (2005). «Στόχος μου, πάντα, είναι να σώσω και διαδώσω τα τραγούδια της λαϊκής μας παράδοσης, έλεγε. «Όσο για το κράτος; Είδες ποτέ να κάνει κάτι γι’ αυτό;».
1935
Γεννιέται ο Ιταλός τενόρος Λουτσιάνο Παβαρότι (Luciano Pavarotti).
Διαθέτοντας μεγάλα φωνητικά προσόντα, ο Παβαρότι υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους τενόρους της εποχής του.
Παράλληλα, με τον πληθωρικό χαρακτήρα του, το χιούμορ του, αλλά και τις συμπράξεις του με άλλους καλλιτέχνες κατάφερε να φέρει την όπερα, την οποία υπηρέτησε για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες, πιο κοντά στο ευρύτερο κοινό.
Τιμήθηκε, μεταξύ άλλων, με πέντε βραβεία «Γκράμι». Ιδιαίτερα γνωστός στο ευρύ κοινό έγινε από τη συμμετοχή του στους «Τρεις Τενόρους», από κοινού με τους Χοσέ Καρέρας και Πλάθιντο Ντομίνγκο. Η τελευταία του εμφάνιση στη σκηνή έγινε στην τελετή έναρξης των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Τορίνο το Φλεβάρη του 2006.
1943
Γεννιέται ο ηθοποιός Κώστας Τσάκωνας. Από μικρό παιδί βρέθηκε στο μεροκάματο.
Φοίτησε στη «Δραματική Σχολή του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου» του Λεωνίδα Τριβιζά και στη Δραματική Σχολή Βεάκη.
Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε, με εντελώς τυχαίο τρόπο, σε μια ταινία μικρού μήκους του συμμαθητή του Κώστα Ζυρίνη. Από εκεί τον είδε ο σκηνοθέτης Θόδωρος Μαραγκός και τον εμπιστεύτηκε για το χαρακτηριστικό ρόλο του «σγουρομάλλη», στην ταινία «Μάθε παιδί μου γράμματα».
Ακόμα, έπαιξε σε πολλούς πρωταγωνιστικούς ρόλους στον κινηματογράφο, στο θέατρο αλλά και στην τηλεόραση.
1944
Γεννιέται στην Αθήνα ο ηθοποιός και σκηνοθέτης που άλλαξε την πορεία του ελληνικού θεάτρου, Λευτέρης Βογιατζής. Άνθρωπος και καλλιτέχνης, με έμφυτη ευγένεια, σεμνότητα, ήθος, ήταν «εργάτης» της Τέχνης.
Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σπούδασε θέατρο στη σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη και μετά για δύο χρόνια διδάχθηκε από τον Μαξ Ράινχαρτ, στη Βιέννη. Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1973, στο ρόλο της Γιαγιάς, στον «Κυριακάτικο Περίπατο», σε σκηνοθεσία Γ. Μιχαηλίδη. Ακολούθησαν συνεργασίες με τον Σπύρο Ευαγγελάτο, και αργότερα με την «Ελεύθερη Σκηνή», σε μια προσπάθεια ανανέωσης του επιθεωρησιακού κώδικα, καθώς και με την Έλλη Λαμπέτη.
Τα χρόνια αυτά, έπαιξε πολλούς ρόλους του κλασικού κυρίως ρεπερτορίου, μεταξύ άλλων: τον Αλφρεντ, στις «ιστορίες από το Δάσος της Βιέννης», πρωταγωνίστησε ως Λυσιστράτη στην ομώνυμη αριστοφανική κωμωδία, στους «Βατράχους», στον «Ταρτούφο» κ.ά.
Το 1981 δημιούργησε το θίασο «Η ΣΚΗΝΗ» με τη συνεργασία έξι ακόμα ηθοποιών. Από το 1982 ως το 1987 που λειτούργησε η «ΣΚΗΝΗ» ο Λ. Βογιατζής σκηνοθέτησε και έπαιξε στα έργα: «Η σπασμένη στάμνα», του Κλάιστ, «Οι αγροίκοι» του Γκολντόνι, «Συμφορά από το πολύ μυαλό» του Γκριμπογιέντοφ, «Σε φιλώ στη μούρη» του Γ. Διαλεγμένου, για το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο σκηνοθεσίας «Κάρολος Κουν» (1986-87).
Το 1988 μετονόμασε το θίασο σε «η νέα ΣΚΗΝΗ», όπου με νέους ηθοποιούς, παρουσίασε συστηματικά έργα που καλύπτουν το τρίπτυχο: κλασικό έργο, σύγχρονο έργο αιχμής και νεοελληνικό έργο. Σκηνοθέτησε και έπαιξε στις παραστάσεις: «Θείος Βάνιας» του Τσέχωφ (Βάνιας), 1989, «Ρίττερ, Ντένε, Φος» του Μπέρνχαρντ, 1991 (για πρώτη φορά στην Ελλάδα).
Παράλληλα, το 1989, ιδρύει το Εργαστήριο Αρχαίου Δράματος, απ’ όπου αποφοίτησαν (1991) δώδεκα ηθοποιοί ύστερα από τριετή εντατική φοίτηση. Αρχίζει η ενασχόλησή του με το αρχαίο ελληνικό δράμα. Ξεκινάει το 1992 σκηνοθετώντας την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή. Με τους μαθητές του εργαστηρίου, συνεχίζει τη διερεύνησή του στον ελληνικό ποιητικό λόγο ανεβάζοντας αυτή τη φορά την αναγεννησιακή κρητική κωμωδία «Κατσούρμπος», του Γ. Χορτάτζη.
Επαιξε επίσης στην «Ελένη», του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Γ. Χουβαρδά, στην Επίδαυρο. Το 1999 σκηνοθέτησε τους «Πέρσες» του Αισχύλου για το Εθνικό Θέατρο στην Επίδαυρο. Το 2005 σκηνοθέτησε και έπαιξε το έργο του Γιώργου Διαλεγμένου «Bella Venezia» (έλαβε για δεύτερη φορά το βραβείο «Κάρολος Κουν»). Το 2006 έκλεισε το Φεστιβάλ Επιδαύρου με τη νέα του παράσταση της «Αντιγόνης» του Σοφοκλή. Το καλοκαίρι του 2007 η παράσταση αυτή άνοιξε το Φεστιβάλ Επιδαύρου και προσκλήθηκε στα φεστιβάλ Festwochen της Βιέννης, Les nuits de la Fourviere, της Λυών και το Festival d’ Automne στο Παρίσι. Πέρσι το χειμώνα σκηνοθέτησε και έπαιξε στο «Θερομοκήπιο» του Πίντερ. Η παράσταση έλαβε το Μεγάλο Βραβείο της Ένωσης Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών. Η τελευταία του σκηνοθεσία ήταν το περασμένο καλοκαίρι με τον «Αμφιτρύωνα» του Μολιέρου.
Έχει παίξει σε αρκετές ταινίες Ελλήνων σκηνοθετών: Β. Βαφέα «Ανατολική Περιφέρεια», Π. Βούλγαρη «Ακροπόλ», Μ. Νικολακοπούλου, Ν. Παναγιωτόπουλου «Μελόδραμα», «Βαριετέ», «Ονειρεύομαι τους φίλους μου» (Α’ βραβείο ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο 1994) , «Αθήνα-Κωνσταντινούπολη», Χ. Χριστοφή «Ρόζα», κ.ά.
1944
Ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει την Αθήνα.
Μια απέραντη λαοθάλασσα πλημμυρίζει τους δρόμους. Το νέο ότι οι μαχητές του ΕΛΑΣ κατέβασαν το πρωί (09:45) από την Ακρόπολη τη γερμανική σημαία έκανε αστραπιαία, στόμα με στόμα, το γύρο της πρωτεύουσας.
«ΛΕΥΤΕΡΙΑ! ΛΕΥΤΕΡΙΑ! Η ΑΘΗΝΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ», γράφει ο «Ριζοσπάστης» την επόμενη μέρα.
Χάθηκε -σημειωνόταν στο ρεπορτάζ – το βρωμερό κουρέλι του Φασισμού απ’ την Ακρόπολη (…).
Η μπαρουτοκαπνισμένη Αθήνα, που γνώρισε την πείνα και το βόλι του κατακτητή, το στιλέτο του προδότη (…) ξεχύθηκε ζωντανή ανθρωποθάλασσα να διαλαλήσει τη Νίκη της (…)
Διαδηλώσεις που πρώτη φορά βλέπει η Αθήνα ξεχύνονται από παντού. Απ’ το Σύνταγμα ως την Ομόνοια (…) Και πάνω απ’ όλα μια φωνή που αγκαλιάζει όλη την Αθήνα (…): Ε-Α-Μ! Ε-Α-Μ!».
1946
Η κυβέρνηση απαγορεύει τον εορτασμό της επετείου της απελευθέρωσης της Αθήνας.
1953
Ανακοινώνεται από τις κυβερνήσεις Ελλάδας και ΗΠΑ η συμφωνία για την εγκατάσταση των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα.
1955
Ξεκινά τις εργασίες του το 12ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ (12-17/10/1955), ακολουθώντας τη γνωστή τακτική των αποκλεισμών και των διαγραφών των ταξικών σωματείων. Καταφερόμενος για μια ακόμη φορά κατά των κομμουνιστών και τοποθετούμενος στο ζήτημα των αποκλεισμών, ο Γ.Γ. της ΓΣΕΕ Φ. Μακρής ξεκαθάρισε από το βήμα του Συνεδρίου πως: «η λέξις συνύπαρξις δεν μπορεί να υπάρχει στο εργατικό λεξιλόγιο».
1955
Πραγματοποιείται η πρώτη Συνδιάσκεψη του Δημοκρατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος (ΔΣΚ).
1960
Οι τηλεθεατές στην Ιαπωνία γίνονται απροσδόκητα μάρτυρες της δολοφονίας του Ινεγίρο Ασανούμα, αρχηγού του ιαπωνικού σοσιαλιστικού κόμματος, ο οποίος μαχαιρώνεται και σκοτώνεται κατά τη διάρκεια ομιλίας του που μεταδίδεται ζωντανά.
1967
66 άτομα, από τα οποία 59 επιβάτες και 7 μέλη πληρώματος, σκοτώνονται σε συντριβή αεροσκάφους της ΒΕΑ κοντά στο Καστελόριζο. Το αεροσκάφος (Κυπριακές Αερογραμμές Πτήση 284) κατευθυνόταν στην Κύπρο.
1968
Η Ισημερινή Γουινέα αποκτά την ανεξαρτησία της από την Ισπανία.
1971
Πεθαίνει ο Ντιν Ατσεσον ((Dean Gooderham Acheson). Αμερικανός πολιτικός, από τους «αρχιτέκτονες» της πολιτικής του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά τη λήξη του πολέμου συνέταξε την έκθεση για τον έλεγχο της ατομικής ενέργειας εισηγούμενος την «ατομική διπλωματία» κατά της Σοβιετικής Ένωσης.
Το 1947 διαμόρφωσε το «Δόγμα Τρούμαν» για την αντιμετώπιση του «κομμουνιστικού κινδύνου» στις χώρες της Εγγύς και Μέσης Ανατολής με την άμεση παροχή οικονομικής βοήθειας στην Ελλάδα και την Τουρκία. Ηταν από τους βασικούς συντάκτες του «Σχεδίου Μάρσαλ» για την παροχή οικονομικής βοήθειας στη Δυτική Ευρώπη με αντάλλαγμα την παροχή στρατιωτικών «διευκολύνσεων». Ως υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ πρωτοστάτησε στη δημιουργία του ΝΑΤΟ, το 1949. Το 1960 κατέστρωσε το σχέδιο για τη διχοτόμηση και τη ΝΑΤΟποίηση της Κύπρου, το γνωστό και ως «Σχέδιο Άτσεσον».
1990
Σημειώνεται απόπειρα δολοφονίας κατά του Υπουργού Εσωτερικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, κατά τη διάρκεια προεκλογική συγκέντρωσης στο χωριό Όπεναου της Βάδης – Βυτερμβέργης.
1999
Πεθαίνει ο Αμερικανός καλαθοσφαιριστής Ουίλτον Νόρμαν «Ουίλτ» Τσάμπερλεϊν (Wilton Norman «Wilt» Chamberlain). Θεωρείται ως ο κορυφαίος παίκτης της εποχής του και ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών.
Ήταν από τους πιο ψηλούς και δυνατούς παίκτες του NBA. Έχει το όνομα του με αυτό του ασταμάτητου και σπουδαίου σκόρερ και ριμπάουντερ.
Αρκετά συχνά σκόραρε 50, 60 ακόμα και 70 πόντους και επίσης πολύ συχνά μάζευε 30 ή και 40 ριμπάουντ στο ίδιο παιχνίδι, αριθμούς αδιανόητους για τα σημερινά δεδομένα του αθλήματος.
Έχει το ρεκόρ των περισσότερων πόντων που σημειώθηκαν από έναν παίκτη σε ένα μόνο παιχνίδι, που φτάνουν τους 100, σε παιχνίδι απέναντι στους Νιού Γιορκ Νικς το 1962.
2011
Πεθαίνει ο Αμερικανός προγραμματιστής Ντένις Ρίτσι (Dennis MacAlistair Ritchie), δημιουργός μεταξύ άλλων της γλώσσας προγραμματισμού C, κ.α..
